نگاهی به درون کهکشانی با فاصله‌ی 13 میلیاردی
با استفاده از اطلاعات بدست آمده از تلسکوپهای پر قدرت که توسط چشمان نزدیک به مادون قرمز کار میکنند، اختر شناسان موفق به ساخت فیلمی شده اند این فیلم به شما این امکان را میدهد به کهکشانی بروید که در فاصله سیزده میلیون سال نوری از زمین قرار گرفته است. کهکشانی بنام(ان جی سی 253) کهکشانی فعال پر از زایشگاه های اختری جوان، حجیم وغبار آلود .
خوزه آنتونیو آکوستا پالید وعضو انجمن دانشکده اختر شناسی از جزایر قناری اسپانیا، گفت : احتمال میدهیم که این زایشگاههای فعال حاوی هزاران ستاره است که در حال بیرون آمدن از پیله غبارآلود خویش هستند.
کهکشان ان جی سی 253 پس از کسب اطلاعاتی در مورد فعالیت ستارگانش ،اینک به عنوان کهکشانی حاوی ستاره های زاینده شناخته شده است. هر ناحیه روشن میتواند حاوی صدها هزار ستاره جوان و روشن باشد و در مرکز کهکشان به عنوان یک نقطه آشنا و برجسته پدیدار شود. ( ماکتی مجازی همچون کهکشان راه شیری با سیاهچاله هایی حجیم )
اختر شناسان در NACO برای مطالعه جزییات این کهکشان که یکی از روشن ترین و غبارآلود ترین کهکشان های مارپیچی در فضاست، ازیک دستگاه انطباقی بسیار تیز بین در تلسكوپی بسیار بزرگ با نام VLT استفاده کردند این دستگاه جهت بررسی اثرات نامشخص اتمسفر زمین، مورد استفاده قرار میگیرد. اما سبب ناامیدی اختر شناسان میشود زیرا تصاویر را مه آلود و تار میکند این دستگاه انطباقی نصب شده در تلسکوپ به هنگام عملکرد چنان تصویری شفاف و واضح ایجاد میکند که گویی تلسکوپ در فضا قرار دارد. (Adaptive Optics (AO) )
این تلسکوپ اجرامی را که تنها در فاصله یازده سال نوری از زمین قرار گرفته مشخص میکند. خوان آنتونیو فرناندز نویسنده ارشد این تحقیقات در این رابطه میگوید" رصد های ما چنان جزییات فراوانی از فضا در اختیار ما قرار میدهد که برای اولین بار میتوانیم این رصدها را با نقشه های کیهانی که توسط تلسکوپهای رادیویی تهیه شده اند مقایسه کنیم."
نفشه هایی که برای بیش از یک دهه وجود داشته اند اختر شناسان توانستند 37 منطقه درخشان را در یک منطقه بسیار کوچک هسته کیهانی یعنی در منطقه ای به اندازه یک درصد از همه کهکشان مشخص کنند. این سه برابر بزرگتر از رصد های قبلی میباشد. اختر شناسان عکسهای تهیه شده از دستگاه انطباقی (Adaptive Optics (AO)) را با اطلاعات کسب شده بسیار بزرگ و تصاویر تلسکوپ فضایی هابل و رصد های رادیویی انجام شده توسط سری بسیار بزرگ (Very Large Array ) و تداخل سنج بسیار بزرگ ترکیب کردند از ترکیب این تصاویر و اطلاعات با طول موج های مختلف نشانه هایی در مورد چگونگی و چیستی این مناطق بدست آوردند. با نگاهی به تمام این اطلاعات اختر شناسان به این نتیجه رسیدند که مرکز صورت فلکی قوس با خمیدگی های فراوان خانه (ان جی سی 253) میباشد. ما میدانیم که در مرکز کهکشان راه شیری صورت فلکی قوس مرکزدرخشان رادیویی و پناهگاه یک ابر سیاهچاله سنگین است در واقع اختر شناسان چیزی را کشف کرده اند که گویی همزاد کهکشان خود ماست.
منبع: آسمان شب
