مقایسه سرعت اینترنت در ایران با اینترنت جهانی
اینترنت این روزها از حالت سازمانی و اداری خارج شده و امکان برقراری ارتباط بین همه کاربران جهانی را فراهم کرده است. این ابزار در سال‌های گذشته تحولات فراوانی را به دنبال داشته است و شرکت‌های عرضه کننده خدمات اینترنتی سعی کرده‌اند با افزایش سرعت اتصال به این شبکه جهانی، کاربران بیشتری را به سمت خود بکشانند. یکی از کشورهایی که این روزها توانسته است سرعت اتصال به اینترنت را تا چند برابر افزایش دهد، آمریکاست. بر اساس آمارهای رسمی منتشره شده از سوی دولت ایالات متحده، 86 درصد ساکنان این کشور که درآمد سالانه آنها بیش از 75 هزار دلار است به اینترنت پرسرعت دسترسی دارند و 38 درصد کسانی که درآمد سالانه کمتر از 30 هزار دلار دارند نیز از اینترنت پرسرعت استفاده می‌کنند. به گفته یک گروه غیرانتفاعی به نام Free Press که از حامیان شبکه اینترنت بی‌سیم محسوب می‌شود، هم‌اکنون در سراسر ایالات متحده بیش از صدها شبکه بی‌سیم وجود دارد که خدمات خود را در اختیار کاربران می‌گذارند. در شهر آستین (Austin) در تگزاس شبکه غیرانتفاعی موجود است که بیش از 100 منطقه را تحت پوشش خود قرار می‌دهد و حدود 57 هزار مشترک دارد. حدود 70 درصد کاربران شبکه شهر آستین را شرکت‌های کوچک، کتابفروشی‌ها، کتابخانه‌ها و مغازه‌ها تشکیل می‌دهند که برای تبلیغ به کاربران خود اینترنت بی‌سیم ارائه می‌کنند.
از دیگر کشورهایی که در زمینه اینترنت پرسرعت موفق بوده، می‌توان به آلمان اشاره کرد. آلمان در سطح اتحادیه اروپا یکی از کشورهای پیشگام در عرصه فناوری ارتباطات و اطلاعات است. هم‌اکنون در آلمان 9 میلیون و 400 هزار خط پهن باند برای اتصال به اینترنت با سرعت بالاتر وجود دارد که از این میان 12 میلیون و 900 هزار خط پهنای باند را شرکت مخابرات آلمان کنترل می‌کند. براساس آمارهای به دست آمده، 36/16 درصد از کاربران آنلاین آلمانی از اینترنت پرسرعت استفاده می‌کنند که این میزان بسیار کمتر از کشورهای دانمارک و هلند است که در اتحادیه اروپا از رهبران این عرصه به شمار می‌روند. طبق این آمارها، 30 درصد کاربران آنلاین در هلند و دانمارک از اینترنت پرسرعت استفاده می‌کنند.
تازه‌ترنی گزارش اتحادیه اروپا که در ژوئیه 2007 در خصوص گسترش پهنای باند و مبارزه با شکاف دیجیتالی در 27 کشور اروپایی منتشر شد نیز نشان می‌دهد مبارزه با شکاف دیجیتالی در آلمان 8/5 درصد رشد داشته است. از سویی دیگر، افزایش رشد تقاضای ورود به اینترنت در آلمان تا ژوئن 2006 موجب شده است در بازار این کشور بیش از 12 میلیون مشترک جدید براش شبکه ADSL ایجاد شود. پیش‌بینی می‌شود این رقم تا سال 2009 به دو برابر افزایش یابد.
این پیشرفت‌ها از مرز‌های آمریکا و اروپا نیز فراتر رفته و به چین نیز رسیده است. با افزایش تقاضا برای تماشای تصاویر ویدئویی، تجارت الکترونیکی و بازی‌های آنلاین، تا پایان سال 2007 بازار اینترنت پرسرعت در چین از آمریکا نیز پیشی گرفت و به بزرگ‌ترین قطب اینترنت پرسرعت در چین طی سه ماهه اول سال 2007 با 5/4 میلیون افزایش به 3/56 میلیون رسید که در این مدت 4/60 میلیون آمریکایی از اینترنت پرسرعت استفاده کردند. در نیمه نخست سال گذشته 3/4 درصد از جمعیت 3/1 میلیارد نفری این کشور و 3/14 درصد از خانه‌های چینی مشترک سرویس پرسرعت اینترنتی شدند. در این آمارها اعلام شده است تعدا کاربران اینترنتی در چین با افزایش 30 درصدی در سال 2006 به 132 میلیون نفر رسید. گفته می‌شود هم اکنون بیش از 210 میلیون چینی از اینترنت پرسرعت استفاده می‌کنند.
اینترنت ایرانی
در سال 1371 تعداد کمی از دانشگاه‌های ایران، از جمله دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه گیلان، توسط مرکز تحقیقات فیزیک نظری و از طریق پروتکل UUCP به شبکه جهانی اینترنت متصل شدند. نخستین کامپیوتری که در ایران به اینترنت متصل شد، در مرکز تحقیقات فیزیک نظری ایران قرار داشت. در سال 1373 اولین موسسه‌های اینترنتی ایران روی کار آمدند و در عرض ایک سال اولین سایت ایرانی در داخل کشور راه‌اندازی شد. در سال 1374 مجلس ایران تاسیس «شرکت امور ارتباطات دیتا» تحت نظر شرکت مخابرات ایران را تصویب کرد و مسوولیت توسعه خدمات دیتا در سطح کشور را به سور انحصاری در اختیار این مرکز قرار داد. سال 1377 زمان اجرای پروژه «یونی کد» در ایران بود که با اجرای قراردادی بین شورای عالی انفورماتیک و بنیاد دانش و هنر انگلستان و با نظارت و مدیریت فنی دانشگاه صنعتی شریف با عنوان «فارس وب» صورت گرفت. در این طرح الفبای فارسی به صورت جامع وارد استاندارد یونی کد شد و نشر فارسی در کامپیوتر و اینترنت استاندارد شد و مشکل فونت‌های غیراستاندارد در نرم‌افزارهای ایرانی از بین رفت. اگر چه از زمان تولد اینترنت در ایران حدود 15 سال می‌گذرد، اما باید اعتراف کرد که سیر تحولات اینترنتی ما نسبت به دیگر کشورها بسیار کند بوده است. براساس برخی آمارهای منتشر شده، حدود 90 درصد از کاربران آنلاین ایرانی همچنان از سیستم Dial-Up استفاده می‌کنند در حالی که سرعت خطوط اینترنت در ایران با استفاده از سیستم Dial-Up حدود 50 کیلوبیت در ثانیه است، ساکنان بیشتر کشورهای اروپایی و برخی کشورهای آسیایی دور و آمریکا از اینترنتی با سرعت 512 کیلوبیت تا یک الی سه مگابیت در ثانیه استفاده می‌کنند و با این حساب سرعت اینترنت در ایران همواره مورد اعتراض کاربران بوده است، وزارت ارتباطات و فن‌آوری اطلاعات دسترسی کاربران خانگی به اینترنت را با سرعت بیش از 128 کیلوبیت ممنوع کرده است. باید توجه داشت، حضور بخش دولتی در عرصه‌های مختلف توزیع و عرضه اینترنت یکی از بخش‌هایی است که امروزه به عنوان سدی برای پیشرفت شبکه اینترنت پرسرعت مطرح می‌شود. تلاش‌هایی که تاکنون برای از بین بردن انحصار دولتی در بازار تامین پهنای باند کشور و رقابت با بخش خصوصی صورت گرفته، کاربران ایرانی را به آینده‌ای بهتر در این حوزه امیدوار کرده است.
سیاستگذاران و تصمیم‌گیرندگان کشور باید با درک صحیح از بازار اینترنت موجود کشور و کیفیت نامناسب دسترسی کاربران به اینترنت، در جهت حذف انحصار و ایجاد بستر مناسب برای عرضه خدمات بهتر در این حوزه اقدام کنند تا بتوانیم در آینده شاهد خدمات بیشتر و بهتر در این زمینه باشیم.
منبع خبر: روزنامه کارگزاران
