دستــــــ نوشتـه هـــ ای مــن

.


➚ تاپیک "دستـــــ نوشتــه هـــ ای من" مربوط به اشعار و یا نثرهایی است که توسط خود کاربران نوشته شده است . از کپی کردن محتوا از سایر منابع در این تاپیک خودداری کنید .


➚ به منظـور قـرار دادن اشعـار دیگر شاعران از تاپیک های در نظر گرفته شده استفاده نمایید .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



___________


گاهی وقتها نوشته هایی می نویسیم
که آخرش به خط خطی هایی میرسه
شاید حتی نا مفهوم..
اما نوشته های قشنگی از بین شون میشه پیدا کرد
خط خطی های خودتون رو تو این تاپیک بذارید..


تذکر: در این تاپیک، تنها نوشته های خود را بگذارید!
نوشته های این تاپیک ممکنه نقـــد بشه..
اگر نقدی ندارید ، تنها از [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] استفاده کنید.

:11: با تشکر از امیر جان به خاطر تاپیک قشنگشون ...
____________________________________________

-هر ثانیه واسه تنها نگات گریه میکنم واسه تنها صدات می میرم واسه دیدنت عمرمو ...

-تو دریای چشات .. قایقی شکسته رو دیدم .. که راهشو گم کرده ... و به دنبال سفینه نجات .. که اونو به ساحل ببره ...

-چرا هر جارو نگا میکنم تورو میبینم ؟ یا که صداتو میشنوم دورم ولی دورمو که نگا میکنم جز تنها بودن خودم چیزی نمیبینم

-ریشته فقط مقیاس زلزلس یا اثر عشق تو به منم هس ؟

-از بس غمگین بودم ستاره ها ازم خجالت کشیدن !!!

-بازم زمان داره خودشو مثه همیشه تکرار میکنه ...

-من داشتم حقیقتو میگفتم وقتی گفتم زیر هزاران ستاره منتظرت میمونم ...

چرا باید رفت ...
چرا باید گفت...
با چه کسی باید رفت...
با چه کسی باید گفت...
چگونه گفت گفته های سالها نگفته را...
چگونه رفت جاده های نرفته را....
چگونه من صدا کنم تو را...
گمان کنم که بارها شنیده ام تو را...
صدایم کن خدا خدا خدا خدا....

تو گريه كردي و شد دردهاي من آغاز
تو گريه كردي و شد زخم هايم از نو باز
شراره اي شده قلبم از آتش غم تو
كه اينچنين ز لهيبت نشسته ام به گداز
از آن دمي كه تو را ديدم آنچنان غمگين
تمام هستي من پاره پاره شد به نياز
مزن شرار به اين قلب خون و افسرده
كه هست بهر دو چشم تو اينچنين سرباز
شراره اي بده با خنده اي به اين شيدا
كه در كرانه ي اين دل تو مي كني پرواز

دو عاشق ( قلم و دفتر )

چه عشقی !

قلم با تمام انفاسی که دارد خودش را فدای عشقش میکند فدای اونکه با در کنار بودن از او میخواهد با تمام وجودش عشق خودشو به دفتر ثابت کنه

و دفتر هم با دیدن فنا شدن عشقش صفحات زندگیش رو به پایان و نیستی میرود ...

هر دو در آغوش هم میمیرند قلم با کوچک کردن خود در مقابل دفتر و دفتر با سیاه شدن صفحات زندگیش ...

میتوان گفت : خط خطی های دفتر و قلم نیز زیباست خط خطی هایی که ما باید ...
________________________

در آغوش تو مردن آرزوییست برام اما ...

در شبی از شبهای غمگین .. در گوشه ای تاریک از گوشه های اتاق
گرفتم قلم را به دست تا نویسم غم و اندوهم را .. دیدم قلم می افتد از دست و فرار میکند
رفتم کنارش تا در بر گیرم او را ولی باز هم فرار کرد از من و از انگشتان لرزانم!!
تعجب کردم ! پرسیدم از او : چه شده با تو ای قلم ساده ی من ؟!
فرار میکنی از من ؟! یا از قسمت غمگینم ؟!
جواب داد با صدایی پر از غم و اندوه : خانم .. شدم خسته
از نوشتن درد و رنجهایت .. از نوشتن در آغوش گرفتنت غم های دیگران را
کردم تبسمی به او .. ای قلم غمگین من
زخم های خودمان را .. غم هایمان را .. ترک کنیم بدون افشایشان ؟!!

قلم : برو و هر چه در اعماق قلبت هست را به کسی گوی که برایت عزیزتر از روحتان میباشد !!
به جای عذاب دادن خود و عذاب دادن کسی که نه دل دارد و نه روح
پرسیدم از او : گر این زخمها به سبب آن کسی باشد که برایم عزیزتر از روحم میباشد چه ؟ برای کی افشا کنم ؟! به کی گویم ؟!
قلم اخمی کرد و ماند در سردرگمی و انداخت سرش را پایین و خیره به دفتر ..
برداشتمش .. گرفتمش .. فکر کردم به حالم متمایل شده است و کمکم میکند که خاطراتم را نویسم .. ولی دیدم روان شد جوهرش !! عجب

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نگاهی کردمش و گفتم ... منظورت چیست ؟!
گفت : خانم .. مگر نه بی قلب و روحم من ؟!
خواهی از من غم های قلبت را نویسم و نگریم به قلب زخمیت ؟!
گرفتم قلمم را ..و التماس کردم برای نوشتن !!
گرفتم قلم رو برای نوشتن غم هایم ... امـــــــــــــــــــــــ ا ..
گریید قلم قبل از گریه ی چشمانم ...

اي كاش ميشد همچون پرنده اي سبكبال در آسمان پرواز كنم رها و آزاد
ولي افسوس كه ناي راه رفتن هم ندارم
اي كاش عمرم مثل گل كوتاه ولي مفيد وزيبا بود
اما حيف كه به سان خاري سالخورده مضر و درنده مي مانم
اي كاش ميتوانستم مثل دختركي شاداب در انتظار آينده اي روشن بخندم و گوش دنيا را از موسيقي خنده ام كر كنم
ولي افسوس كه مثل زنداني پيري بسته به زنجير سترگ گذشته ام
اي كاش ميتوانستم مثل موجي روي آب هر روز گوش به زنگ ترانه باد به اين سو و آن سو بدوم و يا برقصم
ولي حيف كه مثل تله خاكي گل آلود همواره در انتظار جريمه بادم.


اي كاش ميشد براي لحظه اي انسان گونه و آزاد ميزيستم.............. .

اینجا بهار است...
اینجا صدا هست ، اینجا نگاه هست ، اینجا عشق هست
ما همه ناگفته هاییم و اینجا لانه ی کبوتر پر بسته هست
در اینجا اگر دیدنت در خودت بگنجد برای داغ دلت هم دوا هست
اینجا عاشقانه ها می تراوند چون ایجا ماسه های روان هست ..
اینجا نان هست ، اینجا آب هست
اگر نادیدنی بودی در اینجا ناله ها هست
عشق از رویای کوچه ناگهانی دلت بادبادک میسازد پس اینجا همچنان صفا هست
-----------------------------------------------------------------------

در رهایی شب زنده داری صبح
در بهار تنهایی عشق
تو را می جویم
تو را چشم در راه و غم در پشت نگاه بر پیچ و خم جاده های تنهایی می جویم
ولی تو باز مرا نادیده به کوهسار غم می فرستی
تورا می جویم
با اینکه شاید نیبنمت می جویم
تو را می جویم
تو را می جویم در زمانی که نگاه تو مرا نمیدید ولی من بازهم زبان نگاه تو را
نمیفهمم
تو را تا ابد می جویم
با اینکه نمی یابمت و گریزان و بی پاسخ می روی
با تنهایی در خستگی رها میشوی
تو را در خستگی پلکانم می جویم
پلکانی که در مرگ هم رها نمیشوند
تو را می جویم.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نیمه شب است،خوابم نمیبرد...دغدغه اَم چیست؟!نمیدانم!شاید سیاه کردن یه کاغذ سفید...آری چه آرامشی بهتر از این...؛
پس قلمم را برمیدارم و کاغذ سفیدم را خط خطی میکنم؛
ای شب تاریک و تنها گوش کن
این همه حس و اَدا را گوش کن

هرچه گویم امشب از این درد و غم
تو در تاریکیت پنهان بکن

هر چه گویم امشب از شادی و عشق
تو با تنهاییت قسمت بکن...