عفونت های ادنو ویروسی پرندگان

عفونت های ادنو ویروسی پرندگان:


تعریف:
عفونت های ادنو ویروسی در بین پرندگان اهلی و دیگر جمعیت های پرندگان بسیار رایج است اگر چه برخی از عوفنت ها همانند انهایی که در این بخش توصیف شده است به صورت ویژگی های درمانگاهی و آسیب شناسی تعریف میشود . بسیاری از انها به صورت تحت بالینی و یا با سندرم های بالینی نامشخص همراه است.
رخداد: براساس بررسی های سرولوژیکی تقریبا همه ی گله های پرندگان اهلی با یک چند سوتیپ ادنوویروس الوده میشوند . از انجا که اغلب ادنوویروس ها به وسیله تخم مرغ منتقل می شوند میتواند در جنین های در حال رشد نیز حضور داشته باشند حضور مکرر این ویروس ها حتی در پرندگان سالم لزوم آزمودن نقش انها در بیماریها با دقت و حساسیت بیشتر را ایجاب می کند . همچنین باید ادنو ویروس ها را از واکسن های تهیه شده از جنین های ماکیان اردک یا بوقلمون و همچنین فرآورده های خونی و یاخته ایی مورد استفاده در مواد تشخیصی یا پژوهشی به دقت حذف کرد .

تاریخچه :
ادنو ویروس ها از مدت ها پیش در انسان و حیوانات شناسایی شده اند ولی فقط در مواردی اندک به عنوان بیماری زای اولیه عمل می کند . اغلب موارد با دیگر عوامل دارای بیماری زایی همراه بوده و یا در حیوانات دارای نقص ایمنی به بروز عوارض بیماری منجر میشوند.
نخستین عفونت های ادنوویروسی تشخیص داده شده در پرندگان عبارت از برونشیت بلدرچین بوده که یک بیماری حاد تنفسی در بلدرچین است و عفونت مسبب مرگ و میر خود به خودی در جنین های ماکیان که در اثر ادنوویروسی به نام ویروس ارفان کشنده جنین ماکیان ایجاد میشود . این دو عفونتبه ترتیب در سالهای 1949 و 1952 شرح داده شد ، پس از آن کشف شد که انها در اثر یک سروتیپ ادنوویروسی ایجاد میشوند .
نقش دقیق ادنو ویروس ها در ایجاد بیماری در پرندگان ناشناخته است . ادنو ویروس ها به عنوان عامل اولیه یا ثانویه مضنون به شرکت در سندرم های مختلفی در بر گیرنده تورم کبد ماکیان ( هپاتیت همراه با گنجیدگی در ماکیان) بیماری طحال مرمری در قرقاول ها انتریت هموارژیک بوقلمون ها بزرگ شدن طحال در ماکیان کاهش تولید تخم در مرغان تخمگذار سندرم کاهش تولید تخم مرغ 1976 و سندرم های متفرقه تنفسی مفصلی مغزی و روده ایی هستند .

سبب شناسی:
ادنو ویروس ها از ویروسهای دارای DNAهستند که در هسته یاخته های الوده یافته و گنجیدگی های درون هسته ایی را تولید می کنند . این ویروس ها بدون پوشش بوده و اندازه آنها 80 تا 70 نانومتر است . و به میزبانی اختصاصی تمایل دارند .
ادنو ویروس های پرندگان به سه گروه یا تیپ عمده تقسیم می شوند . اگر چه اعضای هر تیپ ممکن است دارای انتی ژن مشترک گروهی باشد ولی هیچ انتی ژن مشترک بین تیپها و همچنین هیچ ارتباط آنتی ژنی بین ادنو ویروس های پرندگان و پستاندارن وجود ندارد تیپ I ادنوویروس های پرندگان دربرگیرنده ی CELO و بسیاری از ویروسهای دیگر از جمله ویروس مولد هپاتیت دارای گنجیدگی در ماکیان است . تیپ II ادنوویروس های پرندگان دربرگیرنده ویروسهای مولد بیماری طحال مرمری ور قرقاول ها و آنتریت همواژیک در بوقلمون هاست . تیپ III ادنو ویروس ها یک عامل اگلوتینه کننده گلبول قرمز بوده و عامل سندرم کاهش تولدی تخم مرغ 1976 است.

نوشته: بهمن