گزارشی از يک کنسرت موسيقی پاپ در تهران
با برگزار شدن اولين کنسرت رضا صادقی، خواننده پاپ و فانک در پايتخت، تهران هم شاهد اولين کنسرت موسيقی پاپ بعد از گذشت شش ماه از آغاز سال جديد بود.
رضا صادقی تا به حال تنها دو کنسرت در کيش برگزار کرده بود
جشنواره "پيامبر اعظم" از روز مبعث در کاخ سعد آباد برگزار شده است. کنسرت رضا صادقی در قالب اين جشنواره از نهم تا دوازدهم شهريور ماه در فضای سبز قسمت جنوبی کاخ ملت برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری ميراث فرهنگی قرار بود اين جشنواره جشنواره ای باشد از صنايع دستی، غذاهای سنتی، موسيقی‌های محلی، گل و گياه، کتاب، سير تطور و تحول آثار خطی و ... اما از آن هم فراتر رفته و محصولات ديگری نيز که به ميراث فرهنگی و صنايع دستی ارتباط مستقيم نداشته در آن حضور دارد.
با توجه به موضوع برنامه انتظار می رفت هنرمندان موسيقی بومی و نواحی ايران در آن برنامه اجرا کنند، اما در عوض کنسرتی از رضا صادقی به اجرا در آمد که با استقبال غير منتظره مردم روبرو شد.
اگر چه برگزارکنندگان کنسرت برای هر شب پيش بينی ميزبانی بين سه تا پنج هزار نفر را کرده بودند، کنسرت رضا صادقی هر شب با حضور بيش از پنج، شش هزار نفر که پنجشنبه و جمعه به هشت هزار نفر رسيده بود برگزار شد.
اين خواننده تا به حال تنها دو کنسرت در کيش برگزار کرده بود.
ترافيک ماشينی و انسانی
هزار من ده تومان پول دادم که بنشينم و کنسرت را ببينم. چرا به اندازه ای که بليت فروختيد صندلی نداريد؟
يکی از حاضران
رضا صادقی را بيشتر با آهنگ "مشکی رنگ عشقه" می شناسند. او که دچار ناتوانی حرکتی است، هميشه لباس سياه بر تن دارد و حتی چوبدستی هايی که برای راه رفتن از آنها استفاده می کند نيز سياه رنگ هستند.
صادقی دو آهنگ در ستايش رنگ سياه دارد که يکی از آنها در آلبومی با مجوز ارشاد منتشر شده و ديگری مجوز ارشاد ندارد. او در اين کنسرت تنها توانست آهنگی را که مجوز داشت اجرا کند.
در روزهای برگزاری کنسرت، ترافيک اتومبيل های متوقف شده در خيابان های منتهی به زعفرانيه آنقدر زياد بود که اتومبيل ها تقريبا نيم ساعت بی حرکت ايستادند. از دست پليس راهنمايی رانندگی هم کاری بر نمی آمد.
بسياری اتومبيل های خود را دورتر از کاخ پارک کرده و پياده به طرف محل کنسرت رفتند. پيش از اين هم کنسرت های سه چهار هزار نفره در سعد آباد برگزار شده بود اما هيچ کدام به اندازه اين برنامه باعث بروز مشکل عبور و مرور نشده بود.
حتی در آخرين کنسرت گروه آريان هم چنين ازدحامی ديده نمی شد. کنسرت آنها در همين محل و با حضور حدود سه هزار نفر و در دو سئانس برگزار شده بود.
مقابل در ورودی کاخ ازدحام اتومبيل ها جای خود را به انبوه جمعيت داده بود. دو پسر جوان که جلوی صف ايستاده بودند می گفتند: "دوستانمان ديروز گفتند بايد يکی دو ساعتی زودتر برويم تا راحت وارد شويم اما باز هم فکر نمی کرديم اينقدر شلوغ باشد".
آقايی که معلوم بود مسئول حراست کاخ است، جلوی در ايستاده بود و اجازه نمی داد کسی از در بزرگ رفت و آمد کند. اين در فقط برای رفت و آمد مسئولان و کارمندان کاخ در نظر گرفته شده بود.
ماموران حراست مدام مردم را عقب می راندند تا راه برای رفت و آمد کارمندان باز شود. خانمی جمعيت مقابل در ورودی را کنار زد و به مسئول حراست گفت: "آقا بگذاريد من بروم داخل. من دختر خاله رضا صادقی ام." مسئول حراست پاسخ می دهد: "من چه کار کنم. خوب بگو بيايد ببردت داخل. اگر بليت داری برو داخل صف. اگر نه من کاری نمی توانم بکنم."
صندلی خالی
از رضا صادقی تاکنون چندين آلبوم موسيقی به بازار آمده است
در ميان ازدحام مردم يک پژوی ۲۰۶ بوق زنان جلو آمد و نگهبانان جلوی در که او را می شناختند در را باز کردند تا وارد کاخ شود. داخل اين خودرو پنج نفر نشسته بودند که معلوم بود خانواده ای را تشکيل می دهند. بعد از آن آقايی آمد که معلوم بود از کارمندان کاخ است. اجازه عبور گرفت. به دنبال او همسرش، و چند دختر و پسر جوان وارد کاخ شدند. آقايی که می گفت مدت هاست پشت در ايستاده به ورود اين خانواده اعتراض کرد. مسئول حراست گفت: "اين ها کارمندان کاخ هستند دارند می روند جشنواره را ببينند."
هنوز بحث آن دو تمام نشده بود که آقايی با کارتی روی سينه آمد و گفت من غرفه دار هستم و يخ آوردم، اين ها هم مادر و خانمم هستند. آنها هم وارد شدند.
داخل کاخ هم به اندازه بيرون شلوغ بود. محوطه سالن با ديواری از چادر برزنتی از غرفه های جشنواره جدا شده بود. بليت را دوباره چک کردند و از ديواری چادری گذشتيم.
بليت ها شماره گذاری نشده بود و هر کس زودتر آمده بود بهترين صندلی را انتخاب کرده بود و روی آن نشسته بود. هنوز نيم ساعتی به شروع برنامه مانده بود اما حتی يک صندلی خالی هم وجود نداشت. اگر هم جايی صندلی پيدا می شد فورا صاحب پيدا می کرد و خانم يا آقايی که روی صندلی کناری نشسته بود می گفت جای کسی است که به زودی می آيد.
اين مسئله اعتراضاتی را در پی داشت. پسر جوانی که با يکی از راهنماها صحبت می کرد با صدای بلند می گفت: "من ده هزار تومان پول دادم که بنشينم و کنسرت را ببينم. چرا به اندازه ای که بليت فروختيد صندلی نداريد؟"
مهدی فاطمی مدير روابط عمومی گروه فرهنگی هنری پيغام سحر، برگزار کننده اين برنامه در پاسخ به اين مشکلات، با اذعان بر اينکه شماره نداشتن بليت ها باعث بی نظمی در کنسرت شده بود گفت: "ما سه شنبه بعد از ظهر مجوز کنسرت را از دفتر موسيقی وزارت ارشاد گرفتيم و پنجشنبه هم کنسرت را شروع کرديم. نمی توانستيم در اين فرصت کم پنج هزار صندلی شماره دار در فضای باز بچينيم. اما اگر دقت کنيد می بينيد که برنامه هر شب از شب قبل بهتر است."
فاطمی ادامه داد: "بخشی از بی نظمی ها مربوط به ما بود. بليت ها يک رنگ چاپ شده بود و بعضی ها با بليت های شب ديگر به کنسرت می آمدند وقتی هم ما جلوی اين کار را گرفتيم، يکی از مسئولان کاخ اعتراض کرد. پشت بليت ها را امضا می کرد و می گفت اين ها اعتبار دارد بايد اجازه بدهيد بيايند داخل! متاسفانه ما تنها کسانی نبوديم که تصميم می گرفتيم. مسئولان کاخ با ما همکاری نکردند."
