تورو خدا کمک کنید یکی از رفیقام سرع داره. می خوام بدونم چه نوع بیماریِ؟ درمان داره؟ یا طرف میمیره؟:41:
Printable View
تورو خدا کمک کنید یکی از رفیقام سرع داره. می خوام بدونم چه نوع بیماریِ؟ درمان داره؟ یا طرف میمیره؟:41:
صرع عبارت است از يك نوع اختلال در كار مغز كه مشخصه آن عبارت است از حملات صرعي ناگهاني و تكرارشونده، حملاتي كوتاه‌مدت از رفتار غيرطبيعي و نامناسب، تغيير در وضعيت هوشياري، يا حركات غيرطبيعي. صرع، كه گاهي تشنج نيز خوانده مي‌شود، يك علامت است نه يك بيماري. صرع مسري نيست. صرع مي‌تواند در هر دو جنس و در هر سني رخ دهد. صرع معمولاً بين سنين 14-2 سالگي آغاز مي‌شود
علايم شايع : صرع به چندين نوع مختلف تقسيم مي‌شود كه هركدام ويژگي‌هاي خاص خود را دارند. بعضي از انواع صرع عبارتند از:
صرع كوچك:
كه غالباً در كودكان رخ مي‌دهد. كودك به يكباره فعاليت خود را متوقف مي‌كند و براي حدود يك دقيقه با نگاهي بي‌حالت به اطراف خيره مي‌شود بدون اينكه بفهمد در اطراف او چه مي‌گذرد.
صرع بزرگ:
كه در تمام سنين رخ مي‌دهد. فرد هوشياري خود را از دست مي‌دهد، عضلات بدنش سفت مي‌شود و سپس دست و پا و بدن وي دچار تكانهاي غيرقابل كنترلي مي‌شوند. امكان دارد اختيار ادرار نيز از دست برود و فرد خود را خيس نمايد. حمله صرع بزرگ چندين دقيقه طول مي‌كشد و غالباً به‌دنبال آن فرد به خواب عميقي فرو مي‌رود يا گيج است. قبل از بروز حمله صرع، فرد ممكن است علايم هشداردهنده‌اي را احساس كند: احساس عصبي بودن؛ اختلالات بينايي؛ احساس بوي بد؛ يا شنيدن صداهاي عجيب و غريب.
صرع كانوني:
كه طي حمله آن، يك قسمت كوچك از بدن دچار تكانهاي غيرقابل كنترل مي‌شود. اين حالت تكان خوردن به قسمت‌هاي ديگر بدن گسترش مي‌يابد و ممكن است تمام بدن شروع به تكان خوردن نمايد. اما فرد هوشياري خود را از دست نمي‌دهد.
صرع لوب گيجگاهي مغز:
كه طي حمله آن، فرد ناگهان رفتاري غيرطبيعي كه با شخصيت و رفتار عادي وي همخواني ندارد بروز مي‌دهد، مثلاً ممكن است ناگهان عصباني شود يا از خود خشونت بروز دهد؛ بدون دليل بخندد؛ يا حركات بدني عجيب و غريب داشته باشد (از جمله حركات جويدن غيرطبيعي).
علل : بيش از 50 اختلال و بيماري مغز مي‌توانند صرع ايجاد كنند، اما اصولاً بيماري‌هايي كه در ساختمان مغز خلل وارد مي‌آورند تنها در 25% موارد صرع يافت مي‌شوند. علل شايع عبارتند از:
آسيب رسيدن به مغز به‌هنگام تولد يا قبل از تولد
سوءمصرف الكل يا مواد
مسموميت شيميايي
وارد آمدن آسيب شديد به سر
عفونت و تومور مغز، و اصولاً هرگونه ضايعه بزرگ‌شونده‌اي كه مغز را تحت فشار قرار دهد.
تب بالا
عوامل افزايش دهنده خطر : سابقه خانوادگي صرع افراط در مصرف الكل
استفاده از مواد روان‌گردان
قرار گرفتن در معرض دودها و بخارات سمي
پايين بودن قند خون
سابقه صدمه به سر
بعضي از داروها كه يكي از اثرات جانبي آنها افزايش خطر حملات صرع است
پيشگيري : راه خاصي براي پيشگيري از به‌وجود آمدن صرع وجود ندارد
عواقب مورد انتظار : صرع را بجز در موارد نسبتاً نادري كه آسيب، تومور، يا عفونت مغزي قابل درمان وجود دارد، نمي‌توان معالجه كرد. اما با كمك داروهاي ضد تشنج مي‌توان از بروز بسياري از حملات صرعي جلوگيري نمود، به‌طوري كه فرد مي‌تواند زندگي تقريباً طبيعي داشته باشد.
