Printable View
با عرض سلام.
وقتی تصمیم میگیرید صاحب فرزندی شوید، یعنی مسئولیت بلند مدت و سنگین تربیت را پذیرفته اید. در تربیت کودک مانند هر کار دیگری با مشکلاتی روبرو خواهید شد اما با گذشت زمان و کسب تجربه، اعتماد به نفس شما افزایش میابد، بطوری که در تربیت فرزندان بعدی از تجربیات قبلی خود استفاده کرده و از عملکردتان راضی تر خواهید بود. اما باز هم ممکن است گاهی احساس یک تازه کار را داشته باشید و در حل مشکلات سر در گم شوید.
در اینجا بعد از مختصری از روشهای اصلی تربیت به مشکلات عمومی کودکان میپردازیم.:40:
سلام من عاشق بچه هام چون صادق هستن بهترین رفتار با بچه ها صادق بودن یکی دیگه هم این که برگرد به گذشته ببین نیازیو خواسته ای داشتی به اون نرسیدی سعی کن بچت این حس پیدا نکنه همین
من از بچه ها خوشم نمیاد ولی خب همسر گرامی نقطه نظرات منو در تربیت فرزندان به کار خواهد گرفت انشاالله [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بچه باید مسئولیت پذیر باشه ، بخاطر اشتباهاتش تنبیه بشه که بدونه هر عملی را عکس العملی است ، این مساله توی فیزیک دبیرستان هم کمکش میکنه .
تشویق هم جای خودش رو داره ، به نظرم باید بها داده بشه به بچه ، شیطنت کنه و تخس بار بیاد یکمی ! کلا یجوری لوس نشه که پس فردا نتونه گلیم خودشو از اب بکشه بیرون
انشاالله به وقتش حتما خوشتون خواهد آمد.....:20:نقل قول:
من از بچه ها خوشم نمیاد
---------- Post added at 01:50 AM ---------- Previous post was at 01:46 AM ----------
تربیت در نظر بیشتر والدین چیزی جز تنبیه نیست؛ ولی واژه ی تربیت، در واقع به معنای تعلیم دادن یا پرورش مجموعه ای از روشهای مثبت و منفی است. وقتی کودکمونو تربیت میکنیم بهشون یاد میدیم که چطوری رفتار کنن. قبل از اینکه از اونا چیزی رو بخواید به اونها آموزش بدید.
تربیت کودک وظیفه ی یک روزه نیست و انضباط با یکبار آموزش دادن حاصل نمیشود. پدر و مادر باید پایدار و جدی باشند تا روشهای تربیتشان موثر واقع شود. چیزهای زیادی برای یاد دادن به فرزنداتان وجود دارد که مستلزم وقت و حوصله است( مانند ارزشها، اعتقادات و مهارتها). بعلاوه فرزند شما همیشه برای آموختن درس آماده نیست. بنابراین پیشنهاد میشود اول خودتان کسب آرامش را بیاموزید.
چگونه تحسین کنیم؟
برای والدین آسان است که فقط به رفتارهای نادرست کودکان خود توجه کنند و اعمال درست آنهارا در نظر نگیرند. مثلا وقتی دوتا بچه در اتاق مشغول بازی هستند هیچ کس بخاطر آنکه بسیار مودبانه اسباب ابزی ها را تقسیم میکنند آنها را تحسین نمیکند. اما چند دقیقه بعد که بین بچه ها دعوا بشه، والدین عصبانی میشن و سر اونها داد میزنند.
کودک شما میخواهد که به او توجه کنید و میخواهد این توجه را از هر طریقی که میتواند بدست آورد. اگر دیدگاه شما منفی باشد، او از راههای منفی به هدف خود میرسد. اما اگر شما روی نکات مثبت تمرکز کنید، در مقابل رفتارهای خوب بیشتری دریافت خواهید کرد.
:40: رفتار کودک را تحسین کنید نه شخصیت اورا.
:40: از تحسین های ویژه استفاده کنید.
:40:هر پیشرفتی را تحسین کنید.
:40:نوع تحسین را با سن و اخلاق کودک متناسب کنید.
:40:بلافاصله تحسین کنید.
:40: تحسین را با علاقه ی بی قید و شرط بیامیزید.
برای تغییر رفتار فرزندتان چه باید بکنید
رفتار طبیعی برای کودکان چه رفتاری است؟
رفتار طبیعی کودکان به سن، شخصیت و میزان رشد جسمی و احساسی او بستگی دارد. رفتار کودک اگر با انتظارات خانواده همخوانی نداشته باشد یا از هم گسیخته باشد، توام با مشکل است. رفتار طبیعی یا "خوب" معمولاً با این تعیین می شود که آیا از نظر اجتماعی، فرهنگی و رشدی مناسب است یا خیر. اینکه بدانید در چه سنی چه توقعی از فرزندتان داشته باشید به شما کمک می کند بفهمید رفتار کودکتان طبیعی است یا خیر.
