حق پخش تلويزيوني مسابقات فوتبال ايران

حق پخش تلويزيوني
و رونق ورزش
حق پخش تلويزيوني مسابقات فوتبال (يا حتي ساير رشته هاي ورزشي) در اکثر کشورهاي جهان به صورت يک موضوع قابل قبول و البته طبيعي مورد تاييد است و از اين جهت است که اقتصاد در فوتبال اين گونه رونقي قابل توجه دارد. در کشورهاي اروپايي و حتي همين کشورهاي آسيايي که چند سالي است ليگ حرفه اي را به راه انداخته اند، مشارکت و تعامل تلويزيون با باشگاه ها درحد مطلوب است و از اين رهگذر هم باشگاه ها و هم تلويزيون به منافع مورد نظر خوددست مي يابند. ضمن اين که در تعدادي ازکشورها هم باشگاه ها تلويزيون خصوصي دارند و به بهترين شکل از ورزش بهره برداري هاي مختلف مي کنند. مساله نيز بسيار ساده است. باشگاه هاي ورزشي اعم از فوتبال يا ساير رشته هاي مختلف ورزشي، ضمن انعقاد قرارداد با شرکت ها و اسپانسرها درصدي از مبالغ دريافتي خود را به حق پخش تلويزيوني اختصاص مي دهند ودر اين رهگذر هم باشگاه ها هم تلويزيون و هم اسپانسرها منتفع مي شوند. به اين ترتيب باشگاه ها به مشکل اقتصادي بر نمي خورند و همچنين در پيشبرد اهداف فني خود نيز موفقيت حاصل مي کنند. چرا که حق پخش تلويزيوني اين امکان را به باشگاه ها مي دهد که حتي تمرينات و ساير فعاليت هاي يک باشگاه نيز انعکاس يابد و به اين ترتيب فوتبال در همه ابعاد خود رشد مي کند. اما متاسفانه اين روند در فوتبال ما و البته ساختار تلويزيون جايي ندارد و به همين دليل است که مشکلات اقتصادي بسياري از باشگاه هاي فوتبال را فرا گرفته است. اما مهمترين نتيجه نامطلوبي که از اين رهگذر به فوتبال ما مي رسد، ايرادهاي کنفدراسيون فوتبال آسياست که مشکلاتي را مثل عدم امکان حضور همه يا چهار باشگاه از کشورمان در ليگ قهرمانان آسيا را فراهم مي کند.

بي توجهي صدا و سيما
و نابودي باشگاه هاي فوتبال
عدم پرداخت حق پخش تلويزيوني مسابقات تنها به فوتبال اختصاص ندارد و تمامي رشته هاي ورزشي، به ويژه ورزش هاي مدال آور نيز از اين معضل رنج مي برند. با اين حال فدراسيون هاي بين المللي ساير رشته ها به اين قضيه حساسيتي ندارند و از اين بابت مشکلي نيست اما بايد توجه داشت که حق پخش تلويزيوني مي تواند ورزش را رونق بخشد و ديگر هيچ باشگاه يا مجموعه اي بابت مشکلات مالي منحل نشود. اتفاقي تلخ که در رشته اي مثل فوتسال مکررا رخ مي دهد. فوتسال که در حقيقت هم خانواده فوتبال است و علاقمندان بسياري در ايران و سراسر جهان دارد، در کشور ما از داشتن حتي يک پخش تلويزيوني نيز محروم است. ايران به عنوان قهرمان مطلق فوتسال آسيا و دارنده عنوان چهارم جام جهاني 1993 که افتخارات بين المللي فراواني را در کارنامه دارد. همچنان با عدم پخش تلويزيوني مسابقات ليگ فوتسال روبه روست و از اين جهت بسياري از باشگاه هاي بزرگ و پرافتخار نابود شدند. باشگاه هايي همچون پيمان، شرکت واحد، شهرري و حتي استقلال و پرسپوليس به دليل نداشتن پايگاه هاي اقتصادي نتوانستند ادامه حيات دهند و به اين ترتيب رونق فوتسال باشگاهي در ايران هر سال کمتر مي شود، به طوري که چند سالي است جام رمضان که جامي با کيفيت و مورد توجه مردم بود نيز ديگر برگزار نمي شود. از اين رو بسياري از باشگاه هاي فعلي با مشکلات عديده اي به کار خود ادامه مي دهند و البته اندک اندک عطاي کار را به لقايش مي بخشند. حتي باشگاهي مثل شن سا ساوه که قهرماني هاي فراواني در ليگ و همچنين قهرماني در جام باشگاه هاي آسيا و چندين تورنمنت بين المللي و جهاني را دارد، به دليل عدم توجه به دغدغه هاي خود يعني داشتن پايگاه اقتصادي براي فوتسال که مهمترين قسمت آن پخش تلويزيوني مسابقات است، با نوعي بي انگيزگي روبه رو شده است و تلاش هاي متوليان اين باشگاه براي احقاق حق خود و همچنين راه اندازي تلويزيون خصوصي ورزش با کم توجهي ها و دست انداز هاي مختلف روبه رو شد. به اين ترتيب در کنار فوتبال آينده فوتسال نيز تاريک و مبهم است و بايد براي حل مشکل حق پخش تلويزيوني مسابقات فوتبال و فوتسال چاره اي اساسي انديشيده شود.

با سلام خدمت همگي! ميخواستم بدونم شما چه كسي يا سازماني رو در اين مورد مقصر مي دونيد؟ :11: