کیفیت یا کمیت کمک ؟

به نظر شما اگر ادم بخاد به یه سری نیاز مند کمک کنه کمک به رفع نیاز های اصلیشون مثلا غذا

بهتره که ادم مثلا به تعداد کمتری از نیازمند ها یه غذای خوب و خفن بده

یا بهتره که به تعداد بیشتری کمک بشه ولی خب طبعا به خاطر محدودیت منابع مالی یه غذای با کیفیت پایین تر مجبوره تهیه بشه * کیفیت پایین معنیش این نیست که غذای بد و به درد نخور ها یعنی مثلا غذای معمولی

مثلا فرض مثال به 10 نفر کباب داده بشه حال کنن لذتشو ببرند بهتره بیشتر فایده داره به نظرتون یا مثلا به 50 نفر مثلا قرمه سبزی داده بشه که سیر بشن مثلا یک شب ؟

ببین خب بستگی داره لذت و کمک رو تو چی ببینی.مثلا اگر طرف هرشب غذا میخوره و جای خواب هم داره بهش قورمه بده.اگه طرف هرشب غذا نمیخوره بهش کباب بده.میگیری چیمیگم؟یعنی ببین وضع طرف چجوره بهش یه اندازه ای حال بده که قشنگ حال کنه.یا مثلا اگه کسی شکمش سیر باشه بهش کلپچ هم بدی باز یکم ته دلش ناراضیه.اما در عوض اگه طرف گشنه باشه بهش نون پنیر هم بدی ممکنه به اندازه پیتزا حال کنه.هم شخص مهمه هم وضعیت زندگیش باید همرو درنظر بگیری

جضرت عیسی گفت ، به مرد ماهی بدهید تا شب سیر بشود ، ولی اگر میخواهید عمری سیرش کنید بهش ماهیگیری یاد بدهید

یکی بخور نمیره با هر روز قرمهع سبزی
یکی هم بلند پروازه کباب میزنه همه هفته شارژه

نقل قول:

اگه کسی شکمش سیر باشه بهش کلپچ هم بدی باز یکم ته دلش ناراضیه

حقیقت امر اینه که اون های که من می خام بهشون کمک کنم اصلا ادم نیستند که بخان راضی باشند یا ناراضی

قصدم کمک و غذا دهی به یه سری حیواناته

من تو زندگیم به قدر خودم و به قدر بیش از وظیفم به ادم ها حال دادم چه تو زندگی خانوادگی و چه تو شغل و کارو کاسبیم و تقریبا هیچ وقت هیچ نتیجه ایی نداشته جز پر رو شدن اون ادمها و ازار و اذیت شدنم توسط همون هایی که بیش از حد ظرفیتشون بهشون حال دادم

و خب البته اوایل نمی فهمیدم که چرا این جوری می کنن ؟؟!!! من که دارم بهشون حال می دم چرا اخه پس این ها اذیتم می کنن تا این که شعورم بالاخره رسید یعنی دنیا با زحمت و کتک و چک و لقد بهم فهموند که بابا شما لیوان رو هم بیش از اندازه ظرفیتش توش چایی بریزی خب می ریزه بیرون میز رو کثیف می کنه...........

تقصیر لیوانه ؟؟؟؟ یا تقصیر اونیه که داره چایی می ریزه ؟ تازه هیچ کس هیچ لیوانی رو تا لبه لبه پر نمی کنه تازه یه مقدار سرش رو خالی می زاره که تو تکون ها و حرکت ها نریزه بیرون

بگذریم

دیگه تا اخر عمرم تجربه شده بیش از وظیفه ام چه تو کار و شغل و و چه تو خانواده به کسی لطف نکنم و وظیفم رو انجام بدم در مقابل و قبالشون نه بیشتر

ولی خب یه وقت های دوست دارم یه حال حای بدم دیگه به حیوانات می رم حال می دم پولی بخام خرج کنم می رم غذا می گیریم می دم به اونها الان داشتم فکر می کردم که ایا یه غذای خوب بگیرم که مقدارش کم میشه بهتره یا نه یه غذای معمولی بگیرم که خب طبعا مقدارش هم بیشتر میشه

چون من اونقدر منابع مالی گسترده و زیادی ندارم بخام اونجوری خرج کنم یعنی در امد انچنان خفنی ندارم در حد و اندازه خودم و وسعم می تونم خرج کنم

این بار هم یه نذری داشتم از حدود 10 -12 سال پیش که اونموقع نذر کرده بودم که اگر فلان طور شد من یه تعدادی ذکر می فرستم که تعداد اذکارش اونقدر زیاد بود بود نشد تمومش کنم و بعد هم در گیر زندگی و روز مره گی های زندگی شدیم

و چند بار هم در طول این سال ها امدیم باز تمامش کنم که باز هر بار یه در گیری پیش می آمد و نمی شد........

تا اخرین باری که گفتم بزار این دینمون رو ادا کنیم که وقتی کپه سگ مرگمونو گذاشتیم بده کاری نداشته باشیم با خدا اون دنیا دهنمونو سرویس نکنه یه موقع ( خدایا شوخی می کنم ها به دل نگیری سرویسمون کنی ) ولی باز هم نشد و این دفعه طوری نشد که قشنگ داشت پیام می داد و نشانه می فرستاد که اخه اوشگول

اون ذکر هات نه به درد من می خوره نه به درد خودت خود شاسگولت هم می دونی * اون موقعی که این نذر رو کرده بودم خب شاغل نبودم و در امدی اصلا نداشتم اون موقع هر چی نذر می کردم به صورت این جروی بود ولی الان باز یه دو زاری پولی دستمون هست می تونیم به جاش یه حرکتی بزنیم که یه تغییری تو جهان حاصل بشه از نتیجه اش یعنی یه دوتا موجود مثلا بخورند حال کنن