برای تغییر رفتار فرزندمان چه می توانیم بکنیم؟
کودکان رفتاری که مورد تشویق و پاداش قرار گیرد را ادامه می دهند و رفتاری که نادیده گرفته شود را کنار می گذارند. ثبات در واکنش به رفتارهای آنها اهمیت بسیار زیادی دارد چون تشویق و تنبیه یک رفتار در زمان های مختلف موجب سردرگمی کودک می شود. اگر فکر می کنید یک رفتار فرزندتان مشکل دار است، سه انتخاب پیش روی شماست:
• تصمیم بگیرید که آن رفتار یک مشکل نیست چون مناسب سن و مرحله رشد اوست.
• برای متوقف کردن آن رفتار تلاش کنید، چه با نادیده گرفتن او یا تنبیه.
• با تشویق و پاداش رفتاری جدید که می پسندید را به او معرفی کنید.
چطور باید جلوی بدرفتاری را بگیرید؟
بهترین راه برای متوقف کردن رفتارهای ناخواسته فرزندتان، نادیده انگاشتن آنهاست. این روش در یک بازه زمانی بسیار خوب عمل می کند. اگر می خواهید آن رفتار بلافاصله متوقف شود، می توانید از روش زمان وقفه استفاده کنید.
چطور می توان از روش زمان وقفه استفاده کرد؟
از قبل درمورد رفتارهایی که موجب انجام این روش می شود تصمیم بگیرید (معمولاً اوقات تلخی ها، رفتارهای خشونت آمیز یا خطرناک). یک محل خاص انتخاب کنید که مورد علاقه کودک نباشد اما برای او ترسناک هم نباشد، مثل یک صندلی، یک گوشه اتاق یا هر جای دیگر. وقتی خانه نیستید، می توانید داخل ماشین یا یک محل نشستن بعنوان محل وقفه استفاده کنید.
وقتی آن رفتار غیرقابل قبول اتفاق می افتد، به فرزندتان بگویید که آن رفتار قابل قبول و مناسب نیست و به او هشدار دهید که اگر باز آن رفتار را تکرار کند او را در محل وقفه خواهید گذاشت. آرامشتان را حفظ کنید. نباید عصبانی به نظر برسید. اگر فرزندتان رفتار نادرست خود را ادامه داد، به آرامی او را به آن محل ببرید.
درصورت امکان حواستان به مدت زمانی که فرزندتان در آن محل باقی می ماند باشد. برای او زمان بگذارید تا فرزندتان بداند چه زمان از آنجا خلاص می شود. این زمان باید کوتاه باشد (یک دقیقه برای هر سال)، و باید بلافاصله بعد از رسیدن به محل وقفه یا پس از آرام شدن کودک شروع شود. شما باید نزدیک به محل حضور داشته باشید اما با او حرف نزنید. اگر کودک آن محل را ترک کرد، به آرامی او را به آنجا برگردانید و زمان را دوباره شروع کنید. وقتی آن زمان تمام شد، اجازه بدهید کودک آن محل را ترک کند. درمورد آن رفتار بد با او بحث نکنید، به دنبال راهی برای تشویق و تقویت رفتارهای خوب در او باشید.
چطور می توان یک رفتار خوب و مطلوب را در کودک تقویت کرد؟
یک راه برای ترغیب کودک به رفتار خوب استفاده از سیستم پاداش است. بچه هایی که یاد می گیرند رفتار بد قابل تحمل نیست و به رفتار خوب پاداش داده می شود، مهارت هایی را یاد می گیرند که تا آخر عمر با آنها می ماند. این روش در کودکان بالای 2 سال خیلی خوب عمل می کند. تا 2 ماه طول می کشد که این روش در کودک جا بیفتد. صبور بودن و یادداشت برداری از رفتارهای کودک می تواند برای والدین مفید باشد.
یک یا دو رفتاری که می خواهید در فرزندتان تغییر دهید (مثلاً عادت خوابیدن، مسواک زدن، یا جمع کردن اسباب بازی ها) را انتخاب کنید. جایزه ای که مورد علاقه فرزندتان است را هم انتخاب کنید. نمونه های خوب جایزه یک داستان بیشتر موقع خواب، نیم ساعت به تاخیر انداختن زمان خواب شب، یک تنقلات و برای بچه های بزرگتر، کمی پول، یک امتیاز خاص یا یک اسباب بازی می تواند باشد.
رفتار مورد نظرتان و پاداش آن را برای فرزندتان توصیف کنید. مثلاً به او بگویید، "اگر قبل از اینکه این برنامه تلویزیون تمام شود، لباس خوابت را بپوشی و دندانهایت را مسواک کنی، می توانی نیم ساعت دیرتر بخوابی". فقط یکبار آن رفتار را از او بخواهید. اگر کودک کاری که خواسته بودید را انجام داد، پاداش را به او بدهید. می توانید در صورت نیاز به او کمک کنید اما نباید خیلی درگیر شوید. چون هر توجهی از سوی والدین، حتی توجه منفی، برای بچه ها خیلی خوب است و ممکن است بخواهند به جای جایزه ای که تعیین کرده اید توجه شما را داشته باشند. استفاده از جملات انتقالی مثل "5 دقیقه دیگر وقت بازی تمام می شود" در یاد دادن رفتارهای جدید به بچه ها بسیار مفید است.
این سیستم به شما کمک می کند از کشمکش با فرزندتان خودداری کنید. اما اگر کودک تصمیم بگیرد آنطور که خواستید عمل نکند، نباید تنبیه شود. فقط پاداش به او تعلق نمی گیرد.
چند راه خوب برای پاداش دادن به کودکان
- ضربه زدن به ساعت (روشی خوب برای کودکی که وقت تلف می کند)
از فرزندتان بخواهید که کاری را انجام دهد. برای او ساعت کوک کنید. اگر کار قبل از زنگ زدن ساعت انجام شد، فرزندتان باید پاداش بگیرد. برای تعیین میزان زمانی که به کودک می دهید باید "بهترین زمان" او را برای انجام آن کار دریافته و 5 دقیقه به آن اضافه کنید.
- بازی رفتار خوب (روشی خوب برای یاددادن رفتارهای جدید)
لیست کوتاهی از رفتارهای خوب تهیه کرده و در یک جدول یادداشت کنید و هر زمان که دیدید فرزندتان آن رفتار را انجام داد جلوی آن رفتار یک ستاره بزنید. وقتی تعداد خاصی از ستاره ها (برحسب سن کودک) جمع شد، می توانید به او جایزه بدهید.
- امتیاز خوب/بد (روشی خوب برای بچه های سرسخت و بسیار فعال)
در یک زمان کوتاه (تقریباً یک ساعت) به خاطر هر رفتار خوبی که فرزندتان نشان داد، در یک جدول یا روی دست او یک علامت بزنید. مثلاً اگر می بینید که کودکتان به آرامی مشغول بازی است، بدون جنگ و جدال مشکلی را حل می کند، اسباب بازی هایش را جمع می کند یا کتاب می خواند، می توانید علامت بزنید. بعد از اینکه تعداد مشخصی از این علامت ها جمع شد، می توانید به او جایزه بدهید. همینطور می توانید به خاطر رفتارهای بد به او علامت منفی بدهید. در این رو فقط اگر علامت رفتارهای خوب بیشتر از رفتارهای بد بود می توانید به او جایزه دهید.
- ایجاد زمان سکوت (معمولاً وقتی مشغول غذا درست کردن هستید به درد می خورد)
از فرزندتان بخواهید که برای مدتی کوتاه (مثلاً نیم ساعت) به تنهایی یا با خواهر یا برادر خود به آرامی بازی کند. مداوم به او سر بزنید (برحسب سن کودک، هر 2 تا 5 دقیقه یکبار) و برای هر دقیقه ای که به آرامی مشغول بازی بودند به او امتیاز بدهید. کم کم فاصله سر زدن ها را بیشتر کنید (کم کم به 30 دقیقه یکبار برسانید) اما جایزه دادن ها را ادامه دهید.
برای ایجاد رفتارهای خوب در کودکان دیگر چه می توان کرد؟
لیستی کوتاه از قانون های مهم تهیه کنید و آنها را به همراه فرزندتان مرور کنید. از ایجاد کشمکش جلوگیری کنید. اگر فکر می کنید بیش از حد واکنش نشان داده اید بهتر است از عقل سلیم برای حل مشکل استفاده کنید، حتی اگر محبور باشید درمورد روش پاداش و تنبیه خود ثابت قدم باشید.
شخصیت فرزندتان را بپذیرید، چه خجالتی باشد، چه اجتماعی، چه پرحرف یا فعال. شخصیت پایه بچه با گذر زمان ممکن است تغییر کند اما نه تا حد زیادی. سعی کنید از بروز موقعیت هایی که موجب بداخلاق شدن فرزندتان می شود جلوگیری کنید مثل وقت هایی که بیش از حد تحریک می شوند، خسته می شوند یا حوصله شان سر می رود. پیش سایرین از فرزندتان انتقاد نکنید. رفتار کودکتان را بد توصیف کنید اما نه خودِ او را. وقتی شایسته اش است او را تحسین کنید. با محبت او را نوازش کنید. بچه ها به توجه و محبت والدینشان بیشتر از هر چیز دیگری نیاز دارند.
برای کارهای مختلف مخصوصاً زمان خواب و غذا خوردن آنها قانون درست کنید. در صورت امکان اجازه بدهید فرزندتان انتخاب هایی برای خود داشته باشد. مثلاً می توانید از او بپرسید، "امشب می خواهید با لباس خواب قرمزت بخوابی یا آبیه؟"
هر چه بچه ها بزرگتر می شوند، دوست دارند در کارهای خانه شریک شوند. هیچوقت وقتی رفتار بدی نشان می دهند درمورد قانون هایتان بحث نکنید، بلکه از او بخواهید که دفعه بعدی برای تعیین قوانین به شما کمک کند.
چرا نباید از تنبیه بدنی استفاده کرد؟
خیلی از والدین برای جلوگیری از یک رفتار بد از تنبیه بدنی استفاده می کنند. بزرگترین اشکال این روش این است که بااینکه تنبیه آن رفتار بد را برای مدتی متوقف می کند اما به فرزندتان یاد نمی دهد که رفتارش را تغییر دهد. تادیب و تنبیه بدنی فقط به فرزندتان می گوید که باید رفتار خوب را انتخاب کند اما به او یاد نمی دهد که رفتار خوب چیست و احتمال برگشتن او به رفتارهای بد زیاد است. تنبیه بدنی ممکن است موجب ایجاد رفتارهای خشن در کودکان شود. برای تنبیه کودکان بسیار بهتر است که از روش های دیگر استفاده شود.
منبع : سایت مردمان
چطور تنبیه کنیم؟؟؟؟؟؟؟؟
تنبیهی را انتخاب کنید که رفتارهای ناخواسته را کاهش دهد.
در تنبیه زیاده روی نکنید.
از تنبیه در کنار روشهای مثبت استفاده کنید.
تنبیه را به تعویق نیندازید.
همیشه پیامدها را تشریح کنید.
ثابت قدم باشید.
الکی تهدید نکنید.
برای اصلاح رفتار به کودک فرصت دهید.
تنبیه بدنی باید کنترل شده و مختصر باشد.
چگونه از روش محروم کردن موقتی استفاده کنیم؟؟؟؟؟
محل اخراج کردن را به دقت انتخاب کنید.
دلائل محرومیت را برای کودک بیان کنید.
مدت زمان محرومیت را بر حسب سن کودک تعیین کنید.
در صورت مقاومت، بر شمار دقائق بیفزایید.
در صورت مقاومت کودک، کمی عصبانیت به خرج دهید.
از یک تایمر استفاده کنید.
---------- Post added at 12:09 AM ---------- Previous post was at 12:08 AM ----------
اگر هر کدوم از راهکارها براتون واضح نیست بفرمایید تا یکمقدار توضیح داده بشه..............:20:
یک روشی هم وجود داره به اسم تصحیح بیش از حد.
این روش مجموعه ای از راه حلهایی هست که یک روانپزشک برای پایان دادن به رفتارهای ناخواسته ی پایدار طراحی کرده. توی این روش از پیامدهای طبیعی برای شکستن عادات ناپسند و آموزش رفتارهای مناسب بطور همزمان استفاده میشه.
تصحیح بیش از حد روش بسیار موثری بجای تنبیه بدنی، فریاد زدن و سرزنش کردن کودک حساب میشه.
یک مثال:
کودک شما روی دیوار نقاشی میکشه، به اون بگید: " دیوار کثیف شده و یک نفر باید اونو تمیز کنه تا دوباره قشنگ بشه". لوازم نظافت رو در اختیار کودکتون قرار بدید و بر تمیز کردن دیوار نظارت کنید. بعد براش توضیح بدید که حالا لکه ی تمیز شده، روشن تر ا ز بقیه ی دیوار هست، پس بقیه ی دیوار هم باید تمیز بشه:5:.
اگه کودکتون سرپیچی کرد با آرامش اما خیلی قاطع بهش بگید که احساسشو درک میکنید و میدنید که اون زیاد بلد نیست. بعد بهش یاد بدید که چطوری این کار رو انجام بده. دستشو بگیرید و بهش کمک کنید.
اگر بازهم روی دیوار نقاشی کشید بازم همینکارهارو ازش بخواید. این راه حتی بری ناسازگارترین کودکان هم موثره.
تصحیح بیش از حد در مورد رفتارهایی که فکر والدین را به شدت به خود مشغول کرده، اعجاز میکند.
حالا روشهای استفاده:
1. کودک را وادار کنید تا اشتباه خود را جبران نماید.
2. کودک را مجبور کنید تا روی رفتارهای مثبت تمرین کند.
3. در صورت لزوم از هدایت دستی استفاده کنید.
4. حرفشنوی کودک را بستایید و آنرا تقویت کنید.
5.در برابر درخواستهای کودکی که میخواد شما کارش را برایش انجام دهید مقاومت کنید.
چگونه با کودک خود صحبت کنیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟
از او بخواهید به چشمانتان نگاه کند.
آرام ولی محکم صحبت کنید.
از جملات پرسشی اجتناب کنید.*
با جملات ساده صحبت کنید.
احساساتتان را به کودک بگویید.
__________________________________________________ __________________________________________________ __
* از جملات پرسشی اجتناب کنید:
وقتی به کودکتان میگویید ( چطوره لباسهات رو جمع کنی؟) اگر پاسخدهد ( حالا نه!) متعجب نشوید. اگر بگویید ( میایی ظرفها رو تمیز کنیم؟ این فرصت را به او داده اید که او بگوید ( نمیام). اگر در مورد چیزی که میخواهید کودکتان انجام دهد سوالی در ذهن ندارید، از جملات قاطع استفاده کنید تا دقیقا بداند چه کار باید بکند، و بعلاوه آنرا چه موقع، کجا و چگونه انجام دهد.
