[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
"آکا آکی" شما و دوستتان را به هم پیوند می‌دهد، اگر حداکثر در فاصله‌ی یک کیلومتری از او باشید
فکرش را بکنید، توی کافه تریا یک نفر پشت میز مقابل نشسته است. با خودتان فکر می‌کنید، چه خوب می‌شد، اگر بدون این‌که با او حرف بزنم و او بداند، می‌دانستم، اسمش چیست؟ چه‌کاره است؟ با کمک "آکا آکی" همه‌ی این کارها شدنی است.
این ایده، یعنی مکان‌یابی و گرفتن اطلاعات در مورد رهگذری که از کنارمان عبور می‌کند یا کسانی که می‌شناسیم و ارتباط میان‌کنشی (اینتراکتیو) با آنان، بدون در دسترس بودن کامپیوتر، برای نخستین بار به سر رومن هنزلر و دار و دسته‌اش زد. سال ۲۰۰۸ بود و این گروه باید موضوعی برای پایان‌نامه‌ی گروهی مقطع دیپلم (معادل لیسانس و گاه فوق لیسانس ایران) برمی‌گزید.
از سال ۲۰۰۶ پای جامعه‌های مجازی اجتماعی به اینترنت باز شده بود. سایت‌هایی مانند فیس بوک (Facebook) این امکان را به هر کاربری می‌دادند که با باز کردن یک صفحه‌ی مجازی برای خودش، جامعه‌ی کوچکی بسازد از دوستان و آشنایانش و با آنها در تبادل مستمر باشد، عکس و ویدیو و متن در صفحه‌اش بگذارد، برای دوستانش از همان‌جا ایمیل بفرستد، گروه‌های موضوعی بنا کند و در مورد نوشته‌ها و عکس‌ها و فیلم‌های هم‌قطارانش نظر دهد و با آنها که "On" هستند، چت کند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
"فیس بوک" یکی از چندین جوامع اجتماعی مجازی. صدها هزار ایرانی عضو فیس بوک‌اند
در این جوامع مجازی با باز کردن صفحه، کوچک‌ترین تحرکات در صفحه‌های دیگر دوستان روی صفحه‌ی کاربر فهرست می‌شود. اما برای انجام تمام این اینتراکسیون‌ها، داشتن یک وسیله ضروری بود و هست: کامپیوتر. بگو عضو "آکا آکی هستی" تا بگویم کیستی
اما رومن هنزلر و دوستانش این‌بار می‌خواستند بدون کامپیوتر در کوچه و خیابان، در سالن غذاخوری دانشگاه، در اتوبوس و در کافه تریا هم با این جامعه در ارتباط باشند و پای جامعه‌های اجتماعی مجازی (social Networking) را به زندگی واقعی باز کنند.
آوریل سال ۲۰۰۸ این ایده عملی شد. برنامه‌ی Aka- aki به بازار آمد. Aka-aki نرم‌افزاری است که مثلاً روی موبایل می‌توان آن را نصب کرد. با نصب این نرم‌افزار می‌توان پروفایل دیگر کسانی که در Aka-aki عضو هستند و در آن لحظه در شعاع یک کیلومتری کاربر در رفت‌و آمدند را نگریست، با آنها ایمیل و خبر رد و بدل کرد و حتی "بلاگید". به این ترتیب دوستان‌مان در جریان تازه‌ترین رویدادها قرار می‌گیرند و امکان دوست شدن با کاربری که روبرویمان نشسته ونمی‌شناسیمش، ایجاد می‌شود. "آکا آکی" یعنی اینتراکسیون با انسان‌هایی که می‌شناسیم و می‌خواهیم بشناسیم در تمام ساعات روز.
آکا آکی چگونه عمل می‌کند؟
"آکا آکی" همان استانداردهایی را رعایت می‌کند که کاربران جامعه‌های مجازی با آن آشنا هستند. تنها فرقش با آنها این است که برای استفاده از آن نیازی به کامپیوتر نیست. "آکا آکی" در حقیقت اولین شبکه‌ی اجتماعی مجازی متحرک (mobile social Networking) است.
این برنامه در ابتدا از تکنولوژی بلوتوث (Bluetooth) استفاده می‌کرد. با کمک بلوتوث "آکا آکی" می‌توانست در شعاعی به اندازه‌ی ۲۰ متر کاربران را شناسایی کند. اکنون اما با ترکیبی از تکنولوژی‌های گوناگون عمل می‌کند: بلوتوث، W-Lan ، GPS یا Cell-ID.
به این ترتیب شعاع شناسایی و مکان‌یابی دستگاه‌های همراه و انتقال داده به یک کیلومتر افزایش یافته است. مسلما برنامه‌ی "آکا آکی" این امکان را در اختیار کاربر قرار می‌دهد که خود را پنهان کرده و به عنوان "ناشناس" ردیابی شود. اما کاربران این برنامه مطمئناً به دنبال ارتباط با انسان‌های اطرافشان هستند نه "قایم شدن".
"آکا آکی" قابل نصب بر روی همه‌ی انواع تلفن‌های همراه است. این برنامه و استفاده از آن رایگان است. پرداخت هزینه‌ی انتقال داده‌ها به شرکتی که خدمات تلفن همراه را ارائه می‌کند، شاید تنها هزینه‌ای باشد که در برخی مواقع باید از سوی کاربر تقبل شود.
این "اختراع"، جایزه‌ی Web-Oscar را برای مبتدعانش به‌ارمغان آورد. ارائه‌ی خدمات دیگر از طریق این برنامه، برای مثال بازی‌هایی که امکان بازی دو کاربر را جداگانه ولی با هم میسر کند، از جمله ایده‌های جدید مؤسسان "آکا آکی" است. تا ماه مه سال ۲۰۰۹، دویست هزار نفر به شبکه‌ی "آکا آکی" پیوسته‌اند. رومن هنزلر و همکارانش اما پیش‌بینی می‌کنند که شمار اعضای این شبکه در کشورهای گوناگون به نحو برق‌آسایی افزایش یابد.
نویسنده: آذین حیدری‌نژاد
