دوستان اگه لطف كنيد راجع به مسجد عتيق برام مطلب بفرستيد ممنون ميشم.:46:کد:http://forum.p30world.com/images/New-smile/N_aggressive%20(45).gif
Printable View
دوستان اگه لطف كنيد راجع به مسجد عتيق برام مطلب بفرستيد ممنون ميشم.:46:کد:http://forum.p30world.com/images/New-smile/N_aggressive%20(45).gif
مسجد جامع عتیق یا مسجد جمعه یا مسجد جامع یا مسجد آدینه، از كهن ترین مساجد قدیمی شیراز است كه در مشرق شاهچراغ قرار دارد.
این مسجد دو ایوانی در سال 281 ه.ق. به دستور عمرولیث صفاری ساخته شد. ساختمان مسجد كه اولین هسته تاریخی شهر شیراز است مشتمل بر بنایی مرتفع است كه دارای چندین حجره و شبستان است و برخی قسمت های آن دوطبقه می باشد. این مسجد دارای 6 درب ورودی و خروجی بوده است. یك درب در ضلع شمالی، یك درب در ضلع جنوبی، دو درب در ضلع غربی و دو درب در ضلع شرقی.
درب ورودی ضلع شمالی به دوازده امام معروف است و كتیبه ای بر فراز آن قرار گرفته است كه در دوره صفوی و در سال ( 1031 ه.ق. ) به خط علی جوهری نگاشته شده است این كتیبه تاریخ مرمت مسجد را در سال مذكور بیان می نماید.
سر در شمالی مسجد با كاشی مقرنس كاری شده است.
بر روی چهار كتیبه نام دوازده امام بر روی كاشی نگاشته شده و در جرزهای دو طرف این سر در نصب شده است. در وسط ضلع شمالی مسجد، طاق نمای مرتفعی قرار گرفته است كه در دو طرف بام آن دو گلدسته وجود دارد و سقف آن با آجر مقرنس كاری شده است. در حاشیه بالای داخلی این طاق نیز سوره هل اتی با خط نسخ بر روی كاشی نگاشته شده است. در انتهای آن پلكانی است كه به پشت بام و گلدسته ها ختم می شود و در پیشانی و جلو آنها كاشی كاری شده است و روی آنها با خط نسخ آیات قرآنی نگاشته شده است.
در ضلع غربی این طاق نما، دالان درب دوازده امام ( درب شمالی ) و پنج طاق نما قرار گرفته است و در پشت این دالان و طاق نماها، شبستان كوچكی قرار گرفته است.
در سال 1347 ه.ش. در شرق طاق نمای وسطی، شبستانی بزرگ به طول 30 متر و عرض 17 متر با 5 در آهنی مشبك و محرابی از سنگ مرمر عالی و ازاره هایی تا ارتفاع یك و نیم متر با سنگ مرمر ساخته شده است. قسمتی از این شبستان دو طبقه است و عرض آن نیز 5.5 متر می باشد.
بر روی ستون ها و بدنه این شبستان كاشی كاری شده و بر روی كاشی ها، آیات قرآنی، احادیث و تصاویر گل و بته و خطوط اسلیمی نقش بسته است. در حاشیه بالایی آن نیز سوره هل اتی به خط نسخ بر روی كاشی نگاشته شده است.
ضلع جنوبی مسجد با مساحتی برابر با 1200 متر مربع، طاق نمای بزرگی وجود دارد كه به علت تخریب در حال مرمت آن می باشند.
در درون طاق نما، كتیبه ای قدیمی با خط ثلث نگاشته شده است كه بخشی از آن باقی مانده است. بر فراز در ورودی شبستان ضلع جنوبی كتیبه ای دیگر با خط ثلث پیچیده بر روی كاشی نگاشته شده است كه بخشی از آن تخریب شده است. این كتیبه در زمان شاه طهماسب اول صفوی نگاشته شده و در پایان آن تاریخ 973 ه. ق. تاریخ مرمت مسجد، ذكر شده است.
در دو طرف شبستان دو طبقه وجود دارد كه سقف آن از آجر است و در انتهای آن نیز، محرابی كاشی كاری شده قرار دارد كه بر فراز آن به خط كوفی سوره توحید و نام پنج تن نگاشته شده و در زیر آن دو آیه قرآنی به خط نسخ نگاشته شده و در پایان تاریخ 1361 ه. قید گردیده است. سقف این محراب با كاشی لاجوردی كاشی كاری شده است و دو طرف محراب نیز سنگ كاری شده است. در كنار این محراب، تاریخچه مرمت مسجد بر روی دو سنگ نقش گردیده است.
در ضلع شرقی این شبستان كوچك، شبستان چهل ستون قدیمی با عرض 32 متر و طول 45 متر واقع شده است. سقف این شبستان از آجر است و در آن چهل ستون مكعب با طول 2 متر و عرض 2 متر قرار گرفته است. این شبستان چهار در دارد كه به صحن گشوده می شود. بر سر در این شبستان كتیبه ای است كه با خط ثلث پیچیده نگاشته شده است و هم اینك برخی از قسمت های آن تخریب شده است. این كتیبه نیز در زمان حكومت شاه طهماسب صفوی (930-984 ه.ق) نگاشته شده و بیانگر مرمت مسجد در آن تاریخ است.
در مغرب شبستان كوچك، در قرینه با شبستان چهل ستون، شبستان بزرگی با عرض 35 متر و طول 45 متر ساخته شده است. سقف این شبستان آهن كوبی شده و در آن 12 ستون بتون آرمه پوشیده از سنگ مرمر قرار دارد. ازاره شبستان تا ارتفاع 3 متر از سطح زمین، با سنگ مرمر پوشیده شده است. در این شبستان منبری 12 پلكانی از چوب و سنگ مرمر وجود دارد. بر روی دیوار و محراب این شبستان نیز 13 كتیبه از آیات قرآنی و احادیث با خط ثلث و نسخ بر روی كاشی نگاشته شده است.
ضلع غربی دارای دو در است كه سر در یكی از آنها، یزدی بندی است و مقرنس كاری و كاشی كاری و معرق كاری شده است. این در كه یكی از درهای مهم مسجد است، بوسیله اداره باستان شناسی فارس مرمت شده است. بر فراز این در كتیبه ای است كه آیات قرآنی بر روی آن با قلم درشت و به خط ثلث عالی بر روی كاشی نگاشته شده است و تاریخ (1027 ه.) در پایان آن قید گردیده است. در نزدیكی و در امتداد همین كتیبه، كتیبه ای دیگر است كه قسمتی از آن باقی مانده و تاریخ 1026 ه.ق. در آن قید گردیده است كه بیانگر تاریخ مرمت بنا در زمان حكومت شاه عباس كبیر (996-1038 ه.ق) می باشد.
این در در شبستان بزرگ جدید ضلع جنوبی گشوده می شود.
در ضلع غربی این مسجد ده طاق نما وجود دارد و در پشت آنها نیز شبستان كوچكی قرار گرفته است. در یكی از این طاق نماها دالان در ورودی است.
در ضلع شرقی مسجد نیز طاق نمای بزرگی قرار دارد كه در پیشانی آن اندكی كاشی كاری شده است و هم اینك نیز مورد مرمت قرار گرفته است. در شمال این طاق نما، چهار طاق نمای كوچك است و یك راه پله كه در زاویه آن یكی از درهای مسجد قرار گرفته است. در ضلع جنوبی طاق نما نیز، چهار طاق نمای كوچك است كه یكی از این طاق نماها دالان در دوم ضلع شرقی مسجد است و یكی دیگر از این طاق نماها در شبستانی است كه در زاویه جنوب شرقی مسجد قرار گرفته است.
