بیماری UTI

سلام
اصلا این بیماری مخفف چیه؟
علائم این بیماری چیه
و روش درمان
ممنون

کافی بود تو نت جستجو میکردید:

UTIیاUrinary Tract Infection عفونت و التهاب مجاری ادراری را گویند





که این عفونت می تواند در مثانه،حالب ها و حتی در کلیه ها باشد.بیماری شایع بخصوص در

سالمندان بستری شده است.
دستگاه ادراری بطور طبیعی به جز در محل خروجی پیش آبراه ، استریل است. توسط چندین مکانیسم این استریلیته حفظ می شود :
۱- یکی از طبیعی ترین مکانیسم ها حرکت رو به پایین ادرار است.(به سمت پیش آبراه)
۲- توسط یک سد فیزیکی که بین مخاط مجاری ادراری و ادرار وجود دارد.
۳- وجود آنزیم هایی است که در طول مجاری ادراری وجود دارد که خاصیت ضد باکتری دارند.
۴- آنتی بادی هایی که در دستگاه ادراری وارد و با آنتی ‍ژن ها مبارزه می کنند.
تا زمانی که عملکرد مثانه نرمال باشد تعداد زیادی باکتری می تواند توسط ادرار دفع شود.اگر این باکتری ها به دیواره بچسبند و تشکیل کاونی را بدهند می توانند به تدریج مخاط مثانه را آسیب بزنند و ایجاد سیستیت بکنند. یک عاملی که در دیواره مثانه وجود دارد و خاصیت ضد چسبندگی باکتری دارد گلیکوآمینو گلیکان است و مهمترین عاملی که این فاکتور را تخریب می کند داروها و مواد شیمیایی هستند که از طریق کلیه دفع می شوند مثل آمینوگلیکوزید ها(جنتامایسین،استرپتومایس� �- وانکومایسین)است. هر گونه خراشیدگی و التهاب در جدار مخاط ادراری در افرادی که دیابت دارند.عفونت مثانه زیاد،التهاب دستگاه ادراری،استاز ادرار،نقرس(اورمی و افزایش التهاب)، در دوران حاملگی رفلکس ادرار از مثانه به حالب ها.
یکی از عواملی که به وضوح و مکرر باعثUTI می شود در پلویس رفلکس مثانه به حالب ها است که این حالت به علت هر دلیلی که دریچه بین مثانه و حالب آسیب ببیند و باعث پس زدن ادرار و برگشت ادرار به لگنچه شود و ایجاد پیلونفریت بکند.
یکی از عوامل دیگر آلوده شدن محل خروجی ادرار از پیش آبراه با استول(مدفوع) شود. استاز ادرار (رکود و ماندن ادرار در مثانه) یا در بی حرکتی های طولانی می تواند مخاط مثانه آسیب ببیند و باعث سیستیت شود.
انسداد(Obstraction) باعث پس زدن ادرار می شود.گاهی مواقع در اثر سپتی سمی و عفونت های خونی و عفونت های سیستم لنفاوی عامل بیماریزا می تواند وارد دستگاه ارولوژی شود و ایجادUTI بکند.گاهی مواقع عفونت چند ماه تا چند سال بدون علامت در دستگاه ادراری باقی می ماند ولی بطور تصادفی در آزمایشات روتین آنرا تشخیص می دهند.
آمار: از نظر آماری ۲ درصد از افرادی که در بیمارستان بستری می شوند به این بیماری مبتلا هستند که ۱ درصد آنها تهدید کننده زندگی فرد هم می باشد. حدود ۸۰ درصد از افرادی که کاتترازیسیون انجام داده اند فرد مبتلا به UTI شده که دو روز پس اط این پروسه تا ۹۵ درصد افزایش پیدا کرده است.
جنس: علت اصلی تفاوت های شیوع این بیماری در ساختار آناتومیکی دو جنس است.بطوریکه از هر ۵ فرد مونث ۱ فرد در طول زندگی مبتلا به UTI‌می شود و از این ۵ نفر ۳ نفر مبتلا به نوعRecurrent‌می شوند.این بیماری در جنس مونث خفیف و بدون عارضه است ولی در دوران حاملگی خیلی مهم است چون باعث پیلونفریت حاد و این بیماری فرد را در معرض زایمان زودرس قرار می دهد.
