اصطلاحات تخصصی عکاسی دیجیتال

سلام ..

خوب البته درسته که عکس و عکاسی به نوعی یه هنر محسوب میشه و بعبارتی خلاقیت می خواد اما دانستن مطالب فنی و تکنیکال هم در این زمینه تاثیر بسزایی خواهد داشت . تا به حال حرفه ای عکاسی نکردم و تخصصی هم ندارم اما چون علاقه داشتم این تاپیک و زدم و مطالبی هم که داخلش می نویسم فقط و فقط ترجمه هست و نه چیز دیگه .

امیدوارم دوستانی که متخصص هستن و تجربه مفید دارن راهنمایی کرده و اشتباهات احتمالی را گوشزد کنن . فکر می کنم چنین بحثی نیاز باشه .

( البته مطالب [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] من نخوندم و نمی دونم که قبلا ایشان توضیح دادن یا خیر .
در هر صورت اگر تکراری باشه و یا مربوط به همون بحث باشه منتقل و یا حذفش می کنم .

ممنون /.

خب اولین بحثی که بهش می پردازیم مسئله Exposure هست امیدوارم مفید واقع بشه !

======

Exposure به معنای ( میزان نور دهی یا در معرض نور قرار گرفتن ) می باشد . در هنگام عکاسی آن صدایی که از دوربین در هنگام گرفتن عکس شنیده می شود در واقع صدای پرش بخشی است که اجازه می دهد باز تاب نور بر روی سنسور های دوربین بیفتد.
در واقع اثر نوری که بر روی سنسور های دوربین می افتد Exposure نامیده می شود. هنگامی که سنسور در معرض بازتاب نور قرار می گیرد میزان روشنایی را جمع آوری کرده و بر حسب آن تصویر را ایجاد می کند . در واقع این مفهوم کاملا نسبی است. بطور کلی در عکاسی دیجیتال سه عنصر اصلی Exposure را تحت تاثیر قرار می دهند :

• Shutter Speed
• Aperture
• ISO یا Sensitivity

تغییر هر یک از عناصر فوق تاثیر مشهودی بر روی Exposure خواهد داشت و تعادل را بر هم خواهد زد. در واقع اگر یکی از عناصر فوق را کاهش دهید بایستی دو مورد دیگر را افزایش دهید تا تعادل باقی بماند و Exposure بدون تغییر حاصل شود.

می توانید استخری را تصور کنید که توسط لوله ای در حال پر شدن است .

در این مثال قطر لوله aperture است و هر چه قطر بیشتر باشد میزان ابی که می تواند وارد استخر شود بیشتر خواهد بود.
Shutter Speed نیز مدت زمانی است که جریان آب فعال است.
ISO نیز می تواند فشار اب ( یا سرعت ورود آب به استخر ) تلقی گردد.
در نهایت اگر بخواهید میزان آبی وارد استخر می شود را کنترل کنید بایستی این سه عنصر را بطور دقیق مورد سنجش قرار دهید.
بهتر است نگاه جزئی تری نیز بر این سه عنصر داشته باشیم :

1. Aperture : این عنصر میزان روشنایی را که در فاصله زمانی معین بر روی سنسور های دوربین می رسد را تحت کنترل قرار می دهد. همچنین DOF و دقت عکس را نیز کنترل می کند.

2. Shutter Speed : کنترل مدت زمانی است که طی آن روشنایی بر روی سنسور ها متراکم می گردد.

3. ISO : میزان پذیرش سنسور را در مقابل روشنایی کنترل می کند و همچنین دانه دانه بودن عکس و نویز آن را نیز تحت کنترل دارد .

ادامه دارد ......

من نميدونم اينجا جاش هست يا نه اگه ميشه در مورد ماكرو و فوكوس برام توضيح بديد كه كار اصلي اينا چيه و در چه جاهايي بايد استفاده بشه؟

منم نمی دونم که اینجا جاش هست یا نه ولی چون سئوال کردین:با اجازه از جناب Gabana
لنزی است با درشت نمایی زیاد که امکان عکاسی یا تصویر برداری از موضوع های ریز و موجودات ریز را با درشت نمایی زیاد فراهم می کند.
لنز ماکرو یا به صورت مستقل هستند یا به بعضی از لنز های زوم متصل هستند.
فاصله کانونی لنز های ماکرو عموما 50 و 100 میلیمتر است.

فوکوس یه اصطلاحه انگلیسی است که به زبان ما میشه "وضوح" . به واضح بودن عکس یا تصویر میگن.

عکاسی ماکرو :
عکاسي ماکرو به نوعي عکاسي گفته مي شد که در آن تصوير اشيا بزرگتر از اندازه واقعي شان، با نسبتي بزرگتر از 1:1 گرفته مي‌شود.
در عکاسي ماکروي واقعي بايد فاصله بين لنز تا صفحه تصوير از فاصله لنز تا سوژه بيشتر باشد. در دوربين هاي فيلمي عکاسي ماکرو نياز به مبدل هاي ماکرو يا حلقه هاي لنز ماکرو دارد. لنز هاي ويژه ماکرو معمولا گرانتر از ساير لنزها هستند و مخصوصا براي نزديک شدن زياد به سوژه و جلوگيري از تغيير شکل تصوير طراحي شده اند. بعضي از لنزهاي تله فتو نيز داراي قابليت ماکرو مي باشند که با ترکيب اپتيکي ويژه اي که دارند مي توانند در شرايط بسيار نزديک به سوژه نيز روي آن فوکوس نمايند.
يکي از مزاياي دوربين هاي ديجيتال اين است که بيشتر آنها قادر به عکاسي ماکرو با کيفيت خوب مي باشند. در بعضي از انواع اين دوربين ها تا حد بسيار زيادي مي توانند به سوژه نزديک شوند، ولي در بعضي دوربين هاي ديگر از زوم براي پر کردن کادر و بزرگ کردن سوژه استفاه مي شود. بطور کلي در عکاسي ماکرو، سرعت شاتر بسيار پايين است و استفاده از يک پايه محکم براي عکاسي ايده بسيار خوبي است. بعلاوه عکس گرفتن با استفاه از تايمر دوربين از لرزيدن دوربين و خراب شدن عکس جلوگيري مي شود.
نماهاي بسيار نزديک معمولا بسيار جالب و نيز مفيد مي باشد. در عکاسي ماکرو جزئياتي از شيئ ديده مي شود که با چشم معمولي نمي توان ديد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] يک سکه ايتاليايي 1863 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] يک تمبر ژاپني با ديد کاربردي تر عکاسي ماکرو براي ثبت تصوير اشياء ارزشمندي نظير سکه‌ها، جواهرات يا تمبرها بکار مي‌رود. ديگر استفاده عکاسي ماکرو در صنعت است که براي بازرسي و کنترل کيفيت از آن استفاده مي‌شود، همچنين صنعت بيمه براي ثبت تصوير اجزاء ارزشمند دستگاهها از اين تکنيک استفاه مي کنند. بطور کلي نماي درشت و نزديک اشياء مي‌تواند کاربردهاي بسيار متنوعي داشته باشد. همانطور که قبلا ذکر شد تصوير نماي نزديک يک شيء معادل نگاه کردن به آن شيء با ذره بين است. جزئياتي که بطور معمول قابل ديدن نيستند ناگهان بيرون مي زنند و زيبايي‌ها يا زشتيهاي نهفته جسم به چشم مي‌آيند. براي مثال گلها براي اين عکاسي سوژه بسيار جالبي مي‌باشند. دو چالش مهم در عکاسي ماکرو عبارتند از: باريکي عمق ميدان بخاطر نزديکي زياد لنز به سوژه و ديگر سختي نورپردازي جسم بگونه‌اي که روی آن سايه نيفتد. در ادامه بحث به اين دو موضوع مي‌پردازيم. عمق ميدان
همانطور که مي‌دانيد عمق ميدان به محدوده درست فوکوس شده تصوير گفته مي شود. عمق ميدان بيشتر تحت تاثير ديافراگم لنز مي‌باشد. ديافراگم کوچک (عدد f بزرگتر) عمق ميدان بزرگتري از ديافراگم بزرگ (عدد f کوچکتر) دارد. با دوربين‌هاي جمع و جور که امکان تعويض لنز وجود ندارد ترکيب دوربين و لنز در تعيين ميزان حداقل نزديکي به سوژه مهم مي‌باشد. بعلاوه بيشر دوربين هاي کوچک امکان انتخاب ديافراگم را به استفاده کننده نمي‌دهند. بنابر اين اگر سوژه بخوبي روشن نشده باشد احتمالا دوربين ديافراگمی باز را انتخاب نموده و عمق ميدان را کاهش خواهد داد. در بسياري از حالات ناحيه شارپ تصوير از چند ميليمتر تا تقريبا 10 سانتيمتر خواهد بود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] خط قرمز ناحيه کانوني تصوير و نوار سبز محدوده فوکوس (عمق ميدان) را نشان مي دهد. مساله کوچکي عمق ميدان ايجاب مي کند که سوژه و دوربين حتما موازي هم باشند. (عکس بالا) با اطمينان از موازي بودن سوژه و دوربين تا حد ممکن مي توان مطمئن شد که عمق ميدان در تصوير يکنواخت باقي مي‌ماند.
با لنزهايي که معمولا در دوربين‌هاي کوچک استفاده مي‌شوند، ايجاد اعوجاج در نماهاي نزديک موضوعي مهم مي‌باشد. تغييرات ايجاد شده توسط لنز مانند انحناي گوشه‌ها به درون و برآمدگي مياني تصوير از مشکلات معمول مي‌باشند. اگر تغيير شکلی در عکسهاي ماکرو دوربينتان ديديد نشانه وجود نقص در دوربينتان نيست، بلکه به معني اين است که اين لنز براي عکاسي ماکرو طراحي نشده است. براي پنهان کردن مشکل از خط‌هاي واضح صاف افقي و عمودي در ترکيب بندي عکستان پرهيز نماييد و يا از تغيير شکلهاي نرم افزاري براي تصحيح عکس استفاده نماييد. عکاسي ماکرو و نماهاي بسيار نزديک معمولا باعث تغيير شکلهاي پرسپکتيو شبيه لنزهاي وايد مي‌شود. استفاده از اين خاصيت براي ايجاد حالات خاص در عکس ترفند خوبي است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] قطعات کوچک مقواي سفيد و يک آينه براي روشن کردن سوژه مورد استفاده قرار گرفته‌اند. دوربين با استفاده از سه پايه ثابت شده است. نورپردازي
چالش دوم درعکاسي ماکرو براي عکاس ايجاد نورپردازي مناسب براي سوژه است. اين کار بخصوص هنگامي که دوربين به سوژه بسيار نزديک باشد خيلي مشکل است. معمولا از فلاش نمي توان بطور موثري استفاده کرد، چون يا باعث تغيير رنگ عکس مي‌شود و يا به احتمال زياد باعث زياد شدن بيش از حد نور بخاطر نزديکي زياد به سوژه مي‌شود. در چنين حالاتي بهترين کار اين است که فلاش را خاموش کرده و زحمت تهيه منبع نور مناسبي را بخود بدهيد!
در هواي آزاد از نور خورشيد و چند تکه آينه کوچک به عنوان منعکس کننده مي توان براي حذف سايه‌هاي ناخواسته استفاده نمود. در محل سربسته نيز مي توان با استفاده از لامپهاي معمولي و بازتابنده‌هاي ساده به نتايج خوبي رسيد. توجه کافي داشته باشيد که ممکن است بخاطر حذف زردي نورهاي تنگستن مجبور باشيد تصحيح رنگ و تراز سفيدي مناسبي را در تصوير ايجاد نماييد. اگر آينه در دسترس نباشد يک تکه مقواي سفيد نيز خوب است و نور را بطور مات بر روي سوژه بازمي‌تاباند. راه ديگر اين است که يک مقوا را با فويل‌هاي آلومينيومي بپوشانيد تا بازتابندگي آن را بالاتر ببريد. اگر لازم بود مي‌توان براي توزيع يکنواخت‌تر نور روي سوژه از بازتابنده هاي بيشتري استفاده نمود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] اين گل با استفاده از نور طبيعي روشن شده است. با مقواهاي سفيد نور پخش شده و سايه‌هاي تند حذف مي شود. اگردوربين شما لنز زوم دارد شما مجبور نيستيد دوربين را زياد به سوژه نزديک نماييد . اين امکان بخصوص در زماني که امکان نورپردازي درست تصوير وجود ندارد بسيار مفيد است و زوم اپتيکال به شما اجازه مي دهد تا دوربين را عقب ببريد و سوژه را براحتي نور پردازي نماييد و هنوز هم يک عکس تمام کادر داشته باشيد. هنگامي که از زوم براي نزديک کردن عکس استفاده مي کنيد استفاده از سه پايه و يا هر وسيله ديگر براي حذف لرزشهاي دست يادتان نرود. دوربين ديجيتال يکي از بهترين راههاي گرفتن عکسهاي ماکرو است. بعضي دوربين ها مي توانند در حد يکي دو سانتيمتر به سوزه نزديک شوند. ديده شدن بلافاصله نتيجه کار در دوربين هاي ديجيتال امکان تصحيح اشتباهات احتمالي را ايجاد مي نمايد. باز هم بدانيد، تجربه بهترين راهنما است، پس دوربين‌ها بدست، پيش بسوي استفاده از تمام تواناييهاي ابزاري که در دست داريد! [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] يک سکه با سه نورپردازي متفاوت: سکه زيري فلاش با نور هالوژن، وسطي هالوژن تنها و اولي فقط فلاش

منبع: سایت عکاسی

عمق ميدان ناحيه اي است كه تمام عناصر موجود در آن، در عكس واضح باشند.هر چه عمق ميدان بيشتر باشد ،ناحيه واضح در اطراف(جلو و پشت) نقطه فوكوس بيشتر است.در عكسي كه عمق ميدان آن كم است، ممكن است ناحيه پشت(يا جلو) نقطه فوكوس دوربين ،محو شود.
عمق ميدان يك تصوير توسط سه عامل كنترل مي شود:
1- فاصله تا موضوع
2- فاصله كانوني
3- قطر دهانه ديافراگم
ظاهرا عمق ميدان مسئله ساده اي به نظر مي رسد اما در واقع موضوع غامضي است.هدف ما در اين نوشتار،توضيح مفاهيم مرتبط با آن و نيز طرز استفاده از اين مفاهيم براي تهيه عكسهاي دلخواه مي باشد.
همانگونه كه در تعريف عمق ميدان ذكر شد، معياراساسي ، وضوح عناصر است.درك شدت وضوح از فردي تا فرد ديگر متفاوت است. وبنابراين بايد بر اين نكته تاكيد كنيم كه وضوح مورد نظر در اين تعريف ، يك وضوح قابل قبول براي اكثر افراد مي باشد.به طوريكه اكثر افراد پس از مشاهده عكس،عناصر مورد نظر را در منطقه فوكوس دوربين بدانند.از سوي ديگر اين وضوح به معناي Sharpness نيست بلكه به معناي آنست كه ذات و ماهيت آن قسمت قابل تشخيص باشد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در دوربينهاي ديجيتال، عمق ميدان مسئله مهمي است چرا كه كنترل عمق ميدان در دوربينهاي ديجيتال نسبت به دوربينهاي فيلمي مشكلتر است.اندازه حسگر دوربينهاي ديجيتال معمولي كوچك است و بالطبع نياز به لنزهايي با فاصله كانوني كم دارند.نتيجه اين حالت، عمق ميدان وسيع اين دوربينها نسبت به دوربينهاي 35 ميليمتري است و مشكل هنگامي بروز مي كند كه عكاس بخواهد عمق ميدان را در عكس كم نمايد.
فاصله موضوع تا دوربين و اثر آن بر عمق ميدان هر چه جسم به دوربين نزديكتر شود ، عمق ميدان كمتر ميشود.بعبارت ديگرهر چه نقطه فوكوس به لنز نزديك تر باشد،وسعت منطقه واضح در تصوير كمتر خواهد شد.اگر جسم به اندازه كافي از دوربين دور شود(كه در مورد دوربينهاي ديجيتال اين فاصله چندان هم زياد نيست)، ناحيه پشت آن تا بينهايت در تصوير واضح است.
فاصله كانوني لنز و عمق ميدان

براي فهم اين رابطه ابتدا ذكر چند نكته لازم است:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

فاصله كانوني بر حسب ميليمتر عبارتست از فاصله بين نقطه فوكوس و سطح كانوني.سطح كانوني ناحيه اي است كه دايره نوري فوكوس شده توسط لنز ،روي آن مي افتد.در دوربينهاي ديجيتال اين ناحيه معادل حسگر است.براي آن كه كل اين ناحيه توسط دايره نوري فوكوس شده پوشانيده شود ، بايستي اندازه لنز متناسب با سطح اين ناحيه باشدو قطر دايره نوري فوكوس شده توسط لنز بايد معادل قطر عرضي حسگر باشد.ابعاد حسگر دوربينهاي ديجيتال نسبت به سطح كانوني دوربينهاي 35 ميليمتري كمتر است و در نتيجه لنزهاي اين دوربينها نيز كوچكتر و با فاصله كانوني كمتر خواهد بود.فقط در دوربينهاي حرفه اي ديجيتال SLR اندازه حسگر تقريبا معادل سطح كانوني در دوربينهاي غير ديجيتال مي باشد.فاصله كانوني لنز دوربينهاي ديجيتال را به صورت معادل 35 ميليمتري خود بيان ميكنند.مثلا فاصله كانوني واقعي يك دوربين در حالت Tele و Wide به ترتيب 15 و 5 است كه معادل 105 و 35 ميشود.اما بايد به ياد داشت كه همان اندازه واقعي در ميزان عمق ميدان تاثير دارد.
هر چه فاصله كانوني لنز بيشتر باشد عمق ميدان كمتر ميشود. و به همين علت ايجاد پس زمينه محو (عمق ميدان كم) با دوربينهاي ديجيتال معمولي مشكل و گاه غير ممكن است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

قانون فوق(هر چه فاصله كانوني لنز بيشتر باشد عمق ميدان كمتر ميشود) جزئياتي دارد كه بايد مورد توجه قرار گيرد و گرنه صدق نمي كند.در حقيقت بيان درست اين قانون به اين گونه است:
اگر مقدار اندازه دهانه ديافراگم و نيز فاصله نقطه فوكوس تا لنز ثابت باشد آنگاه هر چه فاصله كانوني لنز بيشتر باشد، عمق ميدان كمتر است.
براي روشن شدن اين موضوع به مثال زير توجه كنيد:
فرض مي كنيم كه مي خواهيم از فردي كه در مقابل درختي قرار دارد عكس بگيريم.اين كار را به دو صورت زير انجام مي دهيم
1-در فاصله 3 متري شخص مي ايستيم و يكبار با لنز وايد(فاصله كانوني كم) و يكبار با لنز تله (فاصله كانوني زياد) از وي عكس ميگيريم.اگر اندازه ديافراگم در دو عكس يكي باشد ،عمق ميدان در عكس دوم كمتر است و ممكن است درخت در پس زمينه محو شود.
اما چون فاصله تا موضوع ثابت بوده است، در عكس دوم اندازه موضوع بزرگتر است و ممكن است مثلا قسمتي از سر شخص در كادر جا نشود.
2-در اين حالت، هدف ،گرفتن عكسي است كه در آن اندازه سر شخص حدود نيمي از كادر را بپوشاند.براي اين منظور ابتدا يك عكس با لنز وايد ميگيريم و سپس فاصله خود را تا شخص زياد مي كنيم و يك عكس با لنز تله ميگيريم تا اندازه ها در دو عكس يكسان باشند.
جالب است كه عمق ميدان در اين دو عكس هيچ تفاوتي نخواهد داشت.
پس اين قانون را كه هر چه فاصله كانوني لنز بيشتر باشد،عمق ميدان كمتر است ،بايد با تامل و دقت بيشتري استفاده كرد.

نكته:عمق ميدان بين جلو و عقب نقطه فوكوس تقسيم ميشود.يعني مثلا وقتي عمق ميدان در يك تصوير 50 سانتي متر است ، از فاصله 15 سانتي متري جلوي نقطه فوكوس تا 35 سانتيمتري پشت آن در محدوده عمق ميدان قرار داشته و در تصوير واضح است.(اعداد فوق به عنوان مثال ذكر شده اند).

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

طرز تقسيم عمق ميدان در جلو و پشت نقطه فوكوس در شرايط مختلف ،متفاوت است.هنگامي كه به هر علتي عمق ميدان كم باشد،عمق ميدان جلو و پشت تقريبا برابر هستند.با افزايش عمق ميدان، به تدريج قسمت واضح پشتي بيشتر از قسمت جلويي مي شود.به طوريكه وقتي عمق ميدان جلويي به حدود 4/1 فاصله جسم تا دوربين برسد،عمق ميدان پشتي 2 برابر عمق ميدان جلوي جسم خواهد بود. و هنگاميكه عمق ميدان جلوي جسم به 2/1 فاصله جسم تا دوربين برسد، عمق ميدان پشت تا بينهايت ادامه خواهد داشت.


اندازه ديافراگم و عمق ميدان

Aperture يا اندازه دهانه ورود نور لنز ،علاوه بر كنترل ميزان نور وارد شده،بر عمق ميدان نيز تاثير دارد.
تصاوير زير ارتباط بين عدد F و عمق ميدان را نشان ميدهد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

با افزايش عدد f از 2 به 11 (كاهش اندازه aperture )،عمق ميدان افزايش مي يابد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

مثلا با يك لنز 50 ميليمتري و f5.6 و فوكوس روي فاصله 3 متري ،از فاصله 45/2 متري تا فاصله 8/3 متري اجسام واضح بوده و عمق ميدان كلي برابر است با 35/1 متر.اگر عدد f را به 16 برسانيم عمق ميدان از 35/1 به 6/6 متر افزايش مي يابد.


عمق ميدان در دوربينهاي ديجيتال

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

همانگونه كه گفته شد فاصله كانوني كم دوربينهاي ديجيتال معمولي باعث ميشود كه اين دوربينها داراي عمق ميدان زيادي باشندو تهيه عكس با پس زمينه محو در آنها مشكل است. در دوربينهاي ديجيتال و در حالت لنز وايد (كمترين فاصله كانوني) و فوكوس در فواصل بيش از 3-4 متر،عمق ميدان بسيار زياد است و در اين حالت نقش ديافراگم فقط كنترل نور ورودي است و نمي توان با آن عمق ميدان را كنترل كرد.اما در دوربينهاي 35 ميليمتري و SLR ديجيتال به علت فاصله كانوني بيشتر، در فواصل زياد نيز ميتوان با تغيير عددF عمق ميدان را كنترل نمود.

در تصاوير زير اين موضوع نشان داده شده است:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

عكس فوق با دوربين ديجيتال داراي حسگر 2/1 اينچي ، عدد f1.8 و فاصله 1 متري گرفته شده است.پس زمينه داراي جزئيات واضح است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اما اين عكس با دوربين ديجيتال SLR گرفته شده است كه بعلت داشتن CCD بزرگتر امكان استفاده از لنزهاي نرمال 35 ميليمتري را فراهم نموده است.همانگونه كه مشاهده مي شود،در اين عكس با f1.8‌، پس زمينه به خوبي محو شده است.



كنترل عمق ميدان در دوربينهاي ديجيتال معمولي
مفهوم كنترل عمق ميدان آن است كه بتوانيم بسته به نياز خود،عمق ميدان را كم يا زياد كنيم.چرا كه گاهي عمق ميدان كم بسيار ضروري است.مثلا در عكسهاي پرتره كه هدف تاكيد روي صورت فرد است و بايد از پس زمينه مجزا شود.
يك راه عملي براي ايجاد عمق ميدان كم در اين دوربينها به روش زير است:
1- موضوع را تا جاي ممكن از پس زمينه دور كنيم.
2- با استفاده از زوم اپتيكال موضوع را در كادر قرار دهيم.(فاصله كانوني زياد)
3- حتي الامكان از بيشترين اندازه ممكن براي f استفاده كنيم.

به تصاوير زير دقت كنيد:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در عكس اول جسم از پس زمينه 3 متر و از دوربين 1 متر فاصله دارد.با كمي زوم و انتخاب f2.2 ،پس زمينه به طور مناسبي محو شده است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در عكس دوم و در همان وضعيت قبلي اندازه ديافراگم را به f11 رسانده ايم و مشاهده مي شود كه پس زمينه واضح شده است.

بعبارت ديگر چنانچه فاصله پس زمينه از موضوع و زوم اپتيكال را به درستي انتخاب كنيم،مي توانيم با تغيير اندازه f عمق ميدان را كنترل نماييم.
نكته:با دقت در 2 تصوير فوق يك مسئله ديگر نيز روشن مي شود.در عكس دوم كه عمق ميدان زياد است ، پس زمينه واضح باعث منحرف شدن توجه بيننده از موضوع عكاسي شده است.و اين دليلي است بر لزوم ايجاد عمق ميدان كم در عكسهاي پرتره.
نكته:با افزايش فاصله كانوني در دوربينهايي كه فاصله كانوني متغير دارند،حداقل عدد f قابل استفاده، افزايش مي يابد.مثلا با لنز وايد و فاصله كانوني 5 ميليمتر عدد f حداقل برابر 8/2 و بالنز تله و فاصله كانوني 16 عدد f ‌حداقل برابر 8/4 خواهد بود.البته اين كاهش در تمام دوربينها يكسان نيست.بنابراين هنگام خريد دوربين به اين مقادير بايد توجه نمود (اين اطلاعات روي لنز دوربين نوشته شده است.مثلا:
Zoom Lens 3X 5.4-16.2mm 1:2.8-4.8
يعني فاصله كانوني در حالت وايد 4/5 ميليمتر با حداقل f 2.8 و در حالت تله فاصله كانوني 2/16 ميليمتر و حداقل عدد f برابر 8/4 است.)



Hyperfocal Ditstance - HFD
HFD عبارتست از كمترين فاصله اي كه وقتي با يك f خاص روي آن فوكوس شود،تمام اجسام تا بينهايت در پشت آن واضح باشند(يعني عمق ميدان پشتي تا بينهايت باشد).اين موضوع براي عكاسان طبيعت اهميت زيادي دارد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

قبلا گفتيم كه وقتي عمق ميدان پشتي تا بينهايت باشد ،عمق ميدان جلوي نقطه فوكوس، حدودا نصف فاصله دوربين تا نقطه فوكوس است.مثلا اگر با لنز 50 و f16‌،مقدار Hyperfocal distance برابر 8 متر باشد ،تمام اجسام واقع در فاصله 4 متري تا بينهايت واضح خواهند بود.(به شكل زير توجه نماييد)

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

چگونه مقادير DOF و HFD را تعيين كنيم؟
در ابتدا بايد به مفهومي به نام Circle Of Confusion (COC) اشاره كنيم.همانگونه كه در ابتداي اين مقاله اشاره شد ،معيار وضوح عناصر موجود در عمق ميدان ،يك معيار دقيقا تعريف شده نمي باشد.كمترين اندازه اي كه چشم انسان ميتواند در فاصله معمول خواندن تشخيص دهد ،حدودا 166/0 ميليمتر است.يعني اگر 2 نقطه كوچكتر از اين مقدار را در كنار هم قرار دهيد،از فاصله معمول خواندن، آنها را يك نقطه مي بينيد.همين موضوع در مورد تشخيص وضوح عناصر در عكسهاي چاپ شده نيز صدق ميكند.به عبارت ديگر اگر به يك عكس چاپ شده 12*15 سانتيمتري نگاه كنيم نقاط كمتر از 166/0 ميليمتر در آن قابل تشخيص نيستند.و چون براي چاپ اين عكس از فيلم 35 ميليمتري، حدودا 5 برابر بزرگنمايي داشته ايم،مقدار بحراني مذكور در فيلم 35 ميليمتري برابر 0333/0 =5 : 166/0 خواهد شد.اين عدد 0333/0 حدودا مقدار COC براي دوربينهاي فيلمي 35 ميليمتري براي چاپهاي 12*15 سانتيمتري است.(در مورد دوربينهاي مختلف مقدار دقيق آن متفاوت است)
براي تعيين عمق ميدان بايد چهار مقدار f ، فاصله كانوني ، فاصله نقطه فوكوس و مقدار COC دوربين مشخص باشد.
در دوربينهاي ديجيتال مقدار COC وابسته به وسعت حسگر و نيز اندازه عكس (بر حسب مگا پيكسل) بوده و قابل محاسبه مي باشد.مقادير COC دوربينهاي مختلف ديجيتال [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] در دسترس است.
پس از مشخص كردن COC براي دوربين، با دانستن فاصله جسم تا دوربين ، فاصله كانوني لنز و مقدار ديافراگم ، ميتوان مقادير عمق ميدان و hyperfocal distance را تعيين نمود.كه اين كار را از طريق فرمول ، نرم افزار ، به صورت آنلاين و يا جداول چاپ شده ميتوان انجام داد.
- نرم افزار [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] براي محاسبه عمق ميدان

- نرم افزار [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] براي Palm OS ، تعيين عمق ميدان در سيستم عامل Palm

- نرم افزار [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] براي تعيين HFD

- تعيين عمق ميدان و [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] به صورت آنلاين

- [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



منبع: سايت عكاسي

حساسیت (ISO) و نویز در عکاسی دیجیتال
شاخص ISO در دوربین دیجیتال نشانگر حساسیت حسگر دوربین نسبت به نور است.مقدار ISO کم نشانه حساسیت کم و مقدار ISO بالا معرف حساسیت زیاد است.تقریبا در تمام دوربینهای دیجیتال ، چه انواع ارزان و چه انواع گرانقیمت ، با افزایش ISO کیفیت تصویر کاهش پیدا می کند. هر چه قدر حساسیت بالا تر باشد ، نویز تصویر نیز افزایش پیدا می کند.مثل رادیو که با زیاد کردن ولوم صدا نویز صدا نیز بیشتر می شود.
.
.
حساسیت (ISO) و نویز در عکاسی دیجیتال

شاخص ISO در دوربین دیجیتال نشانگر حساسیت حسگر دوربین نسبت به نور است.مقدار ISO کم نشانه حساسیت کم و مقدار ISO بالا معرف حساسیت زیاد است.تقریبا در تمام دوربینهای دیجیتال ، چه انواع ارزان و چه انواع گرانقیمت ، با افزایش ISO کیفیت تصویر کاهش پیدا می کند. هر چه قدر حساسیت بالا تر باشد ، نویز تصویر نیز افزایش پیدا می کند.مثل رادیو که با زیاد کردن ولوم صدا نویز صدا نیز بیشتر می شود.
با کاهش مقدار ISO نویز تصویر کاهش می یابد ، تصویر واضحتر و احتیاج به نور بیشتر خواهد شد (و در نتیجه بایستی از دیافراگم بازتر یا سرعتهای پایین شاتر استفاده کرد).
با افزایش مقدار ISO ،نویز تصویر بیشتر ، جزئیات تصویر کمتر می شود ولی نیاز به نور کمتر خواهد شد.( استفاده از دیافراگم کوچکتر و یا سرعتهای بالای شاتر امکان پذیر میگردد)
معمولا باید بر اساس دو عامل زیر مقدار ISO را انتخاب کرد:
- نور محیط
- سرعت مورد نیاز شاتر برای گرفتن عکس
گاه نیاز به یک اندازه خاص دیافراگم نیز در امر انتخاب ، دخیل است اما اهمیت این عامل سوم نسبت به دو عامل اول ، در تصمیم برای استفاده از ISO بالا ، کمتر است.
باید همواره به خاطر سپرد که برای گرفتن عکس در حداکثر کیفیت ممکن ، باید از کمترین مقدار ممکن ISO استفاده کرد:مثلا برای گرفتن عکس از یک موضوع متحرک در یک روز ابری، مجبوریم که از سرعتهای بالاتر از 125/1 استفاده کنیم.اما حتی با بیشترین اندازه دیافراگم نیز مقدار نور کافی نخواهد بود.در این مورد تنها راه ممکن ، افزایش حساسیت دوربین است تا بتوان از سرعتهای بالاتر شاتر استفاده کرد و از موضوع متحرک عکس گرفت.
هرگونه افزایش مقدار ISO باید تدریجی باشد.افزایش دادن ناگهانیISO به حداکثر میزان ممکن در مواردی نظیر مثال فوق ، از لحاظ عکاسی قابل قبول نیست.بایستی مرحله به مرحله مقدار حساسیت را افزایش داد تا هنگامیکه سرعت مورد نیاز شاتر بدست آید.این روش ، نویز عکس را به حداقل ممکن خواهد رساند.
نویز و حساسیت وابستگی زیادی به یکدیگر دارند.با افزایش حساسیت، نویزابتدا در مناطق تیره عکس و سپس در مناطقی که رنگهای نسبتا یکنواختی دارند، ظاهر می شود.

به طور خلاصه میتوان گفت که هرچند مقادیر بالای ISO باعث افزایش نویز می گردد،اما این امکان را به عکاس میدهد که با سرعتهای بالاتر شاتر عکس بگیرد و این موضوع گاه بسیار مفید ولازم است.
باید به خاطر داشت که نویز، بیشتر در مناطق تیره و نیز نواحی که رنگ یکنواخت دارند، ظاهر می شود.بنابراین ابتدا باید موضوع مورد نظر را ارزیابی و مناطق فوق الذکر را در آن شناسایی کنیم.سپس با تغییر کادر بندی ، این مناطق را در عکس به حداقل برسانیم و سپس از ISO بالا استفاده نماییم.
در محیطهای کم نور ،نویز واضح تر خواهد بود و در نتیجه با افزایش ISO ، کیفیت عکس به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد.در این موارد بهتر است که با استفاده از یک سه پایه ،از سرعتهای پایین شاتر استفاده نماییم.

و اما چند نکته:
1- در محیطهای کم نور در صورتی که از حالت اتوماتیک ISO استفاده شود،سرعت شاتر نسبت به مقدار ISO در اولویت است.یعنی دوربین حتی الامکان سعی میکند که از سرعتهای بالای شاتر استفاده نماید،هرچند که بعلت ISO بالا سبب کاهش کیفیت تصویر گردد.
2- ارتباط تراز سفیدی (White Balance) و ISO : فرض کنید که زیر نور چراغ معمولی در اتاق عکس می گیرید.تنظیم خودکار تراز سفیدی باعث افزایش بهره کانال رنگ آبی می شود تا بر طبیعت زرد- قرمز نور چراغ غلبه کند.در چنین محیطهای کم نوری، اگر ازISO بالا استفاده کنید، بهره کانال رنگ آبی مجددا افزایش خواهد یافت و در تصویر حاصله رنگ آبی به طور نامناسبی غلبه خواهد داشت.
در این موارد برای غلبه بر این مشکل باید از فیلترهای اصلاح کننده رنگ استفاده شود.
3-در مورد دوربینهایی که امکان تنظیم کنتراست دارند ، یک نکته جالب عملی در رابطه با ISO وجود دارد:
اگر دوربین روی حالت کنتراست پایین تنظیم و جبران نوردهی(EV) 3/2+ انتخاب شود،میتوان مقدار ISO را نصف کرد.یعنی اگر ISO مورد نیاز 200 است میتوان از مقدار100 استفاده کرده و تصویر بهتری تهیه نمود.
نویز و کاهش آن (Noise Reduction )
هر چه سطح سنسور دوربین بیشتر باشد میزان نویز کمتر است. به همین علت دوربینهای دیجیتال حرفه ای SLR ،نسبت به دوربینهای معمولی،نویز کمتری تولید میکنند.سطح سنسور بعضی از دوربینهای دیجیتال SLR تقریبا 4 برابر دوربینهای معمولی است.بنابراین در دوربینی مانند Canon EOS 1D که برای عکاسی از صحنه های پر تحرک ورزشی نیز استفاده می شود، انتخاب ISO بالا دیگر یک موضوع کم مصرف نیست.در این دوربین محدوده انتخاب ISO بین 100 تا 1600 میتواند باشد.
نکته دیگر آن است که دوربینهای دیجیتال جدید به طور خودکار نویز موجود در تصاویر را کاهش می دهند.مثلا در دوربینهای Nikon D1X و Canon EOS 1D امکان کاهش نویز به صورت یک انتخاب در اختیار عکاس گذاشته شده است.و در نتیجه حتی در ISO های بالا نیز تصاویر همچنان بدون نویز قابل توجه خواهند بود.
کاهش نویز توسط نرم افزار نیز قابل انجام است.اما این کار با نرم افزارهای معمولی ویرایش تصویر چندان نتایج قابل قبولی ارائه نمی دهد.چرا که این نوع نویزها در تمام طیف فرکانسی نور پراکنده بوده و بر اساس رنگ و روشنایی و حتی نوع دوربین متغیر است.در روشهای معمولی کاهش نویز ،مانند استفاده از فیلترهای Median و روشهای آستانه ای( Thresholding) ،میزان اصلاح نویز کم بوده و در عوض بسیاری از جزئیات تصویر از دست می رود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اما نرم افزارهای اختصاصی کاهنده نویز ، از تکنولوژیهای پیشرفته و جدیدی استفاده می کنند تا ضمن حفظ دقت و جزئیات تصویر ، حداکثر کاهش نویز را اعمال کنند.مثلا نرم افزار Noise Ninja(شکل فوق) از یک الگوریتم پیشرفته ریاضی استفاده میکند تا تصویر را به صورت طیف فرکانسی 3 بعدی تحلیل نماید و امکان شناسایی دقیق و در نتیجه حذف نویز ها در فرکانسها و کانالهای رنگی مختلف فراهم شود.


بهترین نرم افزارهای کاهنده نویز برای کامپیوترهای PC و MAC:
(به ترتیب اولویت)

PC
1- Noise Ninja ( Picture Code) >

کد:

---

http://www.picturecode.com/

---

2- Neat Image (AB Soft ) >

کد:

---

http://www.neatimage.com/

---

3- Grain Surgery (Visual Infinity) >

کد:

---

http://www.visinf.com/

---

MAC
1. Grain Surgery (Visual Infinity) >

کد:

---

http://www.visinf.com/

---

2. Noise Ninja ( Picture Code) >

کد:

---

http://www.picturecode.com/

---

3. Ultra ISO ( Imaging Concepts

5953
با سلام ... دیدم تاپیک یکم خلوته ...گفتم برای کمک به خریداران اطلاعاتی که خودم جمع کردم رو اینجا بزارم تا همه استفاده کنن ...

-------------------------------
مبدل اي.دي AD Convert

حس‌گر‌ها در واقع شامل دسته پیکسل‌‌ها و دیودهای نوری‌ هستند که انرژی فوتون‌های دریافتی را به بار الکتریکی تبدیل می‌کنند. سپس، این بارهای الکتریکی به ولتاژ تبدیل می‌شوند. ولتاژ حاصله نیز تا اندازه‌ای تقویت می‌شود که بتوان آن را با استفاده از مبدل آنالوگ به دیجیتال (ADC) پردازش کرد. مبدلADC ، ولتاژهای آنالوگ پیکسل‌ها را در سطوح پراکنده‌‌ی درخشانی طبقه‌بندی کرده، هر سطح را به صورت سیستم باینری صفر و یک نام‌گذاری می‌کند. ADC یک بیتی می‌تواند ارزش‌ پیکسل‌ها را به صورت سیاه (0) یا سفید (1) دسته بندی کند. مبدل ADC دو بیتی نیز می‌تواند این پیکسل‌ها را در چهار دسته (2^2) طبقه‌بندی نماید: سیاه (00)، سفید (11)، و دو سطح بین (01 و 10). تعداد زیادی از کاربران دوربین‌های دیجیتال با مبدل‌های 8 بیتی ADC کار می‌کنند.


مبدل 8 بیتی آنالوگ به دیجیتال (ADC) ولتاژهای آنالوگ را در 256 سطح پراکنده دسته‌بندی می‌کند که با سیستم باینری متشکل از صفرها و یک‌ها نام‌گذاری می‌شوند.

کوچک‌ترین بیت (رزولوشن) را محدوده دینامیکی (دقت) حس‌گر تعیین می‌کند. اگر محدوده دینامیکی حس‌گر مثلا 1000:1 باشد، مبدل ADC باید حداقل 10 بیت باشد تا به این ترتیب، اطلاعات حفظ شده، از بین نروند. به طور کلی یک مبدل 10 بیتی بسیار عالی است. مبدل‌های 12 یا 14 بیتی ADC نیز به غیر از نویز هیچ‌گونه اطلاعات و جزییات رنگی اضافی را ایجاد نمی‌کنند. هر چند در عمل ممکن است این طور به نظر برسد که 12 بیتی بودن می‌تواند در نهایت به خطای مبدل ADC بیانجامد. این احتمال نیز وجود دارد که بیت‌های بیش‌تر برای کم‌ کردن پدیده پوستریزاسیون یا دسته‌بندی موثر واقع شود.
دوربین‌های دیجیتال به حس‌گرهایی با محدوده دینامیکی بزرگ‌تر مجهز هستند و از مبدل‌های 10 یا 12 بیتی ADC بهره می‌برند. عموما این دوربین‌ها به شما امکان می‌دهند 10 یا 12 بیت اطلاعات را بر روی هر پیکسل و در فرمت RAW ذخیره کنید،‌ چرا که فرمت JPEG تنها می‌تواند 8 بیت اطلاعات را در هر کانال نگه‌ دارد.

قفل نوردهی AE Lock

قفل نوردهی اتوماتیک به قابلیت قفل کردن تنظیمات نوردهی (دیافراگم و سرعت شاتر) گفته می‌شود که دوربین با در نظر گرفتن مجموعه‌ای از تصاویر اعمال می‌کند. این تنظیمات زمانی کارآمد خواهد بود که بخواهید عکس‌های‌تان را به صورت یک عکس پانوراما در کنار هم بچسبانید؛ زیرا چسباندن عکس‌هایی که نوردهی مشابهی دارند کار بسیار راحتی است.

لامپ کمکی فوکوس اتوماتیک AF Assist Lamp

بعضی از شرکت‌های سازنده، دوربین خود را به نوعی لامپ کمکی مجهز می‌کنند که هنگام عکاسی در نور کم، بر روی سوژه‌ی‌ فوکوس شده نور می‌تاباند. این لامپ به عمل‌کرد سیستم فوکوس دوربین کمک زیادی می‌کند. در دیگر دوربین‌ها، قابلیت فوکوس اتوماتیک تا اندازه‌ای ضعیف عمل می‌کند. معمولا این لامپ‌ها در محدوده نه چندان گسترده‌ای برابر با حداکثر 4 متر کار می‌کنند. نور این لامپ‌ها، نور مادون قرمز است که هنگام عکاسی بدون آمادگی قبلی، سوژه متعجب نمی‌شود. سیستم‌های پیش‌رفته فلاش به لامپ کمکی فوکوس با محدوده‌ی تابش وسیع‌تری مجهز هستند.



لامپ کمکی فوکوس اتوماتیک دوربین کانن پاورشات S50 در بالای لنز و کنار فلاش قرار گرفته است. این لامپ کارکردی دو منظوره دارد. به این شکل که در شرایط کم نور، نور سفید می‌تاباند که برای سیستم فوکوس اتوماتیک بسیار موثر است. دیگر آن‌که این لامپ هنگام فعال بودن فلاش و مشخصه‌ی ضد قرمزی چشم، تا زمانی که دکمه‌ی ‌آزاد سازی شاتر را تا نیمه فشار داده باشید روشن می‌ماند تا به این ترتیب، اندازه‌ی مردمک سوژه کاهش یافته، از احتمال ایجاد قرمزی چشم کم‌ شود.