مسابقه‌ي لاك‌پشت و سفينه‌ي فضايي
مسابقه‌ي لاك‌پشت و سفينه‌ي فضايي- قسمت اول
فرض كنيد مي‌خواهيد با اتومبيل به مسافرتي طولاني برويد و در طول سفر امكان توقفي نداريد. چه مي‌كنيد؟
اولين چيزي كه به ذهن مي‌رسد، همراه داشتن مقدار زيادي آذوقه است. اتومبيل شما هم به سوخت كافي احتياج دارد. حالا فرض كنيد به دلايلي اصلا قرار نيست خودتان سوار اتومبيل بشويد و مي‌خواهيد آن را بدون راننده به يك سفر طولاني مدت بفرستيد. اولين مشكل، كنترل آن است. اتومبيل بايد خود به خود حركت كند و مسيرش را بيابد و با مشكلات غير عادي مثل يك درخت شكسته در وسط جاده مواجه بشود! از طرفي سوخت آن محدود باشد و سفر ناتمام بماند.
حالا اگر اين مسافت، بسيار بسيار طولاني باشد (طولاني‌ترين مسيري را كه مي‌توانيد تصور كنيد) نمي‌توانيد كه صدها تانكر سوخت به آن ببنديد چون كه ديگر نمي‌تواند حركت كند! پس چه كار بايد كرد؟ از طرفي سرعت حركت هم بايد متناسب با مسافتي باشد كه قرار است پيموده شود. در غير اين صورت مثل لاك پشتي است كه بخواهد دور دنيا سفر كند. احتمالا قبل از رسيدن به مقصد مي‌ميرد.
بنابراين سرعت اتومبيل بايد تا حد امكان زياد باشد.
به همه‌ي اين مشكلات اين را هم اضافه كنيد كه اصلا جاده را نمي شناسيد و از پيچ و خم آن و حوادث احتمالي موجود در مسير، اطلاع درستي نداريد. شايد عده‌اي از شما بگوييد كه اصلا چنين سفر پر خطري را انجام نمي‌دهيد.
ولي آيا چيزي مي‌تواند مانع ميل فراوان ما انسان‌ها به درك ناشناخته‌ها بشود؟
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
كشتي‌هاي فضايي و يا همان سفينه‌ها كه بشر براي كشف فضاي ناشناخته، به خارج از جو زمين مي‌فرستد، هميشه با چنين مشكلاتي مواجه بوده‌اند. مهمترين موضوع آن است كه سفينه‌هاي فضايي، مانند هر سيستمي، براي ادامه‌ي كار خود به منبع دائمي انرژي نياز دارند. نبودن انرژي، حتي براي يك ثانيه، به قطع شدن فعاليت‌ها و حتي نابودي آن‌ها منجر مي‌شود.
بشر، از زمان‌هاي بسيار دور مي‌دانست كه خورشيد منبع تمام انرژي‌هاي روي زمين است و در فضا هم مي‌توان از آن استفاده كرد، ولي مشكل اساسي، تبديل اين انرژي به نوعي قابل استفاده، براي سفينه‌ها بود، كه آن هم با ساخت باتري‌هاي خورشيدي رفع شد. اين فكر، در ابتدا ساده مي‌آيد، ولي بايد بدانيد كه تكنولوژي ساخت اين باتري‌ها بسيار پيچيده است. آن‌ها بايد از موادي ساخته شوند كه در مقابل شرايط سخت دمايي (بسيار گرم و بسيار سرد) مقاومت كنند. در ضمن سبك هم باشند، در اين حد كه اگر وزن سفينه به اندازه‌ي مشت شما باشد، صفحه‌هاي خورشيدي مثل ورق كاغذي باشد كه روي آن را مي‌پوشاند.
مساله‌ي بعدي، راه كنترل سفينه است تا كه بتواند مسير و مكانش را به درستي پيدا كند. در ضمن هميشه بايد نوع قرار گفتن سفينه بررسي بشود. تصور كنيد كه اگر صفحه‌هاي خورشيدي آن به سمت زمين و آنتن‌هاي فرستنده‌اش به سمت خورشيد باشد، چه اتفاقي رخ مي‌دهد؟
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
يكي ديگر از مشكلات، ماده‌اي است كه سفينه از آن ساخته مي‌شود. فرض كنيد مي‌خواهيد باري را با يك كيف دستي نايلوني حمل كنيد. اگر بار از يك حدي سنگين‌تر بشود، كيف پاره مي‌شود. براي وزن‌هاي بيشتر مي‌توان از كيفي نايلوني و كلفت‌تر استفاده كرد، ولي هيچ نايلوني در برابر يك بار 100 كيلويي مقاوم نيست. البته براي اين كار مي‌شود از مواد بهتري استفاده كرد، مثل يك كيف پارچه‌اي ضخيم، چوبي و يا حتي جعبه اي فلزي، ولي اگر باري داشته باشيد كه هيچ يك از اين مواد نتواند وزن آن را تحمل كند، چه مي‌كنيد؟
علاوه بر اين، بدنه‌ي سفينه در معرض تغييرات شديد دما قرار دارد و ممكن است پي در پي بسيار گرم و يا بسيار سرد شود. ساختن چنين ماده‌ي سختي مانند درست كردن يك لباس بسيار مقاوم است كه بتواند شما را در زمستان، گرم و در تابستان، خنك نگه دارد!
حتي اگر بتوانيم تا اين مرحله پيش برويم و سفينه‌اي بسيار مقاوم، با قابليت كنترل كافي و منبع انرژي مطمئن بسازيم، نكته‌ي بعدي آن است كه سفينه را به مدار زمين يا به موقعيت خاصي در فضا و يا حتي بر روي سياره‌اي بفرستيم. هيچ مي‌دانيد كه آن را چه گونه مي‌توانيد پرتاب كنيد، چه وقت، به كجا، در چه جهتي و با چه سرعتي؟ پرتاب سفينه‌هاي فضايي به سمت سياره‌هاي مختلف، مانند شوت كردن توپ به سمت دروازه است، با اين تفاوت كه هم شما و هم دروازه با سرعت سرسام‌آوري به دور خود مي‌چرخيد.
منبع : /www.spacekids.ir
