دوربین ۱.۴ گیگاپیکسلی، فاصله میان ما و آرماگدون
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اولین قدم برای جلوگیری از وقوع آرماگدون ، این است که اجرام آسمانی را قبل از اینکه زندگی را از روی زمین محو کنند، کشف و ردیابی کنیم. تلسکوپ PS1 که در بالای کوهی در هاوایی جا خوش کرده، با دوربین دیجیتال ۱.۴ گیگاپیکسلی اش مراقب است تا پایانی بهتر از فیلم Deep Impact نصیب بشر و کره زمین شود.
این تلسکوپ اولین بخش پروژه Pan-STARRS یا «تلسکوپ پیمایش پانوراما و سیستم پاسخگویی سریع» است. این پروژه شامل مجموعه ای از تلسکوپ ها است که برای کشف، دنبال کردن و رسم نقشه اجرام آسمانی نزدیک زمین با اندازه ۳۰۰ متر تا یک کیلومتر طراحی شده است. همه این چهار تلسکوپ قرار است بر روی کوه آتشفشانی Mauna Kea یا Haleakala که در جزیره مائویی (یکی از جزایر هاوایی) قرار دارد نصب شوند.
چهار عکس ایجاد شده توسط این تلسکوپ ها در نهایت با یکدیگر ادغام شده و تصویری را به وجود می آورند که اشیاء را ده ها برابر بهتر و واضح تر از دیگر سیستم های پیماش و رصد امروزی به نمایش می گذارد. با این سیستم، تمامی آسمان شب هاوایی در هر سیکل قمری سه بار بررسی می شود.
PS1 هر دو دقیقه، یک تصویر ۱۴۰۰ مگاپیکسلی از بخش مشخصی از آسمان شب می گیرد. این تصویر ۳۶۰۰ برابر بزرگتر از تصاویری است که دوربین اصلی تلسکوپ هابل تهیه می کند. جالب اینکه دوربین اصلی تلسکوپ هابل ۱۰۰۰ برابر بهتر از دوربین Red One است. اگر شما یکی از عکس های تلسکوپ پی اس وان را با کیفیت 300DPI چاپ کنید، تقریبا نصف یک زمین بسکتبال را می پوشاند. با این تلسکوپ شما هر شب با ۵ ترابایت اطلاعات روبرو هستید و هر شش ماه یکبار نقشه کاملی از آسمان خواهید داشت. ادو برگر، پروفسور مرکز اختر فیزیک هاروارد-اسمیت سونیان می گوید: «این بهترین سیستم اخطاردهنده ای است که تا به حال داشته ایم.»
دوربین این تلسکوپ با مساحت ۴۰ سانتی متر مربع، ۱.۴ میلیارد پیکسل را درون خود جای داده است. سلول های CCD مجزا، در یک مربع ۸ در ۸ بر روی یک چیپ سیلیکونی ۵ سانتی متر مربعی مجتمع شده اند. در سطح کانونی هر تلسکوپ ۶۰ عدد از این مجموعه ها در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. این طراحی به مهندسین اجازه می دهد در صورت خرابی یک سی سی دی یا یک مجموعه، به راحتی آن را با قطعه جدیدتر جایگزین کنند.
البته این تلسکوپ تنها به دنبال اجرام آسمانی و راکت های خطرناک فرازمینی نیست. ادو برگر می گوید: «با این ابزارها، در یک ماه می توانیم تعداد بیشتری پدیده های انفجاری نجومی (همانند سوپرنوا ) را نسبت به کل کشفیات یک ساله با تجهیزات قبلی، رصد و کشف کنیم. همچنین می توانیم نقشه سیستم ستاره ای را با جزئیات بسیار بیشتری نسبت به قبل ترسیم کنیم و یا به مطالعه شیوه شکل گیری کهکشان راه شیری بپردازیم.»
به نظر می رسد که با بودن پی اس وان و شناسایی به موقع اجرام فضایی قاتل، آینده بهتری در انتظار زمین و موجودات روی آن باشد.
narenji.ir
