سلام
بنظر شما تاریخ نگار تاریخ رو کشف میکنه یا خلق؟ به عبارت دیگه شما تاریخ رو علم میدونید یا هنر؟
Printable View
سلام
بنظر شما تاریخ نگار تاریخ رو کشف میکنه یا خلق؟ به عبارت دیگه شما تاریخ رو علم میدونید یا هنر؟
سلام ... تاریخ افسانه نیست که تاریخ نگار اون رو خلق کنه.
تاریخ یه حقیقته و تاریخ نگار حق خلق اون رو نداره در واقع باید حقیقت های اون کشف بشه.
نمیتونم اسمش رو علم هم بذارم. شاید بشه گفت دانستن حقایق تاریخ نوعی آگاهی و اطلاعات و توانایی تفسیر درست اونها نوعی علمه.
منظورتون از حقیقت های تاریخی چیه؟ واقعیت های مانند واقعیت های فیزیکی؟نقل قول:
این حقایق در کجا قرار دارن؟ دنیای خارج یا ذهن انسان؟
بستگی داره... تاریخ یک چیز ساده نیست بلکه ترکیبی از تکنیک های مختلف است که بعضی هاشون در زمینه علوم تجربی (Science) هستند و بعضی ها در زمینه علوم انسانی (Humanities).نقل قول:
بطور مثال شما یک نوشته پیدا می کنید، بخشی از کار برای سنجش صحت این نوشته اینه که با تکنیک هایی مثل Radiometric dating ببینیم مربوط به چه زمانی است و آیا این زمان با زمانی که ادعا شده این متن نوشته شده تطابق داره یا خیر (اگه در متن ادعا شده دفتر خاطرات ژولیوس سزار است ولی تست ها نشون میده عمر این نوشته 200 سال است مشخصه این نوشته قابل اعتماد نیست)، در اینطور کارها بحث کاملا علمی است. تکنیک های دیگه مثل تطابق این نوشته با سایر وقایعی که در مدارک دیگه ثبت شده و ایجاد یک شکل کلی از اتفاق هایی که افتاده بر اساس این نوشته ها در زمینه علوم انسانی است. بطور مثال اگه در یک متن نوشته در فلان تاریخ در فلان منطقه برای 25 سال جنگ بود و ... ، انتظار میره این جنگ در تاریخ کشورهای همسایه و ... اطلاعای ازش ثبت شده باشه و بعد از مطالعه همه اونها میشه بطور کلی و حدودی به نتیجه رسید چه اتفاق هایی به احتمال زیاد افتاده.
بر اساس نسبیت خاص، همه زمان ها (گذشته، حال و آینده) همزمان واقعیت دارند، بنابرین حقایق تاریخی همیشه وجود داره ولی ما بهشون دسترسی نداریم و چیزهایی که ما فکر می کنیم تاریخ هستند در اصل شبیه سازی ساخته ذهن و ابزار ماست بر اساس اطلاعاتی که در گذشته ثبت شده.نقل قول:
بنظر من تاریخ اونطور که غالبا تصور میشه نیست. تاریخ در یک تقسیم بندی کلی به "گزارش وقایع" و "تفسیر وقایع" تقسیم میشه. ناگفته پیداس تفسیر وقایع که معمولا بشترین حجم کتب تاریخی رو تشکیل میده متاثر از نگاه و ایدیولوژی تاریخ نگار هست و طبیعتا خلق هست تا کشف.
گزارش وقایع رو شاید خیلها فکر کنن کشف هست و علم، وقایعی مثه جنگ جهانی اول و دوم، ورود اسلام به ایران، انقلاب فرانسه و ... اما بنظر من اینطور نیست، حتی در گزارش وقایع تاریخ نگار آگاهانه و نااگاهانه داره دست به خلق میزنه و یک کار هنری میکنه تا علمی. در واقع تاریخ نگار بر پایه پیش زمینه فکری و احساسی که داره بخشی از صفحه زندگی اجتماعی انسان رو طوری که دوست/دستور داره میبره و تحت یک عنوان خاص شکل میده و سپس به پشتوانه قدرت حکومت/رسانه به ذهن عموم تزریق میکنه
البته این به این معنی نیست که اون وقایع اتفاق نیافتن، بلکه اونطور که بما گفته شده اتفاق نیافتن و ما تقریبا هیچ راهی نداریم که به شکل خالص اون وقایع دسرسی پیدا کنیم و اگر هم دسرسی پیدا کنیم باز خالص نخواهد بود چون اینار ذهن خود ما اونها رو با پیش زمینه های خودش شکل و رنگ خواهد داد و باعث خواهد شد اونچه من میبینم با اونچه بغل دستیم میبینه متفاوت باشه.
هنگام مطالعه تاریخ ما داریم اون بخشی از زندگی انسان گذشته رو میبینیم که نویسنده براش مهم بوده، اونهم طوری که نویسنده دیده و دوست داشته ما ببینیم. علاوه بر این تاریخ نگار مجبور هست مشاهدات و یافته هاش رو در قالب کلمات بریزه تا بتونه بما منتقل کنه و همین برای یک شکل خاص گرفتن وقایع کافی هست.
تاریخ خارج از ذهن انسان هیچ نوع "بودن" واقعی ندارن که تاریخ نگار بخواد اونرو گزارش کنه (بر خلاف واقعیت های فیزیکی) و ان یعنی تاریخ معمولا خلق است و هنر تا کشف و علم