به بهانه Lumia 920 و شارژ بی سیم آن، شارژ به صورت بی سیم چیست و چطور کار می کند؟
امروزه ما در دنیای بی سیم (یا وایرلس) زندگی می‌کنیم. وسایل مختلفی در اطراف ما وجود دارد که قادر به ارسال و دریافت اطلاعات از طریق امواج هستند و همگی یک ویژگی مشترک دارند و آن استفاده از انرژی الکتریکی است. باتری یا منبع دیگری در کنار تمام این وسایل می‌بینیم. باتری چیزی است که استفاده از وسایل را ساده‌تر کرده و محدودیت ها را کمتر کرده لکن باز هم برای شارژ آن باید سراغ پریز برق برویم.
شارژ بی سیم چیزی است که کارها را به مراتب ساده‌تر می‌کند. در گذشته شاید شارژ بی‌سیم را تنها در فیلم‌های علمی تخیلی می‌دیدیم اما حالا زمان آن فرارسیده که این تکنولوژی به مرحله‌ی تولید انبوه برسد و در انواع وسایل الکترونیکی آن را ببینیم.
شارژ وایرلس یا بی سیم چطور کار می‌کند؟
اصطلاح wireless charging معمولاً به شارژ از طریق القای الکتریسیته اشاره می‌کند. این تکنولوژی شامل یک ایستگاه شارژ می‌شود که کار آن ایجاد میدان مغناطیسی است. اگر وسیله‌ای دارای سیم‌پیچی مناسب باشد، می‌تواند از میدان مغناطیسی، انرژی الکتریکی دریافت کند، بنابراین کافی است در فاصله‌ی کمی از منبع قرار داشته باشد.
مسواک‌های بی سیم و سایر وسایل حمام مدت‌هاست که از چنین تکنولوژی ساده‌ای استفاده می‌کنند. مشکل اصلی این روش، بازده پایین و کندی شارژ است، اما این دو معضل در مورد وسایل حمام اشکال محسوب نمی‌شوند چرا که استفاده‌ی کمی دارند. علاوه بر این شارژ بی سیم امن‌تر هم هست چرا که نیازی به تماس مستقیم با منبع جریان الکتریکی نمی‌باشد.
برای اینکه یک وسیله به صورت القایی شارژ شود، باید دارای سیم‌پیچ باشد، البته در بسیاری از وسایل الکترونیکی، سیم‌پیچ به صورت خارجی طراحی شده که برای استفاده باید به وسیله متصل شود.
معایب شارژ القایی یا بی سیم
در شارژ بی سیم به میدان مغناطیسی نیاز داریم، میدان مغناطیسی ممکن است قوی باشد اما فاصله‌ی کوتاهی را تحت پوشش قرار می‌دهد. لذا ایستگاه‌های کوچک شارژ بی سیم بازدهی کمی دارند و چندان قوی نیستند. میدان مغناطیسی زمین بسیار قوی است و به همین علت است که همه جا می توان از قطب نما استفاده کرد.
مثلاً یک مسواک بی سیم را در نظر بگیرید، اگر آن را روی استند (تکیه‌گاه) مخصوص قرار دهید، شارژ می‌شود. لازم نیست مسواک با ایستگاه شارژ خود تماس داشته باشد اما به نظر این طور می‌رسد چرا که اگر کمی فاصله را زیاد کنید، بازدهی شارژ کاهش می‌یابد و به نظر می‌رسد که مسواک بسیار کند شارژ می‌شود. در واقع میدان مغناطیسی در محدوده‌ی چند میلی‌متری ایستگاه، عمل شارژ را به خوبی انجام می‌دهد و نه بیشتر!
سرعت و بازدهی شارژ همچنان دو مشکل اساسی هستند. یک مسأله‌ی دیگر، سیم‌پیچ است. هر چه قدر هم که کوچک باشد باز هم برای گوشی‌های مدرن امروزی که بسیار کوچک و باریک طراحی شده‌اند، مشکل‌ساز است. حتی برای یک تبلت و اولترابوک هم در حال حاضر محدودیت‌های وجود دارد که البته با گذر زمان تدریجاً مشکل برطرف می‌شود.
ورود شارژ بی سیم به بازار عمومی
یکی از دلایل استفاده نکردن از شارژ بی سیم، فقدان استاندارد مشترک است. همین چند سال پیش بود که برای ارسال و دریافت داده از کابل Ethernet در گوشی‌ها استفاده می‌شد، اتصال اینترنتی بی‌سیم پدیده‌ی نسبتاً جدیدی است و به همین علت است که تا به حال شارژ بی‌سیم تا به حال اهمیت کمی داشته است.
خوشبختانه WPC یا کنسرسیوم انرژی بی سیم وارد عمل شده و استاندارد Qi (با تلفظ چی) را معرفی کرده است. در واقع WPC مورد حمایت کمپانی‌های مختلفی است که همه در جست‌وجو استانداردی مشترک برای شارژ بی سیم هستند. تمام سازنده‌های بزرگ گوشی و همچنین Apple از جمله حامیان این کنسرسیوم می‌باشند.
حالا زمان آن رسیده که نمونه‌های اولیه‌ای از شارژ بی سیم را در بازار محصولات الکترونیکی ببینیم. به عنوان مثال کمپانی Nokia اعلام کرده که Lumia 920 هم قابلیت شارژ را دارد و در واقع تجهیزات لازمه داخل گوشی قرار دارد! مدل دیگر Lumia 820 است که می‌توان یک پوسته‌ی اضافی را برای آن تهیه کرد و به این ترتیب دارای قابلیت شارژ بی سیم می‌شود.
از حالا مشخص است که آینده‌ی بی سیم پیش روی ماست و امسال و سال آتی شاهد عرضه‌ی محصولات بیشتری در این زمینه خواهیم بود.
