خويشاوندي موشها از آفريقا تا آمريكا
تيمي از محققان موفق به كشف فسيلي مربوط به يك جانور جونده (نوعي موش) در نزديكي رودخانه اكايالي در منطقه كانتامانا واقع در پرو شدند كه مربوط به41 ميليون سال قبل بوده و قديمي‌ترين فسيل قاره آمريكاي جنوبي محسوب مي‌شود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دندان‌هاي باقيمانده از اين موش كه به اندازه موش صحرايي(خرموش) است، نشان مي‌دهد اين جانور از خويشاوندان نزديك موش‌هاي آفريقايي بوده و فرضيه‌اي كه موش‌هاي آفريقايي را منشأ پيدايش موش‌هاي آمريكاي جنوبي مي‌داند، تاييد مي‌كند.
به علاوه اين كشف نشان مي‌دهد خرموش‌ها ابتدا در شمال و سپس در جنوب قاره آمريكا گسترش يافته‌اند. موش‌هاي صحرايي يكي از زير شاخه‌هاي گروه كاويو مورفا هستند.
اين گروه شامل جوندگاني مانند خوكچه هندي يا همان خوك گينه، چين چيلاها و تشي‌هاي (جانوري شبيه به جوجه تيغي با تيغ‌هاي بزرگ‌تر) امروزي است.
قديمي‌ترين فسيل‌هاي مربوط به اين گروه از جانوران فسيلي 32 ميليون ساله و فسيلي 30 ميليون ساله است كه در شيلي و پاتاگونياي آرژانتين كشف شده‌اند.
با كنار هم قرار دادن الگوهاي يافت شده از اين فسيل‌ها و فسيلي كه 20 سال قبل كشف شد نظريه گسترش رو به شمال خرموش‌ها به تناقض برمي‌خورد.
به همين دليل پروفسور اليوير آنتونه از انستيتو علوم تكاملي دانشگاه مون پليه فرانسه پس از مطالعه كامل نقشه منطقه كه در سال 1948 توسط پروفسور برنارد كومل، متخصص زمين‌شناسي دانشگاه هاروارد تهيه شده بود به همراه تيمي متشكل از دانشمندان فرانسوي، آلماني، پرويي و پانامايي در سال 2008 به منطقه مورد نظر رفتند.
از سال 2008 تا سال2010 محققان هنگامي كه سطح آب كم مي‌شد فسيل‌هايي را در سواحل رودخانه اكايالي يافتند.
زمين‌شناسي امتداد رودخانه حاكي از آن بود كه لايه‌هاي مختلف صخره‌ها شامل لايه‌هاي فسيلي به شكل تاقديس‌هايي روي هم انباشته شده‌اند.
با بررسي يك لايه فسيلي و تعيين زمان تشكيل آن به روش تاريخ‌نگاري راديو اكتيو آرگون ـ آرگون مشخص شد كه اين فسيل متعلق به 41 ميليون سال قبل است.
مطالعات ژنتيكي خرموش‌هاي كنوني آفريقايي و آمريكاي جنوبي هم اين مطلب را تاييد مي‌كند كه منشأ پيدايش اين دوگونه يكي بوده و به اواسط دوران ايوسن (38 تا 55 ميليون سال قبل) و زمان ظهور اجداد جانوران مدرن امروزي برمي‌گردد.
دانشمندان حدس مي‌زدند كه يك موش آفريقايي با چسبيدن به چوب شناوري روي آب ظرف مدت يك تا دو هفته قادر بوده خود را به جنوب شرق برزيل برساند.
خصوصيات دندان فسيل كشف شده، ارتباط بين موش‌هاي دو قاره را بيشتر تاييد مي‌كند.
شكل دندان‌ها نشان مي‌دهد به احتمال زياد اين جانور همچون جونده‌هاي امروزي از دانه‌هاي نرم و ساقه گياهان تغذيه مي‌كرده است.
در اين مكان علاوه بر فسيل اين جانور جونده بقاياي پستانداراني همچون ارماديلو (نوعي گوركن)، جانوران كيسه دار و چندين نوع جانور سم‌دار كشف شد كه البته اكثر آنها آنقدر كوچك بود كه شناسايي دقيق آنها ممكن نبود.
اگر چه دانشمندان در اين مكان به فسيل‌هاي بسيار قديمي دست پيدا كرده‌اند، اما هنوز فسيل‌هاي بسياري وجود دارد كه ناشناخته مانده‌اند. فسيل‌هاي كشف شده هم‌اكنون در موزه تاريخ طبيعي ليما نگهداري مي‌شوند.