نقل قول:
سلام.مرسی از مطالب قشنگت
میشه مطالب رو واضحتر،و کاملتر توضیح بدی.
در ضمن اگه برات مقدوره شرایط سنی رو هم به مطالبت اضافه کن.مثلا تا زیر سه سال .برخورد با کودک چه طوری باشه.ممنون:5:
سلام دوست عزیز. خواهش میکنم. چشم سعی میکنم بیشتر وقت بذارم.:11:نقل قول:
سلام.مرسی از مطالب قشنگت
میشه مطالب رو واضحتر،و کاملتر توضیح بدی.
در ضمن اگه برات مقدوره شرایط سنی رو هم به مطالبت اضافه کن.مثلا تا زیر سه سال .برخورد با کودک چه طوری باشه.ممنون [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ببینید مطالبی که تا اینجا بیان شده، در مورد تربیت در حالت کلی هست، ولی در ادامه از مشکلات دوره ایه کودکان خواهم نوشت.
توضیح در مورد محروم کردن موقتی:
این روش به این معناست که کودک را از یک فعالیت یا موقغیت محروم کنید. این روش هنگامی بهترین اثر را دارد که کودک حس کند دارد چیز باارزشی را از دست میدهد.
محل اخراج کردن: محل اخراج شدن باید خسته کننده باشد (دقت کنید نباید تاریک یا ترسناک باشد). هر مکان امنی در خانه، که سرگرم کننده نباشد. بطور کلی خود محل اخراج کردن زیاد مهم نیست، بلکه کودک باید ترجیح دهد جای دیگری باشد. مثلا اگر کودکتان میخواهد تلویزیون نگاه کند، در حیاط برود و دوچرخه سواری کند.:5:
بیان دلایل محرومیت: قبل از هر اقدامی به او بگید اگر رفتار ناپسندشو ادامه بده اونو به اتاقش میفرستید. براش توضیح بدید که این کار کمکش میکنه تا اون بتونه عادت زشتشو ترک کنه.. به این ترتیب هر موقع از فرمان شما سرپیچی کرد شما بقول خودتون عمل کنید.
:40: اگر در یک زمان کودکتون رو برای رفتارهای گوناگون ناپسندش، تنبیه کنید، اونو گیج میکنید و اون نمیتونه علت اصلی هر تنبیه رو تشخیص بده. وقتی یک رفتار ناپسندش اصلاح شد سراغ بعدی برید.
:40:محروم کردن مثل هر روش تنبیهیه دیگه، در اثر تکرار، کم اثر میکنه.
مدت زمان محرومیت بر حسب سن: این زمان در حد چند دقیقه است. دکتر "وانس هال" در کتاب " چگونه از شیوه ی اخراج کردن استفاده کنیم؟" مینویسد: یک کودک را میتوان در ازای هر سال از سنش یک دقیقه اخراج کرد. برای یک کودک همین زمانهای کوتاه هم طولانی است.
در صورت مقاومت، افزایش دقایق: در ازای هر گونه مقاومت یک دقیقه به زمان اخراج بیفزایید. بهش بگید حالا که به حرفم گوش نمیدی، یک دقیقه بیشتر. اما در مجموع بیش از 3 دقیقه به مجازات او نیفزایید.
در صورت مقاومت، کمی عصبانیت: اگر لازم بود به کودک بگویید که اگر مجازاتش را نپذیرد اسباب بازی مورد علاقه اش رو برای چند روز ازش میگیرید. حتما به حرفی که میزنید عمل کنید. اغلب وقتی به کودک میگویید عصبانی هستید مقاومتش رو در هم می شکنید.
استفاده از تایمر: بهش بگید وقتی صدای زنگ تایمررو شنیدی میتونی از اتاقت بیرون بیای.
تطابق تنبیه با سن کودک: روش محروم کردن نه تنها برای خردسالان، بلکه برای کودکان بزرگتر و نوجوانان هم موثره. فقط دقت داشته باشید که زمان تنبیه کوتاه باشد. اینطوری کودک حس میکنه تنبیه منصفانه بوده...........
ابتدایی ترین مشکلات دوران کودکی:
* گریه میکند، گریه میکند، گریه میکند.
* از گهواره بیرون خزیدن.
* دست زدن، به دهان بردن، کنجکاوی کرده.
* انداختن، پرتاب کردن، سروصدا راه انداختن.
* نق زدن.
* میچسبد و از پدر و مادرش جدا نمیشود.
* خوابیدن شب هنگام.
* کنار گذاشتن شیشه.
گریه میکند، گریه میکند، گریه میکند.
واقعیاتی سودمند:$ گریه کردن یکی از راههای طبیعی کودکان برای برقراری ارتباط است. در حدود یک ماهگی، گریه ی کودک شکل خاصی میگیرد، بطوریکه مادر میتواند صدای گریه ی کودک خود را از گریه ی کودکان دیگر تشخیص دهد. و همچنین بین گریه ی ناشی از گرسنگی، عصبانیت و بدخلقی کودک تفاوت بگذارد.
$ کودکان زیر سه ماه لوس نمیشوند. نوزادان ابتدایی ترین برداشت از دنیا و ارتباطات را از پاسخهای اطرافیانشان به دست می آورند. اگر به آنها توجه محبت آمیزی شده باشد، این برداشت سعادتمندانه خواهد بود. کودکانی که به گریه ی آنها بعلت این باور غلط که توجه نشان دادن باعث لوس شدنش میشود، بی توجهی نشان داده شده است، در سال اول زندگی به دفعات بیشتر و به مدت طولانی تری گریه میکنند.
$ یک کودک 4 یا 5 ماهه، ممکن است یاد بگیرد که برای جلب توجه گریه کند. این انسانهای کوچک دوست دارند با پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده باشند. بنابراین وقتی دریابند که وقتی صدا بزنند، کسی پاسخگو نیست، تنها دست آویز برای صدا زدن، گریه را دارند.:21:
متعادل رفتار کنید: زمانی که میدونید خطری اونو تهدید نمیکنه، گرسنه نیست، خودشو خیس نکرده، درد نمیکشه و بیمار نیست، و تا شما میخواید یک چرت بزنید بدخلقی میکنه، بد نیست که چند لحظه صبر کنید و بعد به سراغش برید. اون باید یاد بگیره که شما کمک رسان او هستید نه غلام حلقه به گوشش. توجه* هیچ موقع اجازه ندید نوزاد زیاد گریه کنه، حالا موقعیت هرچی که میخواد باشه، آرومش کنید.:40:
چگونه کودک بدخلق را آرام کنیم؟
معمولا نوزادان در ساعات معینی بدخلق میشن. بیشتر مواقع بدخلقیشون، شکایتیه که از دل پیچه دارن. دل پیچه در حدود 2 تا 4 هفته بعد از تولد آغاز میشه و در حدود 3 ماهگی ناپدید میشه. از این روشها برای آروم کردنش استفاده کنید:
# کودک را قنداق کنید، و در گهواره به پهلو بخوابونیدش. پشتش رو به دیواره ی گهواره تکیه بدید. بعضی نوزادان وقتی در گوشه قرار میگیرند احساس امنیت میکنن.
# کودک را حرکت بدید. تکونش بدید. اکثر بچه ها اینطوری آروم میگیرن.
# او را روی شانه ی خود بگذارید و بر پشتش بزنید، یا روی پایتان بخوابونیدش و پشتش رو بمالید.
# پاهای نوزاد رو در آب ولرم بگذارید.
به جسم کودک نزدیک شوید.
چه کودک گریه کند چه نکند اورا در آغوش بگیرید و نوازشش کنید. اگر کودک میتواند به راحتی شیشه ی شیرش را نگه دارد، هنگام شیر خوردن اورا در آغوش بگیرید. برای نوزادان بزرگ تر ترانه یا کتاب بخونید. کودکان نیازمند تماس جسمی با شما هستند تا احساس کنند دوستشان دارید.
اورا به محیط پیرامونش علاقمند کنید.
برای اینکه کمی استقلال پیدا کند، برای سرگرم شدنش یاد بگیرد خود را سرگرم کند. اسباب بازیهای مطمئنی را که نرم بوده و مزاحم خواب کودک نمیشود در گهواره اش قرار دهید.
به او بفهمانید وقت خواب است.
گاهی پیش میاد که شما مطمئنید نوزادتان هیچ مشکلی نداره ولی به محض اینکه اونو توی گهواره اش میگذارید گریه میکنه. در این موارد این برنامه رو اجرا کنید: اورا تکان بدید، آرام کنید و مهربانانه در تختش بگذارید و به پشتش بزنید. اتاق رو ترک کنید. اجازه دهید برای 10 دقیقه گریه کنه، برگردید به اتاق و همون کارهای آرام کننده را تکرار کنید. باز اتاق رو ترک کنید و تکرار...... کودک یاد خواهد گرفت که وقت خواب رسیده و شما انتظار دارید که او بخوابد.
هرچی تو سری بیشتر بخوره بیشتر خر میشه و یک روزی با نتیجه اش روزگار پدر و مادرش رو سیاه میکنه.....:20:نقل قول:
از گهواره بيرون خزيدن:
نخستين باري كه كودك تلاش ميكند از گهواره بالا برود با صداي قاطعي به او نه بگوييد! نوزادان در حدود 8 ماهگي فهم گفتار و كلمات را آغاز ميكنند و پيش از آن نيز لحن صدا را ميفهمند.
---------- Post added at 11:38 PM ---------- Previous post was at 11:33 PM ----------
توجه: كودك را زنداني نكنيد. هيچ نوع زنداني شدن كودك مانند تور بالاي گهواره قرار دادن پيشنهاد نميشود. اين كار ميتواند از نظر رواني به كودك صدمه بزند.
