تکنیک هایی برای پسیو کاری بهتر
همان طور که می دانید، در زمینه ی کاری شبکه، از یک لحاظ دو نوع دسته بندی وجود داره. یک عده، کارای Active می کنن و عده ای دیگر اصطلاحا Passive کار هستند. به زبان ساده تر دسته ی اول طراحی و کافینگ می کنند و دسته ی دوم کابل کشی و نصب سوییچ و باقی مسائل.
نه تنها تو این وبلاگ که در خیلی از منابع فارسی دیگر، بیشتر در مورد Active مطلب نوشته شده و در ارتباط با موضوع Passive کمتر مطلب درست و حسابی می توانیم پیدا کنیم. شاید به این دلیل که حس می شود پسیو کاری در واقع کابل کشی است و یا اینکه کاری ندارد و به راحتی از عهده ی هر کسی بر میاید.
در مورد خودم باید بگم جدا از کارای Active که تخصصی روش کار می کنم، اگر پروژه های پسیو کاری به تور خودم، رفقا و یا شرکت خورد، انجام میدهم. به چند دلیل. اول اینکه به تجربه ی اون بسیار نیازمندم و هنوز بعد از انجام ده ها کار بزرگ و کوچک ( به بزرگی شرکت نفت شمال و به کوچکی یک آموزشگاه ) در این زمینه، باز هم به نکات جالبی دست پیدا می کنم. دوم اینکه در دل این کار، می توان قرار داد های بعدی را هم که مربوط به اکتیو همان شبکه می شود، به چنگ آورد!
اصولا نمی خواهم پسیو کاری را تا عرش بالا ببرم و یا تا فرش پایین بیاورم. هر کسی اعتقادی دارد و من همیشه سعی کردم پسیو کاری را به چشم داکت کشی و اینجور مسائل نبینم. اما در مجموع پسیو کاری برای من فرصت مغتنمی است برای درک و تجربه ی خیلی از مسائل.
تمام این مقدمه برای این بود که اعلام کنم تصمیم دارم در این پست، در مورد پسیو کاری های کوچک (داخل ساختمان – In Door) و تجاربی که در این زمینه دارم صحبت کنم. امیدوارم نکاتی که در این پست مطرح می شود، به درد دوستان بخورد و مجبور به تکرار خیلی از کار ها (اشتباهات) نشوند.
قبل از هر نوع کار نرم افزاری، باید یک شبکه با زیرساخت مناسب داشته باشیم. به عنوان کسی که هر دو نوع کار نرم افزاری و سخت افزاری (پسیو کاری) را انجام می دهم، تجربم نشان میدهد افرادی که به صورت تخصصی دوره های شبکه گذرانده اند، بهتر می توانند یک زیر ساخت مناسب برای یک سازمان ایجاد کنند. در واقع این افراد وسواس بیشتری در انتخاب هر نوع تجهیزاتی و اجرای آن به خرج می دهند که این می تواند برای هر ارگانی غنیمت باشد.
اما از بحث اصلی خارج نشویم. در زیر به بررسی روندی که قبل و حین انجام یک پروژه ی پسیو کاری باید به آنها توجه کنیم میپردازم که امیدوارم مفید واقع شوند.
محل قرار گیری سوییچ:
قبل از هر اقدامی باید با دقت از ساختمان یا محوطه ای که قصد کار دارید بازدید کنید. در این بازدید حتما باید یکی از مسئولین آن سازمان نیز باشند تا در مواردی که نیاز به کسب اطلاعات دارید به شما کمک کنند. مثلا در ساختمان هایی که چند طبقه هستند، یکی از نکات مهمی که قبل از کار باید بررسی کنید، محل قرارگیری رک و سوییچ آن طبقه است. ممکن است سازمان در این زمینه نظر خاصی داشته باشد که بخواهد مطابق همان عمل شود. برای همین در این مرحله وجود مسئول فناوری اطلاعات سازمان یا هر فرد مرتبط دیگر ضروری است.
بعد از مشخص شدن مکان رک و سوییچ و سرور، باید از اتاق ها بازدید دقیق تری کنید و یک نقشه ی ابتدایی و ذهنی از مسیر عبور داکت ها و کابل ها برای خودتان ترسیم کنید. البته این نقشه ی ابتدایی مسلما حین انجام کار شاهد تغییراتی هم خواهد بود. اما با این حال، یک دید خوبی از روند کار در اختیار شما قرار می دهد.
تعداد کلاینت ها و اتاق ها:
همان طور که می دانید، در حین بازدید ابتدایی باید در مورد تعداد کلاینت ها نیز سوال کنید. اما چیزی که باید حتما مورد توجه قرار دهید، پیش بینی تعدادی کلاینت برای آینده است. در خیلی از موارد حتی خود مسئول مربوطه مثلا می گوید این اتاق دو کلاینت دارد، اما شما 3 کیستون قرار دهید. در این مواقع اگر حس می کنید اتاق به اندازه ای بزرگ است که امکان قرار گرفتن بیش از 3 نفر نیز در آن وجود داشته باشد ( البته با در نظر گرفتن هزینه ) شما یک کلاینت اضافه تر! هم قرار بدهید.
حتی بعضی مواقع پیش میاید شما در حین انجام کار هستید که یک اتاق را با پارتیشن به دو اتاق تبدیل می کنند و تمام نقشه های شما دستخوش تغییر می شود. بنابراین در مرحله ی ابتدایی تا حد ممکن این موارد را پیش بینی کنید.
البته بدیهیست که باز هم ممکن است موردی پیش بیاید که خارج از پیش بینی های شما باشد. برای مقابله با موارد اینچنینی، بهتر است در قسمت شاهراه های ارتباطی کمی بیشتر خرج کنید و مثلا به جای استفاده از داکت شماره 6، از داکت 9 استفاده کنید. وقتی زیرساخت اصلی ظرفیت مناسب را داشته باشد مشکلی برای توسعه پیش نخواهد آمد. ( مسلما منظور بنده ساختمان هایی است که به صورت توکار کابل کشی نشده اند )
ابزار کار:
اگر برای بار اول است که تصمیم دارید پسیو کاری کنید، لطفا از ابزار مناسب غافل نشوید. البته برای پروژه های اول حق دارید کمی سختی بکشید و با بی ابزاری دست و پنجه نرم کنید تا پولی دستتان بیاید، اما سعی کنید در اولین فرصت ابزار مناسبی برای کارتان تهیه کنید.
یک دریل قوی بخرید تا مجبور نباشید هر بار به دیوار ها ناسزا بگویید! چند عدد پیچ گوشتی دو سو و چهار سو، سیم لخت کن، دم باریک و انبر دست، کریمپر، آچار پانچ برای نصب کیستون، اره، تستر و … جز وارد ضروری برای شروع کار هستند. اگر پروژه های بیشتر و بزرگتری گرفتید، می توانید دستگاه “فارسی بُر” هم بخرید.
خرید تجهیزات:
تجهیزات اولیه برای شروع کار داکت (در صورت استفاده از داکت البته) و کابل هستند. سعی کنید با براورد صحیح، داکت ها را به میزان کافی و از یک برند تهیه کنید تا در نصب درپوش آنها بعد از اتمام کار به مشکل برنخورید. هنگام نصب داکت ها، درپوش آنها را با احتیاط در گوشه ای قرار دهید تا آسیب نبینند. برای کار های معمولی تر داکت البرز که ایرانی است فعلا بهترین انتخاب است. اما برای کار های بزرگتر و حرفه ای تر، داکت لگراند را فراموش نکنید.
در انتخاب کابل اگر با میدان های مغناطیسی خاصی رو به رو نیستید، می توانید از کابل Cat 6 UTP استفاده کنید. اما برای یک زیر ساخت مناسب، کابل Cat 6 SFTP هشت رشته مس را توصیه می کنم. هر چند کار کردن با این کابل واقعا سخت است! دقت کنید سایر تجهیزاتتان باید سازگار با کابل Cat 6 باشند.
در انتخاب کیستون و پچ پنل هم دقت کنید. لطفا از خیر خرید برند AMP خودداری کنید که شدیدا شما را پشیمان خواهد کرد.
حتما بیشتر از تصور و نیازتان پیچ و رول پلاک و واشر تهیه کنید تا هر روز مجبور نباشید به ابزار یراقی مراجعه کنید.
کابل کشی:
یکی از مراحل سخت کار همین کابل کشی است. البته خستگی داکت کشی را ندارد، ولیکن صبر و دقت بالایی می خواهد. تصور کنید شما در هر اتاق 4 کیستون دارید، یعنی باید 4 کابل به آن اتاق بکشید، تمامی اتاق ها را کابل کشی می کنید و ادامه ی کابل ها را در سالن قرار می دهید. بعد از اتمام اتاق ها، وقتی می خواهید وارد سالن شوید با انبوهی از کابل ها مواجه خواهید شد که باید همه را تا اتاق سرور مرتب کنید. ممکن است کمی دیوانه شوید!
بنابراین با دقت کابل کشی کنید. متراژ دقیق فاصله هر کیستون تا رک را به دست آورید و کابل مورد نظر را ببرید. البته فراموش نکنید حداقل دو متر کابل را بیشتر بگیرید تا هنگام قرار دادن در رک به مشکل برنخورید. ( دقت کنید حداقل دو متر که بستگی به اندازه ی رک و فاصله ی آن از مدخل ورودی کابل ها به اتاق سرور دارد ) ضمن اینکه همیشه نباید برای عبور دادن کابل ها دیوار را سوراخ کرد. با توجه به شرایط گاهی می توان از شیشه ی در و پنجره نیز کمک گرفت.
نصب و آرایش پچ پنل و کیستون:
سعی کنید در این قسمت با ظرافت و حوصله کار کنید که 50 درصد از کارتان به زیبایی این قسمت بر می گردد. کابل ها را با توجه به یک نظم به پچ پنل پرچ کنید تا در هنگام بروز مشکل، راحت بتوان کابل هر اتاق را پیدا کرد. در شکل زیر تصویر رک یکی از طبقات یک سازمان دولتی را میبینید که اینگونه نامرتب است ( به صورتی که شماره متناظر با تعدادی از کلاینت ها در پچ پنل را بر روی در آن نوشته اند!) و ما باید آرایش کابل ها را نیز مرتب کنیم.
حال شکل بالا را با تصویر پایین مقایسه کنید که مربوط به یکی از ساختمان های یک دانشگاه های دولتی ایران است و جدا از اینکه کابل ها را با نظم خاصی که در داکیومنت مربوطه آمده است به پچ پنل و سوییچ متصل کردیم، حتی برای هر اتاق از کاور با رنگ جداگانه استفاده شده است تا هم راحتی و هم زیبایی کار افزایش پیدا کند.
در پایان مرتب کردن کابل ها درون رک هم جز مواردی است که حتما باید مد نظر قرار دهید.
امیدوارم این مطلب برای دوستانی که در این زمینه فعالیت می کنند مفید بوده باشد. سعی کردم خیلی مختصر به مواردی که باید در کابل کشی داخل ساختمان به آنها دقت کنید بپردازم. اگر شما هم در این مورد تجربه ای دارید بنویسید. شاید در آینده بیشتر در این مورد نوشتم.
پ ن: این
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
هم تا حدودی در همین زمینه است.
منبع : دهکده آی ـی
