هر آنچه با فرهنگ ما متفاوت است
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در ابتدا: سالگرد اغفال حاج يونس فتوحي را گرامي مي‌داريم، يادش گرامي و جايش سبز و راهش پر رهرو باد.
اين پيامك را اين روزها خيلي‌ها دريافت كرده‌اند و حسابي هم خنديده‌اند اما در پشت اين خنده‌ها نبايد واقعيت تلخ را ناديده گرفت كه اين پيامك يادي از سريال سال گذشته است و سريال‌هاي امسال نتوانسته مانند سال گذشته مردم را جذب كند.هنوز بر سر اين موضوع كه مرز نشان دادن معضلات اجتماعي در تلويزيون كجاست بين جامعه شناسان، روان‌شناسان و برنامه سازان تلويزيون بحث است.
عده‌اي معتقدند كه تلويزيون بايد مشكلات جامعه را نشان دهد و عده ديگر مخالف اين نظريه هستند و تاثير منفي معضلات اجتماعي بر مردم را در اين ميان بسيار پررنگ مي‌دانند؛ درست برخلاف سينما كه در نشان‌دادن معضلات اجتماع مي‌تواند بازتر عمل كند.
دليل آن هم مشخص است؛ مخاطبان سينما خاص هستند و خود سينما را انتخاب مي‌كنند، برخلاف مخاطبان تلويزيون كه همه اقشار را شامل مي‌شود. از طرف ديگر در ماه مبارك رمضان تلويزيون مخاطبان بيشتري را جذب مي‌كند. به عبارت ديگر، اقبال تلويزيون در اين ماه در بين مردم بيشتر است. مخاطبان سريال‌هاي مناسبتي اين روزها خانواده‌ها هستند. به همين دليل است كه انتخاب سوژه داستاني در اين مدت حساسيت‌‌برانگيز مي‌شود.
اگر قرار باشد كه معضلي در تلويزيون نشان داده شود، بايد نتيجه و عملكرد آن هم مشخص شود، به همين دليل نشان دادن پايان خوش در سريال‌هاي تلويزيوني يك امر عادي است.
همه طلاق‌ها ختم به خير مي‌شود، همه معتادها درمان مي‌شوند، همه بيماران شفا پيدا مي‌كنند و همه مشكلات به‌خوبي حل مي‌شود. اين قاعده كلي صدا و سيماست و هنرمندان و دست‌اندركاران تلويزيون به خوبي با اين قاعده آشنا هستند و در 2 يا 3قسمت آخر همه مشكلات به سادگي حل مي‌شود؛ اگرچه اين حل شدن مشكل به قيمت باورنكردن مخاطب باشد.
پايان خوش همه سريال‌ها با واقعيت‌هاي زندگي متفاوت است. اگر آمار معتادان در جامعه ما بالاست و تلويزيون به‌سمت اين معضل پيش مي‌رود به شكلي آن را نشان مي‌دهد كه با واقعيت تلخ آن در جامعه زمين تا آسمان تفاوت دارد. دست نويسندگان براي نوشتن و دست كارگردان براي نشان‌دادن اين گونه موضوعات بسته است.
براي اينكه بتوانند مشكلات را نشان بدهند هميشه سعي دارند آن را در قالبي جذاب مطرح كنند و براي پرداختن به اين گونه موضوعات به سراغ طنز مي‌روند. تا در اين قالب بتوانند هم مردم را جذب كنند و هم تاثير بگذارند. اما باز هم در اين راه به مشكل بر مي‌خورند چرا كه اين روزها بحث بر سر اين است كه نشان دادن معتاد آن‌هم در قالب يك فرد سمپات و نحوه كشيدن مواد حتي به شكل طنزآميز آن، بدآموزي دارد.
اين حرف نشاندهنده 2نكته مهم است؛ يا اينكه ما مردم را خيلي ساده فرض كرده‌ايم و يا نقش رسانه تلويزيون را بسيار پررنگ‌تر از آنچه هست در نظر گرفته‌ايم و در مقابل نقش خانواده را كمرنگ فرض كرده‌ايم.
تلويزيون بارها درباره اعتياد و مشكلات از اين دست، سريال يا مستندهاي داستاني ساخته است تا به مردم آگاهي بدهد. بايد پذيرفت كه نشان‌دادن معتاد و نحوه كشيدن مواد نمي‌تواند در گرايش مردم به مواد‌مخدر مؤثر باشد. اما نشان‌دادن اين موارد با عرف و فرهنگ ما همخواني ندارد و همان بهتر كه خيلي از موارد در پرده باقي بماند و به حساسيت‌هاي خانواده‌ها كه در كنار كودكان و نوجوانان به تماشاي سريال مي‌نشيند احترام گذاشت.
در آخر: سال گذشته تعداد پيامك‌هايي كه درباره سريال‌هاي ماه رمضان پخش شد، كم نبود؛ پيامك‌هايي كه نشاندهنده نگاه تيزبين مردم و علاقه آنان به كار بود، اما امسال تعداد كم پيامك‌ها گواه اين است كه سريال امسال نسبت به پارسال نتوانسته است مردم را جذب كند.