هر بار كه وارد اتاق ميشويد و ديديد كه كودك بيدار شده و هنوز در گهواره اش است در تمجيد از كار خوبش به شدت اغراق كنيد...:46:
دست زدن، به دهان بردن، كنجكاوي كردن:
كنجكاوي كار نوزادان است. در ابتدايي ترين ماههاي زندگي نوزادان از راه ديدن و شنيدن ياد ميگيرند. يك نوزاد 3 ماهه زمان زيادي را صرف بررسي اشياء پيرامونش ميكند. رنگهاي آبي و قرمز را بيشتر دوست دارد و بخصوص به صورت ها و چشمهاي حيوانات علاقه نشان ميدهد. هنگامي كه دستهايش را كشف ميكند، آنها را وارسي ميكند ، به تدريج كنترل آنها را ياد ميگيرد و با بكارگيري آنهااشياء را از نزديك بررسي ميكند. او دوست دارد اشياء را با دستها، پاهها و دهانش لمس كند.
محيط را امن كنيد.
اشياء خطرناك را از مكاني كه كودك در آن گردش ميكند دور كنيد. و همچنين وسايل و مكانهاي خطرناك را به او متذكر شويد، اگرچه او معني لغات را نداند ولي لحن شما كه بطور قاطع به او نه ميگوييد را خوب ميفهمد.
نوزادان: نوزاد همواره ثابت ميماند، بنابراين وظيفه ي شماست كه دنيا را براي او بياوريد! اورا روي يك پتو بگذاريد و اشياء جالبي را كه مناسب اوست در اختيارش قرار دهيد. اطمينان يابيد كه اين اشياء بزرگتر از آن هستند كه به داخل دهان كودك روند و به اندازه اي كوچك هستند كه كودك بتواند فكرش را روي آن متمركز كند. ( توپهاي پلاستيكي و يا حلقه هاي لاستيكي).
نوپايان: هنگامي كه نوزاد خزيذن را آغاز ميكند هر شيئي بصورت هدف براي كودك در ميايد. براي او تمام دنيا زمين بازي است. فعاليتهايش را زير نظر بگيريد و آغازگر آنها باشيد.
---------- Post added at 12:09 AM ---------- Previous post was at 12:04 AM ----------
فضايي ايجاد كنيد كه كودك بداند متعلق به اوست،
اسباب بازي ها را عوض كنيد. هيچ وقت در يك زمان سر كودكتان را با اشياء تحريك كننده ي متعدد شلوغ نكنيد.
انداختن، پرتاب كردن، سرو صدا راه انداختن:
نوزادي كه اشياء را پرت ميكند مياندازد و سرو صدا راه مي اندازد، در حال نشان دادن رفتاري طبيعي است. او در حال كشف دنياي پيرامونش و يادگيري علت و معلول ها و در همان زمان، ابراز وجود خودش است.
در حدود 6ماهگي بيشتر نوزادان مهارتهاي دستي را ياد ميگيرند و شروع به آزمايش ميكنند. اگرشما بيش از اندازه در پاسخ به پرتاب كردن انداختن و سرو صدا كردن كودك عكس العمل نشان ندهيد به احتمال زياد او از اين كارها براي جلب توجه شما استفاده نميكند و اين رفتارها نيز ميگذرد.
به ياد داشته باشيد كودك نميخواهد شما را آزار دهد گرچه گاهي چنين به نظر ميرسد. او صرفا ميخواهد سرگرم شود.
كودك پرتاب اشياء را بصورت آزمايشي شروع ميكند و صرفا ميخواهد ببينيد باانجام اين كار چه اتفاقي مي افتد. نوزاد بطري اش را روي زمين مياندازد و گريه ميكند و شما به سرعت آنرا به او ميدهيد. بزودي اينكار به صورت يك بازي در مي آيد. در آغاز آنرا به صورت يك رفتار يادگيري در نظر بگيريد، ولي به آن توجه زيادي نكنيد چون در غير اين صورت اين رفتار را تقويت ميكنيد و كودك به اين نتيجه ميرسد كه بازي جالبي است و شما به اين نتيجه ميرسيد كه داريد ديوانه ميشويد.
اگر كودك شما بطور مداوم اين كار را انجام ميدهد روشهاي زير را به كار ببريد:
1. شيء افتاده را به كودك برگردانيد. گاهي او توانايي در دست گرفتن را هنوز به خوبي به دست نياورده و در حال تمرين كردن است.
2. به آن بي توجهي كنيد. شيئ را دايم به كودك برنگردانيد. آنرا(شيئ) روي زمين رها كنيد و توجه كودك را به چيز ديگري جلب كنيد.
3. در مورد كودكان بزرگتر، شيئ را به او برگردانيد ولي بگوييد"اگر دوباره اونو بندازي، مدتي مال من ميشه". و اگه اون انداختش براي چند دقيقه پيش خودتون نگهش داريد.
