پیغام عجیب علیرضا افتخاری برای استاد محمدرضا شجریان بیا همایونِ هم باشیم!

موسیقی ما- حمیدرضا منبتی:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

علیرضا افتخاری خواننده موسیقی سنتی ایران که اظهارنظرهای سال‌های اخیر او حواشی بیشماری برایش به همراه داشته، در پیامی عجیب از استاد محمدرضا شجریان (که «افتخاری» سابقه شاگردی ایشان را در کارنامه خود دارد) خواسته که خود را به او بنمایاند! افتخاری در این یادداشت سرگشاده که تعابیر جالبی در بر دارد، می‌نویسد: «ما آجُر نیستیم که بمانیم. عمری از ما گذشته است. باید هر کدام در نوای هم بخوانیم. ما یک جمع خانواده‌ایم. ما باید اسم همدیگر را صدا بزنیم. ما باید همایونِ هم باشیم.»

خواننده «نیلوفرانه» در ادامه پیغام خود خطاب به استاد او را به نام می‌خواند و می‌نویسد: «محمدرضا شجریان دوستت داریم. اما نه با پیغام. خود را در لای یادداشت وزین‌ات نپیچ. غریبی نکن. می‌دانم هوا سرد است. خیلی سرد است. هوا مه آلود است. نه آفتابی، نه خورشیدی، نه آتشی.» تعابیر عجیب این یادداشت صمیمانه به همینجا ختم نشده و افتخاری در بخش دیگری از یادداشت خود می‌نویسد: «من چرا در گذر وجود شما از کنار جدول‌های دسته جمعی بگذرم، آن هم غریب و تنها. دوست دارم یکی مرا صدا بزند با اسم کوچک رضا، رضا، رضا!»

متن کامل پیام علیرضا افتخاری خطاب به استاد محمدرضا شجریان را در ادامه می خوانید:

«ما آجر نیستیم که بمانیم. عمری از ما گذاشته است. باید هر کدام در نوای هم بخوانیم. ما یک جمع خانواده‌ایم. ما باید اسم همدیگر را صدا بزنیم. ما باید همایون هم باشیم. ما نباید ورود را از هم بپوشانیم و اجازه گذر را به یکدیگر ببندیم. ما از همدیگر می‌ترسیم. ما در یک باغ هستیم. با افکار یک درخت پربار باید سرزنده و شاداب، از دور یکدیگر را صدا بزنیم. نزدیک هم بیاییم با محبت. چرا دستخط‌هامان برای هم خوانا نیست. صدا بزن مرا. نزدیک‌تر بیا.

چرا هوا را آنچنان برای هم سرد کرده‌ایم که باید در دیدارهایمان با پالتوی زمستانی باشیم. نباید دیگران برای ما تصمیم بگیرند، کدام طرف برو، کدام طرف نرو.

ما همیشه در عزای همدیگر جمع می‌شویم آن هم با لباس‌های شیک. اما حیف کسی نیست برای خودمان شعر بگوید. کسی نیست ترقه‌ای به زمین بزند تا همه از حصاری که سرمای وجودمان را احاطه کرده، بیدار شویم.

من چرا در گذر وجود شما از کنار جدول‌های دسته جمعی بگذرم، آن هم غریب و تنها. دوست دارم یکی مرا صدا بزند با اسم کوچک رضا، رضا، رضا!

خود را به من بنما. پیغامت زیباست اما خود را بنما. ما ته خط رسیدیم. یکی هفتاد و دو سال، یکی هشتاد و دو سال. حال یکی کمتر، یکی بیشتر. چیز دیگری از راه مرگ نمانده است. کمی پای گرمای هم بنشینیم. این بهترین یادگاری است که برای هم می‌نویسیم.

محمدرضا شجریان دوستت داریم. اما نه با پیغام. خود را در لای یادداشت وزین‌ات نپیچ. غریبی نکن. می‌دانم هوا سرد است. خیلی سرد است. هوا مه آلود است. نه آفتابی، نه خورشیدی، نه آتشی.

بیا سکوت را بشکن با نوای خود.»




منبع:
ایسنا

علیرضا افتخاری در گفت‌و‌گو با موسیقی ما از نامه دیروزش به شجریان می‌گوید؛




وقتی آقای شجریان کار نمی‌کند من هم نمی‌توانم کار کنم


موسیقی ما - علی رضوی: صبح دیروز علیرضا افتخاری خواننده موسیقی ایرانی نامه‌ای را خطاب به محمدرضا شجریان منتشر کرد که خیلی زود سوژه اصلی رسانه و شبکه‌های اجتماعی شد. نامه‌ای که لحن محبت آمیزی داشت اما کمی عجیب به نظر می‌رسید. افتخاری از استاد محمدرضا شجریان خواسته بود که خود را به او بنمایاند!

بعد از انتشار این نامه افتخاری در گفت‌و‌گویی با سایت موسیقی ما درباره دلایل انتشار این نامه توضیحاتی داد. او در پاسخ به این سؤال که آیا پیغامی از سوی شجریان دریافت کرده است که اینگونه به آن جواب داده گفت: «نمی‌توانم بگویم پیغامی هست یا نیست. در واقع این نامه اظهار محبت من به آقای شجریان بود. ما از یک خانواده‌ایم و طبعا من هم مانند افراد دیگر خانواده آقای شجریان را دوست دارم.

افتخاری همچنین در مورد اینکه آیا اختلافی بین او و شجریان وجود دارد که چنین نامه‌ای را منتشر کرده، گفت:«چرا نباید حالت دوستی و برادری داشته باشیم؟ بعضی‌ها می‌پرسند که تو از آقای شجریان دلخوری؟ من از ایشان دلخور نیستم. من از خودم دلخورم.»

افتخاری در ادامه در مورد انگیزه‌های اصلی‌اش برای این اقدام می‌گوید: «دوست دارم فضای موسیقی بازسازی شود. می‌خواهم که صمیمیت‌ها و محبت‌ها بین این خانواده بیشتر شود. خانواده که می‌گویم شما(رسانه‌ها) هم شاملش می‌شوید. شما باید سعی کنید که فضای موسیقی مهربان‌تر بشود. چرا نباید همه زیر یک سقف جمع شویم و از وجود همدیگر بهره‌مند شویم؟ چرا نباید استاد شجریان در ایران بخواند؟ ماهیگیرها و بناها و پیشه‌ورها هم با هم آواز می‌خوانند و کار می‌کنند. چرا نباید ما هم‌آواز باشیم؟ چرا شجریان نباید از حال من خبر داشته باشد؟ بیست سال است که من شجریان را ندیده‌ام و این واقعا خوشایند نیست.»

افتخاری در پاسخ به این سوال که در آن قسمت از نامه که از آقای شجریان خواسته‌‌اید خودش را به شما بنمایاند انتظار چه کاری را از ایشان داشتید؟ می‌گوید: «رسم ادب این است که بزرگ‌تر باید دست کوچک‌تر را بگیرد. در یک مجلس وقتی وارد می‌شوید تا بزرگ‌تر دستش را دراز نکند کوچک‌تر نباید دستش را دراز کند. ایشان جایی دست‌شان را دراز نکردند که ما دست ایشان را بگیریم.»

افتخاری در پاسخ به اینکه چه اتفاقی افتاده است که شما این نیاز را احساس کردید گفت: «ما اهالی موسیقی باید با هم باشیم. اگر با هم باشیم هر اتفاقی بیفتد هنرمند را اذیت نمی‌کند. اما ما الکی بهانه می‌گیریم و از هم دور می‌شویم.»

افتخاری در ادامه در مورد کم‌کاری سال‌های اخیرش گفت:«می‌توانستم کار کنم، اما دل و دماغ کار کردن نداشتم. وقتی آقای شجریان کار نمی‌کند من هم نمی‌توانم کار کنم. وقتی در یک بازار همه مغازه‌ها بسته باشد، شما چطور می‌توانید به تنهایی مغازه خودتان را باز کنید؟ ما این مغازه‌ها را باز کنیم، آب و جارو کنیم، تا دوباره این بازار رونق بگیرد.»

افتخاری در واکنش به این مطلب که ممکن است استاد شجریان ممنوع‌الکار بوده و منع قانونی برای انجام فعالیت هنری داشته باشند گفت:«آقای شجریان ممنوع‌الکار نیست. چه کسی می‌تواند به ایشان بگوید کار نکن؟ چه کسی می‌تواند مجوز ایشان را صادر کند یا نکند؟ شجریان خودش کارهای خودش را امضا می‌کند. ایشان اگر بخواهند دوباره می‌توانند در ایران فعالیت کنند.»


منبع:
اختصاصي سایت موسيقي ما