شایعترین میکروارگانیسم اکلای است که از راه دستگاه گوارش به مجاری ادراری منتقل می شود . بعد از آن استافیلوکوک است که اولین پدیده ای که در سیر این بیماری شروع می شود تشکیل کلنی های باکتریالی در مجرای خروجی پیش آبراه است که این باکتری ها بطور پیش رونده تا پلویس خودشان را بالا می برند.
در جنس مذکر شیوع کمتر از جنس مونث است ولی معمولاً به علت حرکت رو به بالای باکتری ها عفونت در دستگاه ادرای رخ می دهد . در جنس مذکر به علت طولانی بودن مجاری ادراری و فاصله رکتوم از خروجی پیش آبراه و خاصیت باکتری سایدی مایع پروستات معمولاUTI کمتر رخ می دهد.در جنس مذکر عامل ۷۵ درصد از UTI اکلای است که عود آن هم با همان باکتری رخ می دهد.
سالمندان: در سالمندان شایعترین علت عقونت حاد باکتریالی در افراد سالمند UTI است. عفونت های سیستمیک با باکتری های گرم منفی که ناشی از UTI‌باشد با بیش از ۵۰ درصد میزان مرگ و میر همراه است.در افراد سالمند اختلالات آناتومیکی دستگاه ادراری ،وجود مثانه نوروژنیک بخصوص مثانه اسپاستیک ناشی از CVA(Cerecral Vascular Accident) یا حمله عروقی مغزی است. یا نوروپاتی که در سالمندان ناشی از دیابت است که مانع از تخلیه کامل مثانه شود و فرد را در معرض UTI قرار دهد. در سالمندان به علت بستری شدن های مکرر و اختلالات گفته شده ایجاد کاتترازیسیون می شود و فرد را در معرض بیماری قرار می دهد.در سالمندان خاصیت اسیدی بودن ادرار،ایزوآنزیم های طبیعی ادرار و عوامل ضد باکتریال در ادرار به تدریج کاهش می یابد.به علت بی حرکتی هم استاز رخ می دهد. در جنس مونث بعد از دوران منوپوز استروژن کم می شود و چون یک عامل ضد باکتریال است فرد را مستعد بیماری می کند . در جنس مذکر نیز خاصیت ضد باکتری ترشحات پروستات کم می شود.معمولاً علائم غیر کلاسیک(خواب آلودگی،کاهشGCS،آنورکسی یا بی اشتهایی است.
علائم بالینی: در نیمی از بیماران بدون علامت هستند و فقط با یک باکتری اوری که در U/A تشخیص می دهند متوجه می شوند. از علائمی که در عفونت دستگاه تحتانی مثل مثانه و حالب است شاملFREQUENCYهمراه با سوزش ادرار،اسپاسم مثانه،درد ناحیه سوپراپوبیک که گاهی همراه با هماچوری و درد پایین ناحیه پشت است. در دستگاه ادراری فوقانی باعث پیونفریت و باعث ایجاد علائم غیر کلاسیک مثل افزایش تب،لرز،خارش،درد پهلو(درد فلانک) می شود در معاینات فیزیکی درد ناحیه کاستروورتبرال (زاویه مهره ای دنده ای)، تندرنس ناحیه کاستروورتبرال، که در صورتی که قسمت زیادی از کلیه تخریب شود علائم نارسایی کلیه هم می تواند در فرد ظاهر شود.فرد در اثر التهاب مجاری ادراری دچار اسهال و استفراغ،سبوست می شود.
تشخیص: بر اساس یک نمونه U/A که WBC>4 یا در نمونه U/C‌فرد باکتری خاصی را تشخیص می دهند.
درمان: آنتی بیوتیک تراپی می کنند با ترومتوپریم،سولفامتوکسازول ، سفتری آکسون می دهند. درمان انتخابی در دوران حاملگی سفالکسیم است. از آمپی سیلین هم می توان استفاده کرد.
مراقبت پرستاری: مایع درمانی،عدم مصرف مواد محرک چون نوشابه و قهوه و چایریا، حداقل ۲-۴ بار در روز عمل ادرار کردن را انجام دهد،توصیه می شود در شب آنتی بیوتیک تراپی شود چون هم خونرسانی به کلیه بیشتر است.
عوارض: سپسیس،سپتی سمی،نارسایی کلیه،شایع ترین عامل سپتی سم در سالمندان همین بیماری است.

پیلونفریت حاد:
یکی بیماری فعال است که عفونت به حالت بالارونده از پیش آبراه به دنبال رفلکس مثانه-حالب به پلویس می رسد. شایعترین عامل باکتریالی اکلای است. بعضی مواقع این بیماری از طریق خون ایجاد می شود و شایعترین علت آن استافیلوکوک است. در این بیماران به علت التهاب کلیه بزرگ،پارانشیم کورتکس کلیه آسیب می بیند ، لکوسیت ها در بافت بینابینی و داخل توبول های کلیه تجمع پیدا می کنند و گاهی باعث آبسه کلیه می شود.
علائم کلینیکی: به طور ناگهانی فرد دچار افزایش دما می شود،درد ناحیه پهلو وجود دارد، لرز،تهوع و استفراغ،در هنگام ادرار دچار سوزش ادرار می شوند،تکرر ادرار دارند که نشاندهنده عفونت در قسمت تحتانی است،در معاینات فیزیکی دچار درد شکم،گاردینگ(سفتی و سختی عضلات شکم، تندرنس هستند.
تشخیص: علائم بالینی فرد،ادرار این افراد از نظرPH‌ به علت تجمع باکتری ها قلیایی است.گاهی مواقع بدلیل آسیب پارانشیم کلیه می تواند Pro اوری داشته باشد.
درمان: با آنتی بیوتیک است. بهتر در این افراد از فرم وریدی آنتی بیوتیک استفاده شود که بعد از ۴۸-۲۴ ساعت تب فرد قطع شود و دارو به فرم خوراکی دهند. از آمینوگلیکوزید ها می توانند استفاده کنند.

پیلونفریت مزمن:
وقتی فرم حاد بیماری به طور مکرر رخ بدهد.در این بیماری بر خلاف نوع حاد می تواند هر دو کلیه را گرفتار بکند که تخریب کورتکس کلیه شدیدتر است و در نهایت یک اسکار در پارانشیم کلیه بر جای می گذارد و در ۳-۲ درصد بیماران مبتلا به ISRD بیماری انتهایی نارسایی کلیه می شوند.
علائم:سابقه عفونت سیستمیک- خستگی و سردرد و کاهش اشتها – پلی اوری و تشنگی بیش از حد و کاهش وزن
تشخیص: تاریخچه سلامتی،سابقه عفونت، در رادیوگرافی کلیه اتساع کالیس های کلیه نشان داده می شود. حتی اسکار پیشرفته نشان داده می شود. پروتئین اوری وجود دارد. سیلندرهای WBC‌وجود دارد.سابقه انسداد یا تنگی حالب وجود دارد .
درمان : آنتی بیوتیک تراپی می کنند .
مراقبت پرستاری:
- بیماران در معرض عفونت را شناسایی کنید.
- در صورت بستری بودن بیمار او را تشویق به مصرف مایعات (۳-۴ لیتر در روز) مگر اینکه ممنوعیتی برای آن وجود داشته باشد.
- میزان دریافت و دفع بیمار را کنترل کنید.
- دمای بدن بیمار را هر ۴ ساعت کنترل کرده و در صورت بالا بودن طبق دستور پزشک عمل کنید.
- اقدامات پیشگیرانه و علائم تشخیص اولیه را به بیمار آموزش دهید.
- به بیمار توصیه کنید که آنتی بیوتیکها را تا انتهای مدت تجویز شده مصرف کرده و دو هفته پس از اتمام آن یک آزمایش کشت ادرار انجام دهد.
- طول دوره درمان طولانی مدت را از طریق اندازه گیری سطح کراتینین سرم و شمارش خونی مشخص کنید.
- علائم عملکرد ناکافی کلیه در دفع داروهای ضدمیکروبی کنترل کنید.
***یکی از عوارضی که هر دو پیلونفریت دارند آبسه کلیه است یا لوکال بافت کلیه است.شایعترین عامل ایجاد آبسه استافیلوکوک است.

فرآیند پرستاری در بیماران مبتلا به UTI
مراقبت پرستاری از بیمار مبتلا به UTI بر درمان عفونت زمینه ای و پیشگیری از عود آن متمرکز است.
بررسی:
تاریخچه ای از علائم و نشانه های مربوط به UTI از بیمار مبتلا به UTI مشکوک فراهم می آید.وجود درد،تکرر ادرار،فوریت،تأخیر و تغییرات در ادرار،ارزیابی،تأیید و گزارش می شود.الگوی معمولی دفع ادرار ارزیابی می شود تا عوامل زمینه ساز UTI ردیابی شود.عدم تخلیه منظم مثانه،ارتباط نشانه با مقاربت جنسی،راههای پیشگیری از بارداریو بهداشت فردی بررسی میشود.همچنین اطلاعات بیمار درباره آنتی بیوتیک ها و اقدامات پیشگیرانه مورد بررسی قرار می گیرد.علاوه بر این ادرار بیمار از نظر حجم،رنگ،غلظت،شفافیت و بو ارزیابی می شود زیرا تمامی آنها به وسیله باکتری ها قابل تغییر هستند.
تشخیص:
-تشخیص های پرستاری:
بر اساس بررسی ها ، تشخیص های پرستاری عبارتند از:
· درد حاد ناشی از عفونت و التهاب پیش آبراه ، مثانه و سایر ساختارهای دستگاه ادرار.
· کمبود اطلاعات در زمینه عوامل مستعد کننده بیمار به عفونت و عود ، ردیابی و پیشگیری از عود و درمان دارویی.
- عوارض بالقوه:
عوارض بالقوه بر اساس ارزیابی ها عبارتند از:
· نارسایی کلیوی ناشی از عفونت و یا سیر التهابی طولانی مدت.
· سپسیس
برنامه ریزی و اهداف:
اهداف اصلی عبارتند از رفع درد و ناراحتی،افزایش اطلاعات درباره روش های پیشگیری و درمان،عدم بروز عوارض.

اقدامات پرستاری:
۱- رفع درد:
به محض آغاز درمان آنتی بیوتیکی موثر درد ناشی از UTI به سرعت برطرف می شود. همچنین می توان از داروهای ضداسپاسم برای رفع درد و تحریک پذیری مثانه استفاده کرد.داروهای مسکن و گرم کردن منطقه میان دوراه، می تواند به رفع درد و اسپاسم کمک کند.به بیمار توصیه می شود تا با مصرف مایعات فراوان به افزایش جریان خون کلیوی و دفع باکتری از دستگاه ادرار کمک کند. از مصرف محرک های دستگاه ادراری مانند قهوه،چای،لیمو،ادویه،نوشاب ه های حاوی کولا و الکل باید خودداری شود.دفع منظم ادرار هر ۳-۲ ساعت یکبار برای تخلیه کامل مثانه توصیه می شود،زیرا موجب کاهش شدید تعداد باکتری در ادرار ،ایستایی ادرار و پیشگیری از عفونت مجدد می شود.
۲- پایش و درمان عوارض بالقوه:
تشخیص زودرس و درمان سریع UTI برای پیشگیری از عود عفونت و بروز عوارض از جمله نارسایی کلیوی و سپسیس،چسبندگی و انسداد الزامی است.هدف درمان،پیشگیری از پیشرفت عفونت و آسیب دائمی و نارسایی کلیوی است.بنابراین به بیمار آموزش می دهیم تا علایم و نشانه ها را زود تشخیص دهد،آزمون باکتریوری را انجام دهد و درمان اولیه را مطابق دستور آغاز کند.درمان آنتی بیوتیکی مناسب،مصرف مایعات کافی،دفع منظم ادرار و رعایت مسائل بهداشتی برای درمان UTI توصیه می شود.به بیمار گفته می شود تا در صورت بروز ضعف،تهوع،استفراغ یا خارش به پزشک مراجعه کند.پایش دوره ای کارکرد کلیوی و ارزیابی چسبندگی،انسداد و یا سنگ در بیماران مبتلا به UTI مکرر انجام می گیرد.
بیماران مبتلا به UTI به ویژه عفونت ناشی از سوند، در معرض خطر سپسیس گرم منفی هستند. تا حد امکان باید از سوندهای موقت پرهیز نمود و در اولین فرصت آن ها را خارج کرد. با این حال اگر سوند موقت ضروری باشد ، اقدامات پرستاری ویژه برای پیشگیری از عفونت آغاز می شود که عبارتند از:
· استفاده از کوچکترین سوند ممکنه با رعایت کامل نکات استریل.
· محکم کردن سوند با نوار چسب برای جلوگیری از حرکت آن.
· بررسی منظم رنگ،بو و غلظت ادرار.
· شستشوی روزانه منظم میان دوراه با آب و صابون.
· حفظ دستگاه ادراری به صورت بسته.
· استفاده از سوند برای جمع آوری نمونه ادرار.
ارزیابی دقیق علایم حیاتی و سطح هوشیاری ممکن است درباره وقوع سپسیس در آینده نزدیک هشدار دهد. کشت های مثبت خون و افزایش شمارشWBC را به پزشک اطلاع دهید.همزمان آنتی بیوتیک مناسب و میاعلت فراوان تجویز می شود. پیشگیری از سپسیس بسیار مهم است زیرا میزان مرگ و میر ناشی از سپسیس گرم منفی(به ویژه در بیماران مسن) بالا است.

ارتقاء مراقبت در منزل و جامعه محور:
رفتارهای بهداشتی که مانع از عفونت ادراری عودکننده می شوند، عبارتند از رعایت بهداشت فردی ، افزایش مصرف مایعات به منظور رقیق سازی ادرار و بهبود وضعیت دفع آن، دفع مرتب و بیشتر ادرار و رعایت رژیم های درمانی.
بهداشت:
· به جای استفاده از وان، از دوش استفاده کنند زیرا باکتری ها از آب حمام به پیش آیراه وارد می شوند.
· پس از هر اجابت مزاج ، پرینه و مه آی پیش آبراه را از جلو به عقب بشویند.این عمل موجب کاهش عوامل بیماریزا در دهانه پیش آبراه و مهبل (در زنان) می شود.
مصرف مایعات:
· مایعات را به میزان فراوان مصرف کنند تا باکتریها بیرون شسته شوند.
· از مصرف قهوه،چای،کولا،الکل، و سایر مواد محرک ادراری پرهیز کنند.
عادات دفع:
· در طی روز هر ۲ تا ۳ ساعت مثانه را کاملا تخلیه کنند. این کار موجب پیشگیری از اتساع بیش از حد مثانه و کاهش خونرسانی به آن خواهد شد.
درمان:
· داروهای تجویز شده را دقیقاً طبق دستور مصرف کنید.
· در صورتی که همچنان باکتریها در ادرار یافت شوند، درمان دراز مدت آنتی بیوتیکی ممکن است برای پیشگیری از کلونیزه شدن اطراف پیش آبراه و عود عفونت ضروری باشد.
· قرار دادن زمان خاص برای مصرف دارو الزامی است.
· برای پیشگیری از عفونت عود کننده، ادرار را با اسید اسکوربیک(ویتامین C)‌۱۰۰۰میلی گرم در روز یا آب قره قرط اسیدی کنید.
· در صورت بروز تب یا برجای ماندن نشانه های و علائم، به پزشک اطلاع دهید.