عوارض احتمالي : ادامه حملات (علي‌رغم درمان) و ندرتاً افت عملكردهاي ذهني فرد
درمان : اقدامات تشخيصي ممكن است عبارت باشند از: سي‌تي اسكن يا ام‌آرآي از مغز، نوار مغز، و آزمايش خون
درمان صرع عبارت است از دارودرماني برحسب نوع صرع
هميشه يك دستبند يا گردن‌آويز مخصوص به همراه داشته باشيد كه نشان‌دهنده اين باشد كه صرع داريد. اين كار كمك مي‌كند كه در صورت وقوع حمله صرع ديگران و كاركنان پزشكي بهتر بتوانند به مراقبت از شما بپردازند.
از قرار گرفتن در هر موقعيتي كه قبلاً باعث بروز حمله صرع شده است خودداري كنيد.
وقتي با فردي كه دچار حمله صرع شده است روبه‌رو مي‌شويد، لباس‌هاي او را شل كنيد، وي را روي زمين بخوابانيد و از آسيب حفظ كنيد. حمله صرع اگرچه در ظاهر ترسناك به‌نظر مي‌رسد، ندرتاً به خودي خود زيان‌آور است.
داروها : داروهاي ضدتشنج. طي درمان، پزشك به بررسي پاسخ شما به دارو مي‌پردازد. اغلب لازم مي‌شود كه دوز دارو تغيير يابد يا دارو عوض شود.
تا آنجا كه مي‌توانيد اطلاعات خود را در مورد داروي دريافتي افزايش دهيد. بايد توجه داشته باشيد كه در كنار مهار حملات صرع، دارو ممكن است اثرات جانبي قابل توجهي داشته باشد.
فعاليت : محدوديت براي آن وجود ندارد. در اغلب جاها در صورتي كه فرد به‌مدت يك سال حمله صرع نداشته باشد به وي اجازه داده مي‌شود رانندگي كند.
رژيم غذايي : رژيم خاصي توصيه نمي‌شود. الكل ننوشيد، نوشيدن الكل ممكن است اثر دارو را كاهش داده و باعث بروز حمله صرع شود.
در اين شرايط به پزشك خود مراجعه كنيد : اگر شما يا يكي از اعضاي خانواده‌تان صرع داريد.
اگر دچا علايم جديد و غيرقابل توجيه شده ايد. داروهاي مورد استفاده در درمان صرع ممكن است عوارض جانبي به‌همراه داشته باشند.
این رو یکی از سایت های مشاوره پزشکی گفتن:
تشنج علل گوناگونی دارد که یکی از آنها صرع ایدیوپاتیک یا اپیلپسی می باشد - این بیماران اگر تحت درمان منظم باشند مشکل خاصی ندارند و می توانند مانند افراد سالم زندگی کنند درمان قطعی و دائمی ندارد اما داروهایی مانند فنی توئین - والپروئیک اسید - فنوباربیتال و غیره می تواند مانع از ایجاد حملات تشنجی در این افراد گردد و می توانند ازدواج کرده و به زندگی عادی خود مانند دیگران ادامه دهند
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مشكلات رواني صرع (epilepsy)
تعريف صرع
عبارتست از اختلال يا از بين رفتن موقتي هشياري كه به‌صورت ناگهاني رخ مي‌دهد و غالباً همراه با حركات عضلاني كه ممكن است به‌صورت حركت كوچك پلكها ظاهر شود و يا با تكانهاي خيلي شديد همراه باشد و تمام بدن را در برگيرد. به عبارت ديگر صرع عبارتست از تغييرات ناگهاني اختلاف پتانسيل بين داخل و خارج سلول عصبي و بر حسب نوع سلولي كه در معرض اين تغيير قرار ميگيرد تظاهرات باليني گوناگوني به صورت تغيير در سطح هشياري، فعاليتهاي حركتي، تغييرات رفتاري، تغييرات حسي و سيستم عصبي خودكار ايجاد مي‌شود. صرع انواع كوچك و ساده‌تر ديگري هم دارد.
طبقه بندي بين المللي صرع
1- حملات موضعي
الف) نوع ساده، با علائم حركتي، حسي، نباتي- عصبي يا هر سه؛
ب) نوع پيچيده يا مركب با علائم شناختي، عاطفي، رواني ـ حسي، رواني ـ حركتي و فرمهاي مركب؛
ج) حملات موضعي كه به طور ثانوي به صورت حمله تونيك ـ كلونيك عمومي در ميآيند.
2- حملات عمومي (دو طرفه، متقارن بدون شروع موضعي)، كه به صرع بزرگ گراندمال هم معروف است.
الف) حملات تونيك ـ كلونيك (صرع بزرگ)
ب) حملات تونيك
3- حملات صرعي غير معمول و طبقه بندي نشده (به دليل اطلاعات ناقص).
سبب شناسي صرع
به طور كلي علل صرع را مي‌توان در دو گروه كلي زير قرار داد:
1) صرع اوليه (ايديوپاتيك)، كه اختلال مشخصي در سيستم عصبي مركزي وجود ندارد و اغلب زمينه ژنتيكي دارد.
2) صرع ثانويه يا علامتي كه با اختلال مشخص در سيستم عصبي مركزي تعريف ميگردد. در مجموع اين دو گروه طيفي از ضربات ناگهاني سر، عفونتها، تومورهاي مغزي، اختلالات متابوليك مغز، مشكلات زايمان و فاكتورهاي ژنتيك را در بر ميگيرند.
صرع بزرگ (حملات تشنجي تونيك ـ كلونيك)
يكي از شايعترين انواع حملات ناگهاني صرع مي‌باشد كه حمله بيشتر بدون هشدار شروع مي‌شود و با از دست دادن ناگهاني هشياري همراه است. در صرع بزرگ چند مرحله مي‌توان تشخيص داد. برخي از اين حملات تشنجي از همان ابتدا فراگير مي‌شوند و برخي ديگر حاصل فراگير شدن حملات موضعي ميباشند. حملات فراگير اوليه بدون هيچگونه نشانهاي آغاز مي‌شوند. هر چند برخي از بيماران ممكن است گاهي ساعتها و روزها قبل از حمله احساسات و اختلالهاي رواني و جسمي خاصي را تجربه كنندكه به عوارض ”پيش نشانهاي“ معروفند. اين حملات معمولاُ 1 تا 3 دقيقه طول مي‌كشد. پس از پايان حمله، بيمار تا مدتي گيج بوده و ممكن است به خواب برود پس از بيدار شدن تا مدتي ممكن است دچار سردرد عضلاني گردد.
عوارض رواني و بهداشت رواني صرع
از آنجا كه صرع به‌دليل نوعي عارضه مغزي است، همين عارضه مي‌تواند بر مناطق ديگر مغزي و يا رواني بيمار اثر گذاشته و نشانه‌ها و حالات عاطفي مانند افسردگي، اضطراب، سستي، وسواس، عصبانيت، حالات تهاجمي و مشكلات ديگري ايجاد نمايد. مصرف داروهاي ضدصرع نيز موجب بروز بعضي عوارض عاطفي، رواني و رفتاري مي‌شود. فنوباربيتال موجب پرتحركي و بي‌قراري بچه‌ها مي‌شود و فني‌توئين اختلال تعادل مي‌دهد. رفتار نامناسب والدين و ديگران نيز موجب مشكلات عاطفي اين افراد مي‌شود. به بيماران صرعي و خانواده‌هاي آنان توصيه مي‌شود با مشاهده چنين عوارضي با مشاور، روانشناس باليني يا روانپزشك مشاوره كنند.
درمان
بطور كلي منظور از اهداف درمان در بيماران مبتلا به حملات تشنجي برطرف ساختن علت صرع، جلوگيري از بروز حملات و برخورد با پيامدهاي رواني ـ اجتماعي آن و برگشت بيمار به يك زندگي عادي مي‌باشد.
كنترل با دارو
اساس كنترل حملات تشنجي درمان دارويي است. استفاده از داروهاي ضد صرع تقريباً در 75% بيماران مصروع باعث كنترل شدن كامل يا كاهش دفعات و شدت بيماري ميگردد. به اين ترتيب هدف نهايي عبارت است از متوقف نمودن حملات تشنجي بيمار، بدون اين كه در اعمال ذهني طبيعي وي مشكلي ايجاد شود يا عوارض جانبي خطرناك عمومي ظاهر گردد.
تنظيم مسايل بهداشتي و فيزيكي بيمار (شيوه زندگي)
مسايل فيزيكي و بهداشتي فرد مبتلا به صرع شامل تنظيم ساعات خواب، جلوگيري از محروميت از خواب، عدم مصرف مشروبات الكلي و تنظيم برنامه تغذيه روزانه بيمار كه شامل مصرف غذاهاي ساده، ميوه جات و سبزيجات به مقدار فراوان و جلوگيري از ايجاد يبوست در اين بيماران مي‌باشد. به علاوه رعايت اصول مراقبت از خود. در اموري نظير رانندگي، كار، شغل، ورزش و... نيز بايد از طرف فرد مصروع مورد توجه قرار گيرد.