Printable View
من وقتی پیش دوستان قرار میگیرم به شکل افراطی میخندم و نمیتونم جلوی خودم رو بگیرم
ایا شما راه حل دارویی یا رفتار تربیتی خاصی را سراغ دارید
که بشود جلوی این عمل رو بگیرم واقعا چند روز پیش اتفاقی فهمیدم چی پشت سرم میگن اینطور واقعا دیگه نمیتونم مثل قبل باشم اما تغیر هم نمیتونم کنم
سلام.
اگه سنتون رو ذکر میکردید بهتر میشد نظر داد. اصولا با آغاز نوجوانی و بلوغ و ترشحات یکسری هورمون های خاص حالتی هیجانی رو در نوجوان ها به وجود میاره که باعث خنده ی زیاد حتی به مسایل عادی میشه. خوب این به تدریج و با افزایش سن رفع خواهد شد.
اما اگه در جوانی یا بزرگتر به سر میبرید و هنوز خنده ی زیاد در شما غیر قابل کنترله میتونه یکی از علت ها باقی موندن و زیاد بودن هورمون مورد نظر در شما باشه که با دارو درمانی قابل رفعه. ممکنه این نوعی اختلال روانی هم باشه که با مراجعه به روان پزشک و متخصص اعصاب و روان درمان خواهد شد.
اما اینها درمان های دارویی اند.در کل ممکنه خلق بعضی افراد به دلایل بالا و هر دلیل دیگه ای به خنده ی زیاد عادت کرده باشه (در اصطلاح میگیم خوش خنده) و قابل کنترله. برای مثال هنگامی که بحثی مطرح میشه که ممکنه خنده ی زیاد رو برای شما به همراه داشته باشه سعی کنید بحث رو عوض کنید و اصلا به اون موضوع فکر نکنید. اینطوری به کم خندیدن عادت میکنید چراکه در بسیاری از رفتار های اجتماعی تمرین و تکرار موثره.
و این هم مهمه که شما تا چه حد خندیدن رو زیاد فرض کنید. خنده ای که شما رو لوس و بی مزه و کم ابهت نشان بده اضافیه ولی خنده در حد نرمال و معمولا به شکل تبسم و نه قهقهه زیاد هم از نظر پزشکی و سلامت روان فوایدی رو داره و هم از نظر خوش جلوه دادن شخصیت شما.
:n01:
من هر وقت تو یه جمع رسمی خنده ام میگیره اگه نتونم جلوی خودمو بگیرم.به جامعه به مشکلات فکر میکنم به خاطرات تلخی که گذشت.اروم میشم:n02:
این خنده ای که نشه جلوش رو بگیری خیلی حس خوبی به ادم میده.مخصوصا اگه با این شدت خنده دلت درد بگیره:n02:
برو خدا رو شکر کن خوش خنده ای . به هر حرف مردم چکار داری . مردم ما به کسایی که کار طنز هم میکنن و مردم رو میخندونن عادت کردن میگن طرف یا دلقکه یا سبکه و ... به خدا هیچی مثل خنده ادم رو سرحال نمیاره .
من خودم همینطوریم . هم میخندم هم میخندونم . به اصطلاح خودم کیسه خنده ام که پر میشه خیلی راحت از هر چیزی خنده ام میگیره و یه دفعه به صورت انفجاری و در طی چند دقیقه تخلیه میشه . جوری که میخوام پخش زمین شم . اگه یه داداش فان هم مثل من داشته باشی اوضاعت خرابتر میشه .
نقل قول:
ممنون بابت پیشنهاد هاتون من بیست و دو سالم هست و دسترسی هم به روانپزشک ندارم
نقل قول:
عرض کردم بدون درمان دارویی هم قابل کنترله. همون تمرین و تکرار و در نهایت عادت.
درمان دارویی هم ذکر کردم گفتم شاید براتون به یه عارضه! تبدیل شده باشه و نیاز به روش های آنی داشته باشید.
میشه منظورتون رو از دارو درمانی واضح تر بگید
در پست اولم توضیح دادم که میتونه دلایل چی باشه. رفع این مشکل با روش های پزشکی میتونه یه راه باشه ( اگه از اون لحاظ مشکلی باشه )نقل قول:
و رفع اون از طریق تمرین یه راه.
میتونید راه دوم رو انتخاب کنید. فکر میکنم برای اینطور مشکلات تمرین موثر تر باشه.
خود دانید ...