درباه Core i7

از دوستان کسی هست که از پردازنده Core i7 استفاده کنه؟؟؟یکم توضیحات میخواستم

مثل این که بچه های این انجمن مثل ما خاکی اند....:31: core i7 به چه دردی میخوره؟؟؟؟:2:

سوالتون رو خوب مطرح می‌کردین دیگه!

cpu من کدام است؟

اگر جز آن دسته از افرادي هستيد که حين تبديل ويدئو ها از فرمتي به فرمت ديگر يا تبديل فايل هاي RAW به JPEG مدتهاي طولاني پاي کامپيوتر مي نشينيد در حالي که نوار عملکر CPU رقم صد را نشان مي دهد و کامپيوترتان هم به شدت کند شده و به نظرتان همه چيز خوب و عادي است مي توانيد اين بخش را نخوانيد! چون آنچه که به نظر شما عادي مي رسد يک فاجعه است که بخش عمده اش مربوط مي شود به قطعه يي با عنوان CPU. از روزهاي اولي که کامپيوتر هاي شخصي به بازار آمد تا امروز هرگز چنين تنوعي در بازار CPU وجود نداشته است اما در لابه لاي اين تنوع سه خانواده ي از CPU ها را مي توان براي کسي که قصد دارد يک کامپيوتر جديد براي خودش دست و پا کند مناسب دانست. خانواده CPU هاي بسيار جديد و مدرن اينتل تحت عنوان Core i7 و بعد CPU هاي کمي قديمي تر ولي کماکان به روز Core 2 Quad اينتل و نهايتا خانواده ي Phenom X4 از کمپاني AMD.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اگر فقط کارايي محض يا به قولي پرفورمنس محض مد نظرتان است سراغ Core i7 اينتل برويد. شايد اينتل و هوادارانش اين حرف را يک توهين بدانند ولي اين محصول قدرتمند را مي توان به مغز Core 2 Quad که با قابليت هاي بهينه AMD Athlon 64 آميخته شده است تشبيه کرد. Core i7 از طراحي مدرن و بهبود يافته ي بهره مند است که آن را نسبت به CPU هاي 45 نانومتري خانواده هاي Core 2 Quad و Extreme کاملا کاراتر نموده.
اين CPU ها در وضعيت Turbo يا Turbo Mode قابليت هاي جديد و جالبي دارند، براي مثال در اين وضعيت CPU به صورت اتوماتيک اورکلاک خواهد شد. علاوه بر بازگشت قابليت Hyper-Threading به خانواده ي Core i7 (بعدا در مورد اين قابليت بيشتر صحبت مي کنيم) اين CPU ها از کنترلر يکپارچه حافظه به صورت سه کاناله يا tri-channel نيز بهره مند هستند.
Core i7 به نسبت جديد و تازه وارد است و مي توان گفت فعلا در بازار سريعترين و خوش ساخت ترين CPU موجود محسوب مي شود. اما مدلهاي ارائه شده در اين خانواده تنوع قيمت مناسبي دارند، پائين ترين عضو خانواده را مي توانيد با 320 الي 40 هزار تومان تهيه کنيد و گران ترين مدل هاي Core i7 هم به يک ميليون و چند صد هزار تومان مي رسند.

سري Core 2 هم هنوز قابل قبول هستند و حرف هايي براي گفتن دارند. اين Cpu ها به نسبت ارزان تر هستند و مادربرد هاي ارائه شده براي آنها نيز فراوان و با تنوع بسيار زيادي است. اينتل چيپ هاي اين خانواده را در دسته بندي هاي چهار هسته اي Core 2 Quad/Extrem و دو هسته اي Core 2 Duo به بازار ارائه کرده است. اگر واقعا قصد داريد سيستم به روزي را جمع کنيد توصيه اين است که يک راست همين امروز به سراغ چيپ هاي چهار هسته اي برويد مگر اينکه از نظر بودجه مشکل داريد و يا ترجيح مي دهد بازار اين محصول دچار تغيير و تحولات بيشتري شود. اما به هر جهت و در حال حاضر چهار هسته اي ها قيمت مناسبي دارند و از نظر سرعت و کارايي بسيار بالاتر از دو هسته اي ها هستند. بر خلاف چيپ هاي Core i7 که همگي بر مبناي تکنولوژي ممتاز 45 نانومتري ارائه شده اند، اينتل Core 2 هاي خود را براي دسکتاپ ها با هر دو تکنولوژي 45 و 65 نانومتري ارائه مي کند. از کجا مي توان دريافت يک CPU از خانواده Core 2 بر مبناي کداميک از اين تکنولوژي ها ارائه شده؟ کافي است نگاهي به عدد ذکر شده در انتهاي تعريف مدل Cpu بياندازيد براي مثال وقتي مدل يک CPU را به اين صورت براي شما عنوان مي کنند 2.66GHz Core 2 Quad Q6700 چون عدد انتهايي با 6 شروع شده است اين CPU از تکنولوژي 65 نانومتري بهره مي برد در حالي که 2.66GHz Core 2 Quad Q9450 چون عدد انتهاييش با 9 شروع شده به تکنولوژي 45 نانومتري تجهيز گشته پس 6 براي 65 و 9 براي 45 نانومتري است. اما فرق اين دو در چيست. چيپ هاي 45 نانومتري نسبت به 65 نانومتري ها سريعتر و خنک تر هستند و معماري بهينه يي دارند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
CPU هاي چهار هسته اي AMD Phenom X4 به قدرتمندي CPU هاي اينتل نيستند ولي از نظر قيمت براي کساني که قصد خريدي اقتصادي را دارند و دست و بالشان در بودجه تنگ است گزينه ي بيش از حد مناسبي اند و البته اگر در دسته بندي کاربران خانگي با استفاده هاي معمولي هستيد و بودجه ي شما زياد نيست اين خانواده بهترين است. سريعترين محصول AMD در همين خانواده با عنوان Phenom X4 9950 Black Edition و با سرعت 2.6GHZ قرار دارد و ناگفته نماند که Phenom کاملا خانواده ي Athlon 64 را پشت سر گذاشته و بسيار برتر از اين خانواده است. AMD اعلام کرده است CPU هاي چهار هسته اي 45 نانومتري اش را در انتهاي امسال ارائه خواهد کرد و مفسرين بازار معتقدند با آمدن اين محصولات AMD احتمالا اين کمپاني دوباره وارد رقابت برابري با اينتل شود.

خوب حالا اگر مباحث بالا باعث شده فشارتان بيافتد و بگوئيد اينها که الان گفتيم يعني چه بگذاريد اينگونه برايتان بگويم: خانواده ي Core i7 مدال طلا گرفته، Core 2 Quad يا Core 2 هاي چهار هسته اي مدال نقره و Phenom X4 هم برنز. نوع مدال هر يک اينها با وضعيت جيب شما کاملا مرتبط است جيب پر پول مي تواند سراغ کسي برود که مدالش رنگين تر است! اما چرا Core i7 طلا گرفت؟

Core i7 محصولي بي همتا و بدون رقيب

امروزه و خصوصا در اين چند سال اخير هر چه پول خرج کنيد و سعي کنيد جديد ترين و مدرن ترين محصول بازار را بخريد فردايش يک چيز بهتر در بازار است و آنچه شما خريده ايد قيمتش افت کرده، شکي نيست که Core i7 هم به شدت مشمول اين قاعده مي باشد. نسبت به اولين محصولات 45 نانومتري ارائه شده از جانب اينتل Core i7 يک جهش بزرگ در تاريخ اين شرکت است که فاصله ي زيادي با آنچه در يکي دو سال اخير ارائه نموده است دارد. يک محصول چهار هسته اي 45 نانومتري بي نياز از کنترلر حافظه ي بيروني و گذرگاه باس جلويي يا FrontSide Bus که باعث شده است کمپاني رقيب يعني AMD کاملا احساس کند جامانده و براي جبران فاصله ي به وجود آمده حسابي دست و پا بزند.

