ظروف و دستبندهای مسی چه تاثیری دارند؟
به گزارش افکارنیوز به نقل از گمانه، شایعاتی که می گویند از دستبندها و ظروف مسی برای درمان بیماریهای آرتروز و… استفاده کنید واقعیت ندارند و حتی شواهدی در مورد خطرناک بودن استفاده از ظروف مسی وجود دارد. سلامتتان را به شایعات فیس بوکی و ایمیلی نسپارید!
ابتدا متن شایعه را بخوانید:
معروف است که پزشکان به کسانی که از درد مفاصل رنج می‌برند، داشتن یک دست‌بند مسی را توصیه میکنند و دلیل این امر را هم کمبود یون‌های مسی در خون ذکر میکنند که با تماس دستبندهای مسی با پوست بخشی از این کمبود جبران شده و از درد مفاصل کاسته میشود.
از سوی دیگر محققین، یکی از علت‌های بروز بیماری آلزیمر را رسوب یون‌های آلومینیوم در مغز عنوان میکنند.
تا چند دهه پیش، مردم کشور ما رسم داشتند برای پخت غذا مخصوصاً خورشت و آش از قابلمه‌های مسی استفاده می‌کردند و یک کفگیر آهنی داشتند به نام حسوم که موقع پخت غذا دائم درون آن قرار می‌گرفت …
هیچکس نمی‌دانست چرا باید این کفگیر درون قابلمه مسی قرار بگیرد، فقط می‌دانستند برای پخت غذا خیلی لازم می‌باشد.
داستان از این قراره که بدن (مخصوصاً مغز) برای سلامت و نشاط و کنترل اسیدلاکتیک و کورتیزول به ۶ میلیارد یون مس نیاز دارد و به همین نسبت یون آهن.
کمبود یون مس باعث میشه شما دائم احساس رخوت و خواب آلودگی و کسالت کنید و مدام دهن‌دره کنید. در ضمن هیچ کارخانه داروئی نمی‌تونه از یون یک عنصر برای شما قرص تهیه کنه … و اونی که مثلاً به اسم قرص آهن به خورد شما می‌دهند شامل مولکول آهن هستش که برای بدن هیچ کاربردی نداره.
ولی تا این جا بدونید که غذا موقع پخت در درون قابلمه مسی، از یون آزاد شده این ظرف استفاده می‌کند و در بدن شما فوق‌العاده احساس نشاط و انرژی ایجاد میکنه دیگه از اون دهن‌درگی و خمیازه و کسالت خبری نیست و باعث طول عمر مفید و سلامتی جسمی میشود.
ولی یک دفعه توی دهه ۵٠ از این نون خشکی‌ها اومدند و داد می‌زدند (قابلمه مسی ……. کفگیر آهنی خریداریم …) و با یک قیمت مناسب این قابلمه‌ها را خریدند و به جاش قابلمه آلمینیومی می‌دادند که بهش می‌گفتند روحی. هیچکس توی اون دهه نفهمید این همه قابلمه مسی کجا قراره بره؟
بعدش هم که الان ظرف‌های استیل و تفلون و این مزخرفات اومده که مدعی هستند غذا توش زود می‌پزه و به کف ظرف نمی‌چسبه. ولی مردم ما خبر ندارند که همین یون‌های مضر در این ظروف عامل سرطان هستند و به راحتی یون سرب و آلمینیوم و … می‌تونند در جا، یک کودک ۶ ماهه را ظرف یک سال به بیماریهای کمبود خونی و سرطان و یک فرد بزرگسال را در طی ۵ سال به بیماریهای کبدی و خونی و طحال دچار کند و بعدش هم سرطان.
به همه دوستان پیشنهاد میکنم حتماً برای پخت غذا (مخصوصاً غذاهای آبکی) از قابلمه مسی و کفگیر آهنی استفاده کنند. حداقل برای یک بار هم شده تا ظرف سه روز اثر آن را روی بدن خودتون ببینید.
حالا جالبه توی شمال ایران موقع پخت خورشت (مخصوصاً فسنجون) یک تیکه آهن یا نعل اسب می‌اندازند وسط خورشت تا حسابی رنگ بگیره … این کار باعث آزاد شدن یون‌های آهن و سلامتی بدن میشود. اگر دقت کنید مردم مازندران و گیلان تقریباً در حد صفر دچار بیماریهای خونی و سرطان خون می‌شوند.
لطفا برای ارتقا سلامتی جامعه این پیام را برای همه دوستانتان به اشتراک بگذارید . شاید گام کوچکی در این راه باشد و فرهنگ مصرف مان اصلاح گردد…!
اما اول از همه دستبندهای مسی
طبق تحقیقات پژوهشگران دانشگاه یورک هیچ تاثیری در درمان واقعی آرتروز و کاهش درد مفاصل ندارد و تنها با سواستفاده از درد این بیماران بازار پرسودی در تمام جهان برای شیادان درست شده است.
در ازمایشهای انجام شده بیماران هم از دستبندهای مسی مغناطیسی و هم غیرمغناطیسی استفاده کردند اما هیچ کدام اثر واقعی نداشتند.
در مرحله بعد ما متوجه نشدیم ارتباط یون آلومینیوم با ظروف مسی چیست؟ اما در خصوص ظروف مسی داستان کمی پیچیده تر است. بسیاری از پزشکان و محققان استفاده از آنها را به جز موارد خاصی مشکوک یا خطرناک می دانند.
برای مثال استاد دانشکده علوم، تحقیقات و صنایع غذایی دانشگاه تهران می گوید: پخت غذا در ظروف مسی ارزش غذا را کاهش می‌دهد. به دلیل اینکه مس با ماده غذایی تداخل ایجاد می‌کند و ارزش غذایی را از بین می‌رود.
احمد خدادادی، فوق‌تخصص بیماریهای گوارشی و کبدی می‌گوید: عمده‌ترین علت بروز بیماریهای گوارشی و کبدی، استفاده از ظروف مسی هنگام پختن غذا یا داغ کردن شیر یا انتقال شیر در این نوع ظروف است.
اما باید توجه داشت که این ظروف باعث اضافه شدن مس در غذای روزانه افراد میشود و مس اضافی در کبد ذخیره و باعث از کار افتادن کبد و در نهایت مرگ شخص میشود و مس با غذاهای اسیدی واکنش می‌دهد. اگر ظروف مسی با لایه‌ای از یک فلز دیگر همچون قلع یا فولاد ضد زنگ یا نیکل پوشانده شود از ورود مس به غذا جلوگیری شده و از عوارض افزایش غلظت مس در خون (تهوع، استفراغ و اسهال) کاسته خواهد شد.
این دست مطالب اکثرا منسوب به آقایی به نام روازاده هستند که به نظر می رسد سواد علمی چندانی ندارند. خبرگزاری الف در مطلبی به قلم دکتر افشین احمدپور می نویسد:
ادعای تهیه ی مارگارین(کره گیاهی) از فاضلاب! ادعای مضر بودن چای به دلیل عدم هجوم الاغ ها به مزارع آن!! نقل احادیث جعلی درباره ی خواص نمک برای افزایش فروش نمک دریا!! دادن نسبت های کذب به قرآن و امامان و پیامبران برای ترغیب مردم به خرید روغن کنجد!! ادعای درمان زردی نوزادی با حجامت پشت گوش! ادعای سرطان زا بودن نمک یُد دار و فلوراید موجود در خمیردندان! ادعای انگلیسی بودن قند و شکر!! ادعای صهیونیستی بودن طب مدرن!! ادعای توطئه ی صهیونیستی برای از بین بردن مسلمانان با استفاده از مسموم کردن غذاها و میوه جات!! ادعای وجود آدمیان ۳۲۰ ساله در زمان صفویه! ادعای تأمین نیاز مس بدن از طریق پخت و پز در ظروف مسی! ادعای عدم وجود کم خونی در گذشته به دلیل استفاده از نعل آهن و کفگیر چدن در غذا!!
ادعای عدم وجود پادشاهی به نام کوروش! ادّعای تأکید خدا بر استفاده از گندم سبوس دار در سوره ی مبارکه ی جمعه! ادّعای ماده شدن گنجشک های نر! ادّعای دست کاری ژنتیکی گوجه فرنگی و صدها ادّعای دیگر تنها بخش کوچکی از افاضات حکیمانه ی جناب آقای «دکتر روازاده» است که متأسفانه با استفاده از تربیون های نماز جمعه ، مؤسسه ی پژوهشی امام خمینی(ره) ، برنامه های رادیو قرآن ، برنامه های زنده ی سیمای جمهوری اسلامی ایران و … مطرح شده و هرگز به منتقدان مجالی داده نشده تا با استفاده از همین رسانه های وسیع حکومتی ، پاسخگوی این گونه لاطائلات و پریشان گویی ها باشند
