مولكول DNA به محدوديتهاي توسعه فن
مولكول DNA به محدوديتهاي توسعه فناوري اطلاعات پايان مي‌دهد
گروهي از دانشمندان كه توسط ريچارد كيل از دانشكده مهندسي برق دانشگاه مينسوتا هدايت مي‌شوند، با استفاده از توانايي خودآرايي DNA در ايجاد الگوهاي از پيش تعيين‌شده، براي ساخت يك چارچوب DNA داراي فضاهاي منظم و نزديك، براي پردازش يا ذخيره داده‌ها استفاده كردند. اين داربست‌ها 1000 برابر فشرده‌تر از مدارهاي پردازش اطلاعات كنوني و 100 برابر بهتر از از مدارهاي ذخيره كنوني داده‌ها مي‌باشند. اين گروه كه نتايج كار خود را اولين بار در سال 2003 منتشر كرده بودند هم‌اكنون توانسته‌اند با توسعه روش خود، به اجزاء با كارايي بالاتر وخودآرايي آسانتر دست يابند. كيل مي‌گويد: اين مولكول‌ها براي افزايش دقت و برنامه‌ريزي در مقياس نانو در ساخت مدارهاي نانوالكترونيكي با دانسيته بالا مورد نياز هستند. ما مي‌توانيم با استفاده از داربست‌هاي DNA اجزاء را با دقت نانومتر مرتب كنيم. در تراشه‌هاي سيليكوني استاندارد، پردازش اطلاعات به دليل فاصله بين واحدها محدود مي‌شود. با استفاده از داربست‌هاي DNA ما مي‌توانيم قطعات را بسيار نزديك همديگر قرار دهيم كه ارتباطات دروني بسيار كوتاه و كارايي بسيار بالا مي‌رود. داربست‌هاي DNA از واحدهاي سنتزي DNA ساخته مي‌شوند كه مي‌توانند در يك الگوي پيش‌ساخته طوري قرار بگيرند كه يك ورقه از مولكول‌ها را حاصل آورند. هنگام اتصال رشته‌هاي DNA به يكديگر چين‌خوردگي‌هايي حاصل مي‌شود كه به طور متوالي در بين داربست‌ها قرار دارند و شبيه رشته‌هاي نمد هستند. به گزارش ايسنا از ستاد ويژه توسعه فناوري نانو، اين چين‌خوردگي‌ها باعث مي‌شوند اجزاء نانو سريع‌تر با رشته‌هاي DNA پوشيده شوند. اجزاء نانو مي‌توانند يا از جنس ذرات فلزي مهندسي‌شده براي پردازش يا ذخيره داده‌ها در حالت مغناطيسي يا الكتريكي باشند و يا از جنس مولكول‌هاي آلي كه براي ذخيره يا پردازش داده‌ها بهترين نوع مولكول‌ها هستند، باشند.
