مطالب بیشتری درمورد تب بدانیم
تب جزئی از مکانیسم دفاعی بدن است. زمانی که
بدنمان با مرضی در حال مقابله است، درجه حرارت
بدنمان بالا می رود. اما چـرا؟ این مقاله را بخوانید تا
به پـاسـخ این سـوال بــرسید و مطالب بیشتری در
مورد تب بدانید.
تب بالا رفتن درجه ی حرارت بدن از حالت نرمال 98.6 درجه ی فارنهایت است. تب بخشی از مکانیسم دفاعی بدن است. زمانی که بدنمان با مرضی در حال مقابله است، درجه حرارت بدنمان بالا می رود. اما چرا؟ تب یکی از علائم بیماری است، تقریباً همه ی انواع بیماری هایی که بشر تاکنون شناخته است. بیماری هایی که در آن ویروس و باکتری ها به بدن تجاوز می کنند و باعث بیماری ما می شوند. اگر سیستم دفاعی بدنمان نباشد که با این امراض مقابله کند، ممکن است حتی جانمان را از دست بدهیم. سرماخوردگی، ورم لوزه، آماس گوش، آنفولانزا، برنشیت، کزاز، سرخک، گوشک، آبله مرغان، ایدز و سینه پهلو همه جزء بیماری های ویروسی و باکتریایی هستند. درجه ی حرارت بدن معمولاً با گذاشتن یک دماسنج زیر زبان به مدت 5 تا 8 دقیقه انجام می گیرد. سایر انواع گرفتن درجه ی حرارت بدن، مقعدی و زیربغلی و یک نوع مخصوص دماسنج که در گوش استفاده می شود هستند.
تب چیز خوبی است. به نظرتان عجیب بود، نه؟ تب واکنش طبیعی بدن نسبت به میکرب است. علائم تب عبارتند از: سرد شدن، درد در تمامی نقاط بدن، بیحالی و سستی، بالا رفتن درجه ی حرارت بدن، قرمز شدن گونه ها، احساس گرمی و سردی و لرز. هنگامی که تب بالا می رود بدن سرد می شود و می لرزد و هنگامی که تب پایین می آید بدن عرق می کند.
علت تب مسئله ی کاملاً پیچیده ای است. خون و سیستم لنفاوی بدن ما گلوبول های سفید خونی می سازند که با امراض مقابله می کنند. زمانی که تعداد گلوبول های سفید خود بالا می رود، برای مقابله با میکرب ها، در تقلا برای از بین بردن و جنگ با ویروس ها و باکتری ها می شوند و با این کار بدن گرم می شود و باعث می شود که درجه حرارت بدن بالا رفته و تب کنیم. هیپوتالاموس در مغز که مکانیسم تنظیم حرارت بدن را بر عهده دارد توسط ماده ی تب آور یا گلوبول های سفید که برای مقابله با امراض ساخته شده اند آسیب می بیند. از اینرو می توانیم بگوییم که تب همان چیزی است که با ویروس ها و باکتری ها مقابله می کند. به همین خاطر درست نیست که تب را یکباره و زود پایین بیاوریم. دمای 100 تا 101 درجه فارنهایت برای بدن خوب است چون نشان می دهد که بدن در حال مقابله با امراض است. اما اگر تب خیلی بالا رفت باید تلاش کرد تا کمی آن را پایین تر آورد. معمولاً برای پایین آوردن تب از آنتی پیرتیک ها یا تب بر هایی از قبیل تیلنول، آسپیرین و امثال آن استفاده می شود. هیچوقت به بچه هایی که محتمل است به آبله مرغان یا آنفولانزا مبتلا شده اند آسپیرین ندهید. ممکن است باعث کشتن آنها شود.
تب 104 یا 105 درجه ی فارنهایت تب بالا به حساب می آید. تب بالای 105 درجه هم ممکن است باعث صدمه زدن به سیستم عصبی بدن شود. زمانی که بدن تب دارد، هرچند که مشغول کمک کردن به بدنتان برای از بین بردن میکرب هاست، اما احساس بدی دارید. برای کاهش ناراحتی معمولاً از درمان هایی مثل گذاشتن حوله خیس سرد روی پیشانی استفاده می شود. در اینگونه مواقع از دوش آب گرم جداً خودداری کنید چون دمای بدنتان را بالاتر خواهد برد. سعی کنید در این مواقع نوشیدنی ها و آبمیوه های خنک بنوشید تا آب بدنتان تامین شود. از نوشیدن نوشیدنی های الکلی جداً پرهیز کنید. روی بدن فرد را با پتویی سبک بپوشانید تا از سرد شدن او جلوگیری شود.
در برخورد با بیماری های التهابی مثل ورم مفاصل و سرطان خون که بدن گلبول های سفید بی مصرف تولید می کند نیز فرد دچار تب می شود ولی این گلبول ها توانایی مقابله با امراض و میکرب ها را ندارند و مکانیسم حرارتی بدن به درستی تنظیم نمیشود، بدن نمی تواند حرارت را پایین بیاورد و عرق هم نمی کند. موقعیتی بسیار خطرناک است که به درمان های اورژانسی نیاز است. و تب باید به سرعت با دوش آب سرد، خوردن نوشیدنی های خنک و دور کردن فرد از زیر اشعه ی خورشید و بردن او به جاهای خنک تر پایین آورده شود.
حتماً بیمار تب کرده را به پزشک نشان دهید.
برگرفته از سایت مردمان
علايم و نشانه‌ها در پزشکی
آسيب‌ها و بيماري‌ها معمولاً به‌صورت مجموعه‌اي از نمودهاي متمايز ظاهر مي‌شوند. نمودها بر دو دسته‌اند: علايم كه مصدوم ممكن است به آنها اشاره كند و نشانه‌ها كه شما ممكن است (در معاينه) آنها را كشف كنيد. بعضي از نمودها كاملاً آشكار هستند در حالي كه عده‌اي ديگر، تا زماني كه مصدوم را به‌طور كامل و دقيق معاينه نكنيد، از نظر دور مي‌مانند.
در صورت امكان، مصدوم هوشيار را در همان وضعيتي كه يافته‌ايد، معاينه كنيد و به آسيب‌هاي آشكار رسيدگي كنيد. اگر مصدوم بي‌هوش است، اولين كار پاك كردن راه تنفسي و باز نگه داشتن آن است.
لباس‌هاي مصدوم را بي‌دليل خارج نكنيد و بيش از حد نياز، وي را در معرض هواي سرد ترك نكنيد. از حواس خود (بينايي، شنوايي، لامسه و بويايي) استفاده كنيد.
سريع و هوشيارانه اما دقيق و جامع عمل كنيد و بدون توجيه، فرضيه‌سازي نكنيد. شما بايد با ملايمت با مصدوم برخورد كنيد اما در لمس بايد به قدر كافي قاطع عمل كنيد تا بتوانيد هرگونه تورم، نامنظمي يا نقاط حساس در لمس را كشف كنيد.
اگر مصدوم هوشيار است، از وي بخواهيد كه احساس خود از لمس شما را بيان كند.
جستجوي نشانه‌ها معاينه «سر تا پا» به شما كمك مي‌كند كه نشانه‌هاي آسيب يا بيماري را كشف كرده، وضعيت مصدوم را تشخيص دهيد.
ارزيابي علايم
علايم در واقع احساساتي هستند كه مصدوم آنها را حس مي‌كند و ممكن است قادر به توصيف آنها باشد. از او سؤال كنيد كه آيا احساس غيرطبيعي دارد. اگر مصدوم درد دارد، از او سؤال كنيد كه درد را در كجا احساس مي‌كند، درد از چه نوعي است، چه چيزي دردش را كمتر مي‌كند و چه چيزي آن را تشديد مي‌كند و درد با حركت يا تنفس چگونه تغيير مي‌كند.
اگر درد به دنبال آسيب ايجاد نشده است، در مورد نحوه و محل شروع آن سؤال كنيد. در مورد نشانه‌هاي ديگر مثل تهوع، گيجي، احساس گرما يا سرما، ضعف يا تشنگي، سؤال كنيد. در صورت تناسب، با انجام معاينه‌اي براي جستجوي نشانه‌هاي آسيب يا بيماري، علايم را تأييد كنيد.
پرسش درباره علايم مصدوم ممكن است قادر باشد در مورد علايمي كه حس مي‌كند، به شما توضيح دهد. اين جزييات ممكن است در تشخيص نوع آسيب يا بيماري به شما كمك كنند.
جستجوي نشانه‌ها
نشانه‌ها در واقع جزيياتي از وضعيت مصدوم هستند كه شما مي‌توانيد آنها را مشاهده، لمس و بو كنيد و يا بشنويد. بسياري از نشانه‌ها آشكار هستند اما تعدادي را تنها با معاينه دقيق و جامع مي‌توانيد كشف كنيد. سطح پاسخ‌دهي مصدوم را ارزيابي كنيد.
اگر بي‌هوش است يا آنكه قادر نيست به‌طور واضح صحبت كند، ممكن است مجبور باشيد تنها بر اساس شرح حال حادثه، اطلاعات كسب شده از ناظران و نشانه‌هايي كه در معاينه پيدا مي‌كنيد، به تشخيص برسيد.
لمس كردن براي جستجوي نشانه‌هاي آسيب در هنگام معاينه قسمت آسيب‌ديده بدن، محل را از نظر وجود حساسيت در لمس بررسي كنيد و به دنبال تغيير شكل يا تغيير رنگ در اطراف محل آسيب بگرديد. در زمان معاينه يك قسمت، به دقت آن را نگه داريد.
از حواس خود استفاده كنيد
به دنبال نمودهايي مثل تورم، خونريزي، تغيير رنگ يا تغييرشكل بگرديد. ريتم و قدرت نبض را لمس كنيد. به تنفس بيمار گوش كنيد و به دنبال صداهاي غيرطبيعي (مثل صداي «قرچ قروچ» ناشي از گير افتادن هوا در زير پوست) بگرديد.
نواحي دردناك را با ملايمت لمس كنيد؛ هرگونه تندرنس (حساسيت و درد) روي استخوان‌ها و تغيير در زاويه مفاصل را مورد توجه قرار دهيد.
ناتواني مصدوم در انجام كارهاي طبيعي (مثل حركت دادن اندام‌ها) را بررسي كنيد. براي جستجوي سرنخ‌هاي بيشتر، از حس بويايي خود استفاده كنيد.
