درود،
چند وقت پیش توی یکی از وبلاگ ها با پستی برخورد کردم که برام جالب بود ، گفتم بذارمش اینجا تا نظر شما هم دربارش بدونم
مطلب رو عینا از وبلاگ بدون تغیر کپی می کنم :
این مطلب را در وبلاگ «شب زنده ها» نوشتم و نمیدانم چرا پاکش کرده اند. شما بگذار شاید کسی آنرا به «بالاترین» بفرستد، ببینیم صدای ما به جایی میرسد یا نه؟
چرا تفاوت قیمت «نوار کاست»، «سی دی» و «دی وی دی» این قدر زیاد است در حالی که خام اینها اختلاف قیمت ناچیزی دارند؟
با شرکت «آوای باربد» تماس گرفتم...
گفتند: قیمت مصوب است.
پرسیدم: اینکه شرکت شما ۵۰۰ تومان هم گرانتر از بقیه میدهد، این هم مصوب است؟ مصوب کجاست؟
گفتند: من یک منشی ام، نمیدانم.
پرسیدم: با کی باید صحبت کنم؟
گفتند: تلفنی نمیشود صحبت کنید. سوالات اینچنین را در سایت مطرح کنید، پاسخ را ایمیل میزنیم.
به دو زبان فارسی و انگلیسی ایمیل نوشتم. سوالم حذف شد! دوباره تماس گرفتم...
- سوال من حذف شد.
- ایمیل را چک کردید؟
- بله، نبود.
- نرم افزار فقط سوال یا پیغامی را پاک میکند که جوابش را ایمیل کرده باشیم وگرنه آرشیو میشود.
- حالا که جفتش نشده، میشود با یکی از مسئولین صحبت کنم؟
- نمیشود. شما دوباره سوالتان رو بنویسید.
نوشتم و داستان تکرار شد. یک بار پرسیدم:
- آلبوم جدید «پرویز یاحقی» چرا نسخه «نوار کاست» ندارد؟
- کارهای شرکت بین المللی شده و «نوار کاست» ارائه نمیشود.
جیب ما که هنوز بین المللی نشده! اختلاف قیمت «سی دی» و «دی وی دی» چرا از ۳۵۰۰ به ۸۵۰۰ تومان رسیده است؟ اگر مثلا فرداروزی فرمت جدیدتری به اسم «پی سی وی» بیاید، طبق این فرمول که الساعه کشف کردم لابد قیمتش را میگذارند ۱۸۵۰۰ تومان!
قیمت ابزار موسیقی قدیم=O
قیمت ابزار موسیقی جدید=N
N=O*۲+۱۵۰۰
قبول ندارید؟ طبق «اصل استقرای ریاضی» میشود ثابت کرد. نباید احساس کنم از عشق من به موسیقی که مثلا وقتی یک اثر از «استاد بنان» میبینم دلم لک میزند تا بدستش بیاورم سوء استفاده میکنند؟ وقتی میبینم «سی دی مداحی»، آن هم قابدار ۹۰۰ تومان ارائه شده، نباید به این فکر بیافتم که شاید دولت قصدی دارد تا موسیقی به دست ما نرسد یا دست کم قوه نظارت اش را گفته بی تفاوت باشد؟
مسئله این نیست که کار ۳۵۰۰ تومان می ارزد یا نه، البته با پول مقایسه نتوان کرد. مسئله این است که قیمت مقطوع «سی دی» قابدار گران است. هرجور حساب میکنم از ۱۰۰۰ تومان بیشتر نمیشود. کاری هم به تیراژ بالا و پایین ندارم، در گذشته هم قیمت «نوار کاست» با تیراژ ارتباطی نداشت. قیمت آلبوم «رندان مست» را از مغازه «سل دو» در قزوین پرسیدم، گفتند: ۴۰۰۰ تومان. دوستان میگویند ۳۵۰۰ تومان است. اگر «نوار کاست» ۵۰ تومن گران تر میشد به زمین و زمان ناسزا نمی گفتیم؟
تا سال ۱۳۸۲ «نوار کاست» خام ایرانی ۳۵۰ و «نوار کاست» خام خارجی ۵۵۰ تومان بود، پرشده اش ۶۰۰ تومان بود و اصولا ارزشی نداشت کسی کپی کند، اریجینال میخریدیم، با وجود کاور چند لایه رنگی تفاوت قیمت فقط ۲۵۰ تومان بود، «نوار کاست» آلبوم «به یاد آن گذشته» با صدای «همایون کاظمی» را خریدم ۶۰۰ تومان، یک دفترچه رنگی هم داشت. «سی دی» همان آلبوم را تازگی ها خریده ام ۴۰۰۰ تومان و همان دفترچه هم در آن هست. در واقع شرکتهای موسیقی دارند مردم را تشویق به کپی کردن میکنند، آخر واقعا به صرفه است!
