اطــّلاعات عمومی در خصوص تلفن های همراه

چندین نوع گوشی همراه

یک گوشی همراه (موبایل)، که گاه به آن "سل فون"، یا "سلــّولار فون" هم می گویند یک دستگاه قابل حمل الکترونیک است که مهمّ ترین و اوّلین کاربرد آن برقراری ارتباط خصوصی بین دو مشترک است که در نقاطی دور از هم باشند.

بیشتر گوشی های همراه امروزی از طریق برقراری ارتباط بین یک شبکهء "سلــّولار" وابسته به یک ایستگاه مادر (سایت های سلــّولی) اين گونه ارتباطات را برقرار می کنند. آنگاه ارتباط مذکور به یک شبکه سوئیچینگ عمومی تلفن [1](PSTN) متــّصل می شود (باستـثناء تلفن های ماهواره ای).

شبکه های ســلــّولی که برای نخستین بار در اوائل دههء 1980 به بازار ارائه شدند همان نسل اوّل یا 1G هستند. پیش از نسل اوّل، گوشی های همراه بدون اتــّکا بر شبکه های سلــّولی کار می کردند و به آنها نسل صفر یا 0G گفته می شد. از نمونه های آن دورا ن اوّلـیـّهء تولــّد گوشی همراه می توان به Mobile Telephone Service اشاره کرد، که در سال 1945 به بازار ارائه شد. تا سال های میانهء دههء 1980 بیشتر گوشی های همراه آنقدر بزرگ بودند که عمدتآ همواره در اتوموبیل ها نصب مي شدند و به آنها "گوشی ماشین"[2] گفته می شد (امروز به آنگونه گوشی ها اصطلاحآ گوشی پاره آجری "brick" نیز می گویند!)

با پیشرفت نهضت "مینيتاوری کردن"[3] گوشی ها امروزه شاهدیم که بیشتر آنها واقعآ همواره همراه مشترکین هستند. علاوه بر برقراری ارتباطات صوتی، که طبعآ کاربرد اصلی هر نوع تلفنی می باشد، بیشتر گوشی های همراه امروزی توانائی ارسال و دریافت پیام های کوتاه مکتوب، مانند SMS ها، نامه های الکترونیکی (email) و packet switching برای برقراری ارتباط با اینترنت، و ارسال و دریافت عکس و فیلم های ویدیوئی از طریق سرویس MMS را دارند.

بزرگترین تولیدکنندگان گوشی همراه جهان عبارتند از: Audiovox،BenQ-Siemens، High Tech Computer Corporation، Fujitsu, Kyocera، LG، Motorola، NEC، Nokia، (Matsushita Electric) Panasonic،Pantech Curitel، Philips، Sagem، Samsung، Sanyo، Sharp، SK Teletech، Sony Ericsson، T&A Alcatel و Toshiba.

بزرگترین اپراتور های امروز جهان نیز شامل Orange SA،China Mobile و Vodafone می شوند.

همچنین بعضی سیستم های تخصــّصی ارتباطات نیز هستند که کار آنها به حوزهء فعـّالیـّت تلفن های همراه مربوط است، امـّا فعـّالیـّـتی کاملآ متمایز با آن زمینه دارند. از آن جمله می توانیم به Professional Mobile Radio اشاره کنیم. گوشی های همراه را همچنین نباید با گوشی های بی سیم اشتباه گرفت، که حوزهء عملکرد آنها معمولآ از مسافت بخصوصی دور تر از پایهء خودشان تجاوز نمی کند.

به لحاظ تکنیکی واژهء گوشی همراه شــامل گوشی های ماهــواره ای و گــوشی های بزرگی که پیش از اختراع شبکه های سلــّولی از آنها استفاده می شد، مثل آنهایی که از طریق MTS کار می کردند، نیز می گردد، در حالی که "واژه گوشی های سلــولی" [cell(ular) phone] شامل این دسته بندی نمی شود.

عملآ از این دو واژه تقریبآ همه جا به یک معنا استفاده می شود، با این تفاوت که در هر نقطه از جهان از یکی بیش از دیگری استفاده می شود.



جهانی شدن پدیدهء گوشی های همراه

نمونه های اوّلیــّه ای که از "گوشی های قابل حمل آینده" در یک آگهی شرکتBell System در سالهای میانهء دههء 60 چاپ شده نشاندهندهء دستگاه هایی است که با گوشی های امروزی تفاوت چندانی ندارند.

تلفن های رادیوئی تاریخچه ای طولانی به روایاتی گوناگون دارند، که آغاز آن به سالهای دههء 1950 می رسد. از آن میان، دستگاه های قابل حمل سلــّولی از سال 1983 در دسترس عموم قرار گرفت. شبکه های تلفن همراه به خاطر هزینهء پائین به ثبت رساندن آنها و هزینه نسبتآ کم تعمیرات و نگهداری آنها بسرعت در سراسر جهان گسترده شد، و سرعت رشد شبکه های تلفن ثابت را به سرعت تحت تأثیر خود قرار داد.
__________________
چاكر همه بچه هاي گل p30world