صحن مسجد با مساحت 1672 متر مربع با سنگ های مرمر مفروش بوده و در دالان های ورودی مسجد چندین سنگاب وجود داشته كه همیشه پر آب بوده تا موقع ورود اشخاص به مسجد، ابتدا پای خود را بشویند و وضو بگیرند و پس از آن وارد صحن شوند. هم اینك یكی از این سنگاب ها كه قطر داخلی آن نزدیك به یك متر است و ناحیه خارجی آن دوازده ضلعی است، هم چنین در اطراف آن نقش و نگارهایی وجود ادرد و گرداگرد آن آیات قرآنی و اسلامی نگاشته شده است.
در جلو پلكان ورودی موزه پارس نصب شده است. البته خطوط و نقوش این سنگاب به جهت تأثیر آب، كاملا" مشخص نیست. هم اینك نیز سه نمونه از این سنگاب ها در ابتدای صحن همانند نمونه پیشین آن به صورت دروازده ضلعی موجود است.
در وسط صحن مسجد، بنایی مكعب شكل از گچ و سنگ ساخته شده است كه نزدیك به یك متر از سطح زمین بلندتر است و گرداگرد آن را ایوانی به عرض دو متر فرا گرفته است. این بنا كه در سال 752 ه.ق به دستور شاه شیخ ابواسحاق اینجو حاكم فارس، ساخته شده، دارالمصحف، بیت المصحف، خدایخانه و یا خداخانه خوانده می شود و این بدان جهت است كه در این مكان علاوه بر قرآن هایی تاریخی به خط امیرالمؤمنین علی (ع)، امام حسن (ع)، امام صادق (ع) و چند تن از صحابه پیامبر و تابعین او نگاهداری می شده است. محل تلاوت قرآن نیز بوده است. همچنین در این مكان قرآنی به خط عثمان خلیفه سوم وجود داشته كه چندین قطره خون وی، به هنگام قتلش بر روی آن ریخته است و به همین جهت برخی این مكان را قبر عثمان یا دفتر عثمان نیز خوانده اند.
هم اینك برخی از قرآن های مذكور در موزه پارس نگاهداری می شود.
عمارت خدایخانه و ایوان های آن، دارای 12 متر طول و 10 متر عرض است و مساحت اتاقی كه در وسط آن قرار گرفته است به ابعاد 8 متر طول و 6 متر عرض می باشد كه از سنگ و گچ ساخته شده است. در ضلع شرقی و غربی این اتاق، دو سنگ مشبك قرار دارد و در دو ضلع جنوبی و شمالی آن، هر كدام یك در ورودی است كه بر روی در ضلع شمالی خاتم كاری صورت گرفته است.
در چهار گوشه خدایخانه، چهار ستون مدور مغازه مانندی وجود دارد كه نمای بیرونی آن از سنگهای مكعب شكل آجر مانندی است كه لابه لای آن سنگ های رنگین به كار رفته و با گچ نصب شده است. روی سنگ های ازاره پایین نیز نقش و نگار هایی دیده می شود.
سقف ایوان های شرقی و غربی آن به وسیله چهار ستون نگاهداری می شود كه سر ستون های آن به شكل مقرنس كاری، حجاری شده است. بر فراز هر یك از این ستون ها، قطعه سنگی است كه به شكل محراب در آورده و داخل آن خالی شده است و خطوط اسلیمی و گل و بته بر آن نقش شده است.
سقف ایوان های شمالی و جنوبی خدایخانه نیز به وسیله دو ستون مدور نگاه داری می شود. معماری این بنا مانند خانه كعبه است اما گرداگرد خدایخانه، ایوانی به عرض دو متر ساخته شده است تا اتاق را از گرما حفظ نماید. در لبه بالای ناحیه داخلی ایوان ها، كتیبه ای با قلم درشت در زمان شاه ابواسحاق به خط ثلث عالی به قلم یحیی الجمالی الصوفی بر روی سنگ های یك پارچه و با عرض یك متر نگاشته شده و آن نقر شده است به گونه ای كه خطوط آن كتیبه برجسته شده و لابه لای این خطوط با كاشی های آبی، معرق پر شده است. این كتیبه گرداگرد نمای خارجی و مناره ها را پوشانده است (طول كتیبه) خدایخانه هم اینك مورد مرمت می باشد. مسجد جامع عتیق با مرور زمان و در اثر زلزله های متعدد در دوره های متعدد رو به ویرانی نهاده كه تاكنون نیز چندین بار مرمت شده است. تاریخچه مرمت این مسجد با توجه به كتیبه های موجود عبارت است از:
1. در سال 973 ه.ق. در زمان حكومت شاه طهماسب اول صفوی.
2. در سال 1026 ه.ق. و 1027 ه.ق. در زمان حكومت شاه عباس كبیر.
3. در سال 1092 ه.ق. در زمان سلطنت شاه سلیمان صفوی.
4. در سال 1318 ه.ش. از جانب اداره باستان شناسی فارس.
خدایخانه نیز پس از تخریب و از بین رفتن برخی از كتیبه هایش، از جانب اداره باستان شناسی فارس و با همیاری واجد كاتب، سید آقا بزرگ نسابه، صرافت، رحیم صمیم، سید هاشم، در سال 1326 ه.ش. كاملا" مرمت شد.
این مسجد در دیماه 1310 با شماره 72 به ثبت تاریخی رسیده است.
کد:http://lh5.ggpht.com/_msgnqr2QYwU/Sg78UfiF30I/AAAAAAAAAyc/ya8Y3iorHbM/s512/1%20%2821%29.jpg
کد:http://yadema.files.wordpress.com/2007/10/p1060755-1.jpg
کد:http://img.tebyan.net/big/1386/08/10721716317519613175222651909424321022197119.jpg
کد:http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1389/6/4/66643_266.jpg
کد:http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1389/6/4/66644_962.jpg
کد:http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1389/6/4/66645_620.jpg
کد:http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1389/6/4/66645_620.jpg
کد:http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1389/6/4/66647_162.jpg
مسجد عتیق ، یادگاری برجا
:: ایمان بستامی
کهنترین مسجدی که از دوره های خیلی دور در شیراز باقی مانده مسجد جامع عتیق است بنای اصلی و اولیه آن در سال 281 هجری قمری برابر 894 میلادی در زمان عمروبن لیث صفار هنگامی که حکمران فارس مشغول تدارک نیرو بر ضد خلیفه بغداد بود ساخته شده و بعد ها در زمان شاه ابواسحاق اینجو ساختمان وسط مسجد ودر زمان صفویه بعضی از قسمتهای کاشیکاری آن ترمیم و تجدید گردیده است.
شناسنامه مسجد :
نام اثر : مسجد جامع عتیق
محل اثر : شیراز
قدمت بنا : صفاریان
شماره ثبت : 72
بانی : بانی در زمان عمر و بن لیث صفار
مصالح بنا : سنگ - گچ – کاشی – آجر – چوب
تزئینات بنا : کاشی کاری مقرنس کاری
مساحت کل : 9138 متر مربع
زیربنا : 6058 متر مربع
نشانی دقیق : شیراز پشت ضلع شرقی شاه چراغ
این مسجد نامهای دیگری در فارس داشته که عبارتند از جامع عتیق , مسجد جمعه , مسجد جامع و مسجد آدینه.این مسجد بنایی رفیع و مجلل و حجره ها وشبستانهای متعدد داشته که بعصی از آنها دو طبقه بوده است.مسجد مزبور شش در در جهات مختلف داشته است . در شبستان جنوبی نزدیک محراب منبری چوبی بوده که دارای 14 پله است ( به تعداد 14 معصوم ) در این مسجد روزهای آدینه نماز جمعه خوانده میشد و ضمن خطبه آن بنام خلیفه یا پادشاه اشاره می شد که رسمیت داشته است و جمعیت کثیری در آن شرکت می کردند .
در دالانهای مسجد سنگ آبهایی بوده که واردین با آبی که در آنها بوده پاهای خود را شسته و وضو می گرفتند و سپس با پاهای برهنه وارد صحن مسجد می شدند.
تعمیرات مسجد در هزار سال اخیر
مسجد جامع عتیق بر اثر مرور زمان رو به ویرانی نهاده بخصوص زلزله هایی که در شیراز حادث شده بر خرابی آن افزوده است و لذا در ادوار مختلف از طرف امراء و سلاطین پندین مرتبه مرمت شده است .
مرحوم فرصت الدوله در کتاب آثار عجم نوشته است که:
این بنا چندین مرتبه مرمت شده است. یک مرتبه در زمان اتابکان ومرتبه دیگر در زمان سلطان ابراهیم میرزا ابن شاهرخ گورکانی و همچنین مرتبه ای در زمان صفویه در مدخل تالار شبستان جنوبی که کاشیکاری عهد صفویه است کتبیه ای است که روی آن سنه تسعمائه و سبعین و ثلث (973) دیده می شود و میرساند که در زمان سلطنت شاه طهماسب اول در آن تعمیراتی شده است. در زمان شاه عباس کبیر هم تعمیراتی فصل در این مسجد صورت گرفته است که متصدی آن امام قلی خان فرمانروای فارس بوده است . از مدارک این تعمیرات دو کتیبه کاشیکاری فعلا" وجود دارد : یکی کتیبه ای که بالای سر درب غربی است که دارای مقرنس کاری و معرق کاری است .
و دیگر مهمترین سر درب این مسجد سر درشمالی است که آن را درب دوازده امام مینامند. ( چون در دو ستون طرفین آن نام دوازده امام بر روی کاشی نگاشته شده است ) این سر در که از حیث مقرنس کاری بی نظیر است دارای کتیبه بسیار زیبایی است از دوره صفویه به خط ( علی جوهری ) خوشنویس معروف آن دوره و خوشبختانه همه آن سالم مانده است .
از این قرار معلوم می شود که تعمیرات مفصل مسجد که در زمان شاه عباس کبیر صورت گرفته از سال 1027 تا سال 1031 هجری قمری طول کشیده است .
در سال 1092 هجری قمری در زمان سلطنت شاه سلیمان صفوی نیز یکبار دیگر مسجد مزبور تعمیر و مرمت شده است و تاریخچه این تعمیرات کتیبه ایست که اکنون در شبستان غربی موجود بوده.
خدایخانه یا دارالمصحف
در وسط حیاط مسجد جامع عتیق اطاق مکعب شکلی است که کرسی آن قریب یک متر از کف صحن مسجد بلند تر است و دور تا دو آن را ایوانی به عرض دو متر قرار گرفته و به نامهای خدایخانه و دارالمصحف نامیده میشود . در چهار گوشه این بنا چهار ستون مدور مناره مانند مانده است و سقف ایوانهای شرقی و غربی آن هر یک به وسیله چهار ستون و ایوانهای شمالی و جنوبی آن هر یک به وسیله دو ستون سنگی پایدار است . ابعاد این عمارت با ایوانها عبارتند از 12 در 10 متر و ابعاد اطاق وسط 8 در 6 متر می باشد.
بنای این عمارت سنگی در سال 752 هجری قمری به وسیله شاه شیخ ابو اسحاق اینجو پادشاه فارس صورت گرفته و گویا دو طبقه بوده است . از سال 1315 شمسی اداره باستان شناسی فارس تصمیم گرفت که خدایخانه را که هم از لحاظ معماری و هم از نظر خطوط وسبک بنا بی نظیر است مرمت نماید و آنرا بصورت اولیه در آورد.
سایت علمی دانشجویان ایران
3تا عکس دیگه:
کد:
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Ali_0504.jpg
کد:
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Ali_0503.jpg
کد:
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:IMG_0509.jpg
بیت المصحف-خدای خانه مسجد عتیق شیراز
نمای از خدای خانه و دروازه امام
دروازه شمال شرقی _ یا ورودی امام-دروازه امام زمان
ویکی پدیا