Printable View
این تاپیک برای اشعار و متن هایی با موضوع پرواز در نظر گرفته شده
نکته:
*برای ایجاد درک بهتر و تاثیر بیشتر اشعار میتوانید از عکس های متناسب با شعر استفاده کنید.
* برای جلوگیری از اسپمینگ و ارتقای کیفیت تاپیک لطفا در هر روز فقط 1 پست ارسال کنید.
* لطفا سایز عکس از 500 پیکسل بیشتر نباشد.
با تشکر :11:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گاهی
درســــت
در لحـظـه‌ی ســــقـــوط،
فرصـت پــــــــــــــــــــرواز هم
هست
انتخاب با توست... !
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آسمــان هر ستــاره عشــق را احســاس کــرد
بالهــایم بی تنـــم پـــرواز کرد
واژه هــایم همه لبریــز شدنــد از ســر مــن
اشکهـــایم بی صـــدا پـــرواز کــرد
شاخــه ای گل چیـــد ام از روی دشــت
شــوق مــن همــراه غــم پـــــرواز کرد
شعــر هایم را ســـرودم پــر ز درد
روحِ مــن از جـــانِ مـــن پـــرواز کرد
دروغ نگفته ام
آسمان دیگر آبی نیست
سرخیست ز سرخی دوست
ز سرخی خونش
ز سرخی ثارش
ثار دوست
چند روزیست پروانه ای شدم
پیله ای داشتم سرخ رنگ
تار و پودش نیازمند دستانت
دستانی که میبافت
بافنده ای که تار هایش
به رنگ خدا بود
من صدای گلها را می شنوم
نجوای حسادتشان را
شقایق داغداری را میخواهند
که گلبرگ هایش
بوسه ی خدا بر گلوی بافنده است
نمیدانستم تو زنده ای
نمیدانستم روزیت را به من سپرده ای
نمیدانستم نفس بافنده ها
مرا رونده ساخته
و من می روم
راه می روم
در بی کرانت راه میروم
من در دریای سرخی می دوم
که تو برایش جنگیده ای
من در آسمان سرخی تفرج می کنم
که تو در آن اوج می گرفتی
دروغ نیست
آری آسمان سرخ است
آسمانی سرخ بر گنبد شهریست
که تو در آن نزدیکی
نزدیک تر از هرگاه
بارانش گریه ی شقایقیست داغدار
بارانش لبخند توست
بوسه ایست که تو بر
سیاهی دل شقایق می زنی
تو مرا دیده ای
تو مرا دیده ای
که کودکیم
زندگی در این سرخیست
تو مرا دیده ای
که دستان خسته ی بافنده را
رها نکرده ام
از تارش
از پودهایش
طنابی ساختم
بالا می روم
مرا از رستگاریت
از شوق پروازی
که به من آموختی
لبریز کن
نگاهم کن
مرا ببین
دیگر اسیری زمینی نیستم
پروانگی هایم را ببین
پزواز را آموخته ام
تا در نگاهم
تا در قلبم
تو همیشه در اوج بمانی...
تقديم به شهيد عباس بابايی
شهريور 1390
شاعر: شادی حيدری
منبع:
بر روی بالشی که پُر است از مرگِ پرندگان،
نمی‌توان خوابِ پرواز دید.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
من از آغاز می ترسم
من از پرواز می ترسم
من از آغاز یک پرواز بی احساس می ترسم!
من از تکرار می ترسم
من از انکار می ترسم
من از تکرار انکار همین احساس می ترسم!
من از سوختن نمی ترسم
من ار ساختن نمی ترسم
من از ساختن کنار سوختن احساس می ترسم!
من از تاختن نمی ترسم
من از باختن نمی ترسم
من از تاختن برای باختن احساس می ترسم!
من از احساس می ترسم
من از آغاز یک پرواز بی احساس
واسه تکرار انکار دل حساس می ترسم!
من از احساس می ترسم
من از تاختن برای باختن احساس
برای سوختن و ساختن کنار این دل حساس می ترسم! ...
من از احساس می ترسم ...
من از پرواز بی احساس می ترسم
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
منم!
پرافتاده ي پرنده اي كه پرواز كرده است.
عليرضا روشن
تظاهر میکتم به پرواز دراوج رهایی!
میپرم فراتر از حریم پرواز
میروم همانجا که پرواز ممنوع بود...
چه پرواز بی لذتی
تظاهر میکنم نبودنت کاستی نیست
تظاهر میکنم به زنده بودن ِ بی تو
تظاهر میکنم به شادی که مثلا" غمی نیست..
تظاهر میکنم دلتنگ نیستم
تظاهر میکنم خاطراتت بیرنگ است
چه تظاهر ِ تلخی ...
روی تمام قوانینت خط قرمز میکشم
خودم را محکوم میکنم به فراموشت کردنت
قاب عکست را می شکنم ...
چه شکستن ِ سختی
آری پرواز میکنم؛
تظاهر میکنم؛ محکوم میکنم ؛ میشکنم ...
تا بفریبم دلم را که
ملالی نیست
نه کسی آمد ونه کسی رفت
بی او میشود
اما ...
افسوس که
دلم
دیگر فریب نمی خورد!
این شعر، سروده ی یکی از کاربران انجمن هست که متاسفانه اسم کاربریشون خاطرم نیست و
چون همه ی پست هاشون رو ادیت کردن، از طریق سرچ هم نمیشه شاعر این شعر رو پیدا کرد،
کپی رایت محفوظ برای این کاربر عزیزمون :)
با تشکر مهران...
پرواز
یار می خواهد
نه بال ..!!
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
جایی که معیار پرنده
طعم کباب اوست
پرواز
نقش لعاب است
بر کاسه های خورش!
علیرضا روشن