نقش يك پروتكل اينترنتي - Ipv6
نقش يك پروتكل اينترنتي : چگونگي ايجاد IPv6
نقش يك پروتكل اينترنتي
با تغيير ماهيت اينترنت و شبكه هاي تجاري، IP موجود كه ستون فقرات شبكه هاي TCP/IP را تشكيل مي داد رو به منسوخ شدن و كهنگي مي رفت.در گذشته از اينترنت براي انتقال فايل ها، نامه هاي الكترونيكي و دسترسي از راه دور به وسيله Telnet استفاده مي شد اما امروزه در اينترنت شاهد فزوني برنامه هاي صوتي و تصويري ، نرم افزارهاي كاربردي توانمند هستيم كه باعث جلب محبوبيت و جذابيت وب شده اند. كمپانيها با ايجاد شعبه هاي مختلف مجموعه اي از محيط هاي Client/Server تحت شبكه به وجود آوردند كه باعث افزايش روز افزون اينترانت ها شد، تمام اين توسعه ها باعث كاهش تواناييهاي شبكه هاي بر پايه IP شده و شبكه ها نياز به پشتيباني ترافيك هاي فوري ، كنترل انعطاف پذيري تراكم ترافيك ها و ايجاد خصوصيات امنيتي پيدا كردند، اين توسعه و نيازها موجب به اتمام رسيدن طول عمر آدرس دهي هاي موجود طبق IPv4 شد.
خيلي زود آدرس دهي جديدي جايگزين آدرس دهي قديم شد كه IPv6 نام گرفت. آدرس دهي Ip باعث ايجاد ارتباط سيستم ها از طريق شبكه هاي مختلف مي شود در نتيجه كليه ايستگاه ها و مسيرياب ها به داشتن يك آدرس ملزم مي شوند تا به ايجاد ارتباط بين آن ها منتهي شود.
Router (مسير ياب) بايد قادر باشد اطلاعات شبكه هاي مختلف را با ساختارهاي مختلف انتقال داده و به مقصد مورد نظر بفرستد، اين امر مستلزم فراهم آوردن سرويس هاي زير مي باشد:
· نماي آدرس دهي : همه شبكه ها از يك ساختار هماهنگ براي آدرس دهي استفاده نمي كنند به عنوان مثال يك شبكه IEEE 802.3 با 16bit or 48bit فضاي آدرس دهي ، يك شبكه X.25 با 12 Digit decimal آدرس دهي و...
· بزرگترين اندازه بسته هاي اطلاعاتي : بسته های اطلاعاتی يک شبکه ممکن است به قسمتهای کوچک تر تقسيم شده تا قابل انتقال به شبکه های ديگر باشد « به اين عمل fragmentation مي گويند» به عنوان مثال بزرگترين اندازه بسته های اطلاعاتي برای شبکه های Ethernet 1500بايت می باشد برای شبکه های X.25 1000 است در اين صورت مسيرياب بايد برای انتقال اطلاعات از شبکه های Ethernet به شبکه های X.25 بسته های اطلاعات را به 2 قسمت تقسيم کند.
· رابط هاي شبكه Interfaces)) :ارتباط دهنده های سخت افزاری و نرم افزاری در شبکه های مختلف متفاوت می باشد که مسيرياب بايد قدرت تشخيص اين اختلافات را داشته باشد.
· قابليت اطمينان : سرويسهاي مختلف يك شبكه ممكن است از ابتدا تا انتها به صورت يك سرويس قابل اعتماد در يك حلقه مجازي تا يك سرويس غير قابل اعتماد قابل تغيير باشند. عملكرد يك مسرياب نبايد وابسته به قابليت اعتماد يك شبكه باشد.
در نتيجه اين IP مطمئن نيست چون درستي رسيدن اطلاعات را تضمين نمی کند و مسووليت سالم رسيدن بسته های اطلاعاتي را به پروتکل لايه بالايي (TCP) می سپارد به اين شکل Error recovery توسط TCP صورت می پذيرد اين امر تا حد زيادی قابليـت انعطاف پذيری را فراهم می آورد.
ايجاد يك پروتكل جديد:
وقتي اينترنت روزبه روز رشد کرد و نقايص IPv4 بيشتر آشکار شد برای پاسخ به نيازهای جديد می بايست راهی انديشيده می شد درنتيجه اين درخواست ها IETF ..... در سال 1992 اولين طرح خود را به عنوان IP جديد ارائه داد که پس از طراحی نهايي در سال 1994 بيرون آمد که بعد از آن تغييراتی روی آن داده شد و بالاخره IPv6 نام گرفت. پيشبرد IPv6 بيشتر به خاطر نداشتن محدوديـت های آدرس دهی در IPv4 می باشد که البته اين IP جديد علاوه بر آن قابليت های ديگری هم دارد که به شرح آنها خواهيم پرداخت.
آدرس دهي
با 32 بيت فضای آدرس دهی تنها 2 به توان 32 آدرس مختلف می توان ايجاد کرد که حدود 4 ميليارد آدرس است اين فضای آدرس دهی در اينترنت روبه رشد فضای محدودی است از سال 1980 به بعد دريافتن که ديگر اين مقدار فضا جواب گوی نيازها نيست و در سال 1990 اين مشکل به طور آشکار نمايان شد. دلايل نامناسبی 32 بيـت فضای آدرس دهی به شرح زير می باشد:
· دوساختار از IP Address شامل Net ID و Host ID که راحت و مناسب است اما با فضای آدرس دهی محدود. يك مرتبه كه به شبكه خود تعدادي از آدرسها را اختصاص مي دهيد براي همه شبكه هاي ميزبان نيز مي توانيد از اين آدرسهاي استفاده كنيد. فضاي آدرس دهي براي آن شبكه ممكن است به صورت گسترده اي استفاده شود البته بدون اينكه شما نگران از دست دادن كارايي آن باشيد.
· اين يك تمرين عمومي براي اختصاص دادن تعدادي از آدرس هاي IP به شبكه هايي مي باشد كه به صورت واقعي به اينترنت متصل مي باشند. اين موضوع براي شبكه هاي مخفي اينترنتي كه تعدادي از اين آدرسها را استفاده مي كنند ، امكان پذير مي باشد. اما براي استفاده از آنها كمي ريسك وجود دارد.
· شبکه ها به سرعت رو به افزايش هستند. اغلب سازمان ها چندين Lan دارند. شبکه های بی سيم به تدريج نقش اساسي يافته اند همچنين رشد اينترنت درسالهای آتي رو به انفجار است.
· افزايش استفاده از TCP/Ip در مناطق جديد خواستار IP های خاص (unique ip address) می باشد. مثل ارتباط نقاط الکترونيکی يا کابل تلوزيون گيرنده ها.....
· به طور کلي دادن يک IP به هر ايستگاه کاری ....
برای داشتن اين آدرس ها Ipv6 از 128 بيت فضای آدرس دهی در عوض 32 بيت استفاده می کند و اين امر فضای آدرس دهی را از 2 به توان 32 به 2 به توان 96 می رساند که البته امن تر و مطمئن تر نيز می باشد.
