آیا تزار، اینترنت را به آتش می‌کشد؟
آیا تزار، اینترنت را به آتش می‌کشد؟
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
فناوری - تزار امنیت مجازی، فرماندهی مقابله با حملات تروریستی به فضای مجازی کاخ سفید را برعهده می‌گیرد
فریبا فرهادیان: این روزها بحث داغ کاخ سفید بر سر ارتقای سیستم‌های امنیتی سایبر است. چندی پیش باراک اوباما، رییس‌جمهور آمریکا که یکی از شعارهای مهم تبلیغاتی‌اش «تامین امنیت بخش‌های حساس کامپیوتری در ساختار مدیریت آمریکا» بود، در پی اثبات حرفش خانم ملیسا هاتاوی را به سمت معاونت امنیت مجازی خود برگزید تا به امور امنیت سایبر رسیدگی و خط مشی‌هایی جدیدی برای مقابله با حملات سایبر تعیین کند.
شاید دلیل اصلی اوباما برای ایجاد چنین پستی در کاخ سفید، انواع حملاتی است که از بدو ورود به خانه جدیدش با آن‌ها روبرو شده است. به گزارش بی‌بی‌سی، اولین حمله دقیقا پس از انتخاب او به سمت ریاست‌جمهوری آمریکا روی داد؛ هکرها بلافاصله اقدام به ارسال ای‌میل‌های فیشینگ و آلوده کردن رایانه‌ها به نوعی کرم اینترنتی خطرناک کردند. نامه‌های ارسالی این هکرها با استفاده از عنوان فریبنده «باراک اوباما از پذیرش پست ریاست‌جمهوری امتناع کرد»، کنجکاوی کاربران را برمی‌انگیخت و وقتی این افراد متن نامه را می‌خواندند، راهنمایی می‌شدند که برای دریافت اطلاعات تکمیلی به سایت اوباما مراجعه کنند. اما آدرسی که در این ایمیل‌ها برای سایت اوباما درج شده بود، آدرسی واقعی نبود و کاربر را به سایتی مخرب که اطلاعات را به‌سرقت می‌برد، هدایت می‌کرد. حمله اخیر هکرها و سرقت اطلاعات محرمانه مربوط به یکی از هواپیماهای جنگی آمریکا نیز مورد دیگری بود که ذهن اوباما را بیشتر درگیر این ماجرا کرد.
تزار کیست؟
تزار امنیت سایبر آمریکا، منصبی است که پس از 11 سپتامبر در کاخ سفید ایجاد شد. گرچه این سمت در ابتدا موقتی بود، اما این روزها باراک اوباما تصمیم گرفته است به خاطر بحران مالی ملی و بین‌المللی و نیز نقش اساسی اینترنت در زندگی اجتماعی افراد، این منصب را به جایگاهی دائمی تبدیل کند. سیاست در پیش گرفته شده برای تزار، این است که شخص انتخاب شده باید آن‌قدر قدرت داشته باشد که بتواند زیرساخت‌های لازم را ایجاد کند و کار را با قدرت فراوان پیش ببرد.
لیسیل فرانس، نایب رییس سیاست جهانی و فناوری اطلاعات درTechAmerican یکی از افرادی است که این پست جدید را مهره اصلی تغییردهنده بازی می‌داند. او با اشارده به حساسیت اوباما در این زمینه می‌گوید: «رییس‌جمهور آمریکا به این موضوع به چشم یکی از 3 موضوع مهم امنیتی کشور می‌نگرد، بنابراین نباید طوری آن را اداره کرد که سرانجامش شکست باشد».
تیم ماتر، رییس امنیت شرکت RSA هم ضمن هشدار نسبت به راحت نبودن این شغل می‌گوید: «این‌که قصد داریم امنیت سیستم‌هایی را که زندگی روزانه‌مان به آن‌ها متکی است، ارتقا دهیم، شانس بسیار بزرگی است؛ اما باید دانست که درست انجام دادن این وظیفه به چند دلیل کار بسیار سخت و مشکلی است». وی حجم بالا و پیچیدگی‌های سیستم‌ها و این که فناوری و نوع تهدیدها بسیار سریع‌تر از تغییر زیرساخت‌ها تغییر می‌کنند را به عنوان دلایل سختی این شغل برشمرد.
در کنفرانسی که اخیرا در موضوع تامین امنیت فضای سایبر برگزار شد، جین کیت الکساندر، مدیر آژانس امنیت ملی و رییس سرویس امنیت مرکزی آماری هشدار دهنده از مشکلی که باید با آن دست و پنجه نرم کنند، ارائه کرد. او گفت هرروز 210 میلیارد ای‌میل ردوبدل می‌شود؛ گروه‌های تروریستی در چهارهزار وب‌سایت فعالیت می‌کنند؛ در هر 24 ساعت 32هزار حمله سایبر رخ می‌دهد و روزانه بیش از یکصد سازمان جاسوسی خارجی سعی دارند به سیستم‌های آمریکایی نفوذ کنند! در کشوری که هرکاری از طریق اینترنت انجام می‌گیرد، رخنه در امنیت سایبر می‌تواند بر کل کشور تاثیر نامطلوب بگذارد.
بنجامین جان، نایب‌رییس فناوری شرکتResearch Cryptography که شرکتی پیشرو در حل مشکلات امنیتی اطلاعات است، یکی از طرفداران ایجاد این منصب جدید است. او با تاکید به توجه بیشتر دولت به استانداردها و آموزش‌های مفید در موضوع امنیت می‌گوید: «کشور نیاز به آموزش واقعی به افراد شاغل در این زمینه دارد تا بتوانند کار بهتری ارائه دهند و کمک کنند استانداردهای لازم در کار رعایت شود. نباید تنها وقتی بحرانی رخ می‌دهد، به فکر همکاری بیفتیم».
گرگ در لباس گوسفند
درحالی‌که نیاز به امنیت شبکه به موضوعی بسیار مهم و غیر قابل انکار در جامعه آمریکا تبدیل شده، منتقدانی هم هستند که از داغ شدن این موضوع ابراز نگرانی کرده و از آن به «گرگی در لباس گوسفند» تعبیر کرده‌اند.
جان وایت‌هد، موسس و رییس موسسه راترفورد یکی از این مخالفان است. او معتقد است این کار قرار است برای حفاظت آمریکا در برابر نسل جدید حملات تروریستی، یعنی حملات سایبر، انجام شود؛ اما تنها اتفاقی که در نهایت رخ خواهد دادریال این است که دولت را قادر می‌سازد خودش را از حصار فناوری‌ای که در آن گرفتار شده، نجات دهد.
