27 اذر سالروز درگذشت ناباورانه بزرگ مرد موسیقی ایران ناصر عبدالهی را به جامعه موسیقی ایران تسلیت می گوییم. هيچ خواننده‌اي مانند او در ايران پيدا نمي‌‌شود كه صداي بمي‌‌داشته باشد، صداي او يكي بود، او صدايي صاف داشت، خواننده‌جنوبي كه متولد بندرعباس بود شهري بندري كه مردمي باصفا، خونگرم و مهمان‌نواز دارد و در سراسر ايران شهره هستند و ناصر نيز از اهالي همان ديار بود، مردي خونگرم و جنوبي با آلبوم «دوستت دارم» خود را به دنياي موسيقي معرفي كرد
ناصر در دهم دي ماه 1349 در محله مسجد بلال بندرعباس متولد شد . فرزند سوم خانواده است و چهار برادر و یک خواهر دارد. چهار فرزند به نامهای نويد، نازنين، نامي و نينا دارد.
خلاصه یکی از اخرین مصاحبه ها با ان مرحوم درزیرمی اید:
از او پرسيديم عده‌اي معتقدند حتي خوانندگان پاپ هم وقتي مي‌‌خواهند در خلوت خود به آرامش معنوي برسند، موسيقي سنتي و اصيل ايراني گوش مي‌‌كنند، آيا اين مساله در مورد شما هم صدق مي‌‌كند. او گفت:
من بيشتر موسيقي بندري گوش مي‌‌كنم ولي اگر قرار باشد موسيقي اصيل گوش كنم. بله؛ حتما فخر موسيقي اصيل ايران در جهان استاد محمدرضا شجريان اولويت من است.
وي در ادامه مي‌‌گويد:
تنبور را خيلي دوست دارم؛ چون معتقدم ساز با قدمت و با پيشينه‌اي است. در ضمن صدايي هميشه تازه و صميمي دارد.
او در پاسخ به اين پرسش كه با كدام يك از كارهايتان ارتباط بيشتري برقرار كرديد؟ مي‌‌گويد: قطعا قطعه فاطمه بنت نبي(س) جز لاينفك ذهن و خاطر من است. هميشه در حين اجراي اين قطعه، حالت خاصي به من دست مي‌‌دهد كه ناشي از قداست اين قطعه است، نه دليل علاقه و دلبستگي به اين قطعه.
او مي‌‌گويد: موسيقي يك راه پر شاخه و بدون بن بست است؛ به قدري كه هيچ‌گاه نمي‌‌توان در اين هنر انتهايي را ديد و در ادامه مي‌‌گويد: من دوست دارم كه تجربياتي در زمينه موسيقي سنتي ايران داشته باشم ولي به صورت تلفيقي از موسيقي پاپ و سنتي.
زماني كه از او مي‌‌پرسم شعر و موسيقي مراحل بالاترين هنر هستند. آيا اين جمله در بازار امروز و موسيقي پاپ مصداق عيني دارد، مي‌‌گويد: تا حدودي بله، اما متاسفانه به طور كامل و صد‌در صد، نه.
جاي چه چيزي در اين بازار را كه خالي است او مي‌‌گويد: دقيقا نمي‌‌دانم اما احساس مي‌‌كنم از خودم بايد شروع كنم تا به سهم خود جاي آن چيزهايي راكد خالي است پر كنم.
او با «ناصريا» آمد، آلبومي كه در زمان خودش بسيار پرفروش بود و تا سال‌ها هنوز هم مي‌‌فروخت. وي «بوي شرجي » را روانه بازار كرد، با اين تفاوت كه مانند آلبومهاي ديگرش نبود، اما تركيب موزيك الكترونيك فولكلوريك آن توانست صداي دلنشين را در گوش شنونده بنوازد
ناصر عبداللهي در سال 74 در يكي از برنامه‌هاي «صبح به خير ايران»، كه در بندرعباس برگزار شد، حضور پيدا كرد و چند ترانه خواند. در آن زمان هنوز گمنام بود، اما پس از اين كه آن برنامه از سيماي بندرعباس پخش شد، تلفن‌هاي زيادي با مركز بندرعباس گرفته شد و خواستند كه عبداللهي دوباره بخواند و او هم آمد و خواند.
وي شهرش را خيلي دوست دارد، اما به خاطر پيشرفت بيشتر مجبور شد در اواسط سال 75 به تهران كوچ كند. ابتدا خودش تنها آمد و سپس در سال 76 خانواده‌اش را آورد.
ناصر در سال 67، هجده سال بيشتر نداشت كه ازدواج كرد او خاطرات زندگي‌اش را در بندرعباس گذاشت و به تهران آمد، خاطره‌‌هاي دوران كودكي‌اش را.
روحش شاد.