لا به لای درخت ها
بخشی از بی نظمی ها مربوط به ما بود، بليت ها يک رنگ چاپ شده بود
مهدی فاطمی، مدير روابط عمومی گروه فرهنگی هنری پيغام سحر
به گفته برگزار کنندگان کنسرت، کاخ سعد آباد بر اساس توافق با آنها شبی ۵۰۰ بليت در اختيار گرفته بود اما علاوه بر آن نيز تعداد زيادی از کارکنان سعدآباد که بليت نداشتند به همراه خانواده هايشان برای ديدن برنامه آمده بودند.
مردم از بيرون چادر و يا انتهای محوطه صندلی هايی می آوردند و جايی که بهتر می توانستند کنسرت را ببينند می گذاشتند.
خارج از محوطه چادری نيز روی سراشيبی سمت غربی، تعداد ديگری از مردم نشسته بودند که به نظر می آمد چندان از پيدا نکردن صندلی شوکه نيستند. آنها با آسوگی در ميان درختان نشسته بودند تا برنامه شروع شود. احتمال می رفت آنها از غرفه داران، کارمندان کاخ باشند يا مردمی که جای خوبی برای نشستن پيدا نکردند.
فاطمی در اين باره گفت: "ما فضای برنامه را از کاخ سعد آباد اجاره کرده ايم، آنها حق ندارند در کار ما مداخله کنند. حتی به ما می گفتند که خبرنگارها بايد با هماهنگی روابط عمومی کاخ به ديدن کنسرت بيايند و جالب است که بعضی از آنها را برای ديدن برنامه لا به لای درخت ها روی سراشيبی نشانده بودند تا از آنجا برنامه را تماشا کنند."
شب آخر برنامه مسئولان کاخ با اشاره به اينکه نمی توانند جلوی مردم را برای ورود به کاخ و حضور در جشنواره بگيرند، تعداد زيادی از کسانی را که بيرون درها مانده بودند، به داخل راه دادند. به گفته برگزار کنندگان کنسرت کنترل افرادی که می خواستند بدون بليت به ديدن کنسرت بيايند غير ممکن بوده است.
فاطمی می گويد: "طبيعی است کسی که به جشنواره ای که لواشک و نوشابه انرژی زا را به جای صنايع دستی می فروشند آمده و چيز جالبی برايش وجود ندارد و چند قدم با کنسرت فاصله دارد دلش می خواهد از روی کنجکاوی هم که شده به داخل بيايد و ببيند چه خبر است. جمعيت شب آخر آنقدر زياد بود که ما وحشت کرده بوديم و نگران بوديم که اتفاقی بيفتد. برنامه را نيم ساعت زودتر از زمان مقرر تمام کرديم و ديگر هم با کاخ سعد آباد کار نمی کنيم."
مشکی پوشان دست بزنند
افشين کرمی، مدير کاخ موزه سعدآباد در گزارشی که در خبرگزاری ميراث فرهنگی به چاپ رسيده است، در مورد دليل برگزاری می گويد: "ما اين جشنواره را با سه هدف برگزار کرده‌ايم. نشر فرهنگ ايرانی و اسلامی، معرفی جاذبه‌های فرهنگی، طبيعی و تاريخی. همچنين پرکردن اوقات فراغت مردم و به‌خصوص جوانان انگيزه اصلی برپايی اين جشنواره است تا جوانان با ديدن موسيقی‌های محلی و غرفه‌هايی که بازگوکننده آداب و سنن گذشتگان است، به سمت ديگری سوق پيدا نکنند".
در ابتدای کنسرت محمود شهرياری مجری صدا و سيمای جمهوری اسلامی که سرتاپا سياه پوشيده بود روی صحنه آمد و توضيحاتی درباره برنامه داد. او سپس برای پاسخ به کنجکاوی مردم و تمام کردن شايعاتی که درباره مشکل جسمی رضا صادقی بر سر زبان ها است گفت: "اين هنرمند در دو ماهگی به دليل تزريق اشتباه يک سرنگ در نخاع از ناحيه دو پا فلج شده است."
با تشويق مردم مشکی پوشان روی صحنه آمدند. خواننده و تمام نوازندگان گروه سياه پوشيده بودند و نورهای رنگی روی صحنه تابيده می شد تا در تاريکی شب صحنه را زيباتر کند.
اميد حاجيلی نوازنده ترومپت، سرپرست نوازندگان اين ارکستر است. در اين گروه عليرضا پورجعفر (درامز)، مجتبی شکاری (بيس)، همايون نصيری و ناصر رحيمی (پرکاشن)، علی شهبازی (گيتار الکتريک و اسپانيش)، اسماعيل حسينی (گيتار آگوستيک)، رامين درودی (ساکسيفون)، حسين شريفی (ترومبون)، بابک ايمانی (ويولن)، بهرنگ بهادرزاده (کيبورد)، بابک بروجردی (کيبورد و پيانو) و مرتضی کريمی (عود) به نوازندگی پرداختند.
وقتی رضا صادقی شروع به خواندن اولين ترانه کرد، هنوز تعداد زيادی از مردم به دنبال صندلی می گشتند. و زمانی که کم کم نا اميد شدند در کناره های محوطه کنار مردمی که روی صندلی ها نشسته بودند ايستادند و چشم به صحنه دوختند. آنها تا انتهای برنامه همچنان ايستاده بودند و برنامه را دنبال می کردند.
مشکی رنگ عشقه
در اين کنسرت، ترانه های فراموش، چرا از من گذشتی، بغض ترانه، تمنا، حرف آخر، پيرهن مشکی، آشنا، فريب، بخشش و خونه اجرا شد.
در پاسخ به صدای مردم که اجرای مشکی رنگ عشقه را می خواستند، بخش بسيار کوچکی هم از آهنگ بی مجوز مشکی رنگ عشقه خوانده شد تا هم مردم راضی باشند و هم وزارت ارشاد.
راهنماها، برگزار کنندگان کنسرت، گروه موسيقی و به هر حال هر چيزی که به کنسرت مربوط می شد، سياه رنگ بود. رنگ بليت ها هم با همين سياست انتخاب شده بود اما يک رنگ بودن بليت هر چهار شب باعث بروز مشکلاتی شد.
رضا صادقی در لابه لای اجرای آهنگ ها از حضور مردم تشکر می کرد و از آنها می خواست تا طوری رفتار کنند که اين خاطره خوب برای او حفظ شود و باقی بماند. چند بارهم خدا را شکر کرد که بالاخره بزرگترين آرزويش را بر آورده کرده است.
در انتهای برنامه او به کمک چوبدستی هايش ايستاد و آخرين ترانه اش را به احترام مردمی که برنامه را ايستاده دنبال می کردند، ايستاده خواند. شايد به اين ترتيب می خواست اعتراضش را به وضعيت حاضر اعلام کند.
منبع:در پايان بايد اضافه كنم كه اين خبر طبق ديده هاي خودم و حضورم در اين كنسرت بوده و همچنين سايت خبري voa (قابل توجه آقاي محترم اقا مهدي كه چپ ميره راست ميره تايپيك من رو ميبنده)
راستي دوستان رضا صادقي همشهري منم هست همونجا كه من بدنيا اومدم با كلي خاطره اگه گفتي كدوم شهر هستش؟
نظر شما راجب رضا صادقي چيه؟
شما از اون خوشتون مياد؟
اميدوارم مورد استقبال شما دوستان واقع بشه
