نخ‌های بخیه

نخ های بخیه جراحی ٬ نخ های تک و یا چند فیلامنتی استریل می باشد که نقش در کنار هم نگه داشتن بافت های مجروح را تا زمان بهبودی انها به عهده دارند .این نخ های معمولا به منم سوزن برلی بخیه زدن بریدگی و یا برش های جراحی مورد استفاده قرار می گیرند و یا اینکه به عنوان شزیان بند (لگاتور) بدون استفاده از سوزن برای گره زدن انتهای رگ ها و یا مجرا های دیگر جهت جلوگیری از خونریزی و یا نشت مایعات دیگر مورد استفاده قرار می گیرند . نخ های بخیه جراحی ممکن است دارای پوششی از چربی-فلوئورو کربنها و سیلیکن ها باشند . این پوش ها برای کاهش خاصیت مویینه و بهبود خواص دیگر انجام میشود .
نخ های چند فیلامنتی ممکن است به صورت صاف یا بافته شده (قیطان)مورد استفاده قرار بگیرد .نوع قیطانی از نظر کارکرد راحت تر بوده و گره پایدارتی دارد
نخ های بخیه صاف در مقابل از نظر عبور از بافت راحت تر عمل کرده و همچنین راحت از بافت بیرون کشیده می شوند . این نوع نخ ٬کشش بافت با خود را ندارد
▪ نخ های بخیه به ۲ گروه تقسیم میشوند .
۱) نخهای بخیه قابل جذب
در نوع قابل جذب اجزا میتواند از هم متلاشی گردد و این از بین رفتن در لافت بدن صورت می گیرد و معمولا بعد از دو تا شش ماه ناپدید می گردد.
۲) نخ های بخیه غیر قابل جذب
نوع غیر قابل جذبدر مقابل تخریب بیلوژیکی مقاوم بوده و به عنوان یک جسم خارجی در محل باقی میماند تا انکه از محل دور گردیده و یا انکه توسط بافت به بیرون فرستاد ه میشود .
برای تولید نخ بخیه ممکن است از الیاف فلزی٬ الیاف طبیعی (کتان٬ابریشم ٬پنبه ) کولاژن و یا روده حیوانات
همچنین الیاف مصنوعی استفاده نمود.
در این بین نخهای بخیه فلزی قویترین و انواع طبیعی ضعیفترین میباشند
● نخ های تهیه شده از روده حیوانات و کولاژن بازیافته
روده کوچک حیوانات مانند بره و گاو که اساسا از پروتین کولاژن تشکیل میوشد مورد استفاده نخ بخیه است.این نوع نخ بخیه که به ندرت برای بخیه زدن پوست مورد استفاده قرار می گیرد توسط بافت جذب می گردد .سرعت جذب به نوع بافت بستگی دارد .و تا زمانی که نخ های بخیه پلی گلوکو لیک اسید تولید شد به عنوان تنها نخ بخیه قابل جذب به کار می رفتند.
نخ بخیه کولاژن بازیافته شده از طریق ترریسی تعلیق همگن کولاژن خالص تهیه گردیده اند .کولاژن از پی(تاندون) حیوانات گرفته میشود .کاربرد این نوع نخ بخیه که میتوان ان را به صورت بسیار ظریف تولید نمود مربوط به جرا حی های چشم است.
● نخ های بخیه مصنوعی قابل جذب :
نخهای بخیه مصنوعی قابل جذب مثل دکسون (Dexon) در سال ۱۹۷۰ از طریق تر ریسی پلی گلیکونیک اسید و سپس کشش ان تهیه گردیدند . این نوع نخ در مقایسه با نخ های تهیه شده از روده از نظر خواص فیزیکی ٬ جذب و بیلوژیکی بسیار یکنواخت تر است و همچنین استحکام گره اولیه ان بالاتر .
● نخ بخیه ابریشمی
این نوع نخ قابل جذب نیست اما از لحاظ کارکرد در نوع خود بهترین است .این نوع نخ بعد صمغ گیری شده و به رنگ مشکی در امده و سپس با لایه ای از واکس یا سیکیکن در اورده می شود .این نوع نخ اگرجه غیر قابل جذب است اما بعد از شش ماه باقی ماندن در بدن ثلث استحکام خود را از دست داده و ممکن است نهایتا کاملا جذب گردد.
● نخ های پنبه ای و کتانی
نخ بخیه پنبه ای از تابیدن الیاف نسبتا بلند تهیه می گردد دارای گره ای پایدار بوده و اما ضعیفتر از سایر نخهاست .نخ بخیه کتانی به مقدار زیاد کاربرد ندارد از بیشترین کاربردهای ان می توان در جراحی های روده نام برد.
● نخ های بخیه پلی استری
غیر قابل جذب هستند.فیلامنت های پلی اتیلن تر فتالات ٬ از قویترین نخ های بخیه غیر قابل جذب به شمار می رود و استحکام خود را برای مدت زمان طولانی در بدن حفظ می کند .لذا از این نوع فیلامنت برای تهیه پروستز های لوله ای شکل جهت جایگزین شریان به صورت بافته شده و یا تریکو مورد استفاده قرار می گیرد.
پوشش نخ ها سیلیکون و یا پلیمر های فلئورو کربنی می باشند.
کابرد نخ های پلی استری در جراحی های قلب وعروق بسیار متداول است
● نخ های بخیه پلی الفینی
فیلامنت های پلی اتیلن سنگین و همچنین پلی پروپیلن ایزو تاکتیک از سال های اوایل ۱۹۶۰ به عنوان نخ بخیه مورد استفاده قرار گرفته است .این نوع نخ بسیار بی اثر بوده و بر خلاف پلی امید ها تحت تاثیر تخریبی مایعات بافتی قرار نمی گیرد .استحکام گره نخ پلی اتیلنی مشابه نخ ابریشمی است و از نخ پلی پرو پیلنی نرم تر است .نخ های پروپیلنی از نظر استحکام گره ٬ مشابه نایلون بوده و مقاومت بالایی در مقابل خستگی دارد . و در جراحی های قلب و عروق مورد استفاده قرار می گیرد .نخ های بخیه پلیاتیلنی و پلی پروپیلنی در تعمیر پوست و همچنین برش شکم به کار گرفته می شوند.