نسبت کنتراست و تفاوت آن در تکنولوژیهای مختلف
نسبت کنتراست یا Contrast Ratio به زبان ساده اختلاف بین تیره ترین و روشن ترین قسمت یک تصویر هست که به صورت یک عدد در یک لحظه اندازه گیری میشه.
به طور کلی نسبت کنتراست بالاتر یکی از مهمترین عوامل در نمایش طبیعی تر یک یک تصویر محسوب میشه, امروزه سازنده های خوشحال!:27: HDTV ـها و دراس اونها سامسونگ اعداد و ارقامی رو برای نسبت کنتراست در تلویزیونهاشون اعلام میکنن که بهش کنتراست داینامیک میگن.
نسبت کنتراست داینامیک به صورت خیلی کلی به نسبت کنتراستی گفته میشه که بر مبنای استاندارد ANSI و در تستهای full-on-full-off بدست میاد.
منظور از full-on-full-off این هست که یکبار مقدار نور تمام سطح صفحه نمایش پنل رو با یک تصویر کاملا سیاه اندازه گیری میکنن و بعد بار دیگه همین کا رو با یک تصویر کاملا سفید انجام میدن!
یعنی در واقع این عدد نسبتی هست , مابین تاریکترین سیاه و روشنترین سفیدی که صفحه نمایش توانایی ایجاد اون رو داره.
با توجه به نحوه بازتولید رنگ در LCD ـها به دلیل استفاده LCD از نور پشتی یا Backlight برای نمایش میتوان نتیجه گرفت که کنتراست داینامیک در LCD ها چیزی نسیت به جز نسبت مابین زمانی که نور لامپ Backlight در کمترین میزان درخشش خودش هست با زمانی که نور لامپ Backlight بالاترین میزان درخشندگی رو داره (یعنی رنگ سفید).
ممکن است بگوئید که مشکل این روش چیست؟
پیکسلها در LCD ها برای تولید رنگ مشکی باید بتونن تمامی نور سفید لامپ Backlight رو برا ایجاد رنگ مشکی Block کنن ولی اینکار به دلیل مسایل فیزیکی عملا برای اونها غیر ممکن هست به همین دلیل اونها رو به روش دیگری هم برای اینکار میارن که اون کم کردن شدت نور لامپ Backlight هست!
حالا مشکلی که اینجا مطرح میشود این است که زمانی که شما در حال تماشای یک تصویر ثابت با کنتراست بالا هستید ممکن هست قسمتی از این تصویر تیره و قسمتی فوق العاده روشن باشد (مثلا یک صفحه کاملا مشکی با نوار کاملا سفیدی در مرکز) با توجه به تکنیکی که LCD ها برای ایجاد نور و رنگ با لامپ Backlight دارن ایجاد حد تعادل در شدت نور به نحوی که تصویر روشنایی خودش رو از دست ندهد و در همان زمان سطوح مشکی عمیقی رو هم تولید کند دقیقا مانند روشی است که برای گرفتن نویز در نوارهای کاست قدیمی مورد استفاده قرار میگرفت نتیجتا این پروسه مقدار زیادی از عمق تصویر رو در دو طرف ماجرا ازبین میبره و به نوعی مانند یک شمشیر دولبه عمل میکنه که هم از شدت درخشش پنل کم میکنه هم اینکه نمیتونه به اندازه کافی رنگ سیاه عمیق تولید کنه (یکی از موارد اصلی ضعف LCD ها نسبت به پلاسماها)
از آنجایی که در LED پنلها از تعداد زیادی LED به عنوان نور پشتی استفاده میشود میتوان این عمل را به صورت منطقه ای ایجاد کرد یعنی اینکه LED هایی که در پشت قسمت تاریک تصویر قرار گرفته اند کم نور تر از سایر قسمتهای تصویر میشوند ولی این عملکرد نکات منفی دیگری هم دارد چون به دلیل کاسته شدن از یکپارچگی شدت نور پشتی قسمتهایی از تصویر دچار کم نوری و پر نوری میشود البته ممکن است این عملکرد منفی در تصاویر ساده مثل مثالی که براتون زدم زیاد به چشم نیاد ولی در تصاویر با پیچیدگی بیشتر صد در صد نمود بیشتری پیدا میکنه به خصوص در فیلمهای سینمایی با نماهای پیچیده.
به همین دلیل هست که LED پنلها با وجود اینکه مشکی عمیق تیر در کل نسبت به LCD های معمولی تولید میکنن ولی به وجود آمدن مشکلاتی از جمله از بین رفتن یکپارچگی نور صفحه نمایش و تاری در حرکات سریع و نماهای تاریک در عمل اونهارو پشت سر LCD ها نگه میداره.
اما در پلاسما پنلها به علت عدم وجود نور پشتی برای تولید رنگ و شدت روشنایی و از اونجایی که پیکسلها خودشون تولید نور میکنن با مشکلات فوق العاده کمتری در ایجاد مشکی و سطوح تیره روبرو هستن به همین دلیل میزان کنتراست در پلاسماها بسیاری واقع گرایانه تر از LCDها و LED هاست و در عمل یک تشابه اسمی وجه مشترک اونهارو تشکیل میده.
علی القاعده هدف از توضیح این مطالب این بود که به هنگام خرید یک HDTV صرفا به عددی که سازنده به عنوان نسبت کنتراست اعلام میکنه بسنده نکنید و مسائل مهمی رو مثل نوع تکنولوژی و نقاط ضعف و قدرت اون هم در نظر بگیرید.
به خصوص اینکه در کشورهای جهان سوم به دلیل گردش کندتر اطلاعات نسبت به کشورهای مدرن برخی سازنده ها نهایت استفاده رو از این اعداد و ارقام میبرن!!!
