خورشید و ماه و...

مقدمه
خورشید ستاره‌ای است از ستارگان رشته اصلی که 5 میلیارد سال از عمرش می‌گذرد. این ستاره کروی شکل بوده و عمدتا از گازهای هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است. وسعت این ستاره 1.4 میلیون کیلومتر (870000 مایل) است. جرم این ستاره 7 برابر جرم یک ستاره معمولی بوده و همچنین 750 برابر جرم تمام سیاراتی است که به دورش می‌چرخند. در هسته خورشید ، جرم توسط واکنشهای هسته‌ای تبدیل به تشعشعات الکترومغناطیسی که نوعی انرژی هستند، می‌شود. این انرژی به سمت بیرون تابانده شده و باعث درخشنگی خورشید می‌گردد. سایر اجسام آسمانی موجود در منظومه شمسی که توسط جاذبه خورشید در مدارهایشان قرار گرفته‌اند نیز گرمایشان را از این انرژی می‌گیرند.



مواد تشکیل دهنده خورشید حالت گازی دارند، بنابراین خورشید محدوده دقیق و معینی نداشته و مواد اطراف آن بتدریج در فضا منتشر می‌شوند. اما چنین به نظر می‌رسد که خورشید لبه تیزی داشته باشد، چرا که بیشتر نوری که به زمین می‌رسد از یک لایه که چند صد کیلومتر ضخامت دارد ساطع می‌شود. این لایه فوتوسفر نام داشته و به عنوان سطح خورشید شناخته شده است. بالای سطح خورشید ، کروموسفر یا رنگین کره و هاله خورشیدی قرار دارند که با همدیگر جو خورشید را تشکیل می‌دهند.

مرکز خورشید مانند کوره‌ای هسته‌ای است با دمای 15 میلیون درجه سانتیگراد (27 میلیون درجه فارنهایت) که چگالی‌اش 160 برابر آب می‌باشد. تحت چنین شرایطی هسته‌های اتم هیدروژن باهم ترکیب شده و تبدیل به هسته‌های هلیووم می‌شوند. در این حین، 0.7 درصد جرم ترکیب شده ، تبدیل به انرژی می‌شود. از 590 میلیون تن هیدروژنی که در هر ثانیه در مرکز خورشید ترکیب می‌شوند، 3.9 میلیون تن به انرژی تبدیل می‌شود. این سوخت هیدروژنی ، تا 5 میلیارد سال دیگر دوام خواهد داشت. مسیر نامنظم 2 میلیون سال طول می‌کشد تا انرژی تولید شده در مرکز خورشید به سطح آن رسیده و بصورت نور و گرما تابش کند، سپس بعد از فقط 8 دقیقه ، این انرژی به زمین می‌رسد.

هنگامی که خورشید منبسط می شود تا تبدیل به یک غول سرخ شود، قطرش حدود 150برابر بزرگتر خواهد شد. گازهای منبسط شده و داغ، رنگ زرد و حرارت خود را از دست داده و قرمز رنگ و سرد خواهند شد. اما بخاطر بزرگتر شدن سطح خورشید،درخشندگی آن 1000برابر افزایش یافته و نور بیشتری ساطع خواهد کرد.






زبانه‌ها و شعله‌های خورشیدی
زبانه حلقوی در شکل پایین ، خطوط میدان مغناطیسی ، دو لکه خورشیدی را به هم متصل کرده است. در سال 1973 ، یک زبانه خورشیدی (سمت چپ تصویر) 000/588 کیلومتر (365.000 مایل) از سطح خورشید را پوشاند. اغلب فعالیتهای شدید خورشید در نزدیکی لکه‌های خورشیدی رخ می‌دهند. شعله‌های خورشیدی ، جرخه‌هایی از انرژی هستند که عمر چند ساعته دارند، این شعله‌ها هنگامی بوجود می‌آیند که مقدار زیادی انرژی مغناطیسی بطور ناگهانی آزاد شود. زبانه‌های خورشیدی ، فوارانهایی از گاز مشتعل هستند که ممکن است صدها هزار کیلومتر در فضا پیش بروند. میدان مغناطیسی خورشید می‌تواند زبانه‌های حلقوی را هفته‌ها در فضا پیش بروند معلق نگاه دارد.






باد خورشیدی
هاله (جو بیرونی) خورشید حاوی ذراتی است که انرژی کافی برای فرار از جاذبه خورشید را دارند. این ذرات بصورت مارپیچی با سرعتی معادل900 کیلومتر (560 مایل) در ثانیه از خورشید دور شده و باد خورشیدی را بوجود می‌آورند. این ذرات در همان مسیرهای میدان مغناطیسی خورشید حرکت می‌کنند و از آنجا که دارای بار الکتریکی هستند، منظومه شمسی را پر از جریانات الکتریکی می‌کنند. ناحیه فعالیتهای خورشیدی ، هلیوسفر (کره خورشیدی) نامیده می‌شود. باد خورشیدی در هر ثانیه حدود یک میلیون تن هیدروژن حورشید را از بین می‌برد. 100000 میلیارد سال طول خواهد کشید تا باد خورشیدی تمام جرم خورشید را در فضای بین سیاره‌ای پخش کند، اما طول عمر طبیعی خورشید فقط 10 میلیارد سال است.




مسیر نامنظم
دو میلیون سال طول می کشد تا انرژی تولید شده
در مرکز خورشید به سطح آن رسیده و بصورت
نورو گرما تابش کند، سپس بعد از فقط 8 دقیقه
این انرژی به زمین می رسد.


چرخه‌ها و لکه‌های خورشیدی
حرکت وضعی خورشید باعث ایجاد میدان مغناطیسی می‌شود، مناطق استوایی خورشید سریعتر از مناطق قطبی آن چرخیده و این امر باعث می‌شود که خطوط میدان مغناطیسی درون خورشید حلقه بزنند. این خطوط در صورت خروج از سطح خورشید ، باعث فعالیتهای خورشیدی نظیر لکه‌های خورشیدی ، شعله‌ها و زبانه‌های خورشیدی می‌شوند. این فعالیتها ، بخصوص لکه‌های خورشیدی ، چرخه‌ای 11 ساله دارند.

مرگ خورشید
5 میلیارد سال بعد ، بیشتر هیدروژن موجود در هسته خورشید گداخته شده و صرف تهیه هلیوم خواهد شد. در آن زمان ، جاذبه باعث انقباض هسته شده و فشار ، دمای آنرا افزایش خواهد داد. هیدروژن شروع به سوختن در پوسته اطراف هسته خواهد کرد. انرژی حاصل از این گداخت هسته‌ای در پوسته ، باعث انبساط لایه‌های خارجی خواهد شد و سیارات عطارد و زهره را ذوب می‌کند و آنها را در بر می‌گیرد. انبساط خورشید تا مدار زمین متوقف شده و حرارتش تمام موجودات زنده را از بین می‌برد. بعد از آن خورشید تبدیل به یک غول سرخ می‌شود. سپس ، لایه‌های خارجی در فضا پخش شده و یک سحابی سیاره‌ای تشکیل خواهند داد. هسته نیز بصورت یک ستاره کوتوله سفید باقی مانده و بتدریج از بین خواهد رفت. پس می‌توان گفت که با فرا رسیدن مرگ خورشید ، مرگ زمین و تمام موجودات این سیاره فرا می‌رسد.


خورشید محیطی پلاسمایی است!

خورشید محیطی پلاسمایی است ولی در دماهای مختلف عناصر را هم داریم. پلاسما یعنی گاز یونیده. و یونیزاسیون بسته به حرارتی است که طبیعت یا آزمایشگاه به مولکولهای سیال مانند هیدروژن یا هلیم میده. در دماهای بالا اتم از حالت پایدار خارج و الکترون های خود را از دست می دهد. و هسته ها در فرایندهایی به نام همجوشی بر دافعه ی بین خودشان در دمای بالا غلبه کرده و به هم برخورد می کنند. انرژی آزاد می شود. الان هسته ای کارها به دنبال ساخت راآکتورهای همجوشی هستند که آلودگی شکافت را ندارد. البته هزینه ها بسیار بیش از تولید انرژی بوده.


این مسئله را باید در دیدگاه های کلی از منظومه شمسی پیدا کرد. همانطور که می دانید دیدگاه زمین مرکزی با وجود پیچیدگ هایی که در آن وجود داشت و با رصدها هم زیاد نمی شد توصیف درستی از منظومه شمسی کرد، عملا جای خود را به مدل زمین مرکزی داد که در ایران مدلی مطرح بود ولی در اروپا پس از رنسانس جای زمین مرکزی را به طور قطعی گرفت. شاید جالب باشد که بشر همواره به توصیفی هندسی از عالم تمایل داشته است. سرآمد این دانشمندان نیوتن و کپلر و دانشمندان بزرگ عصر طلائی ستاره شناسی یعنی اوائل دوره اسلامی در ایران بودند. اگر ه متون کلاسیک علمی نگاهی بیاندازید توصیف هندسی طبیعت را حتی تا دوران باستان بین یونانیان هم می توانید دنبال کنید.
قوانین کپلر که خورشید را در یکی از کانون های مداار بیضوی خورشید قرار میدهد از این دست است. نیوتن بخصوص اعتقاد داشت فیزیک را میتوان بوسیله هندسه توصیف کرد. و همین باور باعث یکی از زیباترین و عجیب ترین توصیفات ساختار کیهان در ابعاد بزرگ شد(نسبیت عام). شما هم با نسبیت عام،یعنی خمش فضا و قید میدانهای گرانشی این مدل را میتوایند با دقت بالا محاسبه کنید و هم از طریق فیزیک کلاسیک یا همام فیزیک نیوتنی.
از نظر فیزیک کلاسیک نیروهای گرانشی مسبب این قید های مدار گونه هستند. و از نظر نسیت عام میدانهای گرانشی.
یادمان باشد اینها صرفا مدل هستند. مدل هایی هندسی که با تجربه در توافق هستند. با استفاده از این مدلهاست که می توان حرکت سیارات و ثوابت و خورشید و ماه و نیز فصلها و شب و روز را توصیف کرد. ما در علم به دنبال آن هستیم که همواره مدلهایی نظری ارائه دهیم که تجربه را تائید کنند. پس در واقع قرار گرفتن خورشید در یکی از کانون های بیضی که البته بیضی تندی هم نیست(دو قطر آن زیاد هم با هم احتلاف طولی ندارند) تمام ین موارد را توضیح می دهد.



فوران تاج خورشیدی

انتقال موادبه شکل پلاسما شامل ذرات الکترون و پروتون وتا حد کمتر٬ عناصر سنگینتری مانند اکسیژن هلیم وآهن از طریق انفجارات شدید در تاج خورشید به همراه میدان مغناطیسی.بر خلاف بادهای خورشیدی که تقریبا" بطورثابت از خورشید به سمت بیرون جریان دارنداین انفجارها با میدانهای مغناطیسی بسته وساختمان مغناطیسی تاج ارتباط دارند.این فورانها با کمک کرونوگراف یا تاج نگار قابل مشاهده هستندواولین بار در سال 1971 بوسیله یک رصدخانه خورشیدی واقع در فضا کشف شده اند.

این انفجارها معمولا" با شراره های خورشیدی ومناطق فعال همراه بوده وموجب طوفانهای شدید خورشیدی می شوند. طوفانها بزرگ اثرات مخربی روی ارتباطات ٬کار ماهواره ها وحتی خطوط پرظرفیت انتقال نیرو دارند وروی شکل مغناطکره زمین نیزاثر می گذارند.شفق های قطبی نیزاز نتایج این فورانها میباشند.

سرعت ذرات پرتاب شده می تواندبین 50 تا 2000 کیلومتر در ثانیه باشد ولی بطورمتوسط در حدود 489 کیلومتر در ثانیه است.علاوه بر اثرات مستقیم رسیدن امواج ناشی از آن برهمکنش امواج انفجاری این فورانها با ذرات بادهای خورشیدی که دارای سرعت کمتری هستند هم می تواند موج شکل گیری طوفانهای مغناطیسی دیگری شود. .جرم مواد پرتاب شده در یک فوران نیز در حد دهها میلیون تن می باشد.تعداد انفجارها در زمان حداقل فعالیت خورشیدی در حدود یک ودر زمان حداکثر فعالیت به 5 تا 6انفجار در روز می رسد.

درباره مکان فورانها نیز گفتنی است در زمان حداقل فعالیت در نزدیکی استوای مغناطیسی خورشید رخ می دهند ودر زمان بیشینه فعالیت نیز در تمام مناطق می توانندرخ دهند.بطور کلی تعداد فورانها در زمان حداکثر فعالیت خورشید در چرخه 11ساله بیشتر است .

انرژی این فورانهاناشی از ترکیب مجدد خطوط مغناطیسی با بار مخالف می باشد. مشاهدات نشان می‌دهد كه گاهي میدان‌های مغناطیسی همجوار، با یكدیگر آمیخته شده و در قالب تركیب‌بندی جدیدی در می‌آیند. در این فرآیند كه اتصال مجدد مغناطیسی گفته می‌شود،‌ خطوط نیرو با جهت‌ متضاد با یكدیگر برخورد كرده و در قالب جت‌های پرتو x و فورانهای خورشیدی انرژی آزاد می‌كنند. انرژی فورانهای تاجی به اندازه میلیاردها بمب هیدروژنی است.

تصویری که در بالا مشاهده می کنید توسط تلسکوپ فضایی سوهو تهیه شده است.در این تصویر قرص خورشید پوشانده شده است ودایره مرکزی نشاندهنده خود خورشید می باشد.



لکه های خورشیدی از سال 1700 میلادی رصد شده اند. داده های رصدی از دهه 80 قرن بیستم نشان می دهند که تعداد لکه های خورشیدی با شدت تابش خورشید مرتبط است. جالب این که هر چه تعداد لکه ها بیشتر باشد، شدت تابش نور خورشید بیشتر است، چون که مناطق اطراف لکه ها درخشان تر اند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمودار پروانه ای

(Butterfly Diagram) رصدهای خورشیدی نشان می دهند که لکه ها روی خورشید به شکل تصادفی پخش نشده اند، بلکه در فواصل خاصی از استوای خورشید قرار دارند. در ابتدای هر دوره خورشیدی لکه ها در عرض های میانی (شمالی یا جنوبی، به صورت قرینه نسبت به خط استوا) شکل می گیرند و تا پایان دوره به عرض های استوایی تر کوچ می کنند، طوری که نمودار پراکندگی لکه ها بر سطح خورشید طی یک دوره شبیه یک پروانه می شود.

یه تصویر خوشگل از لکه های خورشیدی برای جذاب تر شدن بحث

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

انرژی خورشیدی
مرکز خورشید مانند کوره ی هسته ای است با دمای 15 میلیون درجه ی سانتی گراد ( 27 میلیون درجه ی فارنهایت ) که چگالی اش 160 برابر آب می باشد . تحت چنین شرایطی هسته های اتم هیدروژن با هم ترکیب شده ، تبدیل به انرژی می شود . از 590 میلیون تن هیدروژنی که در هر ثانیه در مرکز خورشید ترکیب می شوند ، 3.9 میلیون تن به انرژی تبدیل می شود . این سوخت هیدروژنی ، تا 5 میلیارد سال دیگر دوام خواهد داشت .

مسیر نامنظم2 میلیون سال طول می کشد تا انرژی تولید شده در مرکز خورشید به سطح آن رسیده و به صورت نور و گرما تابش کند . سپس بعد از فقط 8 دقیقه ، این انرژی به زمین می رسد .



خورشید ستاره ای است از ستارگان رشته ی اصلی که 5 میلیارد سال از عمرش می گذرد . این ستاره کروی شکل بوده و عمدتا از گازهای هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است . وسعت این ستاره 1.4 میلیون کیلومتر (870000 مایل ) است . جرم این ستاره 7 برابر جرم یک ستاره معمولی بوده و همچنین 750 برابر جرم تمام سیاراتی است که به دورش می چرخند . در هسته ی خورشید جرم توسط واکنش های هسته ای تبدیل به تشعشعات الکترومغناطیسی که نوعی انرژی هستند ، می شود . این انرژی به سمت بیرون تابانده شده و باعث درخشندگی خورشید می گردد . سایر اجسام آسمانی موجود در منظومه شمسی که توسط جاذبه ی خورشید در مدارهایشان قرار گرفته اند نیز گرمایشان را از این انرژی می گیرند .



حلقه الماس لحظاتی قبل و پس از گرفت کامل دیده میشود، وقتی که آخرین بخش از قرص خورشید در پشت خورشید پنهان میشود یا اولین بخش خورشید از پشت آن خارج میشود.

حلقه الماس

] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

آرگومان حضیض خورشیدی

زاویه بین گره نزولی و نقطه حضیض خورشیدی در صفحه مداری جسم. این زاویه در صفحه مداری و در جهت حرکت جسم اندازه گیری می شود. این آرگومان (فاصله زاویه ای) مشخص کننده جهت محور بزرگ بیضی نیز می باشد. گهگاهی این کمیت طول حضیض خورشیدی هم نامیده می شود.


آنالما

آنالما شکلی است به صورت عدد هشت لاتین کشیده که با ترسیم موقعیت دقیق، یاعکسبرداری از قرص خورشید (در یک قاب عکس) در فواصل زمانی یکسان و منظم طی یکسال (مثلا صبح جمعه هر هفته ساعت 5/7 صبح) به دست می آید.

شکل ویژه آنالما نشان دهنده کشیدگی استوای زمین با مدار آن، 5/23 درجه، وبیضوی بودن مدار است. منحنی آنالما درواقع نموداری است از میل خورشید بر حسب معادله زمان طی یک سال کامل. با توجه به عرض جغرافیایی مکان انجام رصد زاویه تمایل آنالما با افق تغییر می کند.

در سیاره مریخ منحنی آنالما به شکل یک قطره اشک کشیده است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دنباله دار

اجرام کوچک منظومه شمسی که از یخ ,سنگ وغبار تشکیل شده اند.تصور بر این است که دنباله دارها پیش سیاره های یخی باقیمانده از زمان شکل گیری منظومه شمسی در 4.6 میلیارد سال پیش هستند.کلمهcomet از یک کلمه یونانی به شکل kometes به معنای ستاره با موهای بلند است که البته بیشتر برای دنباله دارهای نورانی مصداق دارد.
هسته

جسم اصلی ومرکزی دنباله دار هسته(nucleus) نام دارد وابعاد آن در حد چند کیلومتراست.برای مثال اندازه هسته دنباله دار هالی 15*8 کیلومتر است ولی اندازه هسته بیشتر دنباله دارها ازاین کمتر است.در فواصل دور ازخورشید این اجرام غیر فعال بوده وقابل تشخیص از سیارکنمی باشند.تصور بر این است که هسته دنباله دار دارای یک پوسته تیره رنگ است که وقتی توسط حرارت خورشید گرم می شود (در فواصل کمتر از 5 واحد نجومی پوسته می ترکد ومواد یخی وزیرین به شکل بخار از آن بیرون می زنند.

کما
توده ای از جنس ذرات هیدروژن و غبار وگاز که از هسته بیرون می زندوبه شکل ابر آنرا در بر می گیرد کما (coma)نام داشته واندازه گستره آن می تواند به میلیونها کیلومتر برسد. چگالی ذرات در این ابر اطراف هسته بسیار کم ودر حدود 10000 بار از چگالی ذرات در ابرهای زمینی کمتر است.ذرات خنثی درون این ابر تحت تاثیر بادهای خورشیدی به یون تبدیل شده ودر شکل گیری دنباله یونی شرکت می کنند.
دم
در حالی که دنباله دار به خورشید نزدیکتر می شود یک یا چند دم در کنار آن شکل می گیرد.دنباله دارهای روشن معمولا"دارای دمی یونی ومستقیم (از نوع یک ) ودمی غباری وانحناءدار(از نوع دو) می شوند.بدلیل درخشندگی ابرهای هسته ٬خود هسته بکمک تلسکوپهای زمینی قابل مشاهده نیست فقط در دنباله دارهای روشن به شکل نقطه ای روشن واحتمالا" جتهایی از بخارهای روشن اطراف آن مشاهده میشود.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آشکار -ناپدید شدن وتغییر شکل دادن چنین عوارضی نشان میدهد که بیشتر انتشار گاز از سطح هسته از بعضی نواحی فعال که بین 15 تا 20 درصد از هسته را شامل می شوند رخ می دهد.با چرخش هسته نواحی فعال در معرض نور خورشید قرار می گیرند وروشن می شوند وسپس با ادامه چرخش در سایه قرار می گیرند وخاموش میشوند.چنین رفتاری در دنباله دار هیل باپ موجب ساختمانی مارپیچی مانند در دنباله آن شد.
دنباله دارهای جدید یا دنباله دارهای دوره ای که بهحضیض مداری نزدیک می شوند معمولا" در این مرحله کشف یا مشاهده می شوند که در آن بدلیل پدیده فلورسانس در ابرهای تولید شده اطراف هسته, دنباله دار روشن تر می شود .
امکان دارد کل دنباله دار در پوششی از ابرهیدروژنی قرار گرفته باشد که این پوشش تنها در طول موج ماوراءبنفش وبکمک قابل مشاهده است.جتهای گازی هسته٬ ذرات غبار را از آن پرتاب می کنند واین ذرات در مداری سهموی قرار می گیرند وبه صورت دم غباری مشاهده می شوند.این دم زرد رنگ می باشد که ناشی از بازتاب نورخورشید است وطیف سنجها نیز آنرا تایید می کنند.این ذرات از جنس سیلیکات با ابعاد در حدود 10 میکرومتری هستند.ذرات بزرگتری با اندازه چند میلیمتر نیز وجود دارند که به صورتبارش شهابی خود را نشان می دهند.دم یک دنباله دار در سمت مخالف خورشید قرار دارد اما در بعضی شرایط خاص بدلیل پرسپکتیو (زاویه دید)به نظر می رسد که دم به سوی خورشید نشانه رفته است همان چیزی که ضد دم نام دارد.
دم یونی
گازی که از هسته بیرون می آید با وجود تابش ماوراءبنفش خورشید بسرعت به شکل یونی در می آید.یونهای با بار مثبت تحت تاثیر میدان مغناطیسی میان سیاره ای وباد خورشیدیبه صورت دم یونی (که با نام دم پلاسمایی هم شناخته می شود)خود را نشان می دهند.دم یونی برخلاف دم غباری مستقیم می باشد ورنگ آن نیز بدلیل برانگیختگی مونوکسیدکربن یا CO در طول موج 420 نانومتر ٬آبی به نظر می رسد.دم یونی بدلیل تغییرات میدان مغناطیسی مجاور می تواند تغییر شکل دهد.
مطالعات طیف سنجی نشانه هایی از وجود مولکولهایی مانند هیدروژنکربن نیتروژن کسیژن وگوگرد درترکیباتی مانند آب, مونواکسید کربن, دی اکسید کربن ورادیکالهایی مانند سیانوژن وهیدروکسیل(OH) ارائه نموده اند.موادی مانندمتان وآمونیاک نیز وجود دارند ولی کشف آنها بسیار سخت است.زمانی که دنباله دار به خورشید بسیار نزدیک می شود آثاری از وجود خطوط نشری فلزی بویژه مربوط به عنصر سدیم در طیف آنها مشاهده می شود. دنباله دار هیل باپ در سال 1997 نشانه هایی از یک دم سوم از جنس سدیم داشت.
منطقه بزرگ وکروی شکلی از هسته دنباله دارها با نام ابر اورت وجود دارد که در فاصله 100000 واحد نجومیاز خورشید قرار داشته ومنشاء تمام دنباله دارهاست.اختلالات ناشی از عبور یک ستاره گذرا یا ابرهای بزرگ مولکولی واقع در مسیرحرکت خورشید بدور مرکز کهکشان هر از چند گاهی یکی از هسته ها را به سمت درون منظومه شمسی هدایت می کند.نشانه هایی قوی وجود دارد که قرصی تخت از هسته های دنباله دار بانام کمربند اژورث –کوییپردر فاصله 1000 واحد نجومی قرار دارد.این منطقه منشاءدنباله دارهای بلند دوره است که بدرون منظومه شمسیهدایت می شوند.اختلالات ناشی از نزدیکی با سیاراتی مانند /مشتریمی تواند این دنباله دارها رابه دنباله دارهایی کوتاه دوره تبدیل کند.
تقسیم بندی دنباله دارها به بلند وکوتاه دوره با توجه به دوره 200 ساله (زمان یک چرخش از حضیض تا حضیض)که عددی توافقی است انجام می گیرد.بیشتر دنباله دارها دارای مداری بیضوی کوتاه هستند بعضی دارای حرکت مستقیم وبعضی نیز حرکتی رجعی هستند.برای مثال دنباله دار هالیبا دوره 76 ساله٬ دارای حرکت رجعی و [دنباله دار انکه با دوره 3.3 ساله دارای کوتاه ترین دوره چرخشی است.
دنباله دارها با هر بار نزدیک شدن به خورشید مقدار زیادی از مواد خود را ازدست می دهند وعمر دنباله دارهای کوتاه دوره در حدود 10000 سال تخمین زده شده است.سرنوشت دنباله دارها متفاوت است بعضی بطور کامل به توده ای از گاز وغبار تبدیل شده وناپدید می شوند وبعضی نیز بعد از اتمام گاز وغبارشان بصورت یک یا چند قطعه سنگ مانند٬ چیزی شبیه سیارکی تیره رنگ می شوند(بویژه بعد از عبور از حضیض
شدت روشنایی دنباله دارها مانند سحابی ها بیان می شود.روشنایی بسیاری از دنباله دارها بدلیل فعالیت جتهای سطحی وفعالیت های خورشیدی متغییر است بنابراین پیش بینی شدت روشنایی یک دنباله دار کاری سخت است.به نظر می رسد که نزدیک شدن به خورشید در روشنایی دنباله دار اثر بیشتری دارد تانزدیکی به زمین.
در مورد نامگذاری دنباله دارها گفتنی است که نام کاشف یا کاشفان آنها حداکثر تا 3 اسم برای آنها انتخاب می شود.کشف دنباله دارهای جدیدبیشتر در قالب پروژه های اتوماتیک بزرگی مانند یا LINEAR می باشد که در نامگذاری آنها از همین نامها استفاده می شود.در نامگذاری بعضی نیز از نام کسی که برای اولین بار روی ویژگیهای مداری آنها کار کرده استفاده می شود مانند دنباله دار هالی و انکه.دنباله دارهای کوتاه دوره با نشانهP/ بعلاوه عددی که نشاندهنده ترتیب مشخص شدن ویژگیهای مداری آنهاست ودنباله دارهایی که دوره آنها بلند مدت است با نشان C/ علامت گذاری می شوند.در کنار آن سال کشف وعددی دیگر می آید.این عدد این گونه است که سال را به 26 قسمت (تعداد حروف انگلیسی)تقسیم می کنند بطوریکه A وB برای ماه ژانویه الی آخر.برای مثال دنباله دار C/2002 B5 نشانه پنجمین دنباله داری است که در سال 2002 در نیمه دوم ماه ژانویه کشف شده است.
بطور متوسط سالیانه 25 دنباله دار در آسمان ظاهر می شود که توسط تلسکوپهای آماتوری قابل مشاهده است.دنباله دارهای درخشان نادر وغیر قابل پیش بینی هستند وعموما"یکی از اولین نزدیکی ها با خورشید را تجربه می کنند.دنباله دارهای گروه خورشیدخراشان KREUTZ ازروشن ترین دنباله دارهای آسمان هستند که به خورشید بسیار نزدیک می شوند.
دنباله دارهای با دوره کوتاه (کمتر از 200 سال ) ضعیفتر والبته بیشتر قابل پیش بینی هستندوبیشتر مواد خود را در عبور های قبلی از دست داده اند.ظاهرا" پدیدار شدن دنباله دارهای درخشان نسبت به قرن نوزده کمتر شده است.

منابع مورد استفاده :

کد:

---

Wikipedia.org
http://www.astro.virginia.edu
Tebyan.net
http://media.skyandtelescope.com
http://astrotalk.ir
http://www.haftaseman.ir

---

ماه
ماه فرمانروای آسمان شب از دیرباز مورد توجه انسان بوده است و معمولا اولین جرمی است که در آسمان توجه انسان را به خود جلب میکند.بشر در زمان های مختلف به ماه توجه داشته است و درباره آن فکر و کنجکاوی میکرده است.نکته جالب درباره ماه این است که دوره چرخش آن بدور خود (همانگونه که در اطلاعات مشاهده میکنید) با دوره گردش آن به دور زمین برابر است و این باعث می شود همواره یکسوی آن به سمت زمین باشد.


آنورتوزیت

گونه‌ای از صخره‌های بازالتی با اندازه کوچک تا متوسط که در نواحی مرتفع پوسته‌ای ماه به چشم می‌خورد، این بازالتها نسبت به بازالتهای دریاهای ماه (نواحی پست‌تر) از لحاظ وجود آلومینیم وکلسیم غنی‌تر و از لحاظ آهن، منیزیوم وتتانیوم فقیرتر هستند. 95 درصد از موادتشکیل دهنده آن فلدسپار plagioclase با درصد بالای کلسیم با مقدار کمی(حدود 4 درصد) Pyroxene و Olivine واکسیدهای آهنی است. این ماده 60 درصد پوسته وزمین واحتمالاً قسمت عمده‌ای از پوسته ماه را تشکیل می دهد.قدیمی ترین سنگهای آنورتوزیتی آورده شده به زمین توسط ماه نشینهای آپولو و لونا دارای عمری در حدود 4.4 تا 4.5 میلیارد سال بوده اند.

آنتیکی ترا
این وسیله کهن که از جنس مفرغ ساخته شده ودر پوششی چوبی محصورشده است در سال 1900 میلادی در یک عملیات غواصی در آب های مدیترانه در ساحل جزیره آنتیکتی ترا(Antikythera) کشف شد.دانشمندان چندین دهه این وسیله را که دستگاه آندیکتی ترا نام گرفت بررسی کردند اما در بررسی های اخیر دانشمندان دانشگاه کاردیف در ولز جزییاتی بدست آمد که حاصل بررسی با ابزارهایی با فناوری پیشرفته است.توموگرافی پرتو ایکس سه بعدی (روشی برای دیدن درون ساختارهای صلب)به دانشمندان امکان داد که دندانه های داخلی دست کم 30 دنده دست ساز دقیق را بشمارند.همچنین این گروه از بیش از 80 قطعه این دستگاه عکسبرداری با وضوح بالا انجام دادند که به آنها در رمز گشایی متون یونان کمک می کند.

دانشمندان با این اطلاعات می توانند عملکردهای این دستگاه را بازسازی کنند.اخترشناسان قرن دوم پیش از میلاد با استفاده از این وسیله حرکت ماه و خورشید وهمچنین وقوع کسوف ها وخسوف ها را پیش بینی می کردند.این دستگاه می توانست بی نظمی های حرکت ماه را که به سبب مدار بیضوی اش پدید می آید بازسازی کند.وشاید حتی اختر شناسان یونانی را قادر می ساخته است که موقعیت سیارات شناخته شده را پیش بینی کنند.به گفته دانشمندان این دستگاه کم نظیر با طراحی زیبا وجنبه اخترشناسی اش بسیار دقیق وصحیح ودارای فناوری ای است که تقریبا"یک هزاره از وسایل هم عصر خود پیش تر بوده است.

دردهه 1950 مورخ واخترشناس انگلیسی به نام دریک دیسولا پرایس اعلام کرده بود که این دستگاه رایانه ای قیاسی برای محاسبات نجومی بوده است.اما چون دستگاه فرسوده وتکه تکه بود این نظریه تکمیل نشد وتا انجام شدن پژوهش اخیر مسکوت ماند.توموگرافی پرتوایکس منجر به دیدن جزییات درون تکه ها شد که بسیار به تکمیل این نظریه کمک کرد.دانشمندان امیدوارند که مدلی کامل از این دستگاه را بسازندوعملکردش را بازسازی کنند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

جزر و مد

یکی از اثراتی که ماه بر زمین میگذارد جذر و مد است.در تعریف اولیه گفته میشود به پایین رفتن و بالا آمدن آب سطح دریاها و اقیانوس ها جزر و مد گفته میشود.و این دو اثر را از وجود نیروی جاذبه ای به غیر از جاذبه زمین میدانیم.اگر مدتی را در کنار آب دریا یا اقیانوس سپری کنید متوجه میشوید که سطح آب در هر شبانه روز به طور دقیق در هر 24 ساعت و 50 دقیقه،دوبار بالا می آید که به آن مد و دوبار پایین میرود که به آن جزر گفته میشود.اگر ماه و خورشید در یک راستا قرار بگیرند،جاذبه بیشتر بوده و اثرات جزرو مدی بیشتر خواهد شد.در دریاچه ها،مد بسیار جزعی بوده و بنابر این در دریاچه خزر مد محسوس نیست،درخلیج فوندی واقع درساحل شرقی کانادا،آب گاهی تا 20 متر پایین میرود و کشتی ها برای به گل ننشستن،قبل از جزر خود را از ساحل دور نموده و تغییر مکان میدهند.
اگر خشکی ها مقابل کره ماه قرار بگیرند به علت مقاومت خشکی،خشکی حدود 20 سانتی متر جابجا میشود که به آن جزر و مد خشکی می گویند.ولی مقاومت اقیانوس ها در مقابل کره ماه کمتراز خشکی است باید در نظر داشت که وقتی آن قسمت از زمین که در مقابل کره می باشد حالت مد داشته باشد نقطه مقابل آن در طرف دیگر زمین نیز،همین حالت مد را خواهد داشت.یعنی قسمت از زمین که ماه روی نصف ا لنهاربوده در اثر جاذبه ماه برای آبها ،مد پیش میاید و در طرف دیگر که از جاذبه ماه دور بوده کمتر تحت تاثیر است .نیرو های جزر و مدی می توانند اثرات شگفت انگیزی را ایجاد کنند.اصطکاک آبهای اقیانوس با بستر دریا چرخش زمین را به میزان 001%ثانیه در هر روز از قرن کاهش میدهد.بررسی فسیلهای حیوانات ثابت کرده است که400 میلیون سال پیش روز زمینی فقط 22ساعت طول می کشیده به علاوه میدان گرانشی زمین نیز،نیروها ی جزر و مدی روی ماه اعمال می کند .بر روی سطح ماه،آب وجود ندارد اما اصطکاک،خم کردن و حرکت دادن صخره ها تا حدی حرکت چرخشی ماه را کند میکند و باعث میشود فقط یک سوی ماه به طرف زمین قرار گیرد.
با توجه به تعریف اولیه جزر و مد که بالا آمدن و پایین رفتن آب دریاها است.حال بهتر است بدانیم این تاثیرات، دوبار در فاصله میانگین 24ساعت و 50 دقیقه رخ میدهند.یعنی در هر 12ساعت و 25 دقیقه دو جزر یا دومد اتفاق می افتد.هنگامیکه ماه و زمین و خورشید هرسه در یک امتداد باشند شدت به حد اکثر میرسد .این امر در آخر ماه قمری که در حالت محاق و چهاردهم ماه قمری در حالت بدر است که به آن، مه کشند و در شبهای هفتم و بیست و هفتم که ماه در حالت تربیع است میزان اثرات حد اقل است که به آن، که کشند گویند.


شکل گیری کره ی ماه
ماه و زمین بطور همزمان و حدود 4.5 میلیارد سال پیش شکل گرفتند . این که ماه دقیقا چگونه به وجود آمده هنوز معلوم نشده است . ممکن است همراه با زمین در اوایل شکل گیری منظومه ی شمسی شکل گرفته باشد یا این که بعد ها جذب میدان جاذبه شده و در مدار قرار گرفته است . نظریه ای که بیش از سایر نظریات پذیرفته شده این است که ماه از برخورد یک سیارک به اندازه ی مریخ به زمین به وجود آمده است .

طولانی تر شدن روزها
افزایش متقابل جاذبه های زمین و ماه بر همدیگر باعث افزایش حرکت وضعی هر دو جسم شده است . بعنوان مثال ، زمانی مدت حرکت وضعی زمین ( طول شبانه روز ) فقط 10 ساعت بود ، اما این زمان به 24 ساعت کنونی افزایش یافته است . اگر این روند همچنان ادامه پیدا کند طول ماه ها به 47 روز خواهد رسید اما مقیاس زمانی این روند بسیار طولانی تر از عمر خورشید بوده ، بنابراین منظومه شمسی عمر کافی برای رسیدن به آن زمان را نخواهد داشت .
معمای پیدایش ماه
سال‌هاست که منشا شکل گیری ماه برای منجمین ناپیداست. یافته‌های سفینه‌ی سازمان فضایی اروپا ، اسمارت 1 ، شواهد جدیدی را در مورد طرز تشکیل قمر زمین نشان می‌دهد. این فضاپیما نشانه‌هایی از وجود موادی مانند کلسیم، منیزیم و سیلیکون را بر سطح ماه یافته است.با وجود این یافته‌ها، دانشمندان می‌توانند منشا و شکل گیری ماه را دقیق‌تر بررسی کنند.
آیا ماه در ابتدا در فضا رها بوده و بر اثر جاذبه‌ی زمین جذب این سیاره شده؟ یا این دو جسم از ابتدای شکل‌گیری منظومه‌ی شمسی در کنار هم به وجود آمده‌اند؟ شاید هم بر اثر برخورد جسمی عظیم به زمین، قسمتی از زمین کنده شده و ماه را به وجود آورده است. این‌ها همه نظریه‌هایی هستند که دانشمندان در مورد شکل‌گیری ماه مطرح کرده‌اند .
اما با وجود یافته‌های جدید فضاپیمای اسمارت 1 سازمان فضایی اروپا‌، می‌توان منشا ماه را دقیق‌تر مورد بررسی قرار داد.این فضاپیما با استفاده از ابزار d-cixs توانست اثراتی از وجود عنصر کلسیم را بر سطح ماه بیابد. مسئولین ابزار d-cixs در سازمان فضایی اروپا وجود عناصر آلمینیوم، منیزیم و سیلیکون را نیز تایید کرده‌اند. «مانوئل گریند» رئیس بخش ابزار d-cixs از دانشگاه ولز می‌گوید:"ما تا پیش از این نقشه‌ی پراکندگی عنصر آهن را بر سطح ماه داشتیم . حال وقت آن است که نقشه ی پراکندگی عناصر دیگر را به دست آوریم".


در نهم اوت ۱۹۷۶ فضاپیمای روسی لونا 24 به سمت ماه پرتاب شد و در ۱۸ اوت در دریای بحران‌ها بر سطح ماه فرود آمد . این فضاپیما نمونه‌هایی را از خاک ماه در منطقه‌ی دریای بحران‌ها به زمین آورد .
در ژانویه‌ی ۲۰۰۵ ، هنگامی که اسمارت 1 بر فراز دریای بحران‌ها (همان منطقه‌ای که سفینه ی روسی فرود آمده بود) قرار داشت، در سطح خورشید انفجاری عظیم رخ داد. عموما دانشمندان سعی دارند تا در زمان وقوع این نوع انفجار ها فضاپیما را دور از تابش خورشید نگه دارند اما این بار، این اتفاق دقیقا همان چیزی بود که مسئولین ابزار d-cixs منتظر آن بودند . این ابزار با تابش پرتو ایکس کار می‌کند.به این طریق که هنگامی که پرتو ایکس به سطح ماه می‌تابد ، مولکول‌های سطحی ماه تحریک شده و از خود پرتو ایکس تابش می‌کنند .
این امواج از سطح ماه به ابزار d-cixs می‌رسد و این ابزار با بررسی هر کدام از آنها، به خواص مولکولی که موج را تابش کرده پی می‌برند. در طی انفجار خورشیدی پرتو ایکس لازم برای انجام این کار به مولکول های سطح ماه تابید. پس از انجام تجزیه و تحلیل‌ها، دانشمندان این پروژه به این نتیجه رسیدند که یافته‌های آنها با نمونه‌هایی که فضاپیمای روسی از همان منطقه آورده بود، همخوانی دارد . پس از ماموریت سفینه های آپولو به ماه در دهه‌ی‌ ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ و نمونه‌های خاک ماه که با خود به زمین آوردند ، دانشمندان به شباهت بسیار زیاد مواد سطحی ماه و مواد درونی زمین که قسمت‌هایی از گوشته (یکی از لایه‌های درونی زمین) را تشکیل می‌دهد پی‌بردند. این نتایج نشان داد که به احتمال زیاد ماه بر اثر برخورد سیاره ای به اندازه ی مریخ با زمین، از زمین کنده شده و در فضا رها شده است. اما مشکلاتی هم در این نظریه وجود دارد. مثلا ایزوتوپ‌هایی که در سنگ‌های ماه پیدا شده و در زمین موجود نیست.
گریند می گوید :"در نتیجه می‌توان گفت که سنگ‌هایی که سفینه‌های آپولو با خود به زمین آورده اند‌، تنها متعلق به بخشی از سطح ماه است و گواه بر وجود عناصری خاص در کل سطح ماه نیست .»
با به دست آوردن پراکندگی عناصر مختلف بر سطح ماه، دانشمندان می‌توانند ترکیب مواد در زمین اولیه را دقیق‌تر مشخص کنند. همچنین می‌توان گفت که ممکن است بیشتر عناصر ماه از جسم برخورد کننده با زمین (به اندازه ی مریخ ) گرفته شده باشد و این دلیلی است بر متفاوت بودن بعضی از عناصر زمین و ماه. برای پی‌بردن به عناصر داخلی ماه در آینده دانشمندان به مدل‌های دقیق‌تری از ساختار و تحول قمر زمین نیاز خواهند داشت.
گودال ها و دریاها
بیش از 3.5 میلیارد سال پیش ، سطح ماه به شدت توسط شهابسنگ ها بمباران شد و گودال های زیادی در سطح آن به وجود آمدند . وسعت بعضی از این گودال ها ، به 300 کیلومتر ( 185 مایل ) می رسد که توسط دیواره هایی از کوه های سنگی که بر اثر برخورد شهابسنگ ها به وجود آمده اند ، محصور شده اند . بعضی از گودال ها ، دیوارهای تراس دار یا حلقه های کوهستانی هم مرکز داشته و در اکثر آن ها قله هایی نیز وجود دارند . گودال های که رگه های بزرگ و درخشان توف دارند ، بسیار تماشایی هستند . تعدادی از گودال های بزرگتر از گدازه ی آتشفشانی پر شده و دریاهایی در سطح ماه به وجود آورده اند .
گودال کوهستانی
این گودال رگه دار که 84 کیلومتر ( 52 مایل ) قطر داشته و در جنوب غربی نیمه نزدیک ماه قرار دارد ، « تیکو » نامیده می شود . تیکو دارای دیوارهای بلند تراس دار و قله های مرکزی است .‌




اهله ی ماه
همیشه 50 درصد سطح ماه در معرض نور خورشید قرار دارد . میزان ناحیه ی روشن ماه ، به موقعیت ماه نسبت به زمین و خورشید بستگی دارد . اندازه ی ناحیه ی قابل رویت ، از کاملا تاریک تا ماه کامل متغییر است . این دوره ی کامل هشت مرحله دارد که اهله ی ماه نامیده می شوند . چرخه ی اهله ی ماه هر 29.53 روز کامل می شود .

---------- Post added at 12:15 PM ---------- Previous post was at 12:11 PM ----------

صویر موزاییکی فوق قطب شمال ماه را نشان می دهد.برخلاف قطب جنوب ، قطب شمال ماه نواحی کمتری را در تاریکی مطلق نشان می دهد(تنها حدود 500 کیلومتر مربع).این بدین معناست که هر محوطه ی سردی که در این ناحیه از کره ی ماه وجود دارد بسیار محدود است و یخ به مقدار کمی می تواند در این بخش ماه وجود داشته باشد


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

---------- Post added at 12:20 PM ---------- Previous post was at 12:15 PM ----------

دنباله دار آرند-رولاند
دنباله‌داری که در اوائل سال 1957 توسط دو ستاره شناس بلژیکی با روش عکسبرداری رصدخانه uccle کشف شد و بعد از مدتی به صورت دنباله‌داری روشن قابل مشاهده با چشم غیر مسلح از قدر 1- درآمد. طول دم این دنباله‌دار 25 تا 30 درجه‌ می رسید.ضد دم یا Antitail با طول حدود 15 درجه داشت مدار آن هایپربولیک بوده و کشیدگی مداری ان به 9/119 درجه می رسید.

دنباله دار انکه

این دنباله دار هر ۳/۳سال (یکی از کوتاه ترین دوره های چرخش بدور خورشید)در مناطق داخلی منظومه شمسی خودنمایی می کند . ۵۹ ظهور ثبت شده دارد ودر سال ۱۷۸۶ میلادی توسط ستاره شناس فرانسوی Pierre Méchain.کشف شده است ودرسال ۱۸۱۹ توسط ستاره شناس آلمانیJohann Encke مورد بررسی دقیق قرار گرفته است.این دنباله دار در آویل ۲۰۰۷ دوباره در آسمان ظاهر شده ومانند ستاره ای از قدر ۴ درخشیده است. نزدیک ترین فاصله با خورشید درون مدار سیاره تیر و دورترین نقطه مداری آن در مدار سیاره مریخ قرار دارد

دنباله دار بیلا

این دنباله دار در سال 1772 توسط montaigneکشف شد وسپس در سال 1805 توسطpons دوباره مشاهده شد.در سال 1826 یک افسر ارتش اتریش آنرا مشاهده کرد ومتوجه شد که این دنباله دار همان دنباله داری است که در سال 1805 مشاهده شده است ودنباله دار به نام او ثبت شد.دوره چرخش دنباله دار 6/6 سال بود ودر چنددوره بعد نیز مشاهده شد تا اینکه در سال 1845 به دو دنباله دار مجزا تبدیل شد .در سال 1846 جدایی دو تکه آن به 240000 کیلومتر رسیده بود .در سال 1852 برای آخرین بار مشاهده شد.در سال 1872 و1885 دو بارش شهابی در مسیر آن رخ داد که مرکز آن در صورت فلکی آندرومدا بود.

دنباله دار ارست

دنباله دار P/d'Arrest در سال 1854 توسط Heinrich d'Arrest كشف گرديد. جالب است كه اختلالات مداري موجب شده كه از زمان كشفش تا‌كنون دوره تناوبي متغير بين 6.2 تا 6.7 سال داشته باشد و در حال حاظر تقريبا هر 6.5 سال به دوستان زميني خويش سري ميزند. d'Arrest دنباله‌داري با سابقه و مهم است و در بسياري از مطالعات قبلي و كارهاي تحقيقاتي مورد برسي بوده است.تا‌كنون بارها به محدوده‌ي چشم غير مسلح آمده و هر بار نقشي ديگر از جلوه‌هاي خويش را به رخ زمينيان كشانده است. بسياري از رصدگران سالخورده براي چند بار گذر‌هاي مختلفش را شاهد بوده‌اند.

دنباله دار بروتون
اين دنباله دار در 27 تير سال 1385 توسط John Broughton كشف شد. او اين دنباله‌دار را در عكسي كه با دوربين CCD گرفته بود يافت. او يك رصد‌خانه شخصي دارد و سالها است كه برنامه‌ي شخصي خودش را در كار‌هاي اكتشافي نجوم دنبال مي‌كند. تا‌كنون چند صد خرده سيارك كشف كرده و يك سال قبل از كشف OF2 يك دنباله‌دار تناوبي كم نور ديگر را نيز كشف كرده بود. OF2 در زمان كشف كاملاً ستاره‌اي شكل و در ابتدا يك سيارك قلمدادمی شد تا اينكه با عكاسي يك تلسكوپ 1.5 متري از آن، ماهيت اصلي‌اش هويدا شد.

اين دنباله‌دار غير‌تناوبي است و از آن دسته از فرستادگان ابر اورت است كه تنها يك بار با داخل منظومه مي‌آيند

دنباله دار برورسن
Brorsen comet
نام دنباله دار ی کوتاه دوره که در سال 1846 توسط Theodor Brorsen کشف شد.طول دوره آن 5.5 ساله بود وبعد از 5 بار عبور در سال 1879 برای آخرین بار مشاهده شد.احتمالا" این دنباله دار تکه تکه شده است.

دنباله دار برورسن متکالف

دنباله داری کوتاه دوره که توسط Theodor Brorsen در20 ژولای سال 1847 کشف شد.در نیمه اوت همان سال قدر آن به 6.5 رسید واز آنجاییکه مدت زمان کوتاهی در آسمان ظاهر شده بود پارامترهای مداری آن به خوبی محاسبه نشد.این دنباله دار در سال 1919 برای بار دوم در آسمان ظاهر شده و توسط H.Metcalfمورد بررسی قرار گرفت. با وجود تغییرات مداری به نظر می رسد که این دنباله دار تحت تاثیر نیروی غیر گرانشی مانند فشار ناشی از جتهای سطحی خود باشد.در حال حاضر دوره چرخش این دنباله دار ۵۴/۷۰سال باشد.

دنباله دار بنت

ستاره دنباله داری که در سال 1970 براحتی باچشم قابل مشاهده بود.این دنباله دار توسطj.bennet در آفریقای جنوبی کشف شد.طول دم غباری این دنباله دار به سی درجه می رسید.در روشن ترین وضعیت قدر آن به نیم رسید دم یونی آن نیز با توجه به فعالیت شدید خورشید بسیار متغییر وفعال بود. ابری هیدروژنی بزرگ هسته آن را در بر گرفته بود.


دنباله دار لولین
Comet C/2007 N3 Lulin
C/2007 N3 Lulinنام دنباله‌داري است که در يكي از رصدخانه‌هاي فعلي فعال در زمینه دنباله‌دار‌ها ،رصد‌خانه Lulin در چين كه البته توسط كشور تايوان حمايت مي‌شود کشف شده است. فعاليت و پروژه كنوني آن نيز طرح Lulin Sky Survey است. تعدادي از دانشجويان نيز در اين پروژه همكاري مي‌كنند و اين دنباله‌دار توسط يكي از آنان كشف گرديد. Quanzhi Yeدر 21 تير ماه سال گذشته موفق شد Lulin را كه آن زمان AU 5.66 از زمين فاصله داشت را كشف كند. در آن هنگام از قدر 19 و يك جرم كاملاً ستاره‌اي به نظر مي‌رسيد و سيارك پنداشته شد تا اين‌كه پس از برسي دقيق با تلسكوپ‌هاي قوي‌تر معلوم گشت كه دنباله‌داري نوظهور است.
عجيب اين است كه نام اين دنباله‌دار از نام كاشف گرفته نشده بلكه نام محل كشف آن است كه در آن صورت بايستي Ye نام مي‌گرفت.
ويژگي هاي مداري Lulin بسيار جالب است. اين دنباله‌دار از نوع تناوبي‌ها است ليكن ظاهرا تناوبي‌بودن با نبودنش خيلي فرق نمي‌كند! چرا كه محاسبات تاكنون اين‌گونه نشان مي‌دهد كه دوره تناوبش در حدود 28.5 ميليون سال است! مدارش بيضي بسيار بسيار كشيده‌اي است كه واقعا از دوردست با خط راست خيلي تفاوت نمي‌كند. خروج از مركز مداريش تا چهار رقم اعشار 9 و پس از آن هم 87 است. نكته‌ي جالب ديگر اين است كه ميل انحراف مداريش تنها 1.4 درجه با دايرة‌البروج تفاوت دارد يا به عبارت بهتر مدارش از مدار ماه هم صاف‌تر است.بنابر‌اين همواره آن را در حدود دايرة‌البروج خواهيد يافت.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دنباله دار هالی
سابقه مشاهده این دنباله دار معروف به دوران باستان بر می گردد.

اين ستاره دنباله‌‌دار براي اولين بار در 240 قبل از ميلاد در چين ديده و ثبت شده اما ادموند هالي اولين فردي بود كه دوره‌اي بودن آن را تشخيص داد. ادموند هالی منجم سلطنتی انگلیسی آن را در سال ۱۶۸۲ دید وسپس به محاسبه مدار آن پرداخت.او دریافت که مسیر آن همان مسیر دنباله دارهای سالهای ۱۵۳۱ و۱۶۰۷ می باشد وبازگشت آنرا در سال ۱۷۵۸ پیش بینی کرد.این دنباله دار در سالهای ۱۸۳۵ و۱۹۱۰ به موقع ظاهر شد.آخرین بار نیز در سال ۱۹۸۶ مشاهده شدو بار ديگر در 2061 مشاهده خواهد شد

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دنباله دار هایاکوتاکه

نام دنباله داری بزرگ درخشان وبا دوره چرخش بلند که درژانویه سال 1996 کشف شد ودر مارس همان سال از نزدیکی زمین عبور کرد.این دنباله دار طی 200 سال گذشته نزدیکترین دنباله داری به حساب می آمد که از نزدیکی زمین عبور می کرد.بسیاری از مردم دنیا آنرا مشاهده کردند.


دنباله دار هولمز

این دنباله دار در سال 1892 توسط ادوین هولمز ستاره شناس انگلیسی کشف شده است.در این سال در نتیجه یک انفجار به دلایل نامعلوم نورانیت دنباله دار چند برابر شد وهمین موجب کشف شدنش شد چراکه در حالت عادی بدلیل کوچک بودن هسته اش (قطر آن در حدود سه کیلومتر است) دارای قدری در حدود 17 می باشد ونورانیت آن بسیار ناچیز است.

نورانیت این دنباله دار درسال 1892 یعنی در سالی که کشف شد به قدر 4 تا 5 رسید و چند هفته ای در همین وضعیت بسر برد.مدار این دنباله دار بطور مستقل توسط هینریچ کروتز وجورج مری سیرل مشخص شد وآشکارگردید که در تاریخ 13 ژوئن به نقطه حضیض مداری می رسد ودوره تناوب آن 6.9 سال می باشد.

این دنباله دار در سالهای 1899 و1906 دوباره آشکارگردید ولی از آن زمان ناپدید شد. بعد از حدود 60 سال که گم شده بود دوباره در سال 1964 توسط الیزابت روئمر از رصد خانه نیروی دریایی آمریکا واقع در ایالت آریزونا کشف شد.از آن سال تاکنون همواره این دنباله دار رصد شده است.


درباره انفجارات ناگهانی تاکنون دلایل متفاوتی ذکر شده است. بر اساس یکی از دلایل ٬ساختمان درونی این دنباله دار مانند پنیر سوییسی سوراخ سوراخ است.گهگاهی ریزش ورمبشی در آن رخ می دهد ومانند یک ساختمان قدیمی که در حال ریزش است مانند گردوخاکی که به هوا بر می خیزد٬ غبار ویخ تشکیل دهنده آن به فضاپرتاب می شود وبر اثر برهمکنش با نور خورشید نورانیت آن چند برابر می شود. این دنباله دار در حال حاضر نیز در چنین مرحله ای به سر می برد بگفته ستاره شناسان طی چند ساعت اولیه انفجار قدر آن از 17 به 2.5 رسیده است یعنی افزایشی در حدود یک میلیون برابر در نورانیت.هم اکنون ( در اکتبر سال ۲۰۰۷) این دنباله دار مانند ستاره ای از قدر 2.2 مانند ستاره قطبی در آسمان در صورت فلکی برساووش می درخشدوبرای دیدن آن حتی به تلسکوپ هم احتیاجی نیست.دوره تناوب چرخش حول خورشید 6.88 سال٬ نیم قطر بزرگ مداری 3.61 واحد نجومی٬ زاویه بین صفحه مداری وصفحه مدار زمین بدور خورشید(کشیدگی مداری) 19.11 درجه است.

این دنباله دار در ماه می میلادی ۲۰۰۷در نقطه حضیض بوده است ودر زمان افزایش نورانیت در حال دور شدن از خورشید وزمین بوده است یکی از دلایل عجیب بودن دنباله دار همین افزایش نورانیت در زمان دور شدن از خورشید است.

مدار این دنباله دار بطور کامل درون مدار مریخ و مشتری است واز زمان کشف تاکنون 16 بار دور خورشید چرخیده است.بیشترین فاصله این دنباله دار از خورشید 5.18 واحد نجومی کمترین فاصله از خورشید 2.05 واحد نجومی می باشد.پیش بینی می شود که دنباله دار در 22 مارس 2014 دوباره به نزدیکترین فاصله از خورشید یعنی حضیض برسد.

این دنباله دار از خانواده مشتری است(بطور کلی دنباله دار هایی که دوره تناوب آنها بدور خورشید کمتر از 20 سال باشد با این نام شناخته می شوند) و مبداء پیدایش آن از کمر بند کویی پر می باشد.کمر بند کویی پر منطقه ای ماورای مدار سیاره نپتون می باشد که هزاران عدد هسته یخی در آن مناطق بدور خورشید می چرخند و با تحت تاثیر قرار گرفتن گرانش سیارات بزرگ ٬بویژه مشتری مستعد نزدیک شدن به خورشید وتبدیل شدن به دنباله دار هستند.

دانشمندان برای اولین بار موفق شدند تابش اشعه ایکس از یک دنباله دار را مشاهده کنند.این تابش ناشی از برخورد ذرات بادخورشیدی با اتمهای گیسوی دنباله دار بود.فضاپیمای اولیس از فاصله حدود 500 میلیون کیلومتری توانست آثار آنرا ثبت کند بنابراین این دنباله دار دارای بزرگترین دنباله مشاهده شده تا آن زمان بود.

ظاهرا" دوره تناوب چرخش دنباله دار حول خورشید 15000 سال بوده که در نزدیک شدنهای اخیر به خورشید تحت تاثیر اثرات گرانشی سیارات بزرگ منظومه شمسی مقدار آن به 72000 سال افزایش پیداکرده است.

دنباله دار کوگیا

یک دنباله دار با دوره طولانی که درآوریل سال 1874 توسط Jerome Eugene Coggia از کشور فرانسه کشف شد.این دنباله دار در ژوئن همان سال با نزدیک شدن به زمین نورانی شد.در 9 ژولای به نقطه حضیض خورشیدی در فاصله 0.68 واحد نجومی رسید.سپس به فاصله 0.25 واحد نجومی از زمین وقدر آن به 0 رسید.طول دنباله آن به 60 درجه رسید.بعد از چند روز به سرعت کم نور وسپس ناپدید شد . دوره مداری آن 13700 سال است.

45P/Honda-Mrkos-Pajdušáková

The comet Honda-Mrkos-Pajdusakova is expected to brighten rapidly in August as it passes to the south of the Earth. It will be observable from the southern hemisphere for about 2 weeks before getting too close to the Sun. At its closest the comet will be 0.060 AU from the Earth, that is about 9 million kilometers away. While this is close for a comet, it is still about 24 times the distance of the moon. When it is first at magnitude 10, on the evening of August 9/10 it will be visible from New Zealand throughout the night, setting only briefly during daylight hours. For the next few nights until August 16 it will be circumpolar although low in the sky in the evening. On the 17th it will set briefly in the evening to rise again about midnight.
Over the next few days, as the comet moves north it will rise after midnight so becoming a morning object. Its elongation from the Sun will decrease as the comet moves away from the Earth towards the Sun and it will rise later in the morning to become lost in the morning twilight by about August 23.
By mid September Honda-Mrkos-Pajdusakova will be an 8th magnitude object rising about 90 minutes before the Sun into the dawn sky. The comet will then be slow moving in Leo, a few degrees from Regulus. By mid October it will have faded to magnitude 10.
45P/Honda-Mrkos-Pajdušáková is a periodic comet discovered by Minoru Honda December 3, 1948. The comet is named after Minoru Honda, Antonín Mrkos and Ludmila Pajdušáková. The orbit is elliptical with a period of 5.252 years. The comet nucleus is estimated to be 1.6 kilometers in diameter. (Information from Wikipedia.)

Chart showing the path of Honda-Mrkos-Pajdušáková from 2011 August 9 to 15.

The chart presents a view looking to the south in the evening at about 8 pm. The position of the comet is marked for each evening at this time.
Stars to magnitude 7.50 are shown, with magnitudes labelled for stars brighter than magnitude 5.0.
The circle on the chart represents a field of view 5° in diameter, a fairly typical field of view for binoculars.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

Chart showing the path of Honda-Mrkos-Pajdušáková from 2011 August 16 to 20.

The chart presents a view looking to the south in the morning at about 6 am. The position of the comet is marked for each morning at this time..
Stars to magnitude 7.50 are shown, with magnitudes labelled for stars brighter than magnitude 5.0.
The circle on the chart represents a field of view 5° in diameter, a fairly typical field of view for binoculars.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


Positional data for 45/PHonda-Mrkos-Pajdušáková in August 2011

The upper part of the table shows the position of the comet from August 9 to 16, daily at 8 pm NZST. Also shown are distance in AU from the Sun and Earth, its magnitude, the elongation from the Sun and the constellation it is in. When it is circumpolar, the upper transit is an hour or two after midnight.
The lower part of the table shows the same data for 6 am from the morning of August 16 to August 24. From August 18 the approximate rise time at Wellington is also shown. Times will differ by a few minutes at other places in NZ.
Date RA Dec Sun Earth Mag Elong Con
pm hr min deg ' AU AU deg
9 Aug 2011 8 22 42.7 -46 51 1.100 0.164 10.0 144.1 Gru In sky all night
10 Aug 2011 8 22 57.1 -51 24 1.086 0.093 9.6 139.2 Gru Circumpolar
11 Aug 2011 8 23 19.8 -56 55 1.072 0.083 9.2 132.9 Tuc Circumpolar
12 Aug 2011 8 23 59.7 -63 23 1.057 0.074 8.8 124.9 Tuc Circumpolar
13 Aug 2011 8 01 19.2 -69 49 1.043 0.066 8.5 114.8 Tuc Circumpolar
14 Aug 2011 8 03 47.4 -72 29 1.029 0.062 8.2 102.8 Hyi Circumpolar
15 Aug 2011 8 06 12.1 -67 08 1.014 0.060 8.0 89.4 Dor Circumpolar
16 Aug 2011 8 07 28.4 -57 06 1.000 0.062 8.0 76.1 Car Circumpolar

Date RA Dec Sun Earth Mag Elong Con Rise
am hr min deg ' AU AU deg NZST
16 Aug 2011 6 06 51.1 -63 15 1.008 0.060 8.0 83.8 Car Circumpolar
17 Aug 2011 6 07 47.7 -52 40 0.993 0.063 8.0 70.9 Car Circumpolar
18 Aug 2011 6 08 17.7 -42 37 0.979 0.069 8.0 59.6 Pup 12.49 am
19 Aug 2011 6 08 35.7 -34 05 0.965 0.077 8.1 50.4 Pyx 2.31 am
20 Aug 2011 6 08 47.6 -27 12 0.950 0.087 8.3 43.1 Pyx 3.22 am
21 Aug 2011 6 08 56.0 -21 42 0.936 0.098 8.4 37.3 Pyx 4.16 am
22 Aug 2011 6 09 02.3 -17 17 0.922 0.110 8.5 32.8 Hya 4.32 am
23 Aug 2011 6 09 07.2 -13 43 0.907 0.122 8.6 29.3 Hya 4.43 am
24 Aug 2011 6 09 11.1 -10 48 0.893 0.135 8.7 26.4 Hya 4.51 ma


منبع :

کد:

---

http://www.rasnz.org.nz

---

مرسی خوب بود:20: