خورشید نیز روزی خواهد خوابید!
خورشید نیز روزی خواهد خوابید!
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
هر جسمی با نیروی جاذبه‌ی خود که در مرکز آن قرار دارد در نبرد است. ستاره‌ها نیز از این قاعده مستثنی نیستند. نیروی جاذبه همواره می‌خواهد ستاره را فشرده کند، اما واکنش‌هایی که در هسته‌ی ستاره روی می‌دهند، انرژی زا هستند و سبب می‌شوند تعادل میان فشردگی و انبساط برقرار بماند. با این حال، چون به تدریج مقداری از انرژی خورشید به مصرف می‌رسد و از وزن آن کاسته می‌شود، در طول پنج میلیارد سال، خورشید در این نبرد عقب نشینی خواهد کرد. بحران انرژی خورشید از هنگامی شروع خواهد شد که سوخت هسته‌ای خود را بیرون دهد.
بیش از دو میلیارد سال است که شعله‌های خورشید به تدریج رو به نقصان می‌رود. جاذبه نیز به سمت داخل کشیده می‌شود، سپس سوخت هیدروژنی در بیرون از هسته به مصرف می‌رسد.
در دمای بالاتر، خورشید اندکی منبسط می‌شود. این فرایند تا جای ادامه می‌یابد که خورشید تا 100 برابر اندازه‌ی اصلی منبسط می‌گردد. آن وقت به مدار «عطارد» نزدیک می شو دو سیّارات درونی را می‌سوزاند و خاکستر می‌کند، دریاها و جَوّ زمین بخار می‌شوند و قرص متورّم و قرمز خورشید آسمان را می‌پوشاند. در این حال دمای سطح زمین به 1430 درجه‌ی سانتی‌گراد خواهد رسید و زمین تبدیل به دریایی از سنگ‌های مذاب می‌شود. به این ترتیب، خورشید تبدیل به یک غول قرمز خواهد شد.
این غول قرمز فقط 250 میلیون سال عمر می‌کند و یک بحران انرژی دیگر، آن را مجبور می‌سازد تا فشرده و گرم شود. این بار دمای خورشید به جای می‌رسد هلیوم هسته‌ی آن در واکنش همجوشی به عناصر سنگین‌تری تبدیل شود و انرژی آزاد کند. هنگامی که این منبع انرژی جدید آزاد شد، امواج ضربه‌ای شدیدی خورشید را خواهد سوزاند و سرانجام خورشید آرام خواهد شد.
در این مرحله انرژی عظیم هسته‌ی خورشید رفته رفته لایه‌های خارجی واقعی در جوّ آن را می‌پراکند تا بالاخره خود هسته باقی بماند. حدود نیمی از جرم خورشید به کوره‌ای داغ و هم اندازه‌ی زمین تبدیل خواهد شد و سرانجام خورشید تبدیل به یک کوتوله‌ی سفید می‌شود.
نور کوتوله‌ی سفید هزار بار ضعیف‌تر از نور خورشیدی است که امروزه می‌تابد و نور ماورای بنفش قوی آن، جوّ در حال انبساط آن را ملتهب نشان می‌دهد و حباب روشنی را حول منظومه‌ی شمسی می‌سازد. در طول پانزده میلیارد سال بعد، خورشید به تدریج سرد می‌شود و چندین میلیون سال در حدود محو شدن به سر می‌برد تا بالاخره سیّارات حول زغال نیم سوخته‌ی سیاهی دَوَران خواهند کرد.
