Printable View
فکر کنم همه ما با این جمله موافقیم که "در مورد خوبی و بدی دیگران نباید قضاوت کنیم"
ولی متاسفانه اکثر ما ،همیشه این کار رو انجام میدیم.:n03:
و اکثر اوقات هم در مورد ما دیگران قضاوت میکنند:n03:
خوبه که توی این تاپیک از قضاوت های اشتباهی که داشته اید
یا ازقضاوت های اشتباهی که دیگران داشته اند و موجب رنجش شما شده بگید
شاید اینجوری یادبگیریم کمتر قضاوت کنیم
این حرفا همش کلیشه ای هست نمیشه در مورد کسی یا چیزی قضاوت نکرد انسان سالم خود به خود چنین تمایلی داره
بهتره قضاوت هایی که انجام میدیم رو به زبون نیاریم فقط
برای اولین بار و آخرین بار یکی که ازش اصلا توقع نداشتم (یعنی واقعا توقع نداشتم) بهم تهمت دزدی زد ! یک دقیقه نگذشت که پولشو پیدا کرد اصلا خودش یهو جا خورد ولی من داغون شدم تا یه مدت . این بدترین قضاوتی بود که در موردم شد تهمت دزدی هم واقعا زشته . جالب اینجاس بعد هی میگفت من منظورم چیز دیگه بود تو بد برداشت کردی :n13:
پای مسائل مالی که بیاد وسط دیگه هیچکی هیچکیو نمیشناسه :n28:
خاک تو سرت روزگار
آدم هایی که به ماورالطبیعه و روح و... باور دارن رو خیلی زود قضاوت میکنم.
و در مورد بخش های دیگر زندگیشون هم ممکنه برداشت هایی بکنم.
در حالیکه چند مورد رو در عمل دیدم که تو یکسری دیگر از بخش های زندگیشون واقعا متخصص و موفق هستند.
اما این پوسته باوری، خیلی سخت اجازه میده در موردشون قضاوت نکنم.
دارم تلاش میکنم قضاوت به خاطر جهان بینی انسان ها، کمرنگ تر بشه و بخش های دیگر زندگیشون رو هم در نظر بگیرم.
هرچند خیلی سخته و گاهی حس میکنم بدجوری رو مُخم هستند !!
دیگران همیشه من رو به عنوان آنتن (خبرچین) میشناختند.در صورتی که هیچ وقت تویزندگیم این کار رو انجام ندادم
داستان از سال اول دبیرستان شروع میشه
اون سال زن داداشم معلم زیست ما شد
اوایل کسی نمیدانست و اوضاع خوب بود.بعد کم کم کل مدرسه متوجه شد.از همان موقع هم کم کم تیکه ها و قضاوت ها شروع شد.بچه ها جلوی من حتی حرف عادی نمیزدند که مبادا من به زن داداشم یا کادر دفتر مدرسه گزارش بدم.
در صورتی که نه تنها هیچ کدام هیچ وقت چیزی از من نپرسیدند و هیچ وقت من رو توی موقعیت خبرچینی قرار ندادند بلکه اگر میپرسیدند هم من هیچ وقت خبرچینی نمیکردم
سال بعدش من رفتم رشته ریاضی که دیگه ایشان معلمم نبود .ولی ناخوداگاه رابطه ی من و دبیر فیزیکمون خوب شد.سال دوم هم همچنان دیگران من رو انتن میدیدند
از طرفی همزمان کلاس زبان هم میرفتم .انجا هم بدون اینکه دست من باشه یکی از اساتید چند ترم پشت سر هم (فکر کنم 6 ترم) با ما افتاد.دقیقا یادم هست 2 ترم وسطش استاد ما شخص دیگری بود.برای ایشان مشکلی پیش امد و رفت و دقیقا اواسط ترم استاد ما همان شخص مذکور شد.این شد که انجا هم فکر میکردند من انتن این استادم
دیگه سال های بعد من از اموزشگاه رفتم و در مدرسه هم این رفتار بهتر شد.کم کم من رو شناختند و متوجه قضاوت اشتباه خود شدند
توی دانشگاه سعی کردم از هرچی استاده دوری کنم.5 بار انتقالی گرفتم.توی دانشگاه دیگه هیچ کسی فکر نمیکرد من انتنم
بعد رسید به دوره ی کار اموزی که با دوست پدرشوهرم صحبت کردیم و قرارشد من توی اون شرکت کاراموزی رو بگذرونم.اون دوره خوب بود ولی بعدش که توی همون شرکت استخدام شدم.به محض اینکه دیگران متوجه شدند معرف من چه کسی هست باز هم همکارها فکر کردند من انتنم.
حتی 1 بار رئیسمون از من خواست هر اتفاقی که توی اون بخش می افته رو براش بگم.ولی من نگفتم.چون من انتن نبودم
مثلا راننده تاكسي يه مرد ميانسال معقول در نگاه اول به نظر مياد ولي شروع ميكنه به حرف زدن ميبيني زمين تا آسمون با اون چيزي كه فكر ميكردي تفاوت ميكنه. معمولا حرفاشون در مورد بي پولي و --- با خانومهاي شوهرداره.
به نظر من قضاوت كردن در مورد ديگران يه امر انكارناپذيره. ممكنه كسيو در نگاه اول ببينين و حس بدي بهش داشته باشين و ازش فاصله بگيرين ولي بعد متوجه بشين كه اشتباه قضاوت كردين و برعكس. اصلا براي اينكه رابطه خودتونو با ديگران تعريف كنين نياز دارين كه قضاوت كنين.
درست قضاوت كردن مهمه كه يه مهارته فرديه به نظرم و همه ندارنش فكر نميكنم همه خيلي قوي باشن توي اين مورد.
آنتن :n08:نقل قول:
خيلي وقتا رفتارمون باعث ميشه ديگران قضاوت اشتباه كنن. وقتي اين قضاوت آنتن بودن شما خيلي تكرار شده بايد نتيجه گرفت كه در چهره و رفتار و نوع حرف زدن شما كدهايي وجود داره كه باعث اين قضاوت اشتباه توسط ديگران ميشه. خيلي وقتا خودمون هم بي تقصير نيستيم و ناخواسته باعث به وجود اومدن اين قضاوتها ميشيم.
متاسفانه بعضی اوقات صرفا همراهی نکردن با جمع این قضاوت رو بوجود میاره. مثلا اگر یه عده دارن ترتیب یه کار خلاف رو میدن و شما موافق نبودی و شرکت نکردی، اگر فرداش اون قضیه لو بره، اول از همه شما متهم میشید.نقل قول:
مثلا تو دانشگاه همکلاسی ها بعضی هاشون قرارهای خلاف میذاشتن و من تو جمع بودم و جلوی من مطرح میکردن، من عادت دارم در اینگونه مواقع اگر دعوت بشم، میگم: "شما خوش باشید"... بعد از چندین بار که قرار گذاشتن، 2-3 بار قضیه لو رفت و کنسل شد قرارشون. همه فکر میکردن من باعثش بودم.
یا مثلا اگر کاربر ملانصرالدین توی جمعی بوده که بدگویی میشده از مسئولین و آموزگاران مدرسه، و ایشون فقط هم صدا نشده، بقیه میگن : حتما یه چیزی هست و ...
خودم هم سعی میکنم هر ذهنیتی که نسبت به شخصی با توجه به رفتارهاش پیدا کردم رو بروز ندم و کاملا عادی برخورد کنم. بیشتر قضاوت اشتباه مثبت کردم درباره ی افراد و واقعا اون چیزی مثبتی نبودن که من فکر میکردم.
من در سریع قضاوت کردن استادم:n29:
بعد معمولا هم 50 50 درست هست:n31:
البته من تمرین کردم الان بهترم:n08:
بهترین کار اینه قضاوته رو پیش خودت نگه داری بعد منتظر دوتا نشونه دیگه بشی تا به یقین برسی:n39:
در مورد من قضاوت نابجا؟:n36: یک مورد بوده که قابل بیان نیست:n34: هیچی دیگه کلا طرف منهدم شد:n10:
پی نوشت: جز مورد بولد شده بقیش بیشتر جنبه شوخی داشت
مردی صبح از خواب بیدار شد و دید تبرش ناپدید شده ، شک کرد که همسایه اش آن را دزدیده باشد ، برای همین ، تمام روز او را زیر نظر گرفت ! متوجه شد که همسایه اش در دزدی مهارت دارد ، مثل یک دزد راه می رود ، مثل دزدی که می خواهد چیزی را پنهان کند پچ پچ می کند ، آن قدر از شکش مطمئن شد که تصمیم گرفت به خانه برگردد ، لباسش را عوض کند ، نزد قاضی برود و شکایت کند . . .
ولی زمانی که وارد خانه شد ، تبرش را پیدا کرد ، زنش آن تبر را جابه جا کرده بود !
مرد از خانه بیرون رفت و دوباره همسایه اش را زیر نظر گرفت و دریافت که او مثل یک آدم شریف راه می رود ،
حرف می زند ، و رفتار می کند . . .
همیشه این نکته را به یاد داشته باشید که ما انسانها در هر موقعیتی معمولا آن چیزی را می بینیم که دوست داریم ببینیم
و نباید زود قضاوت کنیم . . . !
-----------------------------------------------------------------------------
من کلا تا وقتی با کسی صحبت نکردم و مدتی باهاش برخورد نداشتم، راجع بهش قضاوت نمی کنم. نه از ماه تولد، نه از طرز لباس پوشیدن، نه حتی با چند کلمه حرف نمی شه در مورد کسی قضاوت کرد.
فقط زمانی می شه در مورد کسی نظر داد که مدتی باهاش (بدون قضاوت قبلی) رابطه داشت.