ايميل اينگونه ملي نمي شود
بر اساس آمار، در حال حاضر نزديك به 95 درصد ايميل‌های مورد استفاده توسط ايراني‌ها در خارج از كشور و از سوي سه سرويس آمريكايي بزرگ يعني جي ميل، ياهو و هات ميل ميزباني مي شود.
طبعا دو مقوله حفظ داده‌ها و اطلاعات ملي از يك سو و پيشگيري از قطع ناگهاني اين خدمات رايگان از سوي ديگر، دو عامل كليدي براي ايجاد سیستم ايميل در يك كشور است.
موضوع استفاده از ايميل ملي نیز از سال 86 و با هدف تضمين امنيت و گردش اطلاعات ملي در داخل كشور مطرح شد.
سوم مهرماه سال 86 طي بخشنامه اي و در فاز نخست، دستور مهاجرت مديران دولتي به ايميل ملي صادر شد. در اين بخشنامه همچنين از مديران دولتي خواسته شد به منظور امنيت بيشتر اطلاعات، پست الکترونيکي خود را روي پورتال واحد دولت الکترونيکي ايران ايجاد و از آن براي تماس‌هاي شان استفاده کنند.
ساير كاركنان دولتي نيز پروسه خاص خود را براي استفاده از اين ايميل دارند. براي داشتن حساب کاربري، متقاضي بايد تمامي مشخصات حقيقي خود اعم از محل خدمت، کد ملي و غيره را به همراه درخواست کتبي و رسمي موسسه /سازمان/شرکت دولتي ذي ربط از سوي بالاترين مقام سازمان خطاب به «معاونت فناوري اطلاعات وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات» ارسال کند. اين نامه بايد مهر و امضا شده باشد.
گذشته از اين كه پروسه مذكور و ميزان استقبال كاربران از چنين اقدامي در چه سطحي قرار دارد، چندي پيش رسانه‌ها به نقل از مدير عامل شركت فناوري اطلاعات خبر دادند كه در صورت مسدودسازي سرويس ارايه دهنده پست الكترونيكي جي ميل، زمينه براي تشویق كاربران به استفاده از ايميل ملي فراهم مي شود. اما این رویکرد كه با اخراج يك سرويس دهنده از گردونه درصدد رونق خدمات ملي برآییم، روش مناسبي براي تشويق كاربران به استفاده از اين خدمات نيست.
گذشته از دلایلی همچون شفاف نبودن فرآیند بهره‌گیری مردم از ایمیل ملی، قابلیت پاسخگویی آن در مواجهه با سیل کاربران و مواردی از این دست، به شكل شفاف، يكي از دلایل بی علاقگی كاربران ايراني در استفاده از ايميل ملي، اين است كه به اين سرويس اعتماد نداشته و مايل به مشاهده مسايل خصوصي خود توسط شخص ثالثي نيستند. البته براي استفاده از تلفن ثابت، همراه و اينترنت پرسرعت نيز كاربران موظف هستند مشخصات دقيق خود را در اختيار اپراتور سرويس دهنده ایرانی بگذارند و بديهي است در صورت لزوم و با طي پروسه قضايي خاص، اين موارد قابل شنود نيز هست. اما در خصوص ايميل شايد ماهيت ماجرا اندكي متفاوت است و شاید انتظار اين كه كاربران به ايميل ملي مهاجرت كنند، كمي دور از ذهن باشد.
اما هدف نگارنده از طرح اين موضوع، تاکید بر لزوم تغيير نگاه مديران به شكل تشويق كاربران در استفاده از خدماتي همچون ايميل ملي است.
ترغيب كاربران براي مهاجرت به ايميل ملي از طريق مسدودسازي ساير خدمات، روش مناسبي نیست چرا كه به واسطه ماهيت باز دسترسي به اينترنت، كاربران مادامي كه اطمينان فنی و امنيتي به خدمتی نداشته باشند، سرويس ديگري را جايگزين آن نخواهند كرد.
از اين رو جا دارد مديران مربوطه از طريق فرهنگ سازي با اين مقوله مواجه شوند و با ارایه مزایای این خدمت و نه حذف خدمات مشابه، اقدام به جذب كاربران كنند. در یک کلام آنچه مورد استقبال و پذیرش عموم نباشد، نمی‌تواند نام ملی بگیرد و راه پذیرش عمومی هم ارایه مزایای آن به مردم است.
منبع : روزنامه فناوران
itanalyze.com
