سه تفنگ دار، روی پل شنی! نسل دوم پردازنده های خانواده Core رونمایی شدند
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آخرين محصول از خانواده ميکروپردازنده‌هاي اينتل که با نام Sandy Bridge شناخته مي‌شود، اواخر سال جاري ميلادي به توليد انبوه مي‌رسد و از ابتداي سال 2011 ميلادي کاربران مي‌توانند نسل جديد رايانه‌هاي روميزي و همراه مجهز به اين تراشه را در اختيار بگيرند.
به گفته "ديويد پرلموتر"(David Perlmutter) مدير گروه معماري تراشه‌هاي اينتل طي مصاحبه‌اي در "کنفرانس توسعه‌دهندگان اينتل"(IDF) در پکن، نخستين مدل از اين ميکروپردازنده براي رايانه‌هاي روميزي و لپتاپها عرضه خواهد شد و بر اين اساس، سرورها را تحت پوشش قرار نخواهد داد. او اظهار داشت که اولين محصولات مجهز به اين ميکروپردازنده چند ماه پس از توليد انبوه آن عرضه خواهند شد. با اين وجود پرلموتر از اعلام تاريخ دقيق براي عرضه لپتاپها يا رايانه‌هاي روميزي با اين محصول خودداري کرد.
اين خانواده جديد از ميکروپردازنده‌هاي اينتل دومين نسل از پردازنده‌هاي High-K اين شرک مبتني بر فناوري 32 نانومتري محسوب مي‌شوند. پردازنده Sandy Bridge شامل هسته‌هاي پردازشگر، سيستم کنترلي حافظه، زيرسيستم کش(Cache) و ششمين نسل از هسته پردازشگر گرافيکي اينتل روي يک تراشه مي‌شود.
اين تراشه نخستين محصولي است که ساختار فناوري Advanced Vector Extension اينتل در آن به کار رفته است. اين فناوري سرعت پردازش فايل‌هاي تصويري، ويديويي و صوتي را افزايش مي‌دهد و کيفيت رنگ و تصوير را بهتر مي‌کند. براي اين ميکروپردازنده نرم‌افزار AES New Instructions يا (AES-NI) نيز در نظر گرفته شده است که پنهان‌سازي و آشکار کردن اطلاعات را با سرعت بالا انجام مي‌دهد.
systemgroup.net
سه تفنگ دار، روی پل شنی! نسل دوم پردازنده های خانواده Core رونمایی شدند
حالا زمان آن رسیده که به نسل جدید پردازنده های Mobile و Desktop اینتل سلام کنیم. حتما شما هم با سری Core آشنا هستید. Core i5، Core i3 و Core i7 سه تفنگ دار این سری هستند. اما تحول مهمی در آن ها رخ داده و آن استفاده از معماری Sandy Bridge می باشد. این معماری سعی دارد با ترکیبب پردازشگر مرکزی با پردازنده گرافیکی، بازدهی بالاتری را ایجاد کند. در واقع دیگر نمی شود نام آن را CPU گذاشت، بلکه باید به آن لقب APU اتلاق شود. چون هم معماری CPU را دارد و هم خاصیت موازی کارت گرافیکی را!
شاید معماری Sandy Bridge تاکنون چندان جدی گرفته نشده بود. اما اکنون که به دل سه سری پر فروش اینتل، یعنی: i5, i7 و i3 راه پیدا کرده؛ توانسته است تا جلب توجه زیادی بنماید. در کل قرار است 29 پردازنده مختلف تحت این معماری عرضه شوند. که امکانات گرافیکی آن ها هم تفاوت خواهد داشت.( منظور همان GPU های تعبیه شده در دل این APU هاست).
-تازه های این معماری:
از زمانی که اینتل نسل اول پردازنده های 32 نانومتری سری Core را رونمایی کرد، تنها یک سال می گذرد. اما واقعا چه چیزی است که این پلتفرم را متمایز می کند؟ چیز های کمی! برای افرادی که خبر های مربوط به Sandy Bridge را دنبال نکرده بودند، باید اینگونه بگوییم: نسل جدید هم از همان ریز معماری 32 نانومتری ای بهره می برند که پارسال هم معرفی شد علاوه بر این، پردازشگر مرکزی، کنترل کننده حافظه و پردازنده گرافیکی، هرسه روی یک چیپ قرار گرفته اند. اما معنی اش چیست؟ به طور خلاصه، یعنی می شود آن را مجموعه ای دانست که مهم ترین اجزای پردازشی را در کنار هم جمع کرده تا عملکرد یکدیگر را بهبود ببخشند. یکی از نکات قابل ذکر در این معماری، قابلیت کلاک دینامیک است.
بر این اساس این APU ها در مود توربو، به میزان فشاری که بر آنها وارد میشود، اورکلاک میشوند. تا این جا چیز جدیدی نیست. نکته متمایز کننده این است که به طور هوشمند زمانی که پردازنده و گرافیک فشار یکسانی دارند، اورکلاک را به طور نسبی زیاد می کند تا نسبت قدرت پردازنده به گرافیک ثابت بماند و در روند اشکال ایجاد نشود. در این مورد، بیش از 1 مگابایت کش بین پردازنده و کارت گرافیکی به اشتراک گذاشته خواهد شد تا باز هم عملکرد را بهتر کند. بر عکس وقتی که کارت گرافیک یا حتی پردازنده در فشار بیشتری است، دیگر این اورکلاک به صورت یکسان نخواهد بود و فقط به عضو در حال کار اعمال خواهد شد. این کار علاوه بر پایدار نگه داشتن سیستم توان پردازشی را به طور مفیدی بالا می برد و از اتلاف انرژی و تولید گرمای بیش از اندازه نیز جلو گیری می کند.
حالا بیایید از گرافیک ها صحبت کنیم. از همین ابتدا باید گفت که شاید تا چند وقتی این گرافیک ها نتوانند جای کارت های گرافیک مجزا از پردازنده را بگیرند. در واقع: شاید هیچ وقت نتوانند! اما چشم انداز روشن است و هدف هم بیرون کردن کارت های گرافیک مجزا از کامپیوتر ها نیست. بلکه بهبود عملکرد پردازشی است و اصلا نباید در این مورد نگرانی ای به خود راه دهیم. چون داریم در مورد فناوری ای صحبت می کنیم که احتمالا در چند سال آینده؛ قالب بازار کامپیوتر خواهد شد. زمانی که CPU ها بروند و APU ها بیایند! بگذریم... بر طبق گفته اینتل پردازنده های گرافیکی HD 2000 و 3000، عملکردی دو برابر از سیستم های مبتنی بر فناوری شرکت Capella خواهند داشت. با این وجود در بنچ مارک ها هم تحولات زیادی به وجود خواهد آمد.
اینتل تکنولوژی Turbo Boost را هم، همانطور که در بالا گفته شد بهبود داده و البته Hyper-Threading هم در این معماری بهبود یافته است. پس چیپ های جدید سطوح جدیدی را از عملکرد CPU های هم پایه خود باز می کنند. برای مثال؛ طبق اعلام اینتل، در پردازنده های 4 هسته ای مخصوص لپتاپ، عملکرد 60 درصد بهبود یافته است. بعلاوه این که این APU در عین حال که هنگام بی کار بودن، مصرف انرژی بسیار کمی دارد؛ با کنترل کننده هایش می تواند به طور کامل درایو های اپتیکال (سی دی رام و...) را خاموش کند. این ها به علاوه چند کار کوچک دیگر در مصرف انرژی؛ چیزی را پدید آورده اند که اینتل به آن "عمر شگفت انگیز باتری" می گوید.
-اطلاعات پردازنده ها:
معماری جدید، یعنی CPU های جدید. البته در Sandy Bridge معنی APU های جدید را می دهد و در این مورد اینتل، با رونمایی از 29 پردازنده جدید؛ چیزی را کم نگذاشته است. این 29 پردازنده، شامل انواع اعداد و ارقام ها خواهند شد و لپتاپ ها و کامپیوتر های رومیزی را با عرضه شدن در سه سری i3 – i5 و i7 در بر خواهد گرفت. نقشه بالا به شما دید خوبی از تقسیم بندی نسخه های پردازنده می دهد. البته اینتل مشخصات هر یک از این پردازنده ها را به طور کامل و جداگانه هم منتشر ساخته است.
اما این طیف در چه حد کلان است، آیا پردازنده های فوق العاده قدرتمند اینتل را هم احاطه می کند؟ اگر به جدول زیر که اینتل چند ماه پیش منتشر کرده بود؛ نگاه کنید، متوجه می شوید جواب این سوال، "خیر" است. Sandy Bridge تقریبا تمام انواع پردازنده ها را شامل می شود. به جز دسته Extreme را که سریع ترین و گران ترین پردازنده این شرکت است. چون این پردازنده ها برای کارهای بسیار سنگین اختصاص یافته اند و از این رو به یک کارت گرافیک قدرتمند هم برای کامل شدن نیاز دارند. اما اگر از در حال حاضر از هر سری دیگری به جز این ها استفاده می کنید، در صورتی که بار دیگر کامپیوترتان نیاز به ارتقاء داشته باشد؛ بهترین گزینه ی شما پردازنده های مبتنی بر معماری Sandy Bridge خواهند بود.
اما این تمام ماجرا نیست. چون Sandy به درون سری Extreme هم نفوذ مختصری داشته و معمار پردازنده i7-2920 شده است ولی این پردازنده هم از نوع Mobile است و برای لپتاپ ها کاربرد دارد. بر طبق جدول بالا (که رنگ قرمز نشانگر Sandy Bridge است)، اگر اینتل تغییری در برنامه اش ندهد، پردازنده های بسیار قدرتمند، به این زودی ها از این معماری استفاده نخواهند کرد. اما این موضوع برای پردازنده های قوی صدق نمی کند.
نکته دیگر این است که در این سری جدید، شما با نام گذاری متفاوتی رو به رو می شوید. شاید به خاطر سپردن نام بعضی پردازنده ها کمی سخت باشد. چون اعدادشان چهار رقمی شده است. اما بگذارید کمی دقیق تر نگاه کنیم. چه می بینید؟ بعد از خط فاصله در همه ی مدل های سری Core، شماره 2 وجود دارد. این نشان دهنده ی آن است که این پردازنده ها از نسل دوم سری Core هستند. بعلاوه، اگر توانسته اید نام کارت های گرافیک AMD یا مدل های مختلف نوکیا را به خاطر بسپارید، نام پردازنده های جدید را هم می توانید!
حالا کمی بیشتر راهنمایی می کنیم. اول این که پردازنده های دو هسته ای، تا فوریه (ماه بعد) به فروش نخواهند رسید. دوم اینکه: پسوند LV و ULV به ترتیب بیان گر "ولتاژ پایین" و "ولتاژ بسیار پایین" هستند. پردازنده هایی که این پسوند را دارند در وسایل قابل حمل، مانند نت بوک ها استفاده خواهند شد و البته در نیمه دوم امسال عرضه می شوند. نکته دیگر در مورد پردازنده های با پسوند K است. این پردازنده ها قابل اورکلاک کردن هستند و از این رو بیشتر می توانند گیک ها را راضی سازند. البته برای استفاده از آن ها به چیپست P67 هم نیاز خواهید داشت.
-قابلیت های جدید اینتل:
لطفا این بخش را با "تازه های این معماری" اشتباه نگیرید. چون می خواهیم در مورد قابلیت های جدیدی که اینتل روی این پردازنده ها گذاشته و همراه آن ها ارائه می دهد صحبت کنیم. اینتل گفته دوست دارد بیشتر با مصرف کننده هایش ارتباط برقرار کند. به همین دلیل تکنولوژی های بیشتری را برای کاربرانش محیا کرده تا از گرافیک همراه این پردازنده ها نیز لذت ببرند.
Intel Quick Sync Video: عنوان این تکنولوژی، توضیح خوبی راجع به آن نمی دهد. اما ما میدهیم! در واقع اینتل قول داده است تا سرعت کدگذاری و کدگشایی ویدئویی اش را با قابلیت Quick Sync بیشتر کند و البته این یک قابلیت سخت افزاری است. اینتل می گوید این تکنولوژی باعث میشود که در کدگذاری و کدگشایی و به عبارت دیگر: Transcoding ویدئو، کارت هایش 17 برابر سریع تر از هر گرافیک یکپارچه سازی شده دیگری خواهد بود. اینتل با کمپانی های بزرگ تولید نرم افزار های مولتی مدیا، مانند CyberLink، Corel و ArcSoft قرار داد بسته است تا شتابدهنده سخت افزاری H.264 و MPEG-2 را بر روی نرم افزار هایشان فعال کنند.
Intel InTru 3D/Clear Video HD: آیا دغدغه ی پخش Blu-ray های سه بعدی با HDMI را دارید؟ باید گفت این کار برای پلتفرم امسال اینتل هیچ مشکلی ایجاد نمی کند. معنی این حرف این نیست که اینتل اقدام به عرضه تکنولوژی سه بعدی برای لپتاپ ها یا دسکتاپ ها می کند. بلکه اینتل وعده داده که می توانید با استفاده از این تکنولوژی و از طریق کابل HDMI، ویدئو های تمام HD و سه بعدی را، روی تلویزیون یا هر مانیتور سه بعدی دیگری بخش نمایید.
WirelessDisplay 2.0: بزرگترین شکایتی که از تکنولوژی WiDi می شد، عدم وجود پشتیبانی از ویدئو های تمام HD بود. اما اینتل اکنون امکان استریم کردن ویدئو های تمام HD را هم برروی آخرین پردازنده هایش فعال کرده است. اما با دریافت کنندگان قدیمی WiDi، هنوز هم پخش ویدئو با تاخیر و به طور نامنظم صورت می گیرد. پس بهتر است برای استفاده موفقیت آمیز از نسخه دوم این تکنولوژی و داشتن قابلیت استریم ویدئو های HD، یک دریافت کننده جدید که از نسخه دوم آن پشتیبانی می نماید خریداری نمایید. پس اینتل سر انجام محدودیت های این تکنولوژی را هم از بین برده است.
-سخن آخر:
تکنولوژی های Sandy Bridge و Fusion که همین امروز در موردش صحبت کردیم هر دو پتانسیل فوق العاده ای برای رشد دارند. شرکت هایی مثل اینتل به هیچ وجه مایل نیستند که این تکنولوژی ها در پردازنده های سطح پایین استفاده شود. پس کاری که کرده اند؛ بهینه سازی آن ها بوده تا توانایی به کارگیری این معماری ها در پردازنده های سطح بالا و حتی قوی نیز وجود داشته باشد. هر چند هنوز پردازنده های بسیار نیرومند اینتل، از معماری GulfTown استفاده می کنند، اما آینده Sandy Bridge، آنقدر روشن است که حتی انتظار به کار رفتن آن در پردازنده های این چنینی نیز میرود.
این را دقیقا نمی توانم بگویم اما به احتمال بسیار زیاد، استفاده از این پردازنده ها باعث بیرون انداختن کارت گرافیک نخواهد شد. شاید در آینده امکان این که بتوانیم کارت گرافیک مجزا را هم با گرافیک جاسازی شده درون APU موازی کنیم و عملکرد را باز هم بهتر کنیم، وجود داشته باشد. شاید هم اوضاع به سمتی دیگر پیش برود. یعنی: گرافیک درونی با پردازنده برای عملیات پردازش الگوریتمی متحد شود و کارت گرافیک هم کار پردازش تصویر خودش را انجام دهد. اگر هم لازم شد از گرافیک درونی کمک بگیرد و این همان آینده ای است که با خلاقیت بیشتر و احتمالا طی چند سال آینده بوجود آمده و کامپیوتر ها را باز هم جالب تر و قدرتمند تر خواهد کرد.
Narenji.ir
عیب در چیپست های Sandy Bridge: فروش متوقف و فراخوانی آغاز شد
وجود مشکل در طراحی یک چیپست، به اندازه کافی خبر بدی است. اما زمانی که شنیدیم نسل جدید چیپست های Sandy Bridge این مشکل را دارند؛ بدتر هم شد. در نسل ششم چیپست های اینتل عیبی گزارش شده است که به کنترلر SATA مربوط می شود.
اینتل اعلام کرده است که این مشکل باعث تنزل سرعت پورت ها در طول زمان شده و بنا بر این مادربرد های مبتنی بر آن، در عملکرد های Input/Output دچار مشکل خواهند شد. اینتل اعلام کرده که فروش این محصول را متوقف کرده و شروع به تعمیر آن ها خواهد نمود. آن چیپست هایی هم که فروخته شده اند فراخوانی خواهند شد.
حالا اگر بخواهیم کمی روی جزئیات دقیق تر شویم، باید به سراغ سایت Anandtech برویم. این سایت یک مقاله بلند بالا در باره این مشکل منتشر کرده است. اما به طور مختصر و مفید باید مشکل را در ترانزیستور هایی که برای کنترلر SATA 3Gb در نظر گرفته شدن اند؛ بیان کرد. در واقع اشکال در مهندسی این چیپست است که این ترانزیستور ها را در معرض جریان بالاتر از تحمل آن ها قرار می دهد. اگر مساله به یک یا چند ترانزیستور محدود می شد، مشکلی نبود اما متاسفانه بیشتر این ترانزیستور ها؛ این مشکل را دارند. پس در روز های اول مشکلی ندارید و به تدریج با قرار گرفتن ترانزیستور ها در معرض فشار؛ عملکرد آن ها کند شده و یا از کار می افتند. در نتیجه سرعت پورت SATA 3Gb دائما در حال تنزل خواهد بود.
لازم به ذکر است که اگر از تکنولوژی نسل جدید؛ یعنی SATA 6Gb استفاده می کنید؛ در معرض خطر قرار ندارید! به شرطی که اصلا کاری به کار پورت های ساتا 3 گیگابیت نداشته باشید. اکیدا اعلام می شود که این مشکل در چیپست های P67 و H67 (چیپست های سری 6) وجود دارد و دارندگان چیپست های سری های پایین تر؛ کاملا در امان هستند.
بنابر این اگر شما در حال حاضر از یک پردازنده Core i5 یا Core i7 مبتنی بر “Sandy Bridge” بهره می برید؛ بهتر است صبر کنید و منتظر اعلام فراخوانی باشید. این مشکل فعلا چندان هم بحرانی نیست و شما فعلا مشکلی را حس نخواهید کرد. ضمن این که باید بدانيد، اینتل در این مورد سخاوتمندانه عمل کرده و 700 ميليون دلار بودجه برای رفع این مشکل اختصاص داده است. اما قطعا برای اینتل و کارمندانش خبر بسیار ناگواری است. براي شما چطور بوده؟
Narenji.ir
پردازنده‌هاي Sandy Bridge
اشاره:
مدت زيادي است كه مطالب مختلفي را درباره نسل بعدي معماري پردازنده‌هاي اينتل با اسم رمز Sandy Bridge مي‌شنويم. در واقع به‌نظر مي‌رسد كه باد، گرد و خاك پل شني جديد اينتل را به همه جا كشانده است. به‌رغم آن‌كه مشخصات فني اين معماري و پردازنده‌هاي مبتني بر آن قبلا به‌طور رسمي منتشر شده‌اند و مطالب مختلفي را درباره اين خانواده تازه‌وارد از پردازنده‌هاي اينتل خوانده‌ايم، اما با توجه به زمزمه‌ها و صحبت‌هاي غيررسمي كه در ميان شركت‌هاي داخلي جريان دارد، به نظر مي‌رسد كه بايد در فاصله نزديكي منتظر ورود اين پردازنده‌ها و پلتفرم‌هاي پشتيباني كننده از آنها به بازار ايران باشيم.
مدت زيادي است كه مطالب مختلفي را درباره نسل بعدي معماري پردازنده‌هاي اينتل با اسم رمز Sandy Bridge مي‌شنويم. در واقع به‌نظر مي‌رسد كه باد، گرد و خاك پل شني جديد اينتل را به همه جا كشانده است. به‌رغم آن‌كه مشخصات فني اين معماري و پردازنده‌هاي مبتني بر آن قبلاً به‌طور رسمي منتشر شده‌اند و مطالب مختلفي را درباره اين خانواده تازه‌وارد از پردازنده‌هاي اينتل خوانده‌ايم، اما با توجه به زمزمه‌ها و صحبت‌هاي غيررسمي كه در ميان شركت‌هاي داخلي جريان دارد، به نظر مي‌رسد كه بايد در فاصله نزديكي منتظر ورود اين پردازنده‌ها و پلتفرم‌هاي پشتيباني كننده از آنها به بازار ايران باشيم. به همين دليل، تصميم گرفتيم در بخش فناوري اين شماره به بررسي پردازنده‌هاي Sandy Bridge پرداخته و كمي درباره واقعيت‌ها و افسانه‌هاي منتشر شده درباره آنها صحبت كنيم.
اولين نمونه‌هاي پردازنده‌هاي Sandy Bridge در آزمايش‌هاي مقايسه‌اي مختلف اثبات كردند كه محصولات فوق‌العاده‌اي هستند و پتانسيل تغيير كل صنعت PC را در اختيار دارند. با اين‌حال، اينتل به‌هيچ‌وجه به شما كمك نمي‌كند تا اهميت خط جديد پردازنده‌هايش را تشخيص دهيد. در واقع اين خانواده همچنان با نام‌هاي تجاري Core i3/i5/i7 عرضه خواهند شد كه باعث مي‌شود متمايز كردن تراشه‌هاي جديد بسيار دشوارتر باشد.
از سوي ديگر، اينترنت با سيلي از شايعات درباره عدم امكان اوركلاك كردن پردازنده‌هاي Sandy Bridge يا امكان اوركلاك كردن اين پردازنده‌ها با روش‌هاي بسيار آسان مواجه شده است. همچنين بحث‌هاي مختلفي در انجمن‌هاي آنلاين جريان دارند كه بر اساس آنها پردازنده‌هاي Sandy Bridge به قدري سريع هستند كه تراشه‌هاي Core i7 مبتني بر پلتفرم LGA1366 را به محصولات اضافي تبديل خواهند كرد، يك وضعيت ايده‌آل براي پردازندهاي با عملكرد متوسط و قيمت متوسط.
با اين‌حال، وقتي درباره پردازنده‌هاي Sandy Bridge صحبت مي‌كنيم بايد ملاحظات مختلفي را در نظر بگيريم و از سوي ديگر بايد توجه داشته باشيد كه مفاهيم و ويژگي‌هاي جديد معرفي شده با اين پردازنده‌ها، پتانسيل بالايي براي ايجاد افسانه‌ها يا قضاوت‌هاي نادرست را در اطراف آنها ايجاد مي‌كنند. بنابراين اجازه بدهيد به حقايق تكيه كرده و به گردش روي پل شني اينتل بپردازيم.
شركت اينتل، معماري Sandy Bridge خود را به‌عنوان دومين نسل از معماري Core معرفي مي‌كند كه تاحدودي غيرمنطقي به‌نظر مي‌رسد. اولين پردازنده‌هايي كه با نام تجاري Core ارايه شدند، تراشه‌هاي مبتني بر هسته Yonah بودند كه در اوايل سال 2006 تنها براي لپتاپها قابل دسترسي بودند. سپس، Conroe و معادل موبايل آن يعني Merom تحت نام تجاري Core 2 عرضه شدند. حتي اگر بخواهيم ارتقاي Conroe به Allendale و كوچك‌سازي فرآيند توليد از Wolfdale و Penryn يا طراحي‌هاي 4 هسته‌اي Core 2 را ناديده بگيريم، اينتل بايد Nehalem را به‌عنوان يك معماري كاملا متمايز به‌شمار مي‌آورد.در واقع با محاسبه روند تيك-تاك تاريخي پردازنده‌هاي اينتل، Sandy Bridge چهارمين معماري جديد از سري Core خواهد بود (شكل 1).
نكته عجيب ديگري كه در مورد تصميم‌گيري‌هاي اينتل درباره Sandy Bridge مي‌توانيم به آن اشاره كنيم، استفاده از همان روش نام‌گذاري تجاري Core i3/i5/i7 است كه باعث مي‌شود متمايز كردن پردازنده‌هايSandy Bridge از نسل قبلي اين پردازنده‌ها براي كاربران عادي بسيار دشوار باشد.براي آن‌كه بتوانيد پردازنده‌هاي جديدي را از سري قبلي متمايز كنيد، بايد به لوگوي نصب شده روي بسته‌بندي آنها نگاهي بيندازيد. شكل 2، لوگوهاي جديد و قديمي پردازنده‌هاي Core i5 اينتل را نشان مي‌دهد. لوگوي بالايي براي محصولاتي مانند Core i5-655K مورد استفاده قرار مي‌گيرد كه از معماري قبلي اينتل استفاده مي‌كند. لوگوي پاييني اين شكل براي پردازندهاي Core i5 مبتني بر معماري Sandy Bridge مورد استفاه قرار خواهد گرفت. در مورد پردازنده‌هاي Core i3 يا Core i7 مبتني بر معماري جديد نيز تنها ليبل بخش پاييني اين لوگو تغيير خواهد كرد.
شكل 2
توجه به اين لوگو مي‌تواند بهترين نشانه براي تشخيص پردازنده‌هايSandy Bridge باشد كه حتي براي كاربران آماتور نيز قابل تشخيص است. از سوي ديگر، شما با استفاده از شماره مدل پردازنده‌ها نيز مي‌توانيد مدل‌هاي مبتني بر معماري جديد را تشخيص دهيد. از آنجايي‌كه اينتل با اصرار Sandy Bridge را به‌عنوان دومين نسل از پردازنده‌هاي Core خود معرفي مي‌كند، شماره مدل همه آنها با عدد 2 آغاز مي‌شود (مانند Core i5-2500). به‌عبارت ديگر، شما مي‌توانيد يك پردازنده Sandy Bridge را با چهار عدد در شماره مدل آن (به‌جاي سه عدد در مدل‌هاي قبلي) تشخيص دهيد. در عين حال، مدل‌هايي كه يك كاراكتر K در انتهاي شماره مدل آنها به چشم مي‌خورد، داراي ضريب فركانس باز هستند كه قابليت اوركلاك بالايي را براي آنها فراهم مي‌كند.
Sandy Bridge از درون
پردازنده‌هاي مبتني بر معماري Sandy Bridge در وضعيت فعلي خود با چهار هسته (با يا بدون قابليت پشتيباني از Hyper-Threading) يا دو هسته (همگي با قابليت پشتيباني از Hyper-Threading) قابل دسترسي خواهند بود. آزمايش‌هاي مقايسه‌اي نشان مي‌دهند كه اين هسته‌ها در سطح كلاك مشابه، قدرتمندتر از همكاران خود در نسل Nehalem هستند.
