مردم آمريكا هم «مقامات» را با اينترنت كنترل مي‌كنند!
در حالي كه سايت‌هاي اينترنتي در ايران به ابزار مناسب نظارت بر مقامات و نقد آنان تبديل شده و جريانات مختلف فكري از اينترنت براي يافتن همراهاني استفاده مي‌كنند، گزارش‌ها حاكي است، آمريكايي‌ها هم از چندي پيش به اين رويه روي آورده‌اند.
شبكه «CBS» در گزارشي اعلام كرد: شهروندان آمريكايي كه از سوي دولت، محروم و سلب حقوق شده‌اند، به تكنولوژي مجهز روي آورده و قدرت خود را از راه اينترنت و سايت‌هاي اينترنتي اعمال مي‌كنند. آمريكايي‌ها نيازهاي خود را از اين راه تأمين مي‌كنند و به جدال با قضاياي جامعه خود از طريق سازمان‌هاي خودجوش و مردمي كه خود، سازنده آن هستند، مي‌پردازند. اين نشان‌دهنده آن است كه ما در عصري زندگي مي‌كنيم كه مي‌توان آن را «عصر فرمانروايي مردم بر سياستمداران» ناميد. از يك خانه‌ساز تغيير يافته به پادشاه‌ساز در پترزبورگ گرفته تا مالكان سگ در نيويورك در جنوب غربي فلوريدا، همه و همه به يك باشگاه مشترك روي آورده‌اند!
به اين ترتيب، مردم از اينترنت به گونه‌اي استفاده كردند كه سياستمداران نمي‌توانند و نخواهند توانست آن كار را انجام دهند.
اين يك داستان آمريكايي است كه در آن، مردم عادي، كارهاي غيرعادي و خارج از حد معمول انجام مي‌دهند و افرادي را با انگيزه‌ها و تمايلات سياسي مشترك پيدا و آنان را سازماندهي مي‌كنند و به دنبال آن قضاياي مختلف را مي‌آفرينند و به اين ترتيب، روابط مردمي شكل مي‌گيرد.
«كريس كوفينيس»، مشاور دمكرات كه متخصص چنين سازمان‌هاي مردمي اينترنتي است، مي‌گويد: به تازگي مردم اين را فهميده‌اند كه تا چه اندازه مي‌توانند قدرت داشته باشند. زماني كه ما در جستجوي مشاركت و معنابخشي به زندگي هستيم، آنان از اين تكنولوژي‌ها براي يافتن كساني كه اعتراضات مشابه دارند، استفاده و آنان را منسجم مي‌كنند. در حال حاضر، مردم تنها در كافي‌شاپ نمي‌نشينند تا درباره مسائل سياسي و سياستمداران صحبت كنند، آنان مي‌توانند سياستمداران را تغيير نيز بدهند.
«مري شال»، ليبرال بازمانده و سرخورده، كه خانه‌داري و بچه‌داري ميكند، در سال 2004 به سايت اينترنتي «Moveon.org» پيوست و از درون خانه‌اش براي «جان كري»، كانديداي رياست‌جمهوري دمكرات، رأي جمع كرد.
به اين ترتيب كه او با ايميل به 1500 تماس‌گيرنده دسترسي يافت و در بار اول كار سياسي خود، 85 نفر را جذب كرد. بايد گفت اين، ديگر مربوط به هزينه‌هاي تبليغاتي سنگين نمي‌شد، بلكه موضوع انسان‌هايي بود كه دور هم جمع مي‌شوند و در مورد خواسته‌هاي مورد نظرشان، صحبت و همكاري مي‌كنند.
سايت Moveon.org، در سال 1997 براي دفاع و حمايت از «بيل كلينتون»، به وجود آمد و در سال 2004، شصت ميليون دلار به خاطر دفع اتهامات كلينتون، هزينه كرد. اين گروه، تابستان گذشته، نيروي خود را به پيشتيباني از «سندي شيهان» جمع كرد و اين مادر صلح را كه پسرش در جنگ كشته شده بود، در حركت ضدجنگي‌اش، حمايت كرد. «تام هايدن»، فعال سياسي، اينترنت را عامل رشد و شروع اوليه شكل‌گيري فعاليت‌هاي ضدجنگ دهه 60 را در آمريكا، مي‌داند.
در موردي ديگر، يك پسربچه 9 ساله، خواهان آن شد كه بفهمد چرا شهردار «جيمز.اي.وست» از طريق يك كامپيوتر عمومي به دنبال يافتن اسامي همجنس‌بازان بوده است و هيچ‌كس هم از اين موضوع، چيزي نمي‌داند.
ساليوان 9 ساله به مادر خود مي‌گويد كه او يك شهردار است و بهتر است كه كاري در اين مورد صورت گيرد و به همين سادگي، يك مادر با تحصيلات دبيرستاني و بدون هيچ تجربه سياسي همراه پسرش با استفاده از اينترنت، حوادث جنجالي رسانه‌اي را به وجود مي‌آورند و هزاران نفر از مردم منطقه «اسپوكن» واشنگتن، شگفت‌زده از اين موضوع مي‌شوند كه چرا هيچ‌كس كاري در مورد «وست» انجام نمي‌دهد و سيستم دولتي در اين مورد بي‌توجه است.
سايت ديگري با نام «Meetup.com» نيز به وجود آمده كه رفته‌رفته، تعداد دو ميليون نفر را در بيش از چهار هزار موضوع به سمت خود جلب كرده كه با تمايلات مشترك همچون فعاليت‌هاي ضدجنگ، كار روي موضوع پدران و مادران طلاق‌گرفته، الكلي‌ها، بي‌ديني و جادوگري و... به فعاليت مي‌پرداختند.
«هيفرمن»، يكي از بنيانگذاران اين سايت مي‌گويد: مردم از اين راه، مي‌توانند، ارتباط بسيار خوبي با ديگر افراد داشته باشند.
ما در چنين فرهنگ منزوي و جداشده‌اي زندگي مي‌كنيم و وقتي يك عده از مردم با هم‌فكران خود گرد هم مي‌آيند، حسي در آنان به وجود مي‌آيد كه به آنان القا ميكند، منسجم شوند و كاري انجام دهند. يكي از مكان‌هاي گردهمايي‌هاي اين سايت در پارك ميدان واشنگتن بود كه به عقيده پايه‌گذاران اين سايت، نزديك‌ترين محل به سياستمداران بوده است.
در انتخابات سال 2004 آمريكا، با تشكيل سايتي به نام «Blogsforbush.com» و با استفاده از استقبال وبلاگ‌نويس‌ها ارتشي از حاميان بوش به وجود آمد كه وقت و پول خود را هزينه مبارزات انتخاباتي رئيس‌جمهور، كردند.
به باور مدير 25 ساله سايت «move on Political Action» و ديگر سايت‌هاي اينترنتي از اين دست، دخالت مردم به اين شكل، صورت مناسبي از دمكراسي است. اين‌گونه تشكل‌هاي قدرت‌يافته از ابزار تكنولوژي و اينترنت براي فرستادن پيام‌هاي خود به سياستمداران استفاده مي‌كنند و اين بسيار عالي است، چراكه براي برقراري رابطه بين ملت و دولت عمل كرده حس مشاركت و تعلق را پديد مي‌آورند.
بنابراين، مي‌توان گفت، سياستمداراني كه توجه كمتري به آنان مي‌شود، مي‌توانند با جذب رأي‌دهندگان ناراضي و خشمگين، يك حزب سومي براي خود به راه بيندازند.