---------- Post added at 11:23 PM ---------- Previous post was at 11:21 PM ----------
بعد از محروم كردن موقتي اگه هنوز مشكل وجود داشت ميتونيد از تصحيحي بيش از حد هم استفاده كنيد كه براي هميشه پشيمونش كنيد.....:5::21:
سرو صدا راه انداختن:
كودكان دوست دارند سرو صدا راه بيندازند و از اين كار لذت ميبرند ولي اغلب اعصاب والدين را خراب ميكند.پس لازم است خلاق باشيد:
1. اشيايي را براي كودك فراهم كنيد كه بتواند با آنها فقط سرو صدا كند، مثلا يك چكش پلاستيكي، يا يك قاشق چوبي، اينطوري كنترل شده تر سروصدا وجود داره و اينها هم وسائلي هستند كه صداشون به اندازه ي قاشق و چنگال گوشخراش نيست.
2. بهش بگيد ميتونه روي چه چيزهايي بزنه كه بفهمه روي همه چيز نبايد بزنه و سرو صدا راه بندازه. مثلا بگيد مامان وقتي روي طبلت ميزني صداي خيلي قشنگي داره ولي روي ميز نبايد بزني.
3. موقعيتها رو تعيين كنيد. يعني بفهمد چه موقع ميتواند و چه موقعهايي نميتواند. مثلا بداند در اتاق خودش ميتواند ولي خونه ي مامان جون نبايد اين صداهارو راه بندازه.
نق زدن.
نق زدن در حدود سه و نيم سالگي به اوج خود ميرسد، ولي اگر راه حل فوري براي آن نيابيد تا سنين دبستان ادامه خواهد يافت. براي پيشگيري از عادت شدن، بكوشيد قبل از آنكه تثبيت شود، آنرا درمان كنيد.
1. هرروز به مدت معيني به كودك خود توجه كامل داشته باشيد. در اين زمان هيچ كار ديگري انجام ندهيد بلكه صرفا با كودكتان باشيد. بيشتر كودكان مجبور هستند براي جلب نظر والدينشان تلاش كنند.
2. او را مشغول كنيد. براي او فعاليتهايي در نظر بگيريد. از يك كودك نوپا انتظار نميرود كه زمان فراغت خود را مفيد بگذراند. هنگامي كه كودكان كسل هستند نق زدن را شروع ميكنند، چون هيچ كار بهتري را ندارند كه انجام دهند.
:40: سريع پاسخ دهيد.
صبر نكنيد تا كودك ناچار شود براي پاسخ گرفتن سوال يا درخواستش نق بزند. اگر هم همان موقع نميتوانيد در چشمهايش نگاه كنيد و با انگشت اشاره به او بگوييد عزيزم 1 دقيقه صبر كن. نياز به نق زدن را در او از بين ببريد. سريع كارتان را به تمام كنيد و به او بگوييد ممنونم كه صبر كردي حالا ميتونم به حرفهات گوش بدم.
ميچسبد و از پدر و مادرش جدا نميشود.
نوزاد در حدود هفته ي اول زندگي، در چشمان كسي كه او را نگه ميدارد، نگاه ميكند و حدود 6 هفتگي( يك و نيم ماهه) به صورت كسي كه در فاصله ي 20 تا 30 سانتي او قرار دارد لبخند ميزند.كه معمولا اين صورت متعلق به والدين اوست.
نوزاد در حدود 4 يا 5 ماهگي ميتواند بين صورت والدينش و اشخاص ديگر فرق بگذارد ولي هنوز وقتي او را ترك ميكنند زياد ناراحت نميشود.
تا حدود 8 ماهگي براي كودك دور شدن از والدينش زياد سخت نيست اگرچه ترجيح ميدهد آنها بيشتر دورو برش باشند. ولي از 8 ماهگي به رفتن افراد از نزدش توجه ميكند. اشخاصي را كه از او مراقبت ميكنند ميشناسد. اين زمان آغاز مرحله اي است كه كودك در والدين امنيت را جستجو ميكند. با ديدن افراد جديد احساس خطر او طبيعي است.
برخي از كودكان جدا شدن از والدين برايشان بسيار دشوار است. حتي زماني كه يك غريبه در اطراف نيست. ممكن است دائما جلوي پاي شما را بگيرد و سايه به سايه ي شما در تمام خانه بيايد. اگر احساس جدايي بكند دور پاي شما را ميگيرد و گريه ميكند.
كارهايي كه شما ميتوانيد انجام دهيد:
1. احساس استقلال را در او تقويت كنيد.
2. با رفتن و آمدن، او را براي جدا شدن آماده كنيد.
3. كسي را داشته باشيد كه از كودك مراقبت كند.
4. كودك را براي موقعيت ها و مكانهاي جديد آماده كنيد.
5. هنگامي كه زمان رفتن رسيده است برويد.
6. عدم وابستگي را در كودك افزايش دهيد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
---------- Post added at 11:34 PM ---------- Previous post was at 11:33 PM ----------
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
چه عکسای قشنگی ... :35: