نکات خواندنی راجع به اتومبیل های F1

سلام . دیدم اکثر بچه های این تاپیک اطلاعاتشون راجع به اتومبیل کامله اما فکر کنم کمتر کسی راجع به خودرو های F1 اطلاعاتی داشته باشه .:20: بنابراین گفتم باهم بیش تر با این ماشین های اعجاب انگیز آشنا بشیم ، منبع هم ویکیپدیاست و سعی کردم قسمت های جالبش رو ترجمه کنم که خیلی طولانی نشه. بین توضیحات هم سعی کردم با سوپر اسپرت هایی که برامون آشناست یه مقایسه ای کرده باشم :

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

موتور :

همانطوری که احتمالا تو اخبار شنیده باشین مسئولان فرمولا وان برای کاهش هزینه ها یه سری محدودیت ها برای ماشین ها در نظر گرفتند ، در دهه ی گذشته مثلا موتور استاندارد این ماشین ها یک موتور V10 (ده سیلندر) به حجم 3000 سی سی بوده که دارای حداکثر دور موتور 22 هزار دور در دقیقه بوده و تا بیش از 1000 اسب بخار نیز توان تولید میکرده . اما طبق قوانین جدید موتور این ماشین ها باید از نوع V8 (8 سیلندر ) با 2400 سی سی حجم باشه . عموما بین 700 تا 780 اسب بخار توان دارند. (لامبورگینی مورسیه لگو 630 اسب بخار یا بوگاتی ویرون 1001 اسب بخاره). دور موتور نیز نباید از 18000 تجاوز کنه . طبق آخرین قوانین هر تیم حق داره هر فصل از حداکثر 8 موتور استفاده کنه ( موتور ها تعویض میشن ، به همین علت این ورزش به عنوان پر خرج ترین ورزش شناخته میشه ، یک اتومبیل فرمولا وان تا 7 میلیون دلار قیمت داره !!!)

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سوخت :

سوخت این اتومبیل ها همون بنزینه فقط با نسبت کنترل شده ی بسیار دقیق که توسط مسئولان فرمولا وان قبل و حین مسابقات چک میشه (مثل تست دوپینگ ! ) . از نظر مصرف سوخت عموما صدی 75 لیتر بنزین میسوزونند. ( مقایسه با بوگاتی ویرون : ویرون در شهر صدی 29 ، در جاده صدی 18 و وقتی با حداکثر سرعت 408.5 کیلومتریش حرکت میکنه صدی 78 لیتر بنزین میسوزونه)

جعبه دنده :

از جعبه دنده ی نیمه اتوماتیک سکوئنشال استفاده می کنند ، استفاده از جعبه دنده با ضرایب متغیر چند وقتیه که ممنوع شده. دنده ها توسط پدال های پشت فرمان عوض میشوند . این ماشین ها دیفرانسیل عقب هستند و داری 6 یا 7 دنده ی جلو و 1 دنده عقب هستند . زمان تعویض دنده ها چیزی حدود 0.05 ثانیه است .
طبق قوانین گیربکس ها باید حداقل 4 مسابقه ی پیاپی بدون تعویض باقی بمونند ، البته بین مسابقات می توان بنا به صلاح دید ضرایب دنده رو عوض کرد. تعویض زودتر از موعد جعبه دنده جریمه ای معادل 5 پله سقوط در جایگاه شروع مسابقه رو در پی داره.

بدنه :

جنس بدنه از فیبر کربنه . بنا به قانون کمترین وزن خودرو به همراه سوخت و راننده اش باید 605 کیلوگرم باشه . عموما خود بدنه در حدود 400 کیلوگرم وزن داره بنابراین برای افزایش وزن باید مواد اضافی به کار برده شود . این موضوع به طراحان کمک می کنه که مواد رو طوری نصب کنند که خودرو بهترین بالانس موجود رو فراهم کنه . خودرو از لحاظ آیرودینامیکی بشتر برای شتاب طراحی مشه تا سرعت ( به این موضوع بعدا خواهیم پرداخت).

فرمان :

فرمان نقش مهمی در خودرو داره ، راننده میتونه از طریق فرمان خودرو دنده عوض کنه ، دور موتور رو محدود کنه ، مخلوط هوای ورودی رو تنظیم کنه ، فشار ترمز ها رو تنظیم کنه و با واحد کنترل تماس بر قرار کنه. اطلاعاتی شامل دور موتور ، دنده ، سرعت و laptime روی فرمان اتومبیل نمایش داده میشه . قیمت فرمان حدود 31 هزار دلار (30 ملیون تومان) ـه از جنس فیبر کربنه و حدود 1.3 کیلوگرم وزن داره.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ترمز ها :

یک خودروی F1 معمولی میتونه از سرعت 100 کیلومتر با طی 17 متر به حالت سکون برسه . ( مقایسه کنید با پورشه 911 توربو که 31 متر رو طی میکنه تا متوقف بشه)
در سرعت های بالا ، ترمز ،شتاب باور نکردنی 5.5g رو پدید میاره .(راننده معادل 5.5 برابر وزنش نیرو احساس می کنه !!) برای مقایسه بوگاتی ویرون که ترمز های عالی داره g 1.3 شتاب منفی ایجاد میکنه . یک خودروی F1 از سرعت 200 کیلومتر در ساعت میتونه طی زمان کوتاه 2.9 ثانیه و طی مسافت 65 متر به حالت سکون برسه !

کارایی :

هر خودروی F1 میتونه در کمتر از 5 ثانیه از سرعت 0 به 160 کیلومتر درساعت برسه سپس ترمز کنه و دوباره به حالت سکون برسه !! طی یک مسابقه ی نمایشی در پیست سیلوراستون بریتانیا یک خودروی F1 مرسدس-مکلارن با یه سوپر اسپرت خیابانی مرسدس مسابقه میده . با دادن یک آوانس 7 ثانیه ای نیز در پایان خودروی F1 برنده میشه !
به علت اینکه اتومبیل ها سر پیچ سرعت بالایی دارند ، راننده ها همواره تمارین ویژه ای جهت تقویت عضلات گردن خود انجام میدن . از اونجایی که اکثر پیست ها در جهت عقربه های ساعته معمولا عضلات یک طرف گردن راننده ها قوی تره !!

همونطوری که قبلا گفته شد این ماشین ها برای شتاب تنظیم شدند نه حداکثر سرعت . سه نوع شتاب وجود داره که در ادامه به بررسی اونها خواهیم پرداخت :

شتاب افزایشی
شتاب کاهشی
شتاب در هنگام دور زدن

شتاب افزایشی : خودروی F1 دارای نسبت توان به وزنی برابر با 1.25 ـه ( مقایسه کنید با بوگاتی ویرون و لامبورگینی مورسیه لگو که این نسبت برای این سوپر اسپرت ها به ترتیب برابر 0.53 و 0.38 است). بنابراین از لحاظ تئوری صفر تا صد این ماشین ها باید زیر 1 ثانیه باشه اما در سرعت های پایین به علت هدر رفتن کشش ، تمام نیروی موتور تبدیل به سرعت نمیشه و صفر تا صد به طور معمول 2 ثانیه است . (بوگاتی ویرون پر شتاب ترین ماشین دنیا : صفر تا صد 2.56 ثانیه) . اما بعد از سرعت 130 کیلومتر بر ساعت موتور شتاب واقعی خودش رو نشون میده به طوری که به عنوان مثال اعداد اعجاب انگیز زیر برای خودروی فرمولا وان رنو است :

0 تا 100 : 1.7 ثانیه
0 تا 200 : 3.7 ثانیه
0 تا 300 : 8.6 ثانیه ( ویرون در این مدت دقیقا به سرعت 240 کیلومتر در ساعت میرسه)

شتاب کاهشی : همونطوری که قبلا گفته شد تا حتی بین 5.5g تا 6g نیز میرسه . در سال 2007 ، مارتین براندل خودروی ویلیامز تویوتا رو تحت ترمز شدید ، آزمایش کرد و در پایان اعلام کرد چنان فشاری به ریه هاش وارد شده که ناخودآگاه هوای درون ریه اش بازدم شده به بیرون !

شتاب در هنگام دور زدن : در یک پیست حداکثر سرعت معمولا بیش از 330 نمیشه و رکورد در پیست مونزا بوده که 360 کیلومتر در ساعت رسیده . در هنگام دور زدن با سرعت های کمی مانند 70 تا 100 کیلومتر معمولا شتاب g 2 ایجاد میشه . در 210 کیلومتر در ساعت شتاب دور زدن به 3g میرسه ، و اما بالاترین رکورد در پیست سوزوکا بوده که شتاب به 5 تا g 6 هم رسیده . مقایسه کنید با حداکثر شتاب جانبی قابل تحمل در اتومبیل هایی مانند لامبورگینی مورسیه لگو و فراری انزو که برابر 1.01g می باشد ! اتومبیل های فرمولا وان در هنگام پیچ سرعت های باورنکردنی ای دارند ، به عنوان مثال در یک پیچ 190 درجه در پیست استانبول پارک حتی سرعت 285 کیلومتر در ساعت هم ثبت شده که این به معنی تحمل شتاب جانبی g 5.5 برای مدت 7 ثانیه است !!!!! :18:

حداکثر سرعت :
همونطوری که قبلا گفته شد از این اتومبیل ها به دو دلیل تاپ اسپید خیلی بالایی نمی بینید : 1- به علت اینکه مسیر کاملا مستقیم در طول یک پیست بسیار کوتاهه و 2- اینکه این خودروها اصولا برای حداکثر شتاب طراحی شده اند و نه حداکثر سرعت . بنابراین در سال 2006 رکورد سرعت در یک پیست 300 کیلومتر در ساعت بوده . در پیست مونزا هم همونطوری که گفته شد 360 کیلومتر نیز ثبت شده . البته تیم BAR Honda ماشین رو برای حداکثر سرعت تنظیم کرده و در یک پیست مستقیم و نه در مسابقه به حداکثر سرعت 413 کیلومتر در ساعت رسیده . ( حداکثر سرعت ثبت شده ی بوگاتی ویرون : 408.8 کیلومتر در ساعت)

:11:

جالب بود ولی خوبه راجع به تایر ها و حداکثر تعداد مجاز تعویض لاستیک و.. هم صحبت کنید....

تایرها :
عرض تایر های جلو و عقب نباید به ترتیب از 350 و 380 میلیمتر بیش تر باشه . بر خلاف سوخت ، بین تایر های اتومبیل های معمولی و خودروی های فرمولا وان تفاوت زیادی وجود داره . تایر های اتومبیل های معمولی به طور متوسط 80 هزار کیلومتر کارکرد دارند حال آنکه تایر های خودرو های فرمولا وان تنها برای یک مسابقه دووم میارن (کمی بیش از 300 کیلومتر) از سال 2009 تمام لاستیک ها باید بدون عاج باشند ، این لاستیک ها 18 درصد چسبندگی بهتر به جاده ایجاد می کنند.

رانندگان فرمول یک تمرینات بسیار سنگینی دارن و تو هنگام آماده سازی خودشون روزی 5 ساعت تمرین مختلف می کنن
فشاهر راننده تو هر مسابقه چیزی بین 2 تا 3 کیلو وزن کم می کنه
فشار جی وارد بر این رانندگان به قدری بالاست که میتونه برای یه فرد عادی خیلی خطرناک باشه

سلام دوست عزيز

مطلبت خيلي عالي بود

البته اين هم بگم كه چه عجب يكي مثل ما پيدا شد كه تا اين حد به فرمولا وان آشنايي و علاقه داشته باشه

و من هم سعي مي كنم كه به اين تايپيك رونق بدم

فعلا

سلام.
دوستان منم مطالبی در مورد این ماشین ها به دست اوردم که در یه قسمت دیگه گذاشتم ولی این جا بزارم بهتره.
الان این جا میزارم.........

یک اتومبیل F1 چگونه کار می کند :

نویسنده : مهندس علی چهارده چریکی
۲۷ تير ۱۳۸۶


بخش اول

آیرودینامیک و شاسی
آیرودینامیک دو وظیفه بسیار مهم در اتومبیل F1 به عهده دارد. یکی اینکه با ایجاد Down Force چسبندگی مورد نیاز یک اتومبیل F1 را به سطح مسیر مسابقه تامین می کند و دیگری اینکه بایستی در جهت کاهش (DRAG) یا همان نیروی مقاومت هوا که باعث کند شدن سرعت خودرو می شود عمل می کند.
بر خلاف خودروهای F1 در دهه 60 میلادی که تنها از باله های جلو و عقب جهت تامین دو هدف ذکر شده استفاده می شود، نسل جدید این خودروها از کوچکترین سطح موجود در بدنه برای بهبود بخشیدن به وضعیت آیرودینامیک استفاده می شود. از سطح مقطع (هندسی شکل) بازوهای سیستم تعلیق جلو گرفته تا شکل آینه های بغل و ساختار باله عقبی در یک خودرو F1 همه این عوامل در ترکیب با هم قادر به تولید نیروی Down Force بمیزان 1 تن در سرعت 150 مایل بر ساعت می باشند که این وضعیت راننده و خودرو در معرض شتاب جانبی تا 5/3 برابر شتاب جاذبه قرار می گیرند به زبان ساده تر اگر فقط وضعیت باله های عقب و جلو را پشت و رو کنید این خودروها به پرواز در می آیند !!!
Diffuser
به کانال هایی گفته می شود ککه هوای عبوری زیر سطح خودرو را به کناره ها هدایت می کند این عمل باعث سرعت جریان هوای عبوری از سطح زیر خودرو می گردد که در واقع در جهت کاهش نیروی عمودی عمل کننده ای است که در جهت عمودی رو به بالا به خودرو وارد شده و تاثیر منفی روی چسبندگی خودرو و به مسیر مسابقه می گذارد.
Dirty Air
این اصطلاح به هوایی گفته می شود که در اطراف شاسی و بدنه یک خودرو F1 در حال حرکت با سرعت بالا ایجاد می شود. اصطلاح کثیف برای معناست ککه چون جریان هوای مغشوش Turbulent امکان ایجاد Down Force را بخوبی ایفا نمی کند.
Balancing Act
طبق یک قانون طلایی در علم آیرودینامیک، هنگامیکه سرعت حرکت سیال افزایش می یابد، فشار سیال کاهش می یابد نحوه طراحی باله های بدنه یک خودرو F1 به گونه ای است که جریان هوای عبوری از زیر خودرو، سرعت بیشتری نسبت به جریان هوای عبوری از روی بدنه دارد. نتیجه وضعیت فوق ایجاد نیروی چسبنگی یا Down Force است که نقش مهمی در متعادل کردن وضعیت حاصل را دارد.
همچنین ما با نیروی Drag یا مقاومت در برابر حرکت نیز مواجه هستیم، هنر طراحان بدنه و مهندسان آیرودینامیک F1 در این است که ضمن ایجاد حداکثر Down Force حداقل Drag را ایجاد کنند.
Tunnel Visia
تونل های باد امروزه یکی از مهم ترین بخش های پشتیبانی در فرمولاوان می باشند. اغلب تیم ها از یک نمونه اتومبیل با ابعاد کوچک استفاده کرده و نتایج آنرا به ابعاد واقعی بسط داده مقایسه می کنند. تیم فراری دارای یک تونل برای خودرو به ابعاد واقعی است. تونل های باد در اصل نزدیک ترین حالت آیرودینامیک ایجاد شده برای خودرو است بدون آنکه خودرو را به پیست مسابقه بفرستید. این تونل دارای یک پروانه بزرگ به قطر 5/2 متر می باشد. این پروانه قادر است جریان هوایی تا سرعت 155 مایل بر ساعت تولید کند. در این حالت مهندسین آیرودینامیک با تغییر زاویه هر قسمت می توانند نحوه چرخش و یا انحراف بدنه خودرو را در سطح مسیر مسابقه پیش بینی کنند. قبل از اینکه خودرو در تونل مورد آزمایش قرار گیرد طراحان و مهندسین فنی تیم با استفاده از برنامه هایی نظیر CAD یا CFD جریان هوای اطراف قسمت های مختلف را شبیه سازی کرده و نهایتا نتایج خود را با اطلاعات بدست آمده از تونل باد مقایسه و نسبت به رفع اشکالات اقدام می کنند.
Front Wing
باله جلو از یک صفحه اصلی که به مخروط دماغه جلوی خودرو متصل است تشکیل شده است. در هر طرف این باله جلو متصلند، وظیفه تنظیم جریان هوای عبوری در اطراف چرخهای جلو را به عهده دارند.
Rear Wing
باله عقب از دو Aero Foil تشکیل شده است. قسمت بالایی که در حقیقت بیشترین میزان Down Force را تولید می کند و تنظیمات آن با توجه به هر مسابقه انتخاب می شود. قسمت پایینی آن وظیفه تولید یک ناحیه کم فشار زیر باله را به عهده دارد که در ترکیب با عمل Diffusers باعث ایجاد ایجاد DF در زیر خودرو می گردد.
Barge Boards
وظیفه این قسمت تنظیم کربن یا متعادل کردن هوای عبوری از روی باله جلو جهت برخورد با کناره های بدنه است.
Splitter
وظیفه این قسمت تقسیم جریان هوای عبوری از زیر سطح خودرو به منظور هدایت آن به سمت سیستم خنک کننده می باشد.
Suspension Arms
گرچه بر اساس قوانین، بازوهای نگهدارنده و سیستم جلوبندی نمی توانند برای تولید DF مورد استفاده قرار گیرند، ولی به هر حال در طراحی آنها کاهش Drag و توانایی هدایت هوا به سمت ورودی رادیاتور همواره مورد نظر طراحان قرار دارد.
Chassis
شاسی های امروزه در اتومبیل F1 بسیار سبکتر و مقام تر از پشتیبان خود می باشند. پنجاه سال پیش شاسی یک خودرو F1 متشکل بود از یک ساختار قاب ـ لوله آلومینیومی که بدنه مثل یک پوسته روی آن پوشیده می باشد. امروزه این ساختار از یک بدنه یک پارچه متشکل از فیبرکربن و ساختار قاب ـ لوله آلومینیومی که بدنه مثل یک پوسته روی آن پوشیده می شد. امروزه این ساختار یک بدنه یک پارچه متشکل از فیبر کربن و ساختار لانه زنبوری آلومینیومی تشکیل شده است. در شاسی های جدید قابلیت فرم پذیری فیبرکربن، طراحان و سازندگان خودرو F1 را قادر می سازد تا آن را هر چه آیرودینامیک تر شکل دهند.



carx1.com

مهم ترین ویژگی فنی اتومبیل فرمول یک:

۶ ارديبهشت ۱۳۸۸



آنچه موجب پیچیدگی بیش از حد اتومبیل فرمول یک می‌شود، عملکردی است که از آن انتظار می‌رود.

این اتومبیل باید بتواند ظرف دو تا سه ثانیه از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برسد و در مواردی در همین زمان، سرعت خود را از بیش از ۳۲۰ کیلومتر در ساعت به یک‌چهارم برساند. اتومبیل فرمول یک همچنین باید بتواند با سرعت بیش از ۲۰۰ کیلومتر در ساعت، کمتر از ۶۰ درجه و با سرعت حدود ۱۰۰ کیلومتر در ساعت بیش از ۱۳۰ درجه تغییر مسیر بدهد.

موتور و جعبه‌دنده

موتورهای هشت سیلندر فرمول‌یک (۲۴۰۰ سی‌سی حجم) به قدرت‌هایی بیش از ۷۱۰ اسب‌بخار دست یافته‌اند اما از سال 2007 دور موتور به ۱۹ هزار دور در دقیقه محدود شده است. این در حالی است که وزن موتور کمتر از ۹۰ کیلوگرم است و وزن کل اتومبیل باید کمتر از 605 کیلوگرم باشد. به‌عنوان مقایسه یک موتور اتومبیل‌های طراحی شده برای مصارف عمومی ممکن است حدود ۲۰۰۰ سی‌سی حجم، ۱۳۰ اسب بخار قدرت و دور موتوری معادل ۶ هزار دور در دقیقه داشته باشد.

البته از آنجا که هدف اصلی موتور فرمول یک تولید حداکثر سرعت است، مصرف آن به بیش از ۶۰ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر هم می‌رسد، در حالی‌که اتومبیل معمولی کمتر از ۱۰ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر مصرف دارد.

جعبه‌دنده، یکی از پیچیده‌ترین اجزای اتومبیل فرمول یک محسوب می‌شود. بیش از ۲۰۰ سنسور وضعیت موتور را می‌سنجند و با استفاده از ابزارهای کمکی، بهترین زمان برای تغییر دنده را مشخص می‌کنند. تغییر دنده به‌وسیله پدالی انجام می‌شود که پشت فرمان به نحوی نصب شده که راننده با فشار انگشتان می‌تواند دنده را عوض کند.

در دو فصل اخیر، تکنولوژی ساخت جعبه‌دنده به اندازه‌ای تغییر کرده است که تغییر دنده در داخل جعبه دنده در زمانی در حد چند هزارم ثانیه انجام می‌شود.

برای به حرکت درآوردن اتومبیل در دنده یک (هنگام آغاز مسابقه) هم از پدالی مشابه پشت فرمان اتومبیل استفاده می‌شود که حکم کلاچ را دارد.

شاسی

ساخته شده از فیبر کربن است و از آنجا که بر اساس قوانین نباید در عملکرد آیرودینامیک اتومبیل تاثیر داشته باشد، کف آن صاف است. این قطعه انعطاف‌پذیر با وزنی حدود ۳۰ کیلوگرم، باید بتواند فشار متناوب آیرودینامیک را تحمل کند که گاه معادل دو تن وزن می‌شود. در عین حال، چون راننده عملا در داخل شاسی می‌نشیند، قسمت عمده‌ای از ایمنی راننده به استقامت شاسی بستگی دارد.

بدنه

اتومبیل‌های معمولی، تنها به دلیل ضعیف بودن موتور نیست که نمی‌توانند در سرعتی نزدیک به سرعت اتومبیل فرمول یک حرکت کنند. جریان هوایی که در زیر بدنه ماشین در سرعت‌های بالا ایجاد می‌شود به حدی قوی است که می‌تواند اتومبیل را به هوا پرتاب کند. از این رو است که طراحی بدنه اتومبیل فرمول یک را، به بال هواپیما تشبیه می‌کنند؛ البته در جهت معکوس. شکل بدنه، هوا را به بالا و اتومبیل را به پایین می‌راند و در نتیجه باعث چسبیدن اتومبیل به زمین در سرعت‌های بالا و در پیچ‌ها می‌شود.

این طراحی به حدی موثر و کارآمد است که بر اساس محاسبات، اتومبیل فرمول‌یک می‌تواند روی سقف یک تونل حرکت کند بدون آنکه به زمین بیفتد. نقش دیگر بدنه، راندن بخشی از هوای اطراف به سمت رادیاتورهای اتومبیل جهت خنک کردن موتور و سیستم‌های هیدرولیک است.

سیستم فنربندی

مانند اتومبیل‌های عادی، کار این سیستم ثابت نگه داشتن فاصله کف اتومبیل با زمین و جذب ارتعاشات است اما در حالی‌که سیستم فنربندی اتومبیل معمولی، محدوده حرکتی تقریبا ۳۰ سانتی‌متری ایجاد می‌کند. در اتومبیل فرمول یک، این محدوده حرکت به سه سانتی‌متر در چرخ‌های جلو و شش سانتی‌متر در چرخ‌های عقب کاهش می‌یابد. برخلاف اتومبیل‌های عادی، قرار نیست که این سیستم در اتومبیل‌های فرمول‌یک، اسباب راحتی راننده را فراهم کند. سیستم فنربندی قابل تنظیم است و مثلا در هوای بارانی، امکان انعطاف‌پذیری بیشتر به سیستم داده می‌شود.

لاستیک و ترمز

در حالی‌که لاستیک اتومبیل‌های معمولی بیش از ۱۵هزار کیلومتر کار می‌کنند، لاستیک اتومبیل فرمول‌یک به‌گونه‌ای ساخته شده که حداکثر ۲۰۰ کیلومتر کار کند. در این لاستیک‌ها ترکیبات کربن، گوگرد و روغن به کار گرفته شده که هرچه میزان روغن بیشتر باشد، لاستیک نرم‌تر خواهد شد.

لاستیک‌ها باید حرارتی بین ۹۰ تا ۱۱۰ درجه سانتی‌گراد داشته باشند نتیجتا پیش از آغاز مسابقه، درجه حرارت آنها را به‌وسیله پتوهای برقی مخصوص در ۹۰ درجه ثابت نگه می‌دارند. سیستم ترمز اتومبیل فرمول‌یک، به سیستم ترمز اتومبیل‌های معمولی شباهت بسیاری دارد اما استفاده از سیستم‌های مانع از قفل شدن مجاز نیست. دیسک ترمز از فیبر کربن ساخته شده و (بسته به پیست‌های مختلف) در درجه حرارت بین ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ درجه سانتی‌گراد عملکرد مطلوب دارد و به‌وسیله هوا خنک می‌شود. عمر دیسک ترمز در حد ۸۰۰ کیلومتر است.

فرمان و سیستم هدایت

فرمان یک اتومبیل فرمول‌یک، وظیفه‌ای بسیار بیشتر از تعیین جهت حرکت اتومبیل را بر عهده دارد.

از فرمان که برای ورود و خروج راننده از جای خود بیرون آورده می‌شود، برای کنترل حدود ۱۲ مشخصه مختلف عملکرد اتومبیل استفاده می‌شود.

ساخت هر فرمان حدود ۴۰ هزار دلار هزینه در بر دارد و به‌وسیله دکمه‌های روی فرمان، راننده می‌تواند مایعات بنوشد (قمقمه از طریق یک لوله به داخل کلاه ایمنی متصل است)، با مسؤولان فنی تیم از طریق رادیو صحبت کند، مسابقه را شروع کند و تنظیمات مربوط به سیستم کنترل کشش و موتور را تغییر دهد. اتومبیل فرمول‌یک، مجهز به سیستم هدایت هیدرولیک است؛ نیم دور چرخش فرمان برای تغییر جهت حرکت اتومبیل در یک پیچ ۹۰ درجه کافی است.


carx1.com