میفرمایید که: «ارزان بودن «نوار کاست» شاید برای کمک به هوادارانی باشد که استطاعت کمتری دارند»
کلمه «شاید» را «درست» به کار بردید. یک سوال دارم، قیمت مقطوع «سی دی» داخل پاکت مقوایی ۷۰۰ تومان است و گاهی میدهند ۱۰۰۰ تومان که نمونه اش را خریده ام. آلبوم «پسین دلگشا» با صدای «داوود مهذبیه» که «موسیقی محلی شیرازی» است، جلد مقوایی با اطلاعات کامل... چرا به جای «نوار کاست» این مدل «سی دی» را تولید نمیکنند؟ شرکتهایی مثل «آوای باربد» و «ماهور» ادعا میکنند «نوار کاست» «ترد» شده و فقط «سی دی» خریدار دارد. خوب به جای «نوار کاست» که «ترد» شده و خریدار ندارد «سی دی» ارزان بزنند.
ما عاشقان موسیقی و هنر نمیتوانیم یکپارچه شویم و این کالاها را تحریم کنیم چون دل نمیگذارد، مجبوریم بخریم. شخصا اگر آلبومی از «پرویز یاحقی» ببینم و فورا نخرم خوابم نمیبرد! از طرف دیگر بسیاری بر این عقیده اند که «کار هنری قیمت ندارد» و تا جایی که وسعشان برسد هر قیمتی فروشنده (ناشر) بگوید میدهند. جالب است بدانید بعضی شرکت ها مثل «چهارباغ» «نوار کاست» را دو سه ماه بعد از نسخه «سی دی» منتشر میکنند که مبادا از قافله سرکیسه کردن عاشقان دلباخته جا بمانند و این نیز دلیل دیگری است بر سوء استفاده از عشق طرفداران «موسیقی اصیل ایرانی» که البته زیاد هم نیستند.
بیایید اعتراضمان را به گوش شرکت های تولید و پخش موسیقی برسانیم و درخواست «سی دی» ۱۰۰۰ تومانی کنیم. نمیگویم «سی دی» ۱۰۰۰ تومانی قابدار مانند آن «سی دی مداحی» که اشاره کردم، بلکه «سی دی» مقوایی آبرومند و با اطلاعات. شاید بشود اینان را تحریم کرد: «تا ارزان نشود، نمیخریم».
دوستی گفت: خرید «سی دی» گران تر حمایت از هنرمند است، دولت که حمایت نمیکند.
جور دولت را که ما نباید بکشیم! اگر هنرمندان باید از طرف دولت حمایت شوند، متحد باشیم و اعتراض کنیم. با این کار فشار از دوش ما برداشته و به دوش دولت می افتد. اینجا متوجه میشویم چرا دولت چشمش را بر افزایش بی رویه قیمت محصولات فرهنگی بسته است. یکی همین رفع مسئولیت است. آنوقت «محمدرضا شجریان» نیز به تنهایی فریاد نخواهد زد و اگر فریاد بزند «نوازندگان» و «آهنگسازان» نیز فریاد میزنند، اعتصاب میکنند. قبول دارم کارفرمای موسیقی مردم هستند، ولی مردم ما فرق دارند و هنر اصیل هم این تفاوت را بیشتر میکند. همه جای دنیا از موسیقی اصیل حمایت میشود چون طرفدارش بسیار کمتر است و اگر کشوری به دنبال «حفظ هویت فرهنگی خویش» است باید از هنر اصیل حمایت کند. دولت ما از «تواشیح» و «ابتهال» و «جمع خوانی» و «مداحی» و «قرائت قرآن» حمایت میکند و میبینید این دسته از هنرمندان کشور «عربستان» ساکن «ایران» نیاز مالی ندارند و «نوار کاست» و «سی دی» های ایشان نیز آنچنان در دسترس نیست.
در کشور ما سی دی «احسان خواجه امیری» ۱۰۰۰ و سی دی «محمدرضا شجریان» ۴۰۰۰ تومان است، اگر کسی فقط خواست مثلا در خودرو شخصی خود موسیقی بشنود و در قید نوع خاصی از آن نبود به احتمال زیاد همان ارزان تر را میخرد و میشنود و حمایت نابی هم میشود از «موسیقی پاپ»!
آلبوم های محلی یا به صورت «سی دی» مقوایی ۷۰۰ تومانی یا «نوار کاست» ۸۰۰ تومانی است. از قدیم آلبوم های محلی ارزانتر است. چون شهرستانی ها ۴۰۰۰ تومان نمیدهند «سی دی» بخرند. «سی دی» ۳۵۰۰ تومانی شرکت ها را در شهرستان کسی نخرید و مجبور شدند توی مقوا بگذارند و ۷۰۰ تومان بدهند. مقوایی کردن هم البته بهانه است. قاب شیشه ای خرجی ندارد.
«مهدی جهرمی»