اين پردازنده‌ها هنوز از كاشه‌هاي L1 32 كيلوبايتي براي دستورالعمل‌ها و داده‌ها استفاده مي‌كنند (به همراه يك كاشه L2 256 كيلوبايتي براي هر هسته). با اين‌حال، Sandy Bridge اكنون به چيزي مجهز شده است كه اينتل آن را كاشه دستورالعمل L0 مي‌نامد و قادر است حداكثر 1500 micro-ops كدگشايي شده را نگهداري مي‌كند. اين ويژگي، با يك تاثير مضاعف بر صرفه‌جويي در مصرف برق و بهبود عملكرد دستورالعمل همراه است. اگر سخت‌افزار واكشي (fetch) بتواند دستورالعمل مورد نياز خود را در اين كاشه بيابد، مي‌تواند ديكودرها را تا زماني كه مجددا مورد نياز باشند، غيرفعال كند. اينتل در عين حال واحد پيش‌بيني انشعاب Sandy Bridge را بازسازي كرده و دقت آن را افزايش داده است.
پردازنده‌هاي Sandy Bridge اولين محصولاتي هستند كه از AVX م(Advanced Vector Extensions) پشتيباني مي‌كنند، يك ضميمه دستورالعمل 256 بيتي براي SSE (البته AMD نيز در معماري پردازنده جديد Bulldozer خود از AVX پشتيباني مي‌كند). نيروي محركه پشت AVX از دنياي HPCم (High Performance Computing) سرچشمه مي‌گيرد كه در آن كاربردهاي متمركز بر محاسبات مميزي شناور سنگين، به بالاترين قدرت ممكن احتياج دارند. البته، تاثير AVX بر Sandy Bridge در اين زمينه محدود خواهد بود. با اين‌حال، اينتل پيش‌بيني مي‌كند كه برنامه‌هاي تدوين ويديو و پردازش صدا در نهايت مي‌توانند براي بهره‌گيري از AVX بهينه‌سازي شوند (البته در كنار آناليز سرويس‌هاي مالي و نرم‌افزارهاي مهندسي/توليدي كه AVX در واقع براي انجام آنها طراحي شده است). متاسفانه در حال حاضر هيچ برنامه واقعي وجود ندارد كه براي AVX بهينه‌سازي شده باشد و به ما امكان دهد كه عملكردSandy Bridge را در اين حوزه آزمايش كنيم.
در نتيجه افزايش سطح يكپارچه‌سازي، اينتل بايد روش دسترسي بيت‌ها و بخش‌هاي پردازنده خود به آخرين سطح كاشه (L3 در Sandy Bridge) را به‌دقت مورد توجه قرار مي‌داد.در روزگار Bloomfield، Lynnfield و Clarkdale، يك ساختار 4 هسته‌اي (و حتي 6 هسته‌اي در Westmere) به معناي اين بود كه هر هسته فيزيكي مي‌تواند اتصال مخصوص به خودش را با كاشه اشتراكي داشته باشد. پردازنده‌هاي سري Xeon 7500 طراحي شده بودند تا مقياس‌پذيرتر باشند و مدل‌هاي فعلي اين پردازنده‌ها حداكثر به 8 هسته مجهز هستند. در نتيجه، همين تعداد بالاي مسيرها مابين هر هسته و آخرين سطح از كاشه در پردازنده‌هاي اين نسل به چشم مي‌خورد. بنابراين، اينتل تصميم گرفت از يك گذرگاه حلقه‌اي (Ring) استفاده كند كه در محيط‌هاي Enterprise امكان مقياس‌دهي تعداد هسته‌ها را بدون خارج شدن ساختارهاي منطقي از كنترل، فراهم مي‌سازد.
System Agent
System Agent كه نام آن به‌طور كلي تغيير يافته، عملكردي را در بر مي‌گيرد كه قبلا به Uncore اختصاص داشت. در واقع، اين بخش زيرسيستم‌هايي از پردازنده را در بر مي‌گيرد كه نمي‌توانند با هسته‌هاي اجرايي (و اكنون موتور گرافيكي) در يك گروه قرار بگيرند (شكل 3).
در اين ليست، شما مي‌توانيد مواردي مانند كنترلر حافظه دو كاناله (با پشتيباني رسمي از سرعت‌هاي انتقال تا 1333 مگاهرتز)، 16 مسير اتصالي PCI Express نسل دوم، DMI و يك واحد پيشرفته‌تر كنترل مصرف برق را مشاهده كنيد كه علاوه بر كارهاي ديگر، وظيفه مديريت عمليات Turbo Boost را نيز بر عهده دارد.حالا كه به قابليت Turbo Boost اشاره كرديم، بد نيست بدانيد كه دومين نسل اين فناوري در پردازنده‌هاي Sandy Bridge پياده‌سازي شده است. اين فناوري براي اولين بار نزديك به دو سال قبل در تراشه‌هاي سري Core i7-900 مبتني بر هسته Bloomfield معرفي شد، اما تنها يك سال بعد و روي پردازنده‌هاي مبتني بر هسته Lynnfield توانست پتانسيل واقعي خود را به نمايش بگذارد.
منطق پشت چيزي كه اكنون Turbo Boost 1.0 ناميده مي‌شود، اين است كه منابع قابل دسترسي در يك پردازنده چند هسته‌اي دايما مورد استفاده قرار نمي‌گيرند. براي مثال، برنامه‌اي مانند iTunes در هر لحظه تنها مي‌تواند از يك هسته استفاده كند. از سوي ديگر، سقف حرارتي يك تراشه بر اساس بدترين سناريوي ممكن يعني زماني كه تمام هسته‌هاي آن به‌طور كامل مورد استفاده قرار مي‌گيرند، تعريف شده است. Turbo Boost از فضاي باقي‌مانده سقف حرارتي در هنگام اجراي وظايفي مانند iTunes بهره گرفته و يك هسته فعال را براي تكميل سريع‌تر وظيفه آن شتاب‌دهي مي‌كند.
Turbo Boost 1.0 بسيار هوشمند است، زيرا به‌طور ديناميك فركانس هسته‌هاي فعال را بر اساس دما، جريان، مصرف برق و وضعيت سيستم عامل تغيير مي‌دهد. با اين‌حال، اين نسخه از فناوري نمي‌تواند از محدوده‌هاي مصرف برق برنامه‌ريزي شد فراتر برود، حتي اگر باز هم پتانسيل حرارتي خالي براي افزايش بيشتر عملكرد وجود داشته باشد.
با اين‌حال، در دنياي واقعي يك پردازنده بلافاصله داغ نمي‌شود. به‌عبارت ديگر، مدتي طول مي‌كشد تا تراشه از وضعيت بيكاري به سقف حرارتي خود برسد. Turbo Boost 2.0 به پردازنده امكان مي‌دهد تا از سقف مصرف برق خود فراتر برود، البته مادامي‌كه در محدوده حرارتي تعريف شده خود باقي بماند. در اين نقطه، مصرف برق پردازنده براي انطباق با همان محدوده‌هاي برنامه‌ريزي شده كاهش خواهد يافت.بهره‌گيري از Turbo Boost 2.0 به اين معني نيست كه پردازنده از حداكثر فركانس Turbo Boost خود فراتر خواهد رفت. اگر شما يك پردازنده Core i7-2600K با فركانس مبناي 3,4 گيگاهرتز و حداكثر فركانس Turbo 3,8 گيگاهرتز را در اختيار داشته باشيد، به‌طور پيش‌فرض نمي‌توانيد از سقف 3,8 گيگاهرتز عبور كنيد. در واقع پردازنده جديد شما براي مدت بيشتري (نسبت به نسل قبلي پردازنده‌ها) در اين فركانس «حداكثري» باقي مي‌ماند (تا زماني كه CPU تا سطح محدوده حرارتي خود گرم شده و سپس دوباره فركانس را كاهش دهد).
در واقع اين ويژگي در فضاي موبايل معناي بيشتري پيدا مي‌كند زيرا در اين محيط فركانس‌هاي كلاك مبنا به‌منظور صرفه‌جويي در مصرف برق از سطحي بسيار پايين‌تر آغاز مي‌شوند و محدوده‌هاي Turbo Boost به سطوح بسيار بالاتري مقياس‌دهي مي‌شوند. نكته ديگري كه در فضاي موبايل اهميت بيشتري پيدا مي‌كند، توانايي Sandy Bridge براي به اشتراك گذاشتن بودجه حرارتي مابين هسته‌هاي گرافيكي و پردازنده است. هسته‌هاي نسل قبلي (Arrandale) قادر به انجام اين‌كار بودند و Turbo Boost را روي هر دو مولفه اعمال مي‌كردند. حالا Sandy Bridge همان قابليت را به قلمروي دسكتاپ آورده است.
اسلحه مخفي Sandy Bridge
شايد ندانيد كه اينتل در حوزه محصولات گرافيكي از هر دو شركت Nvidia و AMD جلوتر است. در واقع موتور Quick Sync تا زمان برگزاري نمايشگاه IDF 2010 براي هر كسي در خارج از اينتل ناشناخته باقي مانده بود. آيا مي‌توانيد باور كنيد كه پنج سال از مطرح شدن اين ايده مي‌گذرد؟ به‌نظر مي‌رسد كه اينتل به‌خوبي مي‌تواند رازهاي خود را حفظ كند.
در آن زمان، اولين درايوهاي BD-ROM به بازار راه پيدا كرده و انتقال از رسانه‌هاي SD به رسانه‌هاي HD را شكل مي‌دادند. به‌علاوه، محيط موبايل با رشد بيشتري نسبت به فضاي دسكتاپ مواجه بود. در نهايت، اينتل متوجه شد كه PC تنها پلتفرم ايجاد محتوا است و اين واقعيت كه تدوين يك ويديو مي‌تواند تمام تعطيلات آخر هفته كاربر را به‌خود اختصاص دهد، به هيچ‌وجه قابل قبول نيست. همين‌جا بود كه مهندسين اينتل تصميم گرفتند عملكرد كدگذاري و كدگشايي (دو فرآيند دردسرساز براي ايجاد كنندگان محتوا) را در پردازنده‌هاي Sandy Bridge تقويت كنند. آنها با استفاده از يك ساختار منطقي با عملكرد ثابت كه دو هدف را برآورده مي‌كرد، خط‌لوله ويديويي را پياده‌سازي كردند. اول، اين ساختار امكان دستيابي به عملكرد بسيار رقابتي را فراهم مي‌كرد و نكته بعدي اين كه مصرف انرژي را در پايين‌ترين سطح ممكن نگه مي‌داشت.
البته اين ساختار منطقي بعدا تحت عنوان Quick Sync نام‌گذاري شد، يك نام بازاري ظاهري براي توانايي Sandy Bridge در شتاب‌دهي تبديل يا كدگشايي و كدگذاري ويديويي. شايد بگوييد كه AMD و Nvidia اين عملكردها را قبلا با استفاده از CUDA و Stream (كه اكنون تحت عنوان APP شناخته مي‌شود) شتاب‌دهي كرده‌اند. بله، اما هر دو شركت مذكور از سخت‌افزار چند منظوره براي بهبود عملكرد به سطحي فراتر از آن‌چه كه يك پياده‌سازي فقط نرم‌افزاري قادر است، استفاده مي‌كنند. از سوي ديگر، در حالي كه همه ما ياد گرفته‌ايم كه تصور كنيم پردازش GPGPU يعني آينده (حداقل نسبت به موازي‌سازي محدودي كه توسط يك CPU ارايه مي‌شود)، كارهايي كه ما درباره آنها صحبت مي‌كنيم نمي‌توانند با همان سرعت يا بازدهي (از نظر مصرف برق) در مدارهاي منطقي چند منظوره اجرا شوند.
همه ما مي‌دانيم كه ويديو (صرفنظر از اين‌كه درباره پخش صحبت مي‌كنيد يا كدگذاري آن) يك موضوع پرمصرف است. اختصاص هسته‌هاي پردازشي به اين نوع كار، آنها را به شدت مشغول كرده و مصرف برق را افزايش مي‌دهد. ما سال‌ها است كه اين وضعيت را در هنگام بررسي پردازنده‌هاي مختلف مشاهده كرده‌ايم. توسعه‌دهندگان نرم‌افزاري، برنامه‌هاي خود را موازي‌سازي كرده‌اند تا بتوانند كارهاي مربوط به ويديو را سريع‌تر به اتمام برسانند. تمام اين مجموعه مشلغه بيشتر پردازند، افزايش مصرف برق، گرماي بيشتر و... است. به‌عبارت ديگر، مي‌توان گفت كه ويديو يكي از سناريوهاي سنگين و پرفشاري است كه به‌طور معمول مي‌توان براي يك تراشه جديد ايجاد كرد.
پاسخ اينتل، ايجاد يك بلوك اختصاصي از سيليكون روي پردازنده‌هاي مبتني بر Sandy Bridge است كه كاري غير از ويديو انجام نمي‌دهد. در واقع اينتل به اين نتيجه رسيده است كه اختصاص مقدار بيشتري از فضاي ارزشمند die به كاربردهاي ويديويي، در مقايسه با عملكرد بازي براي دامنه گسترده‌تري از مشتريان اين شركت معني‌دار خواهد بود. در عين حال، مي‌توان گفت كه عملكرد ويديويي يكي از شايستگي‌هاي پردازنده‌هاي جديد اينتل به‌شمار مي‌آيد. سرمايه‌گذاري روي Quick Sync با مزاياي بسيار بيشتري نسبت به يك بهبود محدودتر در زمينه چالاكي سه بعدي همراه است.
لازم به گفتن نيست كه به محض انتشار مفهوم Quick Sync هر دو شركت AMD و Nvidia به تكاپو افتاده و كار روي پاسخ‌هاي خود به سخت‌افزار Fixed-Function تعبيه شده روي پردازنده‌هاي Sandy Bridge را آغاز كردند. با اين‌حال، بر اساس خبرهاي منتشر شده مي‌توان گفت كه هر دو شركت مذكور حداقل يك‌سال با ارايه يك راه‌حل مشابه فاصله دارند.اما اجازه بدهيد از نزديك به عملكرد Quick Sync نگاهي بيندازيم. اينتل از قبل وضعيت بسيار خوبي را در زمينه كدگشايي ويديويي در اختيار داشت. پردازنده‌هاي فعلي اين شركت كه به موتور گرافيكي مجهز هستند، به‌خوبي از عهده اداره ويديوهاي MPEG-2، VC-1 و AVC برمي‌آيند. با اين‌حال، جبران حركت (پيچيده‌ترين بخش از خط‌لوله كدگشايي ويديويي) و فيلترگذاري حلقه (كه روي VC-1 و AVC قابل اعمال است) بايد توسط واحدهاي اجرايي همه منظوره اداره شوند كه مصرف برق آنها بيشتر از سطح ضروري است. Sandy Bridge اين مشكل را با انتقال كل خط‌لوله كدگشايي به يك Codec چند فرمتي تك وظيفه‌اي كارامد، برطرف مي‌كند. اين معماري در عين حال پشتيباني از MVC را اضافه مي‌كند كه امكان پخش Blu-ray 3D را نيز به همراه خواهد داشت. مقياس‌دهي ويديويي، فيلترگذاري كاهش نويز، Deinterlacing، ارتقاي رنگ پوست، كنترل رنگ و بهبود كنتراست، همگي از قابليت‌هايي هستند كه حالا توسط بلوك‌هاي منطقي موتور گرافيكي اداره مي‌شوند.
در زمينه كدگذاري، شما يك بلوك منطقي تك وظيفه‌اي را در اختيار داريد كه كاملا هماهنگ با واحدهاي اجرايي قابل برنامه‌ريزي كار مي‌كند. در عين حال، يك بلوك نمونه‌برداري رسانه به EUها متصل شده است كه اينتل آن را يك كمك پردازنده مي‌نامد و با تكميل ساختار منطقي قابل برنامه‌ريزي، كار تخمين حركت را اداره مي‌كند. البته وظايف كدگشايي كه در طول يك فرآيند تبديل انجام مي‌شوند، از همان خط لوله تك وظيفه‌اي كه قبلا توضيح داديم عبور مي‌كنند و به همين دليل با يك افزايش عملكرد اضافي در اين مرحله مواجه خواهيم بود. اگر رسانه MPEG-2، VC-1 و AVC را از يك طرف به اين خط لوله تغذيه كنيد، مي‌توانيد خروجي MPEG-2 يا AVC را از طرف ديگر دريافت كنيد.
البته طبيعي است كه هر شركت بر حسب برنامه و كاربرد مورد نظر خود روش متفاوتي را براي بهره‌گيري از Quick Sync دنبال كند. براي مثال، CyberLink را در نظر بگيريد. PowerDVD 10 به‌خوبي مي‌تواند شتاب‌دهي كدگشايي را در اين خط‌لوله به نمايش بگذارد. از سوي ديگر، يك پروژه MediaEspresso به‌طور بسيار گسترده‌تري با اين مفهوم درگير مي‌شود زيرا فايل را خوانده، كدگشايي كرده، كدگذاري كرده و سپس به جريان خروجي برمي‌گرداند. در برنامه‌اي مانند PowerDirector كه يك نرم‌افزار تدوين ويديويي به‌شمار مي‌آيد، شما بايد فرآيند Post-Processing (افكت‌ها و تركيب‌هايي كه پيش از ارسال همه‌چيز به مرحله كدگذاري اعمال مي‌شوند) را نيز در نظر داشته باشيد.
دو پلتفرم جديد
پردازنده‌هاي Sandy Bridge با چيپ‌ست‌هاي سري 5 اينتل سازگار نيستند. مي‌توان گفت كه اين يك خبر خوب است زيرا به‌خاطر عدم پشتيباني از سوكت LGA 1156، شما به هر حال بايد مادربرد جديدي را براي آنها خريداري كنيد. اما اين موضوع باعث نمي‌شود كه نياز به ارتقاي پلتفرم براي بازار مصرف‌كنندگان عام قابل قبول‌تر شود.
با شروع عرضه پردازنده‌هاي Sandy Bridge، دو چيپ‌ست دسكتاپ آن را همراهي خواهند كرد: P67 و H67. چيپ‌ست P67 براي استفاده با كارت‌هاي گرافيكي الحاقي در نظر گرفته شده است. در اين زمينه، P67 تنها گزينه شما براي تقسيم 16 مسير اتصال PCIe مبتني بر پردازنده مابين كارت‌هاي گرافيكي مختلف خواهد بود. براي اكثر قريب به اتفاق مشتاقان سخت‌افزاري، P67 به‌عنوان يك گزينه قطعي در نظر گرفته مي‌شود. از سوي ديگر، H67 تنها گزينه‌اي است كه در حال حاضر به شما امكان مي‌دهد از موتور گرافيكي مجتمع Sandy Bridge استفاده كنيد.
هاب‌هاي كنترلر هر دو پلتفرم حداكثر 14 درگاه USB 2.0 را در اختيار شما قرار مي‌دهند و در عين حال هيچكدام از USB 3.0 پشتيباني نمي‌كنند. شما همچنين 6 درگاه SATA را در اختيار خواهيد داشت كه دو عدد از آنها با سرعت‌هاي انتقال 6 گيگابيت بر ثانيه كار مي‌كنند، اما بقيه به سرعت 3 گيگابيت بر ثانيه محدود شده‌اند. خبر مهم اين است كه هيچيك از اين چيپ‌ست‌ها از اسلات‌هاي موروثي PCI پشتيباني نخواهند كرد.
با اين‌حال، اين دو چيپ‌ست سرانجام سيگنال‌دهي 5GT/s را ارايه مي‌كنند كه امكان دستيابي به سرعت انتقال 500 مگابايت بر ثانيه در هر امتداد را براي هر مسير فراهم مي‌سازد. هر دو چيپ‌ست P67 و H67 درست همانند P55/H57 به 8 مسير PCI Express مجهز هستند. اين تركيب مي‌تواند براي پياده‌سازي كنترلرهاي USB 3.0 و SATA 6Gb/s مفيد باشد.H67 به عنوان تنها چيپ‌ستي كه مي‌تواند قابليت‌هاي گرافيكي Sandy Bridge را آشكار سازد، بيشتر در حوزه گرافيك از همكار خود متمايز مي‌شود. بد نيست بدانيد كه PCH از عهده تامين دو خروجي نمايشگر مستقل برمي‌آيد. اين مولفه در عين حال كليد يك مسير صوتي/ويديويي محافظت شده است كه براي پخش Blu-ray و انتقال جريان بيت صوتي High-def به يك گيرنده، ضروري خواهد بود. در نهايت، H67 به شما اجازه مي‌دهد كه ساختار گرافيكي on-die را به‌طور دستي اوركلاك كنيد.
از سوي ديگر، بايد توجه داشته باشيد كه H67 از اوركلاكينگ پردازنده پشتيباني نمي‌كند. اگر قيمت بالاي يك پردازنده سري K را بپردازيد تا موتور گرافيكي سريع‌تري را به‌دست آوريد، به بالاترين تنظيمات Turbo Boost به‌عنوان سقف فركانس آن محدود خواهيد بود. H67 در عين حال به محدوديت‌هاي برنامه‌ريزي شده مصرف برق و حافظه پردازنده‌هاي Sandy Bridge قفل شده است. براي به‌دست آوردن تنظيمات باز هسته، مصرف برق و حافظه، بايد از يك چيپ‌ست P67 استفاده كنيد.
قرار است اينتل در ادامه سال 2011 چيپ‌ستي با نام Z68 را عرضه كند كه اوركلاكينگ ساختار گرافيكي و هسته پردازشي را بر روي يك مادربرد واحد تسهيل خواهد كرد. شما نبايد اين چيپ‌ست را با X78 اشتباه بگيريد كه نسل بعدي چيپ‌ست‌هاي صدرنشين اينتل به‌شمار مي‌آيد و قرار است جايگزين X58 شود.
http://www.shabakeh-mag.com/article.aspx?id=1004521
اینتل Sandy Bridge E معرفی شد
اینتل از نسل جدید پردازنده های sandy bridge e و چیپست مادر برد X79 پرده برداشت . اینتل که مشهور است سریع فناوری اش را بروز می کند و فناوری های معرفی شده توسط آن داثم از رده خارج می شوند و مشتری را به خرج می اندازند بر خلاف رقیبش AMD بار دیگر نسل جدیدی را معرفی کرده که هم گرانتر از نسل قدیمی ! است و هم اینکه برای آن باید مادربرد جدید تهیه کنید .
تمامی مدل های جدید شش هسته ای هستند و برترین آنها Intel Core i7 3960X است . این پردازنده در تست های انجام شده به کلاک 4.8 گیگاهرتز رسیده است و در قالب آن دو هسته مرده دیده می شود .
پردازنده بعدی که مدل ضعیف تر و ارزان تر است Intel Core i7 3930K Sandy Bridge E نام دارد که کلاکش به 4.4 گیگاهرتز می رسد . مادر برد اسوس Sabertooth X79 برای تست استفاده شده . قیمت مدل برتر این سری 750 پوند انگلیس است !!!
فعلا تنها مادربرد موجود برای این سری همین اسوس Sabertooth X79 است که در پی سی های جدید XDNA Platinum با قیمت 2500 پوند قرار می گیرد .
1itnevis.com
معرفي موتور سخت‌افزاري تبديل ويديو
اينتل با Sandy Bridge يك موتور تبديل ويديوي سخت‌افزاري را با عملكرد بسيار بالا معرفي كرد كه با عنوان Quick Sync شناخته مي‌شود.
به گزارش سرويس فناوري اطلاعات خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين راه‌حل بهترين تركيب از كيفيت تصويري و عملكرد را در بين تمام گزينه‌هاي تبديل موجود با شتاب‌دهي سخت‌افزاري از شركت‌هاي AMD، اينتل و Nvidia فراهم مي‌كند.
موتور Quick Sync در پردازنده جديد، تركيبي از سخت‌افزارهاي تك منظوره (Fixed-Function)، موتور كدگشايي ويديويي IVB و آرايه EU را به خدمت خواهد گرفت.
افزايش تعداد EUها و بهبود در توان عملياتي آنها، هر دو به معناي افزايش در عملكرد تبديل ويديويي Quick Sync خواهند بود.
احتمالاً اينتل برروي جنبه كدگشايي نيز تا حدودي كار كرده و به همين دليل Sandy Bridge مي‌توانست تا اين اندازه در تبديل ويديو سريع باشد.
تركيب تمام اين موارد درنهايت با دو برابر شدن عملكرد تبديل ويديويي نسبت به Sandy Bridge همراه خواهد بود. البته گزينه ديگري نيز وجود خواهد داشت كه با افزايش عملكرد كم‌تري همراه است اما كيفيت تصويري بسيار بهتري را فراهم مي‌كند.
به گفته كارشناسان متاسفانه در حال حاضر با فقدان برنامه‌هاي تبديل ويديويي رايگاني كه قادر به پشتيباني از Quick Sync باشند، مواجهيم و بعيد به نظر مي‌رسد كه اين موضوع تا زمان عرضه رسمي Ivy Bridge تغيير كند.
انتهاي پيام
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اینتل قیمت پردازنده های سندی بریج را کاهش می دهد.
اینتل قیمت پردازنده های سندی بریج را کاهش می دهد.
ارزانتر از چیپس.
چیپ زیلا یک کارت تبریک کریسمس برای شرکایش فرستاده که به انها می گوید که قیمت پردازنده های سندی بریج را کاهش خواهد داد.
به نظر می رسد بعضی از پردازنده های سری corei3 ,corei5
10 تا 15 درصد کاهش قیمت خواهند دشت.
اما پردازنده های corei7 به دلایلی شامل این تخفیف نخواهند بود.
بنابه گفته دی جی تایمز که که با سازندگان نوت بوک گپ می زند به دلیل این که قراراست که اینتل نسل بعدی پرداشگر های Ivy-Bridge
در ماه اوریل 2012 اعلام عمومی کند.
شرکت اینتل امیدوار است که کاهش قیمت بتواند تقاضای بازار را تحریک کند.
Lenovo, Asustek Computer,Acer قبلاً قیمت نوت بوکهای مجهز پردازنده corei5-2430
به زیر 659 دلار کاهش داده اندو انهایی که مجهز به پردازنده corei3 هم قیمتشان افت پیدا کرده است.
ازفروشندگان انتظار می رود که قیمت های ultrabook های مجهز به پردازنده های نسل اول corei5 را در ماه ژانویه بین799 تا899 دلار کاهش بدهند برای خالی کردن
انبار وجلوگیری از نابودکردن نسل بعدی ultrabookها
توسط این دستگاهها(سندی بریج).
نسل بعدی پردازنده های 22 نانومتری Ivy-Bridge که شامل پردازنده های Core i5-3450, Core i7-3370 هستند انتظار می رود که بین184 تا 332 دلار قیمتگذاری بشوندکه 10 تا 15 دلار گرانتر از پردازند های موجود هستند.
بنابراین چیپزیلا واقعاً ناچار هست که موجودی انبار سندی بریج را قبل از انکه پلتفرم جدیدش را نابود کند بیرون بریزد.
منبع دیجی تایمز
محتوای مخفی: منبع