؛قيمت اينترنت پرسرعت ايران 16000 برابر اينترنت پرسرعت مالزي است!
امروز داشتم روزنامه می خوندم که یه مطلب جالب دیدم گفتم برای شما هم بذارم بخونین
منبع:روزنامه خراسان
؛اينترنت پر سرعت در ايران ؛حركت لاك پشتي،قيمت نجومي
؛قيمت اينترنت پرسرعت ايران ١٦ هزار برابر اينترنت پرسرعت مالزي است!
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
؛يك شركت ارائه دهنده اينترنت (ISP) در مالزي اعلام كرد كه به كاربران خود پهناي باند با خطوط پرسرعت ٢٢٤ مگابيت بر ثانيه را با قيمت تنها ٥٨/١ دلار در ماه (حدود هزار و ٥٠٠ تومان) عرضه مي كند.اين ISP براي اجراي پروژه اين فناوري كه BPL نام دارد، ١٤ ميليون دلار هزينه كرده و قرار است ٤٠٠ هزار مسجد و ٦٠ ميليون كاربر را در سراسر مالزي به خطوط پرسرعت اين پهناي باند مجهز كند. با اجراي اين پروژه مالزي اولين كشوري خواهد بود كه به بيشترين تعداد كاربر اين خدمات را عرضه مي كند.هم اكنون گوگل در تگزاس به حدود ٢ ميليون كاربر پهناي باند با اين سرعت را ارائه مي كند؛ در سال ٢٠٠٧ نيز پروژه Corinex BPL محصول IBM در آمريكا اينترنت با سرعت ٢٢٤ مگابيت بر ثانيه را در اختيار حدود ١٥ ميليون كاربر گذاشت.يك محاسبه ساده رياضي درباره اينترنت پرسرعت مالزي با ايران بيانگر اين اعداد است:
سرعت اينترنت پرسرعت مالزي: ٢٢٤ مگابيت ضرب در ١٠٢٤ كيلوبيت= ٢٢٩٣٧٦ كيلو بيت
سرعت اينترنت پرسرعت ايران: ١٢٨ كيلوبيت
نسبت اينترنت پرسرعت مالزي به ايران: ١٧٩٢ برابر
قيمت اينترنت پرسرعت ايران: هر ١٢٨ كيلوبيت در ثانيه به طور متوسط ١٥٠٠٠ تومان
قيمت اينترنت پرسرعت مالزي: هر ٢٢٩٣٧٦ كيلوبيت در ثانيه معادل ١٥٠٠ تومان
مقايسه قيمت اينترنت پرسرعت مالزي نسبت به ايران: حدود ٩ ريال در هر ١٢٨ كيلوبيت در ثانيه
به اين ترتيب مي توان نتيجه گرفت قيمت اينترنت پرسرعت ايران حداقل ١٦ هزار برابر اينترنت پرسرعت مالزي است!
؛مقايسه ايران و كره جنوبي
؛چند وقت پيش خبري در روزنامه خراسان منتشر شد مبني بر اين كه سرعت اينترنت رايگان كره جنوبي حدود ٥٠٠ برابر اينترنت پولي در ايران است. پيش از آن نيز خبر ديگري در رسانه ها منتشر شد مبني بر اين كه يك پيرزن سوئدي ركورد اتصال به اينترنت را با سرعت ٤٠ گيگابيت در ثانيه شكست!چنين اخباري براي كاربران ايراني، كه تعداد آن ها ١٨ ميليون نفر است و به تنهايي ٥٣ درصد كاربران اينترنت خاورميانه را تشكيل مي دهند، تا حدي عجيب و حتي مثل رويا و آرزو است. چرا كه اغلب اين كاربران با خطوط دايل آپ و با سرعت كمتر از ٥٦ كيلو بيت در ثانيه به اينترنت متصل مي شوند و تصور مي كنند اينترنت يعني همين! سرعت قانوني اينترنت (درست مثل سرعت مجاز در خيابان ها!) مطابق بخشنامه وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات ١٢٨ كيلوبيت در ثانيه براي كاربران خانگي است و بيشتر از آن براي سلامتشان ضرر دارد؛ مطابق آمار رسمي در سال ٢٠٠٧ تنها ٤٦٥ هزار و ١٠٠ نفر معادل ٧ دهم درصد از كاربران ايراني به اين نوع از اينترنت كذايي پرسرعت دسترسي داشته اند، در حالي كه قرار بود اين رقم در سال مذكور به ٩٠٠ هزار پورت فعال برسد. همچنين براساس برنامه چهارم توسعه قرار است تا پايان سال ٨٨ (پايان اين برنامه) تعداد پورت هاي فعال ADSL به ١٥ ميليون پورت برسد. براين اساس ضريب نفوذ اينترنت پرسرعت در ايران فقط ٠١/٠ درصد است. البته تعريف اينترنت پرسرعت نيز در ايران و جهان متفاوت است، چرا كه حتي سرعت خطوط ADSL در دنيا تا ٢ مگابيت در ثانيه است!
؛كيفيت اينترنت ايراني
؛كشورهاي توسعه يافته اي مانند فرانسه، اينترنت را با سرعت ٣٠ و سوئد با سرعت ١٠٠ مگابيت بر ثانيه، در اختيار كليه كاربران خانگي قرار داده اند! همچنين طبق برنامه اي كه در سنگاپور تدوين شده، قرار است تا سال ٢٠١٠ به هر كاربر خانگي يك گيگابيت در ثانيه پهناي باند اختصاص يابد. تازه اين ها فقط آمارهاي روي كاغذ است. قطعي هاي اينترنت و اختلالات كيفي آن در ايران خود حديث مفصلي است به طوري كه ١٩٠ بار قطعي در برخي مسيرهاي شبكه ملي فيبر نوري طي يك سال در مجموع ٧٠ هزار دقيقه قطعي در شبكه زيرساخت ايجاد كرد كه عملا امكان برقراري ارتباط در شبكه بين المللي و بين شهري كشور را به ميزان ٩٥٧ ميليون و ٦٥٠ هزار كانال/ دقيقه از شركت ارتباطات زير ساخت سلب كرد.
؛قيمت ٥٠ برابري
؛مقايسه قيمت اينترنت در ايران با ديگر كشورها نيز بيان كننده تفاوت هاي اساسي در اين زمينه است. در حالي كه در ايران قيمت اينترنت با سرعت ١٢٨ كيلو بيت در ثانيه بين ١٠ تا ٢٠ هزار تومان در ماه هزينه دارد، در كشور مالزي قيمت اينترنت باسرعت ٢٢٤ مگابيت در ثانيه فقط حدود هزار و ٥٠٠ تومان در ماه تعيين شده است. گزارش ها حاكي از آن است كه به عنوان مثال قيمت يك سرويس ٢٥٦ كيلوبيتي در ايران تقريبا ٢ برابر امارات، ٣ برابر مصر و ١٢ برابر تركيه است! در قيمت هاي خرده فروشي، هزينه پهناي باند در ايران تا بيش از ٥٠ برابر قيمت جهاني مي رسد. جالب اينجاست كه خبرگزاري عرب نيوز نيز خبر داد كه از اين پس تمام ساكنان شهر رياض مي توانند به صورت رايگان و از طريق خطوط Wi-Fi به اينترنت متصل شوند. طرح گسترش خطوط Wi-Fi از مدتي قبل در عربستان آغاز شده است و اكنون مقامات دولتي اين كشور مي كوشند هرچه سريع تر ديگر شهرهاي خود را به اين امكانات مجهز كنند.
؛اينترنت رايگان به دانشگاه ها نرسيد
؛صحبت از اينترنت رايگان در ايران، بيشتر به يك لطيفه شبيه است؛ در اين راستا حتي دستور صريح رئيس جمهور مبني بر ارائه اينترنت رايگان به دانشگاه ها در مهر ماه سال ١٣٨٦ تاكنون اجرا نشده و ٢ وزارت خانه علوم، تحقيقات و فناوري و ارتباطات و فناوري اطلاعات هنوز نتوانسته اند چنين طرحي را به مرحله اجرا درآورند. همه اين ها در حالي صورت مي گيرد كه قرار است ايران در افق ١٤٠٤ به مقام اول علمي و فناوري منطقه آسياي جنوب غربي دست پيدا كند.جالب است بدانيد، در مركز تهران و درست در بخشي از حاشيه خيابان انقلاب كه قرار بود يكي از واحدهاي دانشگاه جامع علمي- كاربردي از اينترنت پرسرعت استفاده كند، مشخص شد هيچ شركتي در اين منطقه پوشش اينترنت ADSL ندارد. وقتي وضعيت تهران اين چنين است، مي توان وضعيت ديگر نقاط كشور را حدس زد.
؛بينش آنالوگ
؛به نظر مي رسد مشكل اصلي درخصوص حركت لاك پشتي اينترنت پرسرعت در ايران نه مشكلات فني كه نحوه نگرش و بينش مديران فناوري اطلاعات در كشور باشد؛ به عنوان مثال محمد سليماني وزير ارتباطات و فناوري اطلاعات ايران معتقد است: «كاهش پهناي باند براي مشتريان خانگي مشكلي ايجاد نمي كند، چرا كه با بررسي هاي انجام شده كاربران خانگي نيازي به بيشتر از اين رقم ندارند.» هيچ كارشناس يا خبرنگاري از جناب وزير سوال نكرده كه چنين نتيجه گيري صريحي بر مبناي كدام كار تحقيقاتي و پژوهشي صورت گرفته است و محدوديت زماني اين تصميم كجا خواهد بود؟ آيا تا ابد كاربران خانگي ايران نيازي به بيشتر از اين رقم نخواهند داشت و اين سوال كه كاربران خانگي مالزي (كه يك كشور اسلامي و در حال توسعه شبيه ايران نيز مي باشد) چه نيازي به اينترنت ٢٢٤ مگابيت بر ثانيه دارند كه قرار است با قيمت هزار و ٥٠٠ تومان در ماه به آن ها واگذار شود؟
؛راهكار كاهش هزينه اينترنت پرسرعت
؛به گفته علي مولوي، كارشناس فناوري اطلاعات، هزينه اينترنت در كشور ما نسبت به ميزان درآمد سرانه اشخاص بالاست و همين امر موجب جلوگيري از گسترش اين سرويس در ايران شده است؛ از اين رو در رابطه با ميزان دسترسي به اينترنت، رتبه مناسبي در جهان نداريم.اما مهم ترين دليل قيمت بالاي اين سرويس در ايران را مي توان گران بودن پهناي باند مورد نياز ISPها دانست كه از طريق شركت فناوري اطلاعات يا ICPها تامين مي شود. در قيمت هاي خرده فروشي، هزينه پهناي باند تا بيش از ٥٠ برابر قيمت جهاني است. البته نبايد منكر هزينه هاي انتقال پهناي باند به داخل كشور و تقسيم آن در كل كشور شد، اما با توجه به قيمت هاي كشورهاي ديگر، به نظر نمي رسد سطح هزينه ها در اين حد بالا باشد!در صورتي كه دولت قصد دارد ميزان دسترسي به اينترنت در كشور را بالا ببرد، شايد ساده ترين راه حل، كاهش هزينه هاي پهناي باند باشد؛ چرا كه در حال حاضر شركت فناوري اطلاعات به عنوان بزرگ ترين فراهم كننده پهناي باند كشور، يك شركت كاملا دولتي است. شايد بتوان به سادگي با تعيين حاشيه سود ٢٠ درصد براي اين شركت، قيمت پهناي باند اينترنتي را تا حد زيادي كاهش داد! مسئله مهم ديگري كه در هزينه نهايي اينترنت براي كاربر نهايي تاثيرگذار است، هزينه بالاي پخش مي باشد. در حال حاضر بيشتر از ٤٠ درصد هزينه اينترنت به جيب عاملان پخش مي رود كه رقم بسيار بالايي است. با راه اندازي سرويس IN در تهران به عنوان بزرگ ترين بازار مشتركان اينترنتي، اميد مي رفت كه دست واسطه ها از اين بازار كوتاه و قيمت اينترنت كاسته شود؛ اما متاسفانه شركت مخابرات استان تهران، جاي واسطه ها را گرفت و حدود ٣٠ درصد از هزينه هاي دريافتي را بابت ارائه سرويس هوشمند از ISPها دريافت مي كند! در حال حاضر قيمت يك ساعت اينترنت پرسرعت از طريق شبكه هوشمند، ساعتي ٣٠٠ تومان است كه از اين ميزان به ازاي هر ساعت ٩٠ تومان براي استفاده از سرويس هوشمند هزينه مي شود.جالب اينجاست كه ارائه اين سرويس، هزينه ثابتي براي شركت مخابرات دارد و به نظر نمي رسد هزينه آن با قيمت خدمات ارائه شده تغييري داشته باشد! به هر شكل در صورتي كه مديران وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات، عزم جدي براي كاهش قيمت اينترنت در ايران دارند، بايد در وهله اول نظام تعرفه اي سرويس هاي ارائه شده توسط شركت هاي زيرمجموعه را كنترل و تعديل كنند و اندكي از سودهاي سرشار اين شركت ها بكاهند.
