نظام "کینان" و پلی از ماده در سرتاسر فضا
به این تصویر از NGC5216 و کهکشان همدم آن NGC5218 به دقت نگاه کنید تا پلی از مواد کهکشانی که این دو کهکشان را به یکدیگر پیوند می دهند ، ببینید.این دو در صورت فلکی دب اکبر (بعد:12.30.30 و میل:62.59+) قرار گرفته اند و با عنوان نظام کینان به درستی مطالعه شده اند اما شاید شما به ندرت تصاویری از آنها را دیده باشید.
این دو کهکشان برای اولین بار در سال 1790 توسط ویلیام هرشل کشف شده و سپس در سال 1926 توسط ادوین هابل با عنوان سحابی های میان کهکشانی مطالعه شدند. تا اینکه در سال 1935 شخصی با نام کینان بیان کرد که به نظر می رسد راز درون این کهکشان دوتایی به آثار درخشندگی آنها مربوط می شود – ارتباطی که تا 22000 سال نوری ادامه می یابد.وی در مقاله خود در مورد ساختار عجیب این کهکشان ها نوشت اما این پیش از زمانی بود که پلی از مواد توسط رصدگران رصدخانه های پالومار و لیک دوباره کشف شد که در مورد واکنش های متقابل کهکشانها و طبیعت بازوها و رشته های آنها بود.
در سال 1966 نوع مارپیچی عجیب NGC5216 و کهکشان کروی NGC5218 در کاتالوگ هالتون آرپ با عنوان Arp 104 در رده "کهکشانهای عجیب "به شمار می رفتند و این دو کهکشان با فاصله 17.3 میلیون سال نوری مورد توجه قرار گرفتند.مطالعات انجام شده ، پیرامون هسته های کهکشانی فعال به همراه کهکشانهای تاثیرگذار و کهکشانهایی با افت و خیزهای شدید بودند.تنها اندکی پس از آن علم پی برد که این دو کهکشان با یکدیگر برخورد کرده اند-تصرف ستارگان ، گاز و غبار از یکدیگر است که آنها را مانند هاله های نورانی جلوه می دهد.هنگامی که این دو بر یکدیگر تاثیر می گذارند ، پل بین آنها با مدارهای آشفته و جدیدی از ستارگان ، پر می شود.
در مطالعات فروسرخی انجام شده توسط Bushhouse حتی جزییات هیجان انگیز دیگری آشکار شده اند مانند اینکه ما می آموزیم ، برخوردهای کهکشانی می توانند انتشارات فروسرخی بسیار شدیدی تولید کنند."تنها سیستم های تاثیرگذار بسیار قوی می توانند ازدیاد انتشارات فروسرخ را نشان دهند و هرچه برخوردها شدیدترباشند ، این انتشارات نیز برجسته تر خواهند بود.مقایسه پیرامون شاخص های اپتیکی از ساختار ستارگان نشان می دهد که دما و قرمزگرایی با میزان فعالیت ساختاری ستارگان در کهکشانهای تاثیرگذار در ارتباط می باشند.در نمونه های به دست آمده نیز این امر صادق می باشد."
هر آنچه بین این جفت کهکشانی در حال وقوع است ، موجب فعالیت های انفجاری می شود و شاید بنابر گفته Casaola این به دلیل تقسیم گازها باشد:"از داده های به دست آمده اینطور می توان نتیجه گرفت که این کهکشانها ، ظرفیت گازی بیشتری نسبت به کهکشانهای معمولی دارند. ظرفیت گازی و غباری کهکشانهای بیضوی یک مرتبه بیشتر از کهکشانهای معمولی است. همچنین کهکشانهای مارپیچی دارای ظرفیت غباری و HI (نواحی با ابرهای بین ستاره ای متشکل از گاز ئیدروژن خنثی) معمولی هستند اما جرم گاز مولکولی آنها بیشتر می باشد.ما احتمالاتی را در نظر گرفته ایم که ممکن است ازدیاد گاز مولکولی از وجود نواحی افت و خیزی که موجب تولید گاز می شود ، سرچشمه گرفته باشد.چنان به نظر می سد که کهکشانهای تاثیرگذار دارای جرم مولکولی بیشتر از کهکشانهای معمولی هستند اما کارکرد ساختاری آنها یکسان است."
با وجود این ، جالب ترین مسئله پل ایجاد شده از مواد بین دو کهکشان NGC5216 و NGC5218 است.یک ساختار ریسمانی شکل متراکم ، این دو سیستم را به یکدیگر متصل می کند.این مطالعه اخیرBeverly Smith و همکارانش پیرامون ریسمانی از مواد کهکشانی بوده است که با استفاده ازتلسکوپ فروسرخ اسپیتزر ، کاوشگر تحول کهکشانی فرابنفش و تصویربردار دیجیتال آسمان اسلوان صورت گرفته.مطالعات و یافته های آنها به آشکارسازی مهره های روی ریسمان که زنجیره ای از ساختار ستاره ای پیچیده می باشند ، کمک می کند.
اطلاعات بیشتر : http://www.daviddarling.info/encyclopedia/K/Keenans_System.html
