آسانسور فضایی

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

"آسانسور فضایی" یکی از گیج کننده ترین مفاهیمی علمی - فضایی است که در یک دهه گذشته و با مطرح شدن بدیع ترین ایده ها درخصوص طراحی آن به تصور شکل گیری ستونی فلزی میان زمین و نقاط دور دست فضایی دیگر به عنوان یک افسانه علمی نگریسته نمی شود.
دانشمندان ژاپنی در کنار همتایان اروپایی خود از جمله پیشگامان برجسته طراحی و ارائه ایده های مختلف جذاب درخصوص ساخت آسانسورهای فضایی بوده اند. در حقیقت می توان آنها را به نوعی از پیشگامان تبدیل ایده های مطرح شده در افسانه های علمی به واقعیت قلمداد کرد.
بشر تا به امروز توانسته است با قرار دادن خود در دل شاتلها و کپسولهای مختلف و مدرن فضایی خود را از مرزهای فضا عبور داده و با به جان خریدن خطراتی مرگبار و سفرهای سخت و طولانی به اکتشافاتی در اطراف زمین بپردازد اما پیش بینی می شود قرن بیست و یکم زمان آن باشد که بشر بتواند بدون دغدغه ای خاص و بیشتر در قالب یک سفر تفریحی با کمترین خطرات ممکن از مرزهای فضا عبور کند.
از نظر شیمی دانان، فیزیکدانان و دانشمندان علوم مواد در سراسر دنیا، آسانسورهای فضایی در برگیرنده مفاهیمی پیچیده ای هستند. استفاده از کابلهایی قدرتمندتر و در عین حال سبکتر از هرگونه فیبری که تاکنون در دنیا ساخته شده است و متصل کردن آن از یک سو به پایگاهی زمینی و ثابت نمودن آن در ایستگاه ماهواره ای در خارج از اتمسفر زمین، سه مانع پیچیده ایست که برای غلبه بر آن ایده های مختلفی ارائه شده است.
برخی از این ایده ها دربرگیرنده استفاده از کابلی به طول ۳۶ هزار کیلومتر است که وظیفه اصلی آنها حمل اتاقکهای ویژه حمل مسافران و دانشمندان به خارج از مرزهای فضا عنوان شده است. به گفته دانشمندان طراحی و ساخت این حامل های فضایی گرچه از حیث پیچیدگی به گرد ساختار فوق پیچیده شاتلهای فضایی نخواهد رسید اما ساخت آنها مستلزم استفاده از تکنیکهای فوق مدرن مهندسی است.
دانشمندان این طرحها و از جمله ایده ارائه شده از سوی دانشمندان ژاپنی بر این اصل کلی استوار است که شمار قابل توجهی از حاملهای فضایی به این کابل متصل بوده و به لطف وجود ابر‍ژنراتورهای خورشیدی هیچ نگرانی نیز از بابت تأمین انرژی حرکتی مورد نیاز این حاملها نیز وجود نخواهد داشت.
نکته ای که در این میان موجب دلگرمی دانشمندان شده است این است که نیروی مورد نیاز برای خروج حاملهای فضایی تشکیل دهنده آسانسور به خارج از مرزهای فضا تا ۱۰۰ برابر کمتر از انرژی است که شاتلها برای فرار از زمین صرف می کنند.
ایده جذاب و هیجان برانگیز آسانسورهای فضایی، دانشمندان کشورها و مراکز تحقیقاتی مختلف جهان از ناسا گرفته تا شرکتها و مراکز کوچکتر را بر آن داشته است تا ایده های گوناگونی را درخصوص ساخت آسانسورهای فضایی ارائه کنند اما نکته اساسی این است که تأمین امنیت جانی فضانوردان، دانشمندان و مسافران عادی آنها مهمترین و چالش برانگیزترین مرحله در فرآیند طولانی مدت ارائه آسانسورهای فضایی است.

خبرگزاری مهر، به نقل از هوپا

نشریه الکترونیکی سی.پی.اچ

ولی یه چنین کاری بعیده...!

الان مهمترین قضییه ای که دنبال میشه و به سمت عملی شدن پیش میره ایجاد ایستگاه هایی در ماه برای صرفه جویی بسیار جدی و زیاد در مصرف سوخت تجهیزاتی هستش که باید از جو زمین خارج بشن که اگه ایستگاه هایی در سطح ماه برای پرتاب و یا حتی ساخت و یا مونتاژ این فضاپیماها ساخته بشه با توجه به جاذبه کم ماه و نداشتن جو، میتونیم با صرف هزینه بسیار کمتری تجهیزاتمون رو به سمت فضا یا سیارات دیگه بفرستیم (حتی نظریاتی هست که با کش و اینا یا مثلاً تونل های زیر سطح ماه برای سرعت بخشیدن به حرکت فضاپیماها مثل خان های لوله تفنگ و غیره استفاده کنن که حالا ساخته بشه این پایگاها تا بعد ببینن کدوم این نظریات اجراش بهتره)...

حالا اصل بحثم اینه که در کنار این قضییه یه سری نظریاتی وجود داره و تا جایی که شنیدم و دیدم یکیشون از بقیه قوی تره و اون اینه که یه سازه بسیار بلند بسازن که بتونه اسانسورهایی رو به خارج جو زمین ببره و بیاره به سطح زمین و بعد در قسمت انتهایی این سازه نازک و بلند، یه سطح اسکله مانند بسازن برای اینکه افرادی که قراره به ایستگاه های ماه منتقل بشن به جای اینکه سوار شاتل بشن و کلی سوخت و هزینه مصرف کنن تا از جو خارج بشن، برن به اونجا و شاتل ها از اونجا، به راحتی و با مصرف سوخت بسیار کمی (عین یه سری اتوبوس) اونا رو ببرن ماه یا از ماه بیارن به این اسکله تا اون افراد با آسانسور برگردن به سطح زمین...!!! به نظر میاد این نظریه خیلی خیلی از نظریات دیگه هم کم هزینه تره و هم اجرایی تر و مورد توجه تر...

چقدر حرف زدم...!

کوچیک که بودم به این ایده فکر میکردم البته به جای آسانسور پله رو در نظر میگرفتم:31: