سرعت اينترنت رايگان در كره جنوبی ٥٠٠ برابر اينترنت پولی ايران است
سرعت اینترنت رایگان در كره جنوبی ٥٠٠ برابر سرعت اینترنت پولی در ایران است و اینترنت پرسرعت (adsl) به معنای واقعی در ایران وجود ندارد.
كارشناسان حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات با اذعان بر این موضوع می گویند: "طبق استانداردهای بین المللی حداقل سرعت اینترنت Adsl، ٥١٢ كیلو بیت در ثانیه است، درحالی كه در ایران این سرعت به كمتر از ١٠٠ كیلو بیت در ثانیه می رسد!"
براساس برنامه چهارم توسعه تا پایان سال ٨٨ (پایان این برنامه) تعداد پورت های فعال Adsl باید به ٥/١ میلیون پورت برسد؛ درحالی كه هم اكنون به جای ٩٠٠ هزار پورت فعال، كمتر از ١٠٠هزار پورت فعال Adsl وجود دارد. به عبارت دیگر نفوذ Adsl در ایران یك نهم میزان پیش بینی شده در برنامه چهارم توسعه است.
متخصصان این حوزه معتقدند؛ شركت مخابرات با فراهم نكردن تسهیلات لازم و محدود كردن سرعت اینترنت Adsl باعث ورشكستگی شركت های Pap شده و اكنون نیز برخلاف اصل ٤٤ قانون اساسی در مورد لزوم توجه به امر خصوصی سازی، خود برای راه اندازی پورت های Adsl وارد عمل شده است.
دكتر علی اكبر جلالی، استاد دانشگاه علم و صنعت و پژوهشگرit، می گوید: "اینترنت پرسرعت در جهان استانداردهای خاصی دارد. در بسیاری از كشورهای دنیا سرعت ٥/١ مگابیت بر ثانیه را سرعت معمول برای اینترنت پرسرعت می دانند، این در حالی است كه در برخی كشورها از جمله ایران Adsl (اینترنت پرسرعت) به عنوان یك وسیله ارتباط پرسرعت تلقی می شود كه حداكثر سرعت آن فقط ١٢٨ كیلو بیت بر ثانیه برای مردم است. بنابراین می توان نتیجه گرفت كه در حال حاضر در ایران اینترنت پرسرعت هنوز حتی برای كاربران به صورت ملموس و به معنای واقعی عرضه نشده است."
به گفته دكتر جلالی، قرار بود ١٣ شركت Pap از سال ٨٣ با سرمایه گذاری ٢٠٠ میلیارد تومانی، مسئولیت توسعه اینترنت پرسرعت را برعهده بگیرند اما عملا دچار مشكل شدند و نتیجه این كه در كمال تاسف ضریب نفوذ اینترنت پرسرعت در ایران فقط ٠١/٠ درصد است. یعنی از هر ١٠ هزار ایرانی فقط یك نفر به اینترنت پرسرعت دسترسی دارد، همین تعداد كم پورت اینترنت پرسرعت نیز فقط در شهرهای بزرگ راه اندازی شده است.
در حالی كه كشورهای توسعه یافته ای مانند فرانسه اینترنت را با سرعت ٣٠ مگابیت بر ثانیه و سوئد با سرعت ١٠٠ مگابیت بر ثانیه، در اختیار كلیه كاربران خانگی قرار داده اند.
همچنین طبق برنامه ای كه در سنگاپور تدوین شده، قرار است تا سال ٢٠١٠ به هر كاربر خانگی یك گیگابیت در ثانیه پهنای باند اختصاص یابد. بدین شكل در واقع سرعت اینترنت برابر با یك گیگابیت بر ثانیه خواهد بود.