سئوال اول: کنترلر یکپارچه حافظه از چه نظر ارزشمند است؟

یکی از ارزش های Core i7 به همراه داشتن کنترلر یکپارچه حافظه است که در اصطلاح به آن IMC می گویند. به جایی اینکه دسترسی CPU به حافظه با عبور از گذرگاه باس جلویی یا FSB که نسبتا کند است به چیپست های مادربرد و نهایتا حافظه رم فراهم شود، IMC یا همان کنترلر یکپارچه حافظه به کل نیاز CPU به گذرگاه حافظه جلویی و کنترلر حافظه بیرونی را حذف نموده است. این مسئله سبب شده است در مجموع شاهد فاصله زمانی به مراتب کمتری در دسترسی به حافظه رم به نسبت CPU های خانواده Core 2 یا پنتیوم 4 باشیم.
خوب حالا یک سئوال فنی، چرا به جای بهره گیری از کنترلر یکپارچه حافظه، سرعت کنترلر حافظه بر روی مادربرد را ارتقا نمی دهند؟ بد نیست یادآوری کنیم وقتی صحبت از کنترلر حافظه که به صورت مستقیم در هسته CPU جاسازی شده به میان می آید بدین معناست که سیگنال ها چند میلیمتر در محیطی سلیکونی که چندین گیگاهرتز سرعت دارد باید جابه جا شوند، حال اگر کنترلر حافظه ی بیرونی به جای آنچه که گفتیم جایگزین شود سیگنال ها بایستی از CPU خارج شده و به سمت کنترلر حافظه حرکت کنند و این مسیر چندین اینچ یا حتی کمی بیشتر خواهد بود و البته فقط بحث فاصله نیست. انتقال دیتا به خارج از CPU در قیاس با اینکه این دیتا در خود CPU مورد بهره برداری قرار گیر نیز بسیار کند می باشد.
اما اگر هوادارن AMD این بخش از مقاله ما را بخوانند، شاید بگویند چگونه اینتل مدعی اختراع کنترلر یکپارچه یا IMC است در حالی که AMD برای اولین بار از آن در CPU هایش بهره گرفت؟ اینتل در پاسخ به این سئوال می گوید IMC و همینطور اختراع دیگری با عنوان “هسته گرافیکی یکپارچه” ابتدا توسط اینتل اختراع و ثبت شدند و قرار بود پیش از ارائه اش در Athlon 64 توسط AMD در خانواده ای از CPU های اینتل با اسم رمز Timna به بازار عرضه شوند ولی خوب اینتل هرگز این CPU ها را به بازار عرضه نکرد!
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سئوال دوم: آیا برای Core i7 بهره گیری از حافظه رم به صورت سه کاناله بهتر از دو کاناله است و آیا لازم است من راجع به نحوه ی تنظیم کردن و چیدمان رم ها جهت بهره برداری از این تکنولوژی آگاهی داشته باشم؟

در پاسخ بله سه کاناله برتر از دو کاناله می باشد. اول اینکه اینتل در باب نیاز به بهره گیری از تکنولوژی سه کاناله می گوید، طراحی موازی Core i7 نیازمند پهنای باند بیشتر و بهره گیری از تکنولوژی سه کاناله است.

برای تنظیم کردنش نیز بایستی از یک کانال مستقل مادربرد dual-channel خود بهره بگیرید و سه شیار رم مادربرد را به سه رم مجزا اختصاص بدهید تا حداکثر پهنای باند ممکن را به دست آورید. تا اینجا همه چیز خوب است اما یک مسئله نیز وجود دارد، مادربرد های زیادی در بازار 6 شیار برای حافظه رم دارند اما بسیاری از مادربردها هم با 4 شیار به بازار ارائه شده اند. مادربرد های که با 4 شیار عرضه می شوند تا مادامی که سه شیار آنها پر شده است مسئله ای ندارند ولی پر کردن شیار چهارم پهنای باند را کاهش می دهد. اینتل در این زمینه توصیه می کند پر کردن چهار شیار فقط برای افرادی مناسب است که که به رم بیشتر از پهنای باند نیاز دارند. این اشکال در مدل هایی با شش شیار وجود ندارد و اگر هر شش شیار را هم پر کنید مسئله ای پیش نمی آید.
در باب خرید رم برای به کارگیری تکنولوژی سه کاناله باید توجه داشت حداقل به سه رم نیاز دارید که از همه نظر یعنی سرعت، مقدار حافظه و… یکسان باشند توصیه اصلی این است که سه رم یکسان یا هر چه بیشتر از سه تا می خرید همه را از یک فروشنده و یک مدل یکسان تهیه نمائید یا پکیج هایی را بخرید که حاوی سه رم بسته بندی شده به همین منظور هستند تا به مشکل بر نخورید از آنجایی که نحوه ی چیدمان رم ها نیز دارای اهمیت است فکر می کنم تصویر زیر کمک قابل توجهی باشد تا دیگر مشکلی نداشته باشید البته دفترچه های مادربرد هم در این زمینه همیشه توضیحات کافی را دارند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اینکه چه مقداری حافظه رم بخرید تا حدی به بودجه ی شما بستگی دارد ولی این روزها و با توجه به وضعیت قیمت این نوع حافظه، کمپانی های معتبر و معروف عرضه کننده کامپیوترهای دسکتاپ استفاده از سه رم 2 گیگابایتی یعنی در مجموع 6 گیگابایت حافظه رم را استاندارد می دانند ولی خوب جدای از استاندارد بحث بودجه نیز مطرح است باید اول به جیب خود نگاه کنید.
رم های موجود در بازار عناوینی مثل DDR2 و DDR3 را یدک می کشند این عناوین تکنولوژی است که این حافظه ها بر مبنای آن تولید شده اند و مسلما DDR3 مدرن تر از DDR2 است و البته اندکی گران تر. اما اینتل برای Core i7 رسما و فقط از DDR3/1066 پشتیبانی می کند و چون قیمت این رم ها معقول است بعید می باشد در آینده نیز نظرش عوض شود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سئوال سوم: آیا تکنولوژی Hyper-Threading در پنتیوم 4 مشکل ساز نبود؟ پس چرا در Core i7 شاهد بازگشت این تکنولوژی هستیم؟

قبل از پاسخ به این سئوال بایستی بدانید هسته ی Cpu در هر لحظه تنها قادر به پردازش یک عملیات می باشد. این در حالی هست که یک عملیات ممکن است همه ی توان Cpu شما را نیازی نداشته باشد و لذا بخشی از پتانسیل و منابع بیکار می ماند، اینتل برای حل این مسئله تکنولوژی HyperThreading را اولین بار در چیپ پنیتوم 4 با سرعت پردازش 3.06GHz معرفی نمود. این تکنولوژی قادر بود منابع CPU را دسته بندی کند تا امکان پردازش چند عملیات به صورت همزمان پدید بیاید یا به نوعی چنین توانی شبیه سازی شود.
در مجموع این قضیه باعث می شد در تصور سیستم عامل یک CPU تک هسته ای دو CPU مجزا یا یک CPU دو هسته ای به نظر بیاید، اما چون CPU شما واقعا یک هسته بیشتر نداشت لذا هرگز کارایی که انتظار داشتید توسط HyperThreading برآورده نمی شد. هر چند تکنولوژی مذکور وظیفه اش را نسبتا خوب انجام می داد و اپلیکیشن های که با این تکنولوژی سازگار شده بودند در کنارش کارآیی فراتر از انتظاری را داشتند. مشکل اینجا بود که بسیاری از اپلیکیشن های آن دوارن در زمان ارائه ی HyperThreading برای این تکنولوژی کد نشده بودند و با آن رابطه ی خوبی نداشتند که سبب می شد تکنولوژی مذکور کارایی لازم را نداشته باشد. بعد از این اتفاقات اینتل Hyper-Threading را در زمان عرضه خانواده Core 2 کنار گذاشت اما با گذر از آن دوران اینتل به علت پائین بودن هزینه ها برای بهینه کردن این تکنولوژی و همینطور تغییر کردن اوضاع و احوال اپلیکیشن ها و دست یابی به کارایی بیشتر و بهتر مجددا HyperThreading را در خانوده Core i7 به کار گرفته است.

اینتل در ابتدا قصد داشت تکنولوژی به کار رفته در Core i7 را با عنوان Hyper-Threading 2 معرفی نماید اما چون پایه تکنولوژی همان تکنولوژی اولیه بود و فقط بهینه سازی شده بود از این امر صرف نظر کرد. اما چرا باید اینبار انتظار داشته باشیم که Hyper-Threading مثل دفعه ی قبل شکست نخورد؟ اینتل می گوید در قیاس با پنتیوم 4 اکنون در Core i7 هسته ی Cpu بسیار متفاوت است، حجم حافظه ی کش بسیار بالاتر رفته و در مجموع Cpu ها بسیار بهینه و کارآمدتر شده اند لذا زمان عرضه ی این تکنولوژی فرا رسیده و بسته به اپلیکیشن و نوع کد نویسی اش می توانید با استفاده از Hyper-Threading پرفورمنسی بین 10 تا 30 درصد بیشتر و بهتر را تجربه کنید. البته از آنجایی که به نظر اینتل ممکن بود هنوز بسیاری از مردم تمایلی به استفاده از این تکنولوژی نداشته باشند لذا آن را به گونه یی عرضه کرده که هر کس نخواست از آن استفاده کند قادر باشد تا از طریق منوهای BIOS غیر فعال نمایدش.

سئوال چهارم: حذف گذرگاه باس جلویی یا Front Side Bus از جانب اینتل چقدر مفید و کارشناسی شده بوده است؟

اینتل برای بسط دادن سیستم های چند پردازنده یی خود از گذرگاه باس جلویی استفاده می کند. استفاده از گذرگاه باس جلویی که در قسمت اول در موردش صحبت کردیم مشکل ساز بود، مشکل در اینجا بود که یک گذرگاه باس جلویی وقتی برای دو Cpu چهار هسته ای یا اصطلاحا Quad-core به اشتراک گذاشته میشد با وجود هسته های فراوان این گذرگاه در عبور دادن حجم بسیار بالای دیتا دچار مشکل می شد و عملا به یک گلوگاه بدل می گردید. لذا اینتل سعی کرد این مشکل را با ساختن چیپست هایی که مجهز به دو گذرگاه باس جلویی بودند رفع کند. اما حتی این تلاش اینتل زمانی که کاربران قصد استفاده از سیستمی با چهار یا هشت CPU را داشتند بی حاصل بود. از آنجا که اینتل نمی توانست چیپ هایی با گذرگاه های بیشتر تولید و عرضه کند با کمی تقلب از روی دست AMD تکنولوژی جدید با عنوان QuickPath Interconnect که در اصطلاح به آن QPI می گویند را برای ارتباط مستقیم بین پردازنده ها عرضه نمود. نسخه های ویژه ی سرور پردازنده های Core i7 مجهز به دو رابط QPI است که می توانند امکان نقل و انتقال دیتایی حدودی 25 گیگابایت بر ثانیه را فراهم آورند و نسخه های ویژه ی کامپیوتر های دسکتاپ Core i7 نیز دارای یک رابط QPI هستند.
برای اینتل کنار گذاشتن گذرگاه باس جلویی و به کار گیری QPI در عرصه ی سیستم های مجهز به چند پردازنده یک مزیت و یک جهش محسوب می شود. هر چند این روزها کاربران معمولی اندکی هستند که روی کامپیوتر خود از چند پردازنده استفاده نمایند ولی در دنیای سرورها QPI بسیار بیشتر از یک تکنولوژی معمولی می باشد و تحولی عظیم و ارزشمند محسوب می شود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سئوال پنجم: از Turbo Mode چه خبر؟

اینتل Core i7 را به گونه ای طراحی نموده است تا در زمینه ی مدیریت انرژی بسیار کامل و قدرتمند عمل نماید. در CPU های Core 2 کاهش انرژی می توانست تا حدی ادامه یابد که به کرش کردن CPU منجر شود. علت این بود که وقتی میزان انرژی ورودی بر روی هسته CPU کاهش میافت کش نیز از این قضیه مجزا نمی شد و سعی می کرد هر مقدار کاهش انرژی را تحمل کند و با آن کنار بیاید که نتیجه ی این امر مطلوب نبود. در Core i7 اینتل برای رفع مشکل مذکور مدار انرژی را جدا سازی نموده و لذا کش انرژی مورد نیازش را به صورت جداگانه دریافت می کند. تقسیم مدار یک حسن دیگر نیز داشته است در Core 2 می بایستی قبل از کاهش و قطع انرژی همه ی هسته ها بیکار و آزاد می شدند اما در Core i7 می توان انرژی هسته های CPU را به صورت مجزا در زمانی که بیکار هستند قطع نمود.
Turbo Mode به بهترین شکل در مصرف انرژی صرفه جویی می نماید زیرا امکان فعالیت یک هسته را در حالی که بقیه هسته ها بیکار هستند و انرژی مصرف نمی کنند فراهم می آورد. ضمنا از آنجایی که امروزه هنوز بسیاری از اپلیکیشن ها نیازی به بهره گیری از تمام توان یک CPU چهار هسته ای مجهز به تکنولوژی Hyper-Threading را ندارند یا برخی از آنها برای چنین کاری طراحی نشده اند می توان با استفاده از Turbo Mode که به صورت خودکار CPU شما را اورکلاک می کند این امکان را به وجود آورد که این دسته از اپلیکیشن ها نیز سریعتر و بهتر کار کنند.

سئوال ششم (آخر): هر چه گفتید قبول! حالا Core i7 با سوکت LGA775 مادربرد من جور در می آید یا نه؟

اگر یادتان باشد ابتدای کار که صحبت کردیم گفتیم قانونی نانوشته وجود دارد که میگوید هر چقدر برای آخرین مدل هزینه کنی فردا مدل جدیدی می آید که بهتر است و شما را متضرر می کند. اگر این روزها بالای چند صد هزار تومان هزینه کرده اید و مادربردی خریده اید با سوکت LGA775 خبر بد این است که Core i7 بر روی این مادبرد سوار نمی شود و بایستی مادربردی تهیه کنید که به سوکت LGA1366 مجهز باشد. البته ناگفته نماند این مسئله تنها دلیل برای خرید مادربر جدید نخواهد بود، پشتیبانی Core i7 از DDR3 و تکنولوژی سه کاناله و چند مورد دیگر نیز دلایل موجهی برای خرید مادربرد جدید می باشند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

منبع:

کد:

www.tebyan.net

مبارزه 2 نسل از پردازنده‌های چهار هسته‌ای اینتل

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
خرید یکی از پردازنده‌های گران قیمت Core2 Quad QX9770 و یا Core i7 965 نسخه بی‌نهایت، آرزوی هر کاربر علاقه‌مند به سخت‌افزار رایانه، اورکلاک کردن و ارتقای سیستم است. با این‌که برآوردن این آرزو برای اکثر کاربران دارای بودجه محدود، میسر نیست، اما این مساله نمی‌تواند مانع برخورداری آنها از تجربه ارتقا و اورکلاک رایانه‌های قدرتمند و سریع دارای توانایی اجرای بازی‌های رایانه‌ای جدید و تولید و تبدیل انواع محتوای چند رسانه‌ای شود.

پردازنده‌های چهارهسته‌ای Core 2 Quad Q9550 و نسل بعدی آنها یعنی Core i7، با ترکیبی از خصوصیاتی شگفت‌انگیز، مانند کارآیی، قدرت و سرعت، به‌همراه قیمتی مناسب که آنها را کاملا از پردازنده‌های AMD متمایز می‌سازد، به‌خوبی قادر به برآوردن آرزوها و پاسخگویی به همه نیازهای این دسته ازکاربران هستند. ما در اینجا برای پی‌بردن به این‌که کدام‌یک از این پردازنده‌ها بهتر هستند، طی تدارک آزمایشی مقایسه‌ای، با استفاده از رایانه‌ای متشکل از کارت گرافیک GeForce 8800 GTX، یک فضای ذخیره داده از نوع دیسک سخت Raptor 150گیگابایتی، پردازنده Core2 را با 4گیگابایت حافظه رم 1333/DDR3 در کنار مادربورد سوکت LGA 775 و پردازنده i7 را با 3گیگابایت رم 1066/DDR3 در کنار مادربورد سوکت LGA 1366 و هر دو آنها را در بستر سیستم عامل ویندوز ویستا (خانگی) 64بیتی، از جهات گوناگون بررسی كردیم كه نتایج آن به شرح ذیل است:

قیمت

پردازنده Q9550 نمونه‌ای خوب از توازن بین کارآیی و قیمت است. تعداد پردازنده‌های Core2 اینتل، کم نیست، اما اغلب با پالس ساعت پایین‌تر و حافظه نهان غیرفعال شده. این پردازنده 83/2گیگاهرتزی 265دلاری، از حافظه نهان L2 از توانایی همسان با پردازنده بسیارگران قیمت نسخه بی‌نهایتCore2 Quad QX9770 1400دلاری، برابر با 12مگابایت برخوردار است. اما پردازنده Core i7 920 با سرعت 66/2گیگاهرتز و قیمت 315دلار به‌عنوان پرسرعترین پردازنده با قیمتی متعادل در بازار شناخته می‌شود.
برنده: پردازنده Core i7 920

بستر و زمینه کارکرد (مادربورد)

مادربوردهای مخصوص پردازنده‌های Core2 بسیار متنوع‌تر، فراوان‌تر و ارزان‌تر از مادربوردهای X58 مخصوص پردازنده‌های Core i7، در دسترس هستند.
برنده: پردازنده Core 2 quad Q9550

در دسترس بودن

اینتل در هر مرحله از تولید پردازنده‌های خود، تعدادی محدود، در حدود 1000 عدد از پردازنده‌های سری نسخه بی‌نهایت Core2 Quad Q9550 را تولید و به بازار عرضه می‌کند در حالی‌كه پردازنده‌های Core i7 920 بیشتر و آسان‌تر در دسترس هستند.
برنده: پردازنده Core i7 920

ویژگی‌ها

پردازنده جدیدتر نسل بعدی i7، با برخورداری از Hyper threading، یک تنظیم‌کننده حافظه تعبیه شده، پشتیبانی از رم DDR3 نوع 3کاناله، قابلیت اورکلاک شدن به‌طور خودکار، مدیریت انرژی و قدرت درون ساخت و همه مجموعه دستورات متشکله پردازنده Core2، برتر از رقیب خود است.
برنده: پردازنده Core i7 920

کارآیی

اگرچه Core2 Quad Q9550 سرعت بالایی را با این قیمت مناسب ارائه می‌دهد، اما نتایج آزمایش، حاکی از ارائه پهنای باند بالاتر Core i7 920 بوده و برتری آن از لحاظ زمان درنگ و چند نخی به‌وسیله ایجاد هسته پردازش مجازی مشخص و محرز است، اما با سرعت ساعتی 6درصد کمتر از پردازنده Core 2 Quad Q9550 عمل می‌کند. در نتیجه Core i7 920 با مقادیر قطعی 17 تا 50درصدی و با عمل کردن در سرعت ساعت پایین‌تر و قیمت کمتر، از هم‌نژاد خود پیشی می‌گیرد و آن را به حاشیه می‌راند.
برنده: پردازنده Core i7 920 :19::10:

جمع بندی

پردازنده Core i7 920، در انجام وظایف و وظایف تولید محتوا، تماشایی عمل کرده و به‌علت پیشرفت نرم‌افزارها و برنامه‌های اجرایی با گذشت زمان و به‌كارگیری بهتر هر 8 نخ یا هسته آن، کارآیی آن نیز بهبود یافته و در واقع سریع‌تر عمل می‌کند. مطمئنا یک چنین اتفاقی برای پردازنده‌های سری Core2 Quad نیز رخ خواهد داد و برنامه‌های اجرایی نرم‌افزاری بیشتری ضامن بهینه‌سازی آنها خواهند بود.
بی‌گمان برای کاربران آینده‌نگر و علاقه‌مند به کارایی بهتر و بیشتر که به‌دنبال پردازنده‌های اقتصادی می‌گردند، پردازنده Core i7 920 گزینه مناسبی خواهد بود و برای سایر کاربرانی که به‌دنبال گزینه‌ای ارزان‌تر می‌گردند نیز پایگاه فناوری پردازنده Core 2 Quad انتخاب مناسبی خواهد بود.

منبع:

کد:

http://www.tebyan.net

کد:

http://forum.p30world.com/showpost.php?p=4727064&postcount=20