Why Are We Unhappy چرا خوشحال نیستیم؟
چرا خوشحال نیستیم؟
آقا خانه امان اجاره ای است, ماشینمان قراضه است, هوا کثیف است, درآمدمان کم است و به ریال ولی خرج ها به دلار, کارمان به رشته تحصيليمان مربوط نیست, بیمه درمانيمان كه بیمه نیست, بازنشستگیمان که بازنشستگی نیست. تمام دنیا بازنشستگی دارند, ما هم بازنشستگی داریم, تمام دنیا همه بیمه اند ما هم بیمه داریم و و و.
اینها حرف هایی است که هر روزه در ایران از دهان خیلی ها درمی آید. فقیرها یک نوع خوشحال نیستند و ثروتمندان به نوعی دیگر.
آقا این بنز پانصد رو 5 میلیارد خریدم کجای دنیا بنز 500 این قیمت است؟ آقا بنزینمون که بنزین نیست؟ این اتوبان ها که استاندارد نیستند؟, آقا می خواهیم برویم به ویلای شمالمان 7 ساعت در راه هستیم. کجای دنیا مردم 7 ساعت در ترافیک هستند؟ و و و
آقا دیدی در الهیه همه درخت ها را قطع کرده اند و خانه ساخته اند؟
یک سازمانی میزان خوشحالی مردم دنیا را اندازه می گیرد و یادم هست که برزیل یکی از بالاترین مقام ها را داشت ومن شخصاً فکر می کنم که ايران خودمان پایین ترین مقام را در این رشته دارد چرا؟ آيا برزيل كشور ثروتمندي هست؟ بهيچوجه.
در برزیل گدایی که جلوی من در رستوران فضای آزاد ده دقیقه با توپ فوتبال بازی می کند بدون اینکه توپ به زمین بخورد وقتی که بهش پول نمی دهم با خنده از آنجا دور می شود ولی گدای ایرانی که فقط 30 ثانیه وقتش را صرف من کرده وقتی که بهش پول نمی دهم یا به در ماشین لگد می زند یا فحش می دهد, چرا؟
ریشه اصلی مشکل ما انتظارات ماست. ما انتظارات بسیار بالایی از همه چیز داریم که وقتی برآورده نمی شود طلبکار می شویم. ما انتظا داریم که بهترین پزشکی جهان را مجاناً داشته باشیم چون بقیه جهان اینطور است. ما انتظار بازنشستگی فوق العاده داریم چون بقیه جهان اینطور است. ما انتظار داریم که شغلمان دقیقاً مربوط به رشته تحصیلیمان باشد چون بقیه جهان اینطور است. کجاست این بقیه جهان که مثل بهشت برین است؟ کجاست این خارج که در آن همه اتفاقات خوب می افتد؟
واقعیت اینست که چنین کشوری وجود ندارد و ما بهترین های آنچه را كه از دوستاني که از امریکا و انگلیس و فرانسه و سوئد و هلند و غیرو غیرو آمده گرفته و همه را در یک دستگاه مخلوط کن گذاشته ایم و کشوری خیالی به نام خارج درست کرده ایم که مانند بهشت برین است ولی در واقع وجود خارجی ندارد. چند مثال برای روشن شدن قضیه. حداقل حقوق اکنون در امریکا بسته به ایالت و ولایت بین ماهي 1400 الی 1700 دلار است كه در حد خط فقر است و حداکثر حقوق بازنشستگی برای کارمندان شرکت های خصوصی ماهی 1850 دلار است آنهم بعد از سن ٦٢ البته اگر تا ٧٠ سالگي صبر كنيد نگيريد 3000 دلار ميشود. در ایران فکر می کنم که حداقل حقوق 700000 تومان است و حداکثر بازنشستگی 5000000 تومان است. یعنی حقوق بازنشستگی هفت برابر حداقل حقوق است و شما قبلاً در پنجاه سالگي يا كمتر هم ميتوانستيد بازنشسته بشويد. بنده با حقوق و مزایای ماهی چند ده هزار دلار از 62 سالگی باید با ماهی 1850 دلار سر کنم و بيمه درماني بازنشستگي هم در سن ٦٥ شروع ميشود. شما در امريكا حتي با چهل سال سابقه كار هم قبل از ٦٢ سالگي نميتوانيد بازنشسته بشويد.
مالیات خانه من در ایران سالی چند صد دلار بیشتر نیست كه همه همسايگان نيز به آن اعتراض دارند. مالیات خانه من در اینجا ماهی 1800 دلار است. توجه کنید گفتم ماهی نه سالی. تازه ارزان است چون زمین آن را در سال 1989 خریده ایم و بر اساس قیمت آن روز مالیات می دهیم. اگر امروز خانه را بفروشیم مالیات آن براي خريدار جديد می شود ماهی 4000 دلار. حالا برویم سر پزشکی. مخارج معالجه دخترم آریانا بابت مجموعاً یکماه و نیم در بیمارستان و هفت عمل جراحی شد مبلغ 2000000 ( دو ميليون دلار), شانس آوردیم که مادرش بیمه خوبی داشت اگر نداشت باید خانه و زندگی را فروخته و دو میلیون دلار به بیمارستان می دادیم. البته طرف دیگر سکه اینست که اگر آریانا شخصاً هیچ پولی نداشت و بیمه هم نداشت هیچ چیز نمی داد ولی تا ابد بدهکار می ماند برای یک آدم بازنشسته این مشکلی نیست زیرا اگر بازنشسته باشید و پولی نداشته باشید شانس اینکه بعد از آن پولی بدست بیاورید كه آنها بخواهند بگيرند در حد صفر است و بعد می میريد و بدهکاری پاک می شود ولی اگر یک جوان بیست ساله باشید تا آخر عمر برای پرداخت دو میلیون دلار ولتان نمی کنند. پس اگر پزشکی امریکا خوبست پولش هم خوبست.
بيمه درماني كه اكنون من و همسرم داريم و اجباري هم هست بايد ماهي ٥٠٠ دلار بدهيم و اولين ١٠٠٠٠ دلار را هم خودمان بايد بدهيم قبل از اينكه بيمه پولي بدهد يعني خلاصه تا سالي ١٦٠٠٠ دلار از مخارج معالجه را بايد از جيب مبارك بدهيم. يك بستري شدن يكروزه در بيمارستان سريع شما را به اين عدد ميرساند. با ٥٠ ميليون تومان در تهران چقدر خدمات پزشكي ميگيريد؟
در حالیکه در ایران از بنزین مفت لیتری 30 سنت استفاده می کنید در بقیه دنیا حدود ليتري يك دلار باید بدهید.
آن ماهی حدود 50000 تومان پول مفتی که هر نفر از دولت می گیرید فقط در کشورهای نفت خیز ممکنست بگیرید. در هیچ کجای دنیا چنین پول مفتی را به همه نمی دهند.
آن پراید 5000 دلاری که آنرا مسخره می کنید معادلش کمتر از حدود 9000-8 دلار نیست.
مخارج كل دانشگاه دختر ديگرم ساراناز در دانشگاه خصوصي USC سالي ٧٥٠٠٠ دلار است. مخارج دانشگاه آريانا كه دانشگاه دولتي بود سالي ٤٥٠٠٠ دلار بود و ارزانترين دانشگاهاي دولتي سالي ٣٠٠٠٠ دلار هستند. شما در ايران چقدر خرج دانشگاه مينماييد؟.
ماهيانه چقدر پول ماهواره ميدهيد؟ اينجا ماهي صد تا دويست دلار است و چيزي بنام ماهواره مجاني وجود ندارد,
پس چرا ما خوشحال نیستیم. علت اینستکه انتظارات ما بالاست. فکر کنید که دنبال کار می گردید و فکر می کنید که به شما حتماً یک میلیون تومان حقوق خواهند داد. حالا اگر هشتصد هزار تومان بدهند شما ناراحت خواهید شد. ولی اگر انتظارتان هشتصد هزار تومان باشد ولی پیشنهاد یک میلیونی بگیرید خیلی خوشحال خواهید شد. من علت انتظارات نامعقول را تربيت خانواده می شناسم.
وقتی شما در جوار پدر و مادر مرتب می شنوید که پدر هم از حقوق كم و هم خرج زياد غر می زند و مادر از کیفیت بد مواد غذایی و كوچكي خانه , هر دو از کیفیت بد هوا، چه انتظاري داريد؟ نمی دانم چرا اگر پول داریم هم خودمان را به بدبختی می زنیم بنابراین پولدارهایمان نیز بدبخت هستند. یا بخاطر چشم نخوردن باید وانمود کنند که ندار هستند, یا از ترس تقاضای قرض گرفتن از سوي دوستان و فاميل و يا براي پيدا نشدن رقيب كاري نمی دانم ،ولی چیزی که می دانم اینستکه من در ایران کسی را که از وضعیت خود راضی باشد نمی شناسم. آقایی که از قیمت 5 میلیاردی بنز اس 500 رنج می برد نمی گوید در کدام کشور او می توانست انقدر پول یامفت بدون پرداخت ماليات دربیاورد که بتواند چنین ماشینی را نقد بخرد؟ آن که از قطع درختان الهیه رنج می برد شاید فکر نکرده که آپارتمان خودش در الهیه هم به همین طریق قطع درختان ساخته شده؟ آقايي كه ادعا ميكند ٣٥ سالست در بيزنسش دارد از جيب ميخورد و كارش همه اش ضرر است معلوم نيست چگونه پولدار شده؟!
در مغولستان جوان لیسانسیه ای را می بینیم که از زندگی در چادر مغولی اش بسیار خوشحال است. من نمی توانم هیچ ایرانی ای را تجسم کنم که با لیسانس در چادر در اطراف تهران زندگی کند و به همه بگوید که از بابت آن خیلی خوشحال است.
مردم ما در آپارتمان 60 متری هم ناراحت هستند چون حیاط ندارند یا همسایه ها خوب نیستند یا در مرکز شهر نیستند. بطور کلی من می توانم این مقاله را در چند كلمه خلاصه کنم.
نارضايتي= واقعیات < انتظارات
زندگی خوب= واقعیات = انتظارات
فوق العاده راضی= واقعیات > انتظارات
در کشورهای غیر نفت خیز عموماً انتظارات مردم از دولت و همه چیز دیگر پایین است و تعداد مردم خوشحال زیاد است. در کشورهایی مانند ایران که پول مفت نفت به نحوی در زندگی همه وارد می شود و مردم بدون کار سخت پول درمی آورند بجاي خوشحالي میزان نارضایتی نيز بالاست. به امید روزی که انتظارات خود را منطقی کرده و با برآورده شدن آنها خوشحال باشیم.
يا به اميد روزي كه يك كشوري در خارج تاسيس بشود كه حقوق و موقعيت شغلي امريكا را داشته باشد، علم پزشكي آمريكا، دانشگاههاي امريكا با شهريه ايران ، بيمه پزشكي كشورهاي اسكانديناوي، قيمت بنزين ايران، ماليات بر در آمد كويت، بازنشستگي ايران، و يارانه ايران.
اگر پيدا كرديد مرا هم خبر كنيد كه به آنجا مهاجرت كنم و يك كشور ديگر نيز به فتوحات خود اضافه كنم.
http://farhadkashani.com/index.php/2012-05-20-10-44-46/2013-05-15-10-23-54/676-why-we-are-not-happy
