===>نحوه ی برخورد با افراد در جامعه ی ما <===

با عرض سلام خدمت دوستان عزیز .
نمیدونم تا الان به نحوه برخورد افراد با خودتون توجه کردید ؟ منظورم از افراد اینجا فرد خاصی نیست و بیشتر جاهایی مثل ادارات ... مدارس و یا محیط هایی هست که ما برای انجام کاری به خدمت عزیزان میرسیم تا کار ما رو انجام بدن .
آیا برای شما هم پیش اومده که بخوان به حالتی مثل ارباب و رعیت با شما برخورد کنند ؟
یا اینکه طوری نگاهتون کنند که انگار در اون لحظه کل امورات شما به دست اون طرف افتاده یا نه ؟
احتمال برخورد با این مسئله زیاد هست ... و اما این تاپیک رو زدم تا در صورتی که دوستان نظری داشتن ابراز و این مسئله رو ریشه یابی کنیم .
بنده چند تا مثال میزنم :
از وقتی که فرد در این جامعه وارد فضای خارج از منزل میشه یعنی در اصل از شروع دوران دبستان که یه مدتی رو دور از خونه و خانواده میگذرونه و با معلم برخورد میکنه ... معلم این طفل 7 ساله اصلا با اصول روانشناختی و روانشناسی کودک آشنایی نداره ... و طوری با این بچه رفتار میکنه که انگار این رو از خونه اندختنش بیرون ... ! نه اینکه مثلا فرستادنش محل علم آموزی و چه بسا فرهنگ آموزی! البته چه فرهنگ هایی که ما از این مدارس میدیم بیرون ! ماشالا فرهنگ سرا هستن .
با حالتی با این دانش آموز رفتار میکنن که این شخص در روز بازگشایی مدارس دلش میخواد بره توی دهنه مکانیکی جای مدرسه! واقعا به نظرم یه جای کار لنگ هست که قریب به اتفاق 90 درصد بچه ها از مدرسه بیزارن ... و دلشون میخواد همیشه تابستون باشه!.
مثلا میان و بچه ها رو تهدید به کاهش نمره ... ! تهدید با زدن یا ... میکنن ! آیا به نظر شما این امر موثر بوده و هست ؟
نتایج چنین رفتاری چه چیزی میتونه باشه در آینده برای این فرد! ؟ آیا اصلا به نظر شما تاثیری داره و یا اینکه نه و شخصیت امری انتسابی هست و نه اکتسابی ؟ و یا تحت تاثیر هر دو عامل قرار داره ؟ تحت تاثیر محیط ؟ وراثت یا ؟ ؟ ؟
اگر به نظر شما شخصیت امری اکتسابی و یا تا حدود زیادی اکتسابی هست به نظر شما اگر فردا همین بچه ی امروز معلم شد و یا به مقامی در جایی رسید رفتارش با افرادی که به گونه باهاش کار دارن و یا کارشون پیشش لنگه به چه صورته ؟
یادمه روزی که رفتم به خدمت با توجه به این که مدرک تحصیلیم هم دیپلم بود از همون روز اول آموزشی که حتی هنوز آموزش شروع نشده بود ما رو به حمالی گرفتن و یکی رو فرستادن برای پخش کردن وسایل استحقاقی برای سربازا یکی رو برای کاری دیگه و ... واقعا رفتار زننده ای باهامون داشتن ! تا روزی که میخواستم کارای پایان خدمتم رو انجام بدم احساس حقارت بر من غلبه داشت ... احساس میکردم شدم برده یه سری افرادی که عذر میخوام از ... به عمل اومدن! .
و در اینجا بود که حقیقتا حق رو دادم به برخی از افراد که پدر و مادر رو به مضیقه بندازن و بخوان به دانشگاه های غیر دولتی اعم از آزاد و غیر انتفاعی و ... وارد بشن تا مدرکی بگیرن بلکه توی خدمت رفتاری بهتر بشه باهاشون ! حتی افرادی رو میشناسم که برای در رفتن از خدمت یا به عبارتی چنین رفتار هایی چند سال از عمرشون رو صرف تحصیل در رشته ای میکنن که هیچ گونه علاقه ای ندارن نسبت بهش .
از مساله خدمت هم که بگذریم و وارد حوزه داشنگاه بشیم :
بنده دیروز برای ثبت نام حضوری به دانشگاه مراجعه کردم ... حقیقتا باورم نمیشد که رفتار ها به این خشکی و بر منوال همون رابطه ای که عرض کردم یعنی ارباب رعیتی استوار باشه ... ! جایی میخواستم مدارکم رو تحویل بدم رفتم و سلام کردم اول که شعور جواب دادن سلام رو نداشت این طرف ... بعد گفت برو اونجا اگر مدارکت امادست بده به من ... بنده محتاج محبت این افراد نیستم و حتی خیلی بد تر از این رتار ها رو دیدم و تحمل کردم! اما به حقیقت به نظرم این رفتار روی شخصیت انسان تاثیر میزاره و چه بسا فردا در مواجهه با همون فرد در مکان و مقامی که این بار دور , دورِ من باشه عوض این رفتار رو در بیارم ... شخصی رو که عرض میکنم از لحاظ سنی تفاوت زیادی با من نداشت ! حد اقل بنده توقع داشتم با توجه به سنم نسبت به دانشجو های تازه وارد یکمی جانب احترام رو رعایت کنه ... که نکرد .
بنده شغل های مختلفی رو امتحان کردم ...
اخرین بار که در نونوایی کار میکردم واقعا یه رفتاری میکردن که در شان و شخصیت انسان هایی که اسم انسان روشون هست هم نمیگنجید ... حقیقتا دیگه نمیزاشتن کارگرا بشینن ! و فقط میخواستن ازشون کار بکشن ...
به نظر شما دلایل این مساله چی هست که در وجود بسیاری از افراد جامعه ما وجود داره ؟
آیا اگر به نظر شما این رفتار نوعی مشکل هست قابل درمان هم هست ؟
ریشه این گونه رفتار ها رو در چه چیزی میبینید ؟
با تشکر :n16:

به نظر من منت گذاشتن و دستمال به دست شدن برای گرفتن حاجت، در وجود بسیاری از ما ایرانی ها نهادینه شده.

چه تو مسائل اعتقادی که پشت سر هم باید دولا راست شد و منت کشید و بعدش هم خودمون رو توجیه کنیم این منت کشی برای خودمان بهتر است !! چه تو مسائل روزمره که باورمون شده اگر کاری رو برای دیگران انجام میدیم لازم هست منت بذاریم.

متاسفانم این حرف رو میزنم :

اما ما از بچگی به دلیل رشد در یک آموزش و پرورش ایدئولوژیک آدم هایی دست مال به دست یا پاچه خوار بار آمده ایم.
چه در مقام کسی که پاچه خواری میکنه چه قراره پاچه اش خوارونده بشه، اگر ذره ای منافات با آن آرمان پاچه خواری ببینیم دیگران رو آزار میدیم.

همون مسئول دانشگاه شما که دقیقا مشابه مسئول تحصیلات تکمیلی دانشگاه ماست و من رو رسما دیوانه کرده، اگر پاچه خواریش رو کنی بهت لبخند میزنه و کارت رو راه میندازه وگرنه با شخصیت ترین شیوه ممکنه هم رفتار کنی، انگار میخوای ارث پدرش رو ازش بگیری بس که منت میذاره.

درمانش هم این هست که انسان در زندگی به مرحله ای برسه که نه منت کسی رو بکشه (زمینی و آسمانی) نه سر کسی منت بذاره (زمینی و آسمانی)

کلا وقتی در جامعه ای از کودکی تصمیم گیریِ مسائلِ شخصیِ فرد هم در دست دیگران باشه انتظار دیگه ای نباید داشت :

بعضی از کسانی که به جایی رسیدن زندگی پرفراز و نشیبی داشتن و حالا که با زحمت به اینجا رسیدن چرا مثل گذشته با ضعف رفتار کنن ؟ مثلا طرف میگه : از بچگی ترک تحصیل کردم و رفتم مکانیکی و اوستام همیشه کتکم میزد ، منم باید شاگردمو کتک بزنم. دقیقا در همین مورد دو نفر میشناسم که یکی خوش رفتاره و تا حالا چندتا اوستا مکانیک خوب تربیت کرده و دیگری فقط هر ساله شاگرداشو عوض میکنه و هیچی هم یاد نمیگیرن جز عقده ها و اصطلاحا گرگ شدن ! البته همه اینطور نیستن و آدمهای خوبم زیاد هستن .

بنظرم این موج فعلی ( جمعیت مسن ) در نسلهای بعد خیلی بهتر شده و میشه . راهکارهای کلی در دراز مدت و در مشکلات ریشه ای تربیتی و وضع امنیت اقتصادی زندگی خصوصا در دوران مهم رشد هست. بیشتر شخصیت و افکار آدم در نوجوانی و جوانی شکل میگیره و این دقیقا زمان اوج نیازهای شخص هست . طبیعیه هر گونه محرومیت یا نیاز به تطبیق دادن در وضع موجود برای رسیدن به هدف نتیجه های اسف بار و پنهانی داره که پس از رسیدن به قدرت مشخص میشه : وقتی در اون لحظات کسی محلم نذاشت منم کسی رو محل نمیذارم.

مشغله های روزمره مردم هم از عوامل دیگر این برخوردهای سرد هستن . اما موضوع مهم اینه که ما نباید از دیگران انتظار رفتار بهتری داشته باشیم چون بیشتر این رفتارها ناشی از معضلات آموزشی و اجتماعی و اقتصادی هست که از کودکی به مردم اعمال شده.