زه کمان با طعم بمب اتم :.: داستان کوتاه : مبین شاکری
زه کمان با طعم بمب اتم
ایستاده بودم همراه زه کمان. شاید زه کمان هم ایستاده بود. شاید زهش نشسته بود. یا شاید کمانش نشسته بود و زهش ایستاده بود. ایستاده بودم. مثل یک پرنده. به دنبال یک پرنده. ولی پرنده ای نبود. آخر بمب اتم زده بودند! آری! ولی نمی دانم آیا زه کمانم هنوز هم ایستاده است؟
نشسته بودم. به دنبال پر پرنده ای تا شاید بیفتد، تا من او را ببینم. ولی پر پرنده ای نبود. آخر پرنده ای نبود. آخر بمب اتم زده بودند.
گاهی اوقات زه کمانم را می کشیدم. ولی نمی فهمیدم که زه کمانم نشسته بود یا ایستاده. ولی به هر حال به دنبال پرنده ای بودم، ایستاده بر آسمان. شاید پرنده نشسته باشد بر آسمان. ولی من نمی دانم. آخر بمب اتم زده بودند.
امروز روز تولدم است. نمی دانم برای خودم چه بخرم. یک بمب اتم ایستاده یا یک پرنده ی نشسته ؟ ولی هیچکدامش ممکن نبود. آخر بمب اتم زده بودند.
هنوز نشسته ام. این بار چوب کمان را می کشم تا شاید پرنده ای پیدا شود. شاید بمب اتم دیگر زده نشود . ولی بمب اتم زده شده بود. چون امسال سال یک میلیارد هجری اتمی است. فکر نمی کنم بمب اتم هنوز اختراع شده باشد.
هنوز هم نشسته ام. شاید هم ایستاده ام. یادم نیست. فقط یادم می آید بمب اتم زده بودند. حتی نمی دانم که امروز روز تولدم است. روی زمین دراز کشیده ام. زه کمانم را می کشم. به دنبال پرنده ای. ولی هیچ پرنده ای در آسمان نیست. آخر فکر کنم بمب اتم زده بودند. ولی امسال سال یک میلاردم هجری پرنده ای است. فکر نمی کنم بمب اتم اختراع شده باشد.
روی زمین خوابیده ام. زه کمانم را می کشم. پرنده ای در آسمان می بینم. به او تیری پرتاب می کنم. ولی یادم می آید که این یک خواب است ، پس سریع از خواب بیدار می شوم تا تیر به او نخورد . آخر بمب اتم زده بودند ، در سال یک میلیارد هجری اتمی.
گاهی اوقات خودم را با بمب اتم اشتباه می گیرم. شاید من بمب اتم باشم. ولی آخر هنوز بمب اتم اختراع نشده. چطور ممکن است که زه کمان من ایستاده باشد و من نشسته؟
چوب کمانم زنگ زده است و کمانم در را باز کرده است. چوب کمانم ناموسی ندارد ، آخر بمب اتم زده بودند و پرنده ها روی هوا نشسته بودند. چون امسال سال یک میلیارد هجری نوری است.
توی زمین فرو رفته ام. کمانم را نمی توانم حرکت دهم. کمک!!! کمک!!!
Help me!!! Of course not!! Yes I will!!! Big bang!!
کمانم،
Oh! My Archer!
امسال امروز است. امروز تولد من است. ولی هنوز نفهمیده ام که کی بمب اتم ساخته شده است. کمانم را می گیرم. زهش را می کشم. منتظر پرنده ای می مانم. در هوا پر پرنده ای می بینم. ولی می فهمم که آن، پر خودم بوده است. آخر بمب اتم زد بودند. زه کمانم را می کشم. منتظر پرنده ای می مانم. ولی پرنده ای در هوا نبود. آخر بمب اتم زده بودند. چرا همیشه می گویم آخر بمب اتم زده بودند؟ چرا هیچ وقت نمی گویم اول بمب اتم زده بودند؟ دلیلش را خودم می دانم. آخر بمب اتم زده بودند. روی هوا پرواز می کردم. بمب اتم زده بودم. آخر سال یک میلیاردم هجری زه کمان-بمب اتم است و هیچ پرنده ای را در هوا نمی بینم. آخر بمب اتم زده بودند. آخر هنوز بمب اتم اختراع نشده بود.
