همگی منابع درباره ی وجود نژاد و تبار آریایی

البته سخن از نژاد و تبار برای اثبات برتری یا هر چیزی ناپسند است ولی در کار دانشیک(علمی) می توان در هر زمینه ای پژوهش کرد و البته با توجه به تحریف ها و دروغ پردازی هایی که از سوی نژادپرستان و قوم گرایان پان ترکسیت می شود نیاز به روشنگری در این زمینه وجود دارد.

در این زمینه من به منعی دست پیدا کردم که همگی منابع دسته اول را در این زمینه گرد هم اورده است و از آن به گونه ای چکیده وار نقل قول می کنم اگر کسی خواست برای پی گیری می تونه به منبع رجوع کنه


1- استرابو نویسنده ی یونانی ماد (کردها و تالشی ها و آذری ها و ...) پارس باختر و سغد را هم زبان و آریانا می نامد چرا که به یک زبان سخن می گویند (کم و بیش)

2- مادها، سکاها، سرمت ها و آلان ها، اسکیت ها هندیان جزو مردم آریایی به شمار می روند(دیاکونوف 1985:57)


3- خود واژه ی ایران که در شاهنامه و سنگ نبشته های ساسانی و اشکانی و غیره هم آمد هاز واژه ی آریا برگرفته شده است

4- واژه ی آریا به گونه ی "اری" در زبان های میان رودان به کار رفته است (هزاره ی سوم پیش از میلام) ارداته / آریا داد

5- در زبان سومری به گونه ی اری Ari و ایری (ایری پات) و در ایلامی و در مصری کهن نیز آمده

6- در ریگ ودا یکی از کهن ترین کتاب های بشری بارها از آریا یاد شده. برای نمونه : ایندره.. در نبردها آریایی قربانی کنند هرا نگهداری می کند (ریگ ودا 8/130/1)

7- در کتاب اوستا بارها و بارها از نام آریا و تبار آریا یاد شده. و سرزمین ایران را ایران ویج به معنای پهنه ی آریایی اورده شده است

8- در اسناد ایلامی، هخامنشی، پارتی، فارسی میانه و نوشت ههای پس از سالام بارها و بارها از این ام یاد شده است

داریوش خود را پسر ویشناسپ، یک پاری، پسر پارسی، یک آریایی از تبار آریایی می خواند (همچنین خشایارشا)

9- نام آریا در ترکیب نام ها و صفت ها بارها امده

10- در اسناد نو ایلامی به نام آریا برم یخوریم (صاحب منصبی به نام آریان)

11- در اسناد ایلامی پارسه نیست به این نام و تیار و نژاد بر می خوریم

12- هردوت تصریح می کند در گذشته همه ی مردم مادها را آریاییان می خواندند

13- نام یک قبیله ی مادی را هردوت آریازنتی (دارای دودمان آریایی) یاد می کند

14 دیودور بازگو می کند که زرتشت قوانین روح نیک را در میان آریاییان موعظه می کرد

15- در نوشته های پارتی نام اشخاص فراوانی را با ترکیب آریا می یابیم

16- در زمان ساسانیان نیز اردشیر بابکان خود را مزداپرست، اردشیر، شاه شاهان آریاییان که تیار از ایزدان دارد... می خواند (شاپور پسرش نیست چنین می کند و نرسه پسرش نیز

17 حمزه اصفهانی و مسعودی و ابوالخیر و دیگران هم به نام آریا بارها اشاره کرده اند


(برای اصلاعات بیشتر به کتاب: محسنی، محمد رضا 1389: "پان ترکسیم، ایران و اذربایجان" صفحه 81 -82 مراجعه کنید




گستره ی تبارها و نژاد هندواروپایی (آریایی) که البته باید آمریکا و کانادا و استرالیا رو هم بهش افزود

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

---------- Post added at 06:49 PM ---------- Previous post was at 06:44 PM ----------

هر آینه در بخش هایی از جهان کنونی مردمانی از تبارها و نژادهای دیگر به زبان های هندواروپایی سخن می گویند در حالی که تباری دیگر دارند

برای نمونه آفریقایی ها و سرخپوستان آمریکای جنوبی که دیگر به زبان های آریایی مانند فرانسه و اسپانیایی و انگلیسی و غیره سخن می گویند

یا برای نمونه وارونه ی این جریان هم وجود دارد. برای نمونه در میان آذری ها که از نظر تبار و نژاد آریایی هستند و با دیگر اقوام ایرانی هم ریشه هستند از نزدیک به 400 سال پیش تا کنون در اثر مهاجرت های فروان ترک تباران آسیای میانه و حکومت شمشیر آن ها بر مردم ایران و به ویژه پایتخت شدن آذربایجان در زمان ترک ها زبان ترکی جای زبان باستانی و کهن و ایرانی پهلوی آذری را گرفته است

پس زبان نشانی از تبار نخواهد بود از نظر علمی

نقشه زبان های هندواروپایی (اریایی)


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

زبان‌های هند-اروپایی یک خانوادهٔ زبانی متشکل از چند صد زبان و گویش مرتبط است. بیشتر زبان‌های مردمان ساکن قارهٔ اروپا، فلات ایران، آسیای میانه و شبه قاره هند از جملهٔ زبان‌های هند-اروپایی هستند.

شمار هندوار-پایی‌زبان‌ها در سراسر دنیا به حدود ۳ میلیارد نفر می‌رسد. به این ترتیب، گویشوران زبان‌های هند-اروپایی سخنوران بزرگ‌ترین خانوادهٔ زبانی شناخته‌شده در دنیای امروزند.

تا سدهٔ دوازدهم خورشیدی کسی از وجود خانوادهٔ زبان‌های هند-اروپایی باخبر نبود تا اینکه سر ویلیام جونز زبان‌شناس و خاورشناس انگلیسی این خانوادهٔ زبانی را کشف کرد. وی در سال ۱۱۶۵ خورشیدی اعلام کرد: «سنسکریت و یونانی و لاتینی از اصلی که شاید اکنون وجود ندارد، منشعب شده‌اند ... و امکان دارد که زبان‌های آلمانی و سلتی و فارسی از همان اصلی منشعب شده باشند که سنسکریت از آن منشعب شده است.»[۱]
گسترهٔ جغرافیایی نژادهای هند-اروپایی در آسیا و اروپا

هرگاه شاهدهایِ کافی مبنی بر این‌که دو زبان در دوره‌ای زبانِ واحدی بوده‌اند فراهم گردد می‌توان از ارتباطِ وراثتیِ این دو زبان سخن گفت. به عبارتِ دیگر، می‌توان این دو زبان را به یک خانواده‌یِ زبانیِ واحد وابسته دانست. خانوادهٔ زبان‌های هند-اروپایی یکی از خانواده‌های زبانیِ جهان و البته از بزرگ‌ترین‌های آن‌هاست. بیشتر مردم جهانِ امروز، به‌عنوان زبان مادری یا زبان دوم، می‌توانند به یکی از زبان‌های این خانواده سخن بگویند.

زبان‌های ایرانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییر مسیر از زبان ایرانی)
برای دیگر کاربردها، ایرانی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

گستره و شاخه‌های زبان‌های ایرانی؛ فارسی، کردی، پشتو، بلوچی، لری، و...


زبان‌های ایرانی یکی از شاخه‌های زبان‌های هندوایرانی از خانواده بزرگ زبان‌های هندواروپایی هستند.
مهمترین زبان‌های ایرانی امروزی عبارتند از: فارسی (پارسی، دری، یا تاجیکی)، کردی، پشتو، بلوچی، لری، تالشی، دیلمی، مازنی، گیلکی، تاتی و آسی
امروزه زبان‌های ایرانی بیشتر با خط‌های عربی، لاتین، و سیریلیک نوشته می‌شوند. زبان‌های ایرانی با زبان عربی و زبان‌های ترکی تاثیر متقابل بسیاری داشته‌اند.
زبان‌های ایرانی بیشتر در کشورها و مناطق ایران، افغانستان، تاجیکستان، باختر پاکستان، کردستان ترکیه، کردستان عراق، و بخش‌هایی از آسیای میانه و قفقاز روایی دارد.
سه زبان از زبان‌های ایرانی به عنوان زبان رسمی هم اکنون در چهار کشور استفاده می‌شود. این زبان‌ها عبارت اند از فارسی در ایران و تاجیکستان، فارسی و پشتو در افغانستان و کردی در عراق.
براورد می‌شود که امروزه حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلیون تن به زبان‌های ایرانی سخن بگویند. بنیاد تابستانی زبان‌شناسی (SIL International) در سال ۱۳۸۴ برآورد کرده‌است که امروزه به حدود ۸۷ گونه از زبان‌های ایرانی سخن گفته می‌شود؛ که شمار سخنوران بزرگترین این زبان‌ها به طور تخمینی عبارتند از: فارسی (۶۰ میلیون تن)، کردی (۲۵ میلیون تن)، پشتو (۲۵ میلیون تن)، و بلوچی (۷ میلیون تن).

---------- Post added at 11:15 PM ---------- Previous post was at 11:15 PM ----------

زبان‌های ایرانی نو [ویرایش]

زبان‌های ایرانی نو به دو دسته بخش می‌شوند:

شرقی
غربی

زبان‌های ایرانی نو با این که اساساً در ایران، افغانستان و تاجیکستان متمرکز شده‌اند اما حقیقتاً گستره جغرافیایی بسیار وسیع تری را در بر می‌گیرند شامل مناطقی در قفقاز، آسیای میانه، ترکستان چین، پامیر، ترکیه، سوریه، عراق و شبه قاره هند.
زبان‌های ایرانی‌تبار شرقی [ویرایش]

نمونه زبان‌های شرقی ایرانی تبار این‌ها هستند:

پشتو
آسی
زبان‌های پامیری
پاشایی
یغنابی

زبان‌های ایرانی‌تبار غربی [ویرایش]

زبان‌های ایرانی تبار غربی به دو گروه دسته بندی می‌شوند:

غربی شمالی
غربی جنوبی


(سبز تیره): کشورهایی که در آنجا زبان‌های ایرانی، زبان رسمی هستند. (سبز روشن): کشورهایی که در آنجا زبان‌های ایرانی، یکی از زبان‌های رسمی یا رایج هستند. (جمهوری آذربایجان با اقلیت ایرانی‌زبان تالش و تات در این نقشه فراموش شده‌است.)


نمونه‌های غربی شمالی:

زبان آذری
تالشی
تاتی
تبری
گیلکی
دیلمی
سمنانی
سنگسری
زبان‌های کردی‌تبار
سورانی
کرمانجی
کلهری
لکی
بلوچی
زازا-گورانی
زبان‌های ایران مرکزی


بیشتر زبانشناسان شاخه زازا-گورانی از زبان‌های شمال غربی ایرانی تبار را نیز زیرشاخه‌ای از زبان کردی می‌گیرند اما برخی با این دیدگاه همداستان نیستند و زازا-گورانی را شاخه مستقلی از زبان‌های شمال غربی می‌دانند.
نمونه‌های غربی جنوبی:

فارسی
لری
اچمی
بشاکردی
کومزاری

زیرشاخه فارسی به سه دسته عمده بخش می‌شود: فارسی (ایران)، فارسی دری (افغانستان)، فارسی تاجیکی (تاجیکستان). زیرشاخه لری هم شاخه‌هایی دارد که عمده‌ترین آنها لرستانی، و بختیاری می‌باشند.
کومزاری در شبه جزیره مسندام عمان صحبت می‌شود و تاتی آران در پیرامون باکو. تاتی آران را نباید با زبان‌های تاتی تبار شمال غربی ایران اشتباه گرفت. زیرا آن زبان‌ها از تبار زبان مادی هستند ولی تاتی آران از تبار فارسی است و تنها همانند نامگذاری دارند.