-
ناسا به دنبال لباسی جدید
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
برخی مواقع برای پیشرفت باید قدمی رو به عقب برداشت. ناسا بتازگی آزمایش های جدیدی را برای طراحی لباس فضانوردان فضاپیمای اریون شروع کرده که در حال ساخت است.
آزمایش های اشاره شده برای طراحی لباس فضانوردی جدید در کارگاه رانش خنثی در مرکز فضایی جانسون هیوستون دنبال شده و طی آن، محققان مشغول ساخت لباسی هستند که برای خارج و وارد شدن به جو زمین مورد استفاده قرار گیرد؛ لباسی که شباهت فراوانی به نمونه های مورد استفاده در سفر های فضایی دهه ۶۰ میلادی دارد. برنامه اریون که پیشتر به آن اشاره کردیم، قصد دارد سفر های فضایی به همراه فعالیت استخراجی را آسان تر کند؛ فعالیتی که با توجه به ساختار فعلی لباس فضانورد ها بسختی امکان پذیر است.
در همین ارتباط، چند فرضیه مختلف مورد بررسی قرار گرفت که به طور کلی لباس سنگین یا لباسی با ساختار هیبرید را پیشنهاد می دادند. ابتدا محققان لباسی را با عنوان نمونه اولیه Z۱ تولید کردند که دارای پوسته ای سخت، با انعطاف کم برای فضانورد و دریچه ای بزرگ بود.
هر چند این لباس برای استفاده در محیط های بزرگ مناسب به نظر می رسید، اما بیشتر قابلیت های خود را برای حرکت فضانورد در محیط های بسته از دست می داد. همین موضوع در کنار هدف اصلی ماموریت اریون یعنی استخراج از سیارک های نزدیک زمین عملا نمونه اولیه Z۱ را از رده خارج می کرد.
ناسا در ادامه برای رسیدن به راه حلی مناسب قدمی به عقب برداشت. به جای استفاده از یک لباس در تمام طول ماموریت، ناسا تصمیم گرفت لباسی را برای فرستادن فضانورد ها به فضا و لباسی جداگانه برای انجام فعالیت های استخراجی طراحی کند؛ روندی که در گذشته و طی ماموریت سال ۱۹۷۵ آپولو سویز مورد استفاده قرار گرفت.
جواب مساله به وجود آمده در لباس «اد وایت» نهفته بود؛ لباسی که از آن در ماموریت سال ۱۹۶۵ گمینی۴ استفاده شده بود. اولین لباس طراحی شده برای برنامه فضایی آمریکا در اصل ساختاری تغییر یافته از نمونه مارک ۴ بود.
این در حالی است که برای ماموریت گمینی۴ از لباسی استفاده شد که پیش از آن مخصوص خلبان های هواپیمای پرنده سیاه (هواپیمایی با قابلیت حرکت در لبه جو با سرعت سوپرسونیک) بود. لباس های طراحی شده در گذشته به طور کلی برای زمانی استفاده می شد که کابین دچار کاهش فشار شود.
این در حالی بود که فضانورد ها در آن زمان بیشتر مواقع نشسته بودند و فعالیت حرکتی آنچنانی انجام نمی دادند. زمانی تحول اصلی شکل گرفت که فضانورد های برنامه گمینی باید در فضا حرکت می کردند و نیاز به لباسی داشتند که انعطاف پذیری بیشتری در اختیار آنها قرار دهد.
زمانی که بحث آپولو به میان آمد، حرکت فضانوردها در اولویت قرار گرفت. همین موضوع باعث شد لباس ها به کلی تغییر کند تا در ادامه قابلیت حرکت بیشتر و خارج شدن از فضاپیما را در اختیار فضانورد قرار دهد. پروژه جدید اریون تا حدودی به گمینی شباهت دارد.
دانشمندان ناسا قصد دارند برای انجام این ماموریت از همان ساختار لباس پرنده سیاه استفاده کنند.
در کنار این موضوع، سعی شده لباس های فضاپیمای اریون از فناوری «سیستم پیشرفته فرار خدمه» بهره ببرد. طبق توضیحات ارائه شده هر کدام از این لباس ها دارای یک سری امکانات اضافی برای زمان اضطرار هستند که شامل نوعی چتر نجات، دستگاه های معلق کننده، سیستم ارتباطی و بسته نجات می شود.
ناسا در ارتباط با نوع جدید لباس ها توضیح می دهد، ۳۰ سال زمان برای طراحی آنها صرف شده، هزینه تولیدشان بسیار کم است و به نوعی ساخته می شوند که شرایط برای ارتقای آنها آسان باشد.
شاید تنها تفاوت به وجود آمده نسبت به مدل های قبلی در رنگ لباس های جدید باشد که از نارنجی به سفید تغییر کرده است. تمام توضیحات ارائه شده نشان می دهد، با وجود مناسب نبودن لباس های فعلی برای انجام ماموریت اریون، ناسا تصمیم گرفته از دانش گذشته استفاده کند و به طور کلی ساختار مورد نیاز را تغییر دهد.
همین موضوع نتیجه کار را به لباسی تبدیل کرده که نه تنها نسبت به گذشته سبک تر است، بلکه انعطاف پذیری مناسبی در اختیار فضانورد قرار می دهد تا در شرایط مختلف به فعالیت استخراجی بپردازد.
روزنامه